V.I.Smirnov
RetroMaNiaC
- Joined
- 10 Μάρ 2010
- Μηνύματα
- 552
- Αντιδράσεις
- 107
Κοιτώντας το μουσικό τμήμα του forum μού κάνει εντύπωση ότι δεν υπάρχει καμιά αναφορά στον εξέχων μουσικό Νικόλα Οικονόμου (1953-1993).
Είναι σημαντική έλλειψη και σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια.
Είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφηθεί η προσωπικότητα ενός τόσο πολύπλευρου και σημαντικού ανθρώπου σε
μια ή δυο σελίδες - ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια...
Ο Νικόλας Οικονόμου γεννήθηκε στην Λευκωσία της Κύπρου. Οι γονείς του αγαπούσαν την μουσική και τον
έστρεψαν εκεί για να ασχολείται τις ελεύθερες ώρες του. Πολύ γρήγορα έδειξε μεγάλο ταλέντο στους αυτοσχεδιασμούς
και στην σύνθεση μκρών κομματιών. Κάποια φορά, όταν δεν ήταν ακόμη 7 ετών, έτυχε να τον ακούσει ο Σόλων Μιχαϊλίδης,
ο γνωστός κύπριος μαέστρος και μουσικολόγος που ήταν φίλος της οικογένειας και δήλωσε "Αυτό το παιδί είναι ευλογία για
τους γονείς του, την Κύπρο και τον κόσμο".
Το σημείο καμπής στην ζωή του Ν. Οικονόμου ήρθε στα 10 του χρόνια όταν ελήφθηκε η απόφαση να ασχοληθεί με την μουσική
στα σοβαρά. Ο Σ. Μιχαϊλίδης συνέστησε να πάει στο εξωτερικό όπου θα μπορούσε να καλλιεργήσει τις δυνατότητές του χωρίς
περιορισμούς. Τον Σεπτέμβριο του 1964 μετά από εξετάσεις έγινε δεκτός στην Ειδική Σχολή Μουσικής του Ωδείου Tchaikovsky
της Μόσχας η οποία αποτελεί "εισαγωγικό σχολείο" για την φοίτηση στο Ωδείο. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς νίκησε στον
πανελλήνιο διαγωνισμό "Καίτη Παπαϊωάννου" που αφορά νέους μουσικούς (ως 17 ετών) και δημιούργησε αίσθηση.
Τον επόμενο χρόνο, 12 ετών, μακριά από την οικογένεια και την πατρίδα του, ξεκινά με ρωσσική υποτροφία τις μουσικές του
σπουδές στην Μόσχα.
Έπειτα από τρία χρόνια, ο καθηγητής του τον προτρέπει να λάβει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό Tchaikovsky. Ήταν ένας μεγάλος και
πολύ δύσκολος στόχος. Μετά από προετοιμασία ενός έτους, 16 ετών, συμμετέχει στον διαγωνισμό αυτόν και λαμβάνει εξαιρετικές
κριτικές από όλα τα ΜΜΕ (ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπος). Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό, ο διαγωνισμός Tchaikovsky γίνεται
κάθε 4 χρόνια και αναδεικνύει τους καλύτερους μουσικούς και βιρτουόζους παγκοσμίως. Το επίπεδο δεξιοτεχνίας και μουσικών ικανοτήτων
που απαιτείται εκεί είναι ύψιστο και η νίκη σ' αυτόν ισοδυναμεί - αν μπορούμε να το πούμε έτσι - με απονομή βραβείου νόμπελ.
Ένα χρόνο αργότερα γίνεται δεκτός στο Ωδείο της Μόσχας απ' όπου αποφοίτησε το 1973 με ειδική διάκριση. Έχοντας ύψιστο υπόβαθρο,
τεχνικό και θεωρητικό (σπούδασε επίσης και σύνθεση και διεύθυνση ορχ.), πηγαίνει τελικά στο Μόναχο στην Γερμανία όπου εγκαθίσταται
μονίμως και συνεχίζει τις σπουδές του στην Μουσική Ακαδημία του Μονάχου.
Με κέντρο το Μόναχο εμφανιζόταν συστηματικά στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα πότε ως εκρηκτικός δεξιοτέχνης και πότε ως επικεφαλής
αυτοσχεδιαστικών συνόλων μουσικής δωματίου. Οι Ευρωπαίοι φιλότεχνοι τον θαύμαζαν άλλοτε να συμπράττει σε 2 πιάνα με παγκοσίου φήμης
μουσικούς και βιρτουόζους (όπως με τη Μάρθα Άργκεριχ, τον Τσικ Κορήα, κ.ά.) και άλλοτε να κερδίζει βραβεία και διακρίσεις, με την ίδια
ευκολία που εκτελούσε τους τρομερούς (κυριολεκτικά απίστευτους !!!! ) αυτοσχεδιασμούς του. Ταυτοχρόνως, προλάβαινε και να συνθέτει.
Ως πιανίστας εμφανίστηκε σε πολλές πόλης της Ευρώπης, Ρωσία, Αμερική,Καναδά, Ιαπωνία, Ισραήλ και Ισλανδία. Οι εμφανίσεις του ήταν solo,
με ορχήστρες αλλά και με άλλους εξέχοντες μουσικούς όπως η Μάρθα Άργκεριχ, S. Richter, C. Corea.
Ως συνθέτης έγραψε μουσική για δυο πιάνα, μικρά σύνολα, soundtracks για ταινίες (10 αν θυμάμαι καλά) κλπ. Σε πολλές συνθέσεις του
αποτυπώνονται ρυθμοί και μελωδίες της πατρίδας του και της μεσογείου. Επίσης διασκεύασε επιτυχέστατα για δυο πιάνα την σουίτα
"Καρυοθραύστης" του Tchaikovsky. Η διασκευή αυτή έτυχε θερμών κριτικών επειδή καταφέρνει να αποδόσει σχεδόν όλο το ηχόχρωμα
της ορχήστρας στα δυο πιάνα.
Στο Μόναχο, ως συνθέτης οργάνωσε την "Κυπριακή εβδομάδα" όπου γίνονταν εκδηλώσεις με καλλιτέχνες κάθε είδους από την Κύπρο :
μουσικοί, ηθοποιοί, ζωγράφοι, γλύπτες κ.α.
Ίδρυσε (στο Μόναχο πάντα) το "Solisten Ensemble" όπου παρουσίαζε δικές του συνθέσεις καθώς και άλλων μουσικών.
Επίσης ήταν από τους θεμελιωτές του γνωστού "Munich Summer Piano Festival".
Κατά καιρούς του αποδόθηκαν πολλές τιμές και αναγνώριση. Από τις σπουδαιότερες :
- το 1979 η πόλη του Μονάχου τον τίμησε με το βραβείο "Καλύτερος Ερμηνευτής της χρονιάς" για την συνεισφορά του στις Τέχνες
ως ερμηνευτής και συνθέτης κλασσικής και μοντέρνας μουσικής.
- το 1983 η Βαυαρική TV του έκανε ειδικό αφιέρωμα (πάνω από μιαν ώρα) όπου παρουσιάστηκαν εκτενώς πολλές πτυχές της
καλλιτεχνικής του δραστηριότητας.
- το 1988, η πόλη του Μονάχου του αφιέρωσε μια μόνιμη ειδική θέση με το όνομά του("Prinzregententheater") μαζί με τις
θέσεις άλλων εξεχόντων καλλιτεχνών.
- το 1992, για την τόσο μεγάλη συνεισφορά του στην μουσική και στις τέχνες έγινε αποδεκτός σε μια από τις σημαντικότερες οργανώσεις της Ευρώπης :
στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία της Επιστήμης και των Τεχνών ("Academia Scientiarum et Artium Europaea") μέλη της οποίας είναι εξέχουσες
προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας όπως κάτοχοι βραβείων Νόμπελ, διακεκριμμένοι πολιτικοί, κορυφαίοι καλλιτέχνες, ανώτατοι αξιωματούχοι της εκκλησίας κ.α.
(Για την Ελλάδα ας μην μιλήσουμε καλυτερα : πλήρης αγνόηση...)
Ως προσωπικότητα, ο Ν. Οικονόμου ήταν ένας φιλόσοφος και σκεπτικιστής. Πολίτης του Κόσμου και Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, είχε
μεγάλη γενική μορφωση και δεν περιοριζόταν από γεωγραφικά σύνορα, πολιτικές πεποιθήσεις και πολιτιστικές ή καλλιτεχνικές διαφορές.
Εξέφραζε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του γράφοντας κείμενα και ποιήματα. Ευχαριστιόταν ιδιαίτερα τις πολιτικές συζητήσεις
και τους στοχασμούς που αφορούσαν την ζωή, τις τέχνες και φιλοσοφικά θέματα. Έλεγε πάντα αυτό που πίστευε χωρίς ενδοιασμούς και
περιστροφές - κάτι για το οποίο εκτιμούνταν ιδιαίτερα από όσους τον γνώριζαν.
Φίλοι του δεν ήταν μόνον μουσικοί αλλά άνθρωποι από όλους τους πνευματικούς χώρους και με ποικίλο πνευματικό υπόβαθρο.
Σε ότι αφορά τις καταξιωμένες προσωπικότητες, ενδεικτικά μνημονεύω τους Friedrich Durrenmatt, Arthur Miller , Rodion Shchedrin,
Maja Plisestkaya, Maximilian & Maria Schell, Volker Schlondorff και Margarethe von Trotta. Και επίσης ο Μάνος Χατζιδάκης.
Παρά την μακρόχρονη παραμονή του στο εξωτερικό και την επαφή του με πλήθος από διαφορετικές κουλτούρες, στο βάθος διατήρησε
ισχυρή την μνήμη και τα χαρακτηριστικά της πατρίδας του.
Τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που θα μπορούσα να γράψω για μια προσωπικότητα τέτοιου διαμετρήματος.
Δυστυχώς, αυτός ο Γίγαντας της Τέχνης με το τόσο μεγάλο και σπάνιο καλλιτεχνικό και πνευματικό βεληνηκές σκοτώθηκε σε τροχαίο
ατύχημα μόλις 40 ετών στην Κύπρο.
Είναι δε εξαιρετικά λυπηρό ότι παρά την τόση διεθνή αναγνώριση, στην Ελλάδα είναι άγνωστος (και φαντάζομαι ότι και τα πιο
τσακάλια του forum δεν έχουν ακούσει γι' αυτόν - αλλιώς θα είχατε ήδη γράψει κάτι.)
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κύπρο ιδρύθηκε προς τιμήν του το 1995 το "Ίδρυμα Νικόλα Οικονόμου" :
http://www.nefcy.com/Biography.htm
από όπου άντλησα τα παραπάνω στοιχεία.
Αυτή η φωτό
http://www.nefcy.com/images/nic&ma.jpg
είναι από μια συνάντησή του με την φίλη του Μάρθα Άργκεριχ, την μακράν διάσημη βιρτουόζα πιανίστα (άλλη μορφή αυτή !).
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι υπάρχουν ένα-δυο ιδιωτικά video με αυτόν και την Άργκεριχ όπου συζητούν για διάφορα θέματα
αλλά δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν διότι η μεγάλη βιρτουόζα είναι ακόμη ζωντανή και στην ενεργό δράση.
Τα παρακάτω είναι κάποια σπάνια video από μια σόλο εμφάνισή του στις αρχές του '80.
Αν και δεν συμφωνώ με όλες τις ερμηνείες του, είναι απόλυτα πειστικός και οι ύψιστες δεξιοτεχνικές του ικανότητες είναι πασιφανείς...
Chopin, Scherzo op. 31 :
-
Είναι σημαντική έλλειψη και σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια.
Είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφηθεί η προσωπικότητα ενός τόσο πολύπλευρου και σημαντικού ανθρώπου σε
μια ή δυο σελίδες - ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια...
Ο Νικόλας Οικονόμου γεννήθηκε στην Λευκωσία της Κύπρου. Οι γονείς του αγαπούσαν την μουσική και τον
έστρεψαν εκεί για να ασχολείται τις ελεύθερες ώρες του. Πολύ γρήγορα έδειξε μεγάλο ταλέντο στους αυτοσχεδιασμούς
και στην σύνθεση μκρών κομματιών. Κάποια φορά, όταν δεν ήταν ακόμη 7 ετών, έτυχε να τον ακούσει ο Σόλων Μιχαϊλίδης,
ο γνωστός κύπριος μαέστρος και μουσικολόγος που ήταν φίλος της οικογένειας και δήλωσε "Αυτό το παιδί είναι ευλογία για
τους γονείς του, την Κύπρο και τον κόσμο".
Το σημείο καμπής στην ζωή του Ν. Οικονόμου ήρθε στα 10 του χρόνια όταν ελήφθηκε η απόφαση να ασχοληθεί με την μουσική
στα σοβαρά. Ο Σ. Μιχαϊλίδης συνέστησε να πάει στο εξωτερικό όπου θα μπορούσε να καλλιεργήσει τις δυνατότητές του χωρίς
περιορισμούς. Τον Σεπτέμβριο του 1964 μετά από εξετάσεις έγινε δεκτός στην Ειδική Σχολή Μουσικής του Ωδείου Tchaikovsky
της Μόσχας η οποία αποτελεί "εισαγωγικό σχολείο" για την φοίτηση στο Ωδείο. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς νίκησε στον
πανελλήνιο διαγωνισμό "Καίτη Παπαϊωάννου" που αφορά νέους μουσικούς (ως 17 ετών) και δημιούργησε αίσθηση.
Τον επόμενο χρόνο, 12 ετών, μακριά από την οικογένεια και την πατρίδα του, ξεκινά με ρωσσική υποτροφία τις μουσικές του
σπουδές στην Μόσχα.
Έπειτα από τρία χρόνια, ο καθηγητής του τον προτρέπει να λάβει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό Tchaikovsky. Ήταν ένας μεγάλος και
πολύ δύσκολος στόχος. Μετά από προετοιμασία ενός έτους, 16 ετών, συμμετέχει στον διαγωνισμό αυτόν και λαμβάνει εξαιρετικές
κριτικές από όλα τα ΜΜΕ (ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπος). Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό, ο διαγωνισμός Tchaikovsky γίνεται
κάθε 4 χρόνια και αναδεικνύει τους καλύτερους μουσικούς και βιρτουόζους παγκοσμίως. Το επίπεδο δεξιοτεχνίας και μουσικών ικανοτήτων
που απαιτείται εκεί είναι ύψιστο και η νίκη σ' αυτόν ισοδυναμεί - αν μπορούμε να το πούμε έτσι - με απονομή βραβείου νόμπελ.
Ένα χρόνο αργότερα γίνεται δεκτός στο Ωδείο της Μόσχας απ' όπου αποφοίτησε το 1973 με ειδική διάκριση. Έχοντας ύψιστο υπόβαθρο,
τεχνικό και θεωρητικό (σπούδασε επίσης και σύνθεση και διεύθυνση ορχ.), πηγαίνει τελικά στο Μόναχο στην Γερμανία όπου εγκαθίσταται
μονίμως και συνεχίζει τις σπουδές του στην Μουσική Ακαδημία του Μονάχου.
Με κέντρο το Μόναχο εμφανιζόταν συστηματικά στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα πότε ως εκρηκτικός δεξιοτέχνης και πότε ως επικεφαλής
αυτοσχεδιαστικών συνόλων μουσικής δωματίου. Οι Ευρωπαίοι φιλότεχνοι τον θαύμαζαν άλλοτε να συμπράττει σε 2 πιάνα με παγκοσίου φήμης
μουσικούς και βιρτουόζους (όπως με τη Μάρθα Άργκεριχ, τον Τσικ Κορήα, κ.ά.) και άλλοτε να κερδίζει βραβεία και διακρίσεις, με την ίδια
ευκολία που εκτελούσε τους τρομερούς (κυριολεκτικά απίστευτους !!!! ) αυτοσχεδιασμούς του. Ταυτοχρόνως, προλάβαινε και να συνθέτει.
Ως πιανίστας εμφανίστηκε σε πολλές πόλης της Ευρώπης, Ρωσία, Αμερική,Καναδά, Ιαπωνία, Ισραήλ και Ισλανδία. Οι εμφανίσεις του ήταν solo,
με ορχήστρες αλλά και με άλλους εξέχοντες μουσικούς όπως η Μάρθα Άργκεριχ, S. Richter, C. Corea.
Ως συνθέτης έγραψε μουσική για δυο πιάνα, μικρά σύνολα, soundtracks για ταινίες (10 αν θυμάμαι καλά) κλπ. Σε πολλές συνθέσεις του
αποτυπώνονται ρυθμοί και μελωδίες της πατρίδας του και της μεσογείου. Επίσης διασκεύασε επιτυχέστατα για δυο πιάνα την σουίτα
"Καρυοθραύστης" του Tchaikovsky. Η διασκευή αυτή έτυχε θερμών κριτικών επειδή καταφέρνει να αποδόσει σχεδόν όλο το ηχόχρωμα
της ορχήστρας στα δυο πιάνα.
Στο Μόναχο, ως συνθέτης οργάνωσε την "Κυπριακή εβδομάδα" όπου γίνονταν εκδηλώσεις με καλλιτέχνες κάθε είδους από την Κύπρο :
μουσικοί, ηθοποιοί, ζωγράφοι, γλύπτες κ.α.
Ίδρυσε (στο Μόναχο πάντα) το "Solisten Ensemble" όπου παρουσίαζε δικές του συνθέσεις καθώς και άλλων μουσικών.
Επίσης ήταν από τους θεμελιωτές του γνωστού "Munich Summer Piano Festival".
Κατά καιρούς του αποδόθηκαν πολλές τιμές και αναγνώριση. Από τις σπουδαιότερες :
- το 1979 η πόλη του Μονάχου τον τίμησε με το βραβείο "Καλύτερος Ερμηνευτής της χρονιάς" για την συνεισφορά του στις Τέχνες
ως ερμηνευτής και συνθέτης κλασσικής και μοντέρνας μουσικής.
- το 1983 η Βαυαρική TV του έκανε ειδικό αφιέρωμα (πάνω από μιαν ώρα) όπου παρουσιάστηκαν εκτενώς πολλές πτυχές της
καλλιτεχνικής του δραστηριότητας.
- το 1988, η πόλη του Μονάχου του αφιέρωσε μια μόνιμη ειδική θέση με το όνομά του("Prinzregententheater") μαζί με τις
θέσεις άλλων εξεχόντων καλλιτεχνών.
- το 1992, για την τόσο μεγάλη συνεισφορά του στην μουσική και στις τέχνες έγινε αποδεκτός σε μια από τις σημαντικότερες οργανώσεις της Ευρώπης :
στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία της Επιστήμης και των Τεχνών ("Academia Scientiarum et Artium Europaea") μέλη της οποίας είναι εξέχουσες
προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας όπως κάτοχοι βραβείων Νόμπελ, διακεκριμμένοι πολιτικοί, κορυφαίοι καλλιτέχνες, ανώτατοι αξιωματούχοι της εκκλησίας κ.α.
(Για την Ελλάδα ας μην μιλήσουμε καλυτερα : πλήρης αγνόηση...)
Ως προσωπικότητα, ο Ν. Οικονόμου ήταν ένας φιλόσοφος και σκεπτικιστής. Πολίτης του Κόσμου και Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, είχε
μεγάλη γενική μορφωση και δεν περιοριζόταν από γεωγραφικά σύνορα, πολιτικές πεποιθήσεις και πολιτιστικές ή καλλιτεχνικές διαφορές.
Εξέφραζε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του γράφοντας κείμενα και ποιήματα. Ευχαριστιόταν ιδιαίτερα τις πολιτικές συζητήσεις
και τους στοχασμούς που αφορούσαν την ζωή, τις τέχνες και φιλοσοφικά θέματα. Έλεγε πάντα αυτό που πίστευε χωρίς ενδοιασμούς και
περιστροφές - κάτι για το οποίο εκτιμούνταν ιδιαίτερα από όσους τον γνώριζαν.
Φίλοι του δεν ήταν μόνον μουσικοί αλλά άνθρωποι από όλους τους πνευματικούς χώρους και με ποικίλο πνευματικό υπόβαθρο.
Σε ότι αφορά τις καταξιωμένες προσωπικότητες, ενδεικτικά μνημονεύω τους Friedrich Durrenmatt, Arthur Miller , Rodion Shchedrin,
Maja Plisestkaya, Maximilian & Maria Schell, Volker Schlondorff και Margarethe von Trotta. Και επίσης ο Μάνος Χατζιδάκης.
Παρά την μακρόχρονη παραμονή του στο εξωτερικό και την επαφή του με πλήθος από διαφορετικές κουλτούρες, στο βάθος διατήρησε
ισχυρή την μνήμη και τα χαρακτηριστικά της πατρίδας του.
Τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που θα μπορούσα να γράψω για μια προσωπικότητα τέτοιου διαμετρήματος.
Δυστυχώς, αυτός ο Γίγαντας της Τέχνης με το τόσο μεγάλο και σπάνιο καλλιτεχνικό και πνευματικό βεληνηκές σκοτώθηκε σε τροχαίο
ατύχημα μόλις 40 ετών στην Κύπρο.
Είναι δε εξαιρετικά λυπηρό ότι παρά την τόση διεθνή αναγνώριση, στην Ελλάδα είναι άγνωστος (και φαντάζομαι ότι και τα πιο
τσακάλια του forum δεν έχουν ακούσει γι' αυτόν - αλλιώς θα είχατε ήδη γράψει κάτι.)
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κύπρο ιδρύθηκε προς τιμήν του το 1995 το "Ίδρυμα Νικόλα Οικονόμου" :
http://www.nefcy.com/Biography.htm
από όπου άντλησα τα παραπάνω στοιχεία.
Αυτή η φωτό
http://www.nefcy.com/images/nic&ma.jpg
είναι από μια συνάντησή του με την φίλη του Μάρθα Άργκεριχ, την μακράν διάσημη βιρτουόζα πιανίστα (άλλη μορφή αυτή !).
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι υπάρχουν ένα-δυο ιδιωτικά video με αυτόν και την Άργκεριχ όπου συζητούν για διάφορα θέματα
αλλά δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν διότι η μεγάλη βιρτουόζα είναι ακόμη ζωντανή και στην ενεργό δράση.
Τα παρακάτω είναι κάποια σπάνια video από μια σόλο εμφάνισή του στις αρχές του '80.
Αν και δεν συμφωνώ με όλες τις ερμηνείες του, είναι απόλυτα πειστικός και οι ύψιστες δεξιοτεχνικές του ικανότητες είναι πασιφανείς...
Chopin, Scherzo op. 31 :
-
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: