Οι Αδίστακτοι (1965)

[ARETARA]

Άλλη μια ενδιαφέρουσα ταινία παρουσιάζεται στο παρόν θέμα. Είναι "Οι Αδίστακτοι", μια παραγωγή της Σάββας Φιλμ (Σάββας Πυλαρινός-Νίκος Βαρβέρης), σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Ντίνου Κατσουρίδη.

 

Το θέμα-το καστ. Ένας αρχηγός συμμορίας, ο Στάθης Κούγιας (Νίκος Κούρκουλος) αποφυλακίζεται και ξεκινάει να επανασυστήσει την ομάδα του. Συναντάει όμως δυσκολίες. Ο "υπαρχηγός", ο Μιχάλης (Γιώργος Μούτσιος) θεωρεί ότι έχει αναλάβει αυτός πλέον και επιχειρεί να παρουσιάσει την κατάσταση ως τετελεσμένη. Από την άλλη η ερωμένη του Στάθη, η Βάνα (Βούλα Χαριλάου) δείχνει αρχικά να τον έχει ξεπεράσει πλην όμως με την αποφυλάκισή του θέλει να ξαναέρθει κοντά του. Παράλληλα ο Στάθης ερευνά τι έγινε με την αναζήτηση της χαμένης μητέρας του (Ρόζα-πραγματικό όνομα Μαρία Κούγια-Δέσπω Διαμαντίδου) που είχε αναθέσει στο ντετέκτιβ Όθωνα Λάπα (Γιάννης Βογιατζής) δίχως όμως θετικό αποτέλεσμα.

Ο Στάθης θέλει να τελειώσει το θέμα του Μιχάλη και βάζει τους υπόλοιπους της συμμορίας να αποφασίσουν. Πράγματι, αυτοί (Θανάσης-Σπύρος Καλογήρου, Αλέκος Τζανετάκος, Κώστας Φυσσούν) τον υποστηρίζουν και ο Μιχάλης αποχωρεί.

Με ξεκάθαρη εξουσία πλέον ο Στάθης αλλάζει την φιλοσοφία δράσης της ομάδας. Στόχος πλέον είναι η εξαπάτηση ανθρώπων και η υφαρπαγή χρημάτων με υποσχέσεις ελπίδας. Το πρώτο θύμα είναι ένας γέρος (Λάκης Σκέλας) που θέλει να μεταναστεύσει στην Αμερική με την οικογένειά του αλλά δεν μπορεί να πάρει έγκριση. Του παίρνουν αρκετά χρήματα. Η δεύτερη περίπτωση είναι μια γυναίκα (Αθηνά Μιχαηλίδου) που ο άντρας της είναι βαριά άρρωστος και χωρίς ελπίδες επιβίωσης. Το σχέδιο είναι να της πουλήσουν το "μαγικό φάρμακο", πλην όμως ο Στάθης έρχεται σε σύγκρουση με τη συνείδησή του και κάνει πίσω...

Ο Στάθης κόβει πλέον την σχέση με τη Βάνα και προσεγγίζεται από την αδελφή της την Στέλλα (Μαίρη Χρονοπούλου) η οποία τον βοηθάει να βρει την μάνα του μέσω της δουλειάς της στον Ερυθρό Σταυρό. Η ερωτική προσέγγιση οδηγεί στα άκρα τις σχέσεις των δύο αδελφών και μεταστρέφει ολοκληρωτικά τη Βάνα που συμπράττει με τον Μιχάλη. Παράλληλα η αδράνεια του Στάθη για δράση δυσαρεστεί τα μέλη της σπείρας που στρέφονται στον Μιχάλη.

Η προσπάθεια ανεύρεσης της Ρόζας στέφεται με επιτυχία. Πράγματι, την βρίσκουν σε άσχημη κατάσταση όμως καθώς πάσχει από χρόνιο αλκοολισμό. Ο Στάθης αποφασίζει ότι είναι ώρα να αλλάξει σελίδα και να αφήσει το έγκλημα. Πιάνει δουλειά σαν εργάτης και προσπαθεί να διορθώσει τη μάνα του. Ο Μιχάλης όμως του έχει στήσει άσχημο παιχνίδι. Η Ρόζα δεν είναι η μάνα του αλλά βαλτή από το Μιχάλη. Ο εξευτελισμός κάνει έξαλλο το Στάθη. Η αναπόφευκτη σύγκρουση θα έχει μοιραία αποτελέσματα...

 

Σκέψεις για την ταινία. Πρόκειται για μια ταινία που κινείται λίγο πολύ στα καθιερωμένα κλισέ της εποχής και στη φιλοσοφία γραφής του Φώσκολου. Μια Ελλάδα που προσπαθεί να αναρρώσει (ακόμα) από τις πληγές του πολέμου και κατατρέχεται από τα γνωστά και χιλιοειπωμένα προβλήματα (οικονομική καχεξία, ανεργία, μετανάστευση, εγκληματικότητα). Σε ένα σκοτεινό πλαίσιο ο Φώσκολος ξαφνιάζει αρχικά με την αμεσότητα και την σκληρότητα των θεμάτων που προσεγγίζει. Οι άνθρωποι-θύματα των καταστάσεων και των επιτήδειων. Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Τα συνειδησιακά στερεότυπα. Ο αλκοολισμός ως σημείο κατάπτωσης και κοινωνικής απαξίωσης. Αλλά και η Ελλάδα που αγωνίζεται να ξεφύγει από τη μιζέρια της. Ενδιαφέροντα και συζητήσιμα θέματα προκαλούν τον θεατή και δημιουργούν το ενδιαφέρον.

Δυστυχώς το δεύτερο μισό της ταινίας δεν φαίνεται να ακολουθεί τους ρυθμούς. Σταδιακά χάνει το νεύρο και επιβραδύνεται. Οι γνωστές ηθικοδιδακτικές ρήσεις (βλέπε χαμοκέλα) κάνουν κι εδώ την εμφάνισή τους καθώς και η (διαρκής και ανεξήγητη) εμμονή να εξηγούνται τα πάντα. Υπάρχει όμως μια αναλαμπή όπου το (σχετικά) απρόβλεπτο τέλος δίνει πόντους και αφήνει μια συνολικά θετική εντύπωση.

Αντίστοιχων επιδόσεων κρίνεται και η σκηνοθεσία του Ντίνου Κατσουρίδη. Είναι εμφανής η επιρροή του ιταλικού νεορεαλισμού προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα. Για μένα οι καλύτερες στιγμές είναι οι περιπτώσεις των δύο επιχειρήσεων εξαπάτησης και η διεισδυτική ματιά στα προσωπικά δράματα των ηρώων-θυμάτων. Λάκης Σκέλας και Αθηνά Μιχαηλίδου συγκαταλέγονται με την ερμηνεία τους στους κορυφαίους παρά τη μικρή συμμετοχή τους.

Στους πρωταγωνιστές κορυφαία όλων η Δέσπω Διαμαντίδου που ενσαρκώνει πειστικά την ξεπεσμένη πόρνη-μάνα. Από κοντά και ο Κούρκουλος που είναι το κεντρικό πρόσωπο σε έναν ρόλο που του ταιριάζει. Θετικές εντυπώσεις από Βούλα Χαριλάου και Γιώργο Μούτσιο. Η Μαίρη Χρονοπούλου μου φάνηκε "λίγη" αν και σαφώς ο ρόλος της δεν της δίνει και πολλά περιθώρια.

Η μουσική ,τέλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου, ενός σπουδαίου συνθέτη, συνάδει με το κλίμα της ταινίας και γενικά αρέσει. Υπάρχει και μουσική υπόκρουση από γνωστές επιτυχίες της εποχής. Κορυφαία σκηνή που άφησε εποχή η στιγμή που Καζαντζίδης και Κούρκουλος μαζί στο πάλκο τραγουδάνε το "

 

5. Εργάτης πλέον στα κομπρεσέρ, ο Στάθης "κάνει πίσω" και παραδίδει την σπείρα στο Μιχάλη.

 

​

 

[Bambinella]

Το καλο και το κακο με τις παρουσιασεις σου, Aretara, ειναι οτι τα λες ολα, ωστε δε μενει τιποτα να ειπωθει απο μας.

 

[ARETARA]

Πάντα υπάρχει χώρος για να ειπωθεί κάτι ας πούμε ένα σχόλιο για τη Βούλα Χαριλάου;

 

[Bambinella]

Για τη Βουλα Χαριλαου δεν εχω να πω τιποτα, ουτε θυμαμαι αριστα την ταινια γιατι λιγες φορες την ειδα και μαλιστα πριν απο καιρο.

Θα πω οτι μ' αρεσει πολυ το ντουετο Καζαντζιδη - Κουρκουλου και θα εβαζα το βιντεο με το τραγουδι, αν δεν το ειχες βαλει ηδη.

 

[CountRaven]

Άψογη παρουσίαση και πολύ καλή ταινία την ξανά είδα πρόσφατα.

 

[exetlaios]

Μεγάλη ταινία !

Η ατάκα :

Στάθης: - Σε μένα πούλησες ψεύτικη μάνα ρε;


Μιχάλης: - Σου πούλησα ότι πουλάς κι εσύ όλη μέρα στους άλλους. Ελπίδα!!

είναι πλέον ΚΛΑΣΣΙΚΗ κατά τη γνώμη μου.

Επίσης θεική φάση, είναι όταν η σουρωμένη μητέρα του Κούρκουλου

χορεύει ξέφρενα πάνω στο τραπέζι ενός καπηλιού,

και ο γιός της φωνάζει (μάταια) : "Μάνα, σύνελθε" !

 

[caprice]

Με θλίβει αυτή η ταινία, μου αφαιρεί για απροσδιόριστους λόγους. Στο σύνολό της με αφήνει λίγο "μετέωρη". Ίσως το "ποιός είναι αυτός που έφτιαξε το μαύρο ριζικό μας" που τραγουδάει "χαμογελαστός" ο Κούρκουλος φαντάζει τόσο οξύμωρο που λέω μέσα μου "τελικά δεν θα μπορούσαν να γίνουν αλλιώς τα πράγματα"

Ερώτηση: Στο 1.47 του βίντεο του τραγουδιού, άκρη δεξιά δεν είναι ο Νικολόπουλος;

 

[retrofan]

Εμένα πάλι στην ταινία δεν μου φαίνονται να κολλάνε δύο πράγματα:

Η στροφή του Κούρκουλου προς τα κομπρεσέρ (ούτε ο Σαούλ που έγινε Παύλος τέτοιο πράγμα )

Η Χρονοπούλου. Τόσο "μέτρια" παρουσία στο έργο που δεν με πείθει καθόλου για την ευεργετική της επίδραση πάνω στον Στάθη. Μα μπορεί η ποντικίνα να δαμάσει την τίγρη;

 

[Rinus Cesar]

Το καλο και το κακο με τις παρουσιασεις σου, Aretara, ειναι οτι τα λες ολα, ωστε δε μενει τιποτα να ειπωθει απο μας.

Βρε, όλο και κάτι ... περισσεύει για να πούμε κι εμείς

..... Έτσι, θα προσθέσω ότι μια από τις πλέον αγαπημένες μου σκηνές είναι αυτή που η Δέσπω Διαμαντίδου [η ... "γιαλαντζί μητέρα" του Στάθη ... απλά καταπληκτική] ΄παίζει τον ένα δίσκο γραμμοφώνου μετά τον άλλον πάνω στο παλιό γραμμόφωνο !!! Και, αν θυμάμαι καλά, ο Στάθης, όταν ανακαλύπτει ότι "δεν είναι η αληθινή μητέρα του", σπάζει κάποιους δίσκους [όντως, καλά τη θυμάμαι τη σκηνή ???] .... Παιδιά, μήπως θυμάστε ποια λαϊκά τραγούδια παίζει η Δέσπω Διαμαντίδου στο παλιό γραμμόφωνο ??? Νομίζω ότι παίζει κι ένα του Ζαμπέτα ....

 

[Bambinella]

Βρε, όλο και κάτι ... περισσεύει για να πούμε κι εμείς

Eχεις δικιο. Κατι μικρο και λιγο περισσευει.

 

[Rinus Cesar]

Αααα ... περίσσεψε και κάαατι ακόμη για να γράψω : Η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, εκτός του ότι είναι υπέροχη, καταπληκτική, ανεπανάληπτη [κι αυτό ... με μόλις 3 - 4 νότες και πάνω σε ένα απλό μουσικό μοτίβο !!! άλλωστε, το πλέον δύσκολο πράγμα στο να γράψεις ένα τραγούδι είναι "το να είσαι απλός", κάαατι ξέρω που το γράφω], έχει ηχογραφηθεί και με στίχους !!! Ο Νότης Περγιάλης έγραψε πολύ ωραία λόγια γι' αυτή τη μουσική κι έτσι ... προέκυψε αυτό το υπέροχο χασάπικο "Γκρεμισμένα σπίτια" (Το κορίτσι με το κορδελάκι) !!! Με την ερμηνεία του Κώστα Χατζή "έδεσε το γλυκό" .....

Στο μεταξύ, θα σάς είμαι υπόχρεος αν μού απαντήσετε για τα λαϊκά τραγούδια που παίζει η Δέσπω Διαμαντίδου απ' το παλιό γραμμόφωνο :flower: :flower:

 

[ARETARA]

Βρε, όλο και κάτι ... περισσεύει για να πούμε κι εμείς ..... Έτσι, θα προσθέσω ότι μια από τις πλέον αγαπημένες μου σκηνές είναι αυτή που η Δέσπω Διαμαντίδου [η ... "γιαλαντζί μητέρα" του Στάθη ... απλά καταπληκτική] ΄παίζει τον ένα δίσκο γραμμοφώνου μετά τον άλλον πάνω στο παλιό γραμμόφωνο !!! Και, αν θυμάμαι καλά, ο Στάθης, όταν ανακαλύπτει ότι "δεν είναι η αληθινή μητέρα του", σπάζει κάποιους δίσκους [όντως, καλά τη θυμάμαι τη σκηνή ???] .... Παιδιά, μήπως θυμάστε ποια λαϊκά τραγούδια παίζει η Δέσπω Διαμαντίδου στο παλιό γραμμόφωνο ??? Νομίζω ότι παίζει κι ένα του Ζαμπέτα ....

Στην πρώτη συναντηση της Ρόζας με το Στάθη και τη Στέλλα ακούγεται "Ένας μάγκας στο Βοτανικό" από τον Στράτο Παγιουμτζή (σε στίχους όπως ακούγονται

Κατά 99,9999999999% ναι. 'Εχει και το κλασσικό χτένισμα άλλωστε.

 

[Rinus Cesar]

ΑRΕΤΑRΑ, σ' ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις ....

 

[ARETARA]

Δύο video που κατά τη γνώμη μου είναι από τις καλύτερες στιγμές του έργου. Στο πρώτο ο Στάθης εξαπατάει έναν φουκαρά (Λάκης Σκέλλας) με την ελπίδα να στείλει τα παιδιά του στην Αριζόνα.

 

[atanasio]

Καταπληκτικές και οι δύο σκηνές. Αληθινό ρεσιτάλ της Αθηνάς Μιχαηλίδου στον σύντομο ρόλο της.