Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί - 1981

[Aardvark]

Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί


RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Οι_δρόμοι_της_αγάπης_είναι_νυχτερινοί

 

 


Aλλη μια ταινια που κοπηκε το 1985 και παλι απο την ΕΡΤ-2 ηταν και το "Οι δρομοι της αγαπης ειναι νυχτερινοι " του 1981.

Σαν αιτιολογια ειπωθηκε οτι περιειχε τολμηρες σκηνες.

"Σκανδαλο Λογοκρισιας" συμφωνα με μια μεριδα τυπου της εποχης.

 

[johnalepou]

Τι να πει κανεις!!! Μία ταινία με την Μίρκα Παπακωνσταντίνου...είχε είναι η αλήθεια αρκετά τολμηρές σκηνές

 

[Stratulator]

Την ειχε δωσει σε DVD πριν εναν χρονο περιπου το "Ποντικι"...

 

[mateo21cm]

αυτά μας φάγανε,

από τα βραζιλιάνικα μπαλέτα μετα την Ανάσταση στα 80s στις [EDIT αναφορα σε προσωπα + offtopic]

 

[Ozzaros]

Μολις την ειδα.

Δεν μπορω να πω οτι εντυπωσιαστηκα. Πολυ αργη, βασανιστικη και καταθλιπτικη ταινια. Αισθανομαι σαν να εχασα 1μιση ωρα τζαμπα.

Κρυοι ηθοποιοι ως επι το πλειστον.... Ειδικα εκεινος ο μουσατος ο πρωταγωνιστης.

Η σκηνη στη μπανιερα (οπου η μια αδερφη προσπαθει να αυτοικανοποιηθει), αηδιαστικη θα ελεγα. Δεν ηταν η 'τολμηροτητα' της σκηνης θα ελεγα το προβλημα, ηταν γενικα οτι ηταν αθλια ως σκηνη.

Τελοσπαντων, στα θετικα.... Ο Φασουλης επαιξε ωραια. Μου αρεσε η ερμηνεια του. Οπως και της Μιρκας... Η Μιρκα ηταν πολυ ωραια γυναικα στα νιατα της... Κακως ''αφησε'' τον εαυτο της και παχυνε τα επομενα χρονια....

Εν κατακλειδι.... Δεν θα την προτεινα σε καποιον να την δει, εκτος αν του αρεσει η πολλη μαυριλα.

 

[retrofrog]

Θα συμφωνήσω απόλυτα Ozzare..Πράγματι..πολύ αργή και καταθλιπτική ταινία..'Αφθονη μαυρίλα..Και όντως, η ερμηνεία του μουσάτου ήταν αδιάφορη (έως κακή θα έλεγα...) Δεν θα έλεγα το ίδιο βεβαίως για την Παπακωνσταντίνου, η οποία ήταν -κατά τη γνώμη μου- αυτή που ξεχώρισε μακράν όλων των άλλων..Επαναστατική φιγούρα, που ασφυκτυούσε στο περιβάλλον ενώ όντως, εκείνη τη περίοδο ήταν ντελικάτη και γοητευτική (μολονότι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να ειδωθεί ως το pin up της εποχής...) Εκεί που θα διαφωνήσω είναι η Μαρία Σκούντζου..Από τις πλέον αξιόλογες ηθοποιούς της γενιάς της, με μια απίστευτη εσωτερικότητα, ιδανική για τέτοιους ρόλους, συναισθηματικά φορτισμένους..Αυτό ενδεχομένως που ευθύνεται για την αρνητική σου θέση είναι ο ρόλος που κλήθηκε να ενσαρκώσει, στον οποίο κύριο χαρακτηριστικό ήταν η ψυχοπαθογένεια και το αίσθημα έλλειψης που κυριαρχούσε..Ε, λογικό είναι ένας τέτοιος ρόλος να μην είναι και τόσο φιλικός στο τηλεθεατή, αν δεν είναι φαν του συγκεκριμένου είδους σινεμά...Ο Φασουλής δεν με ξετρέλανε (ίσως να οφείλεται και στην αναβλύζουσα αντιπάθεια που τρέφω πρός το πρόσωπο του,οπότε μπορεί να μην είμαι και απόλυτα αντικειμενικός), εν αντιθέσει με τη Διαβάτη που για μια ακόμη φορά έδειξε το υπερχειλίζον ταλέντο της, με τη γεμάτη φυσικότητα ερμηνεία της..Τις σκηνές δεν θα τις έλεγα προκλητικές με τη στενή έννοια του όρου..Απλά υπήρχε δόση γυμνού, η οποία ωστόσο δεν έγινε επί τούτου, γι'αυτό και δεν με ενόχλησε..Ούτε καν η περιβόητη σκηνή της μπανιέρας, η οποία αν και ομολογουμένως "σκληρή", σε καμία περίπτωση δεν ήταν προκλητική..Θα έλεγα πως αποτέλεσε απλά την υλοποίηση της κατάθλιψης και απόγνωσης της ηρωίδας, η οποία αποτυπώθηκε σ'αυτή της τη πράξη..(έχω δε την αίσθηση πως δεν αυτοικανοποίηθηκε...κάτι άλλο έκανε-εξ ου καιη αιμορραγία- αλλά καλό θα ήταν να μην υπεισέλθω σε ολίγον αηδιαστικές και σοκιν λεπτομέρειες..) Σε κάθε περίπτωση πάντως πολυυυυ βαριά ταινία...Την βλέπεις και μετά παίρνεις μερικά ψυχοφάρμακα να έρθεις στα ίσα σου...

 

[spyrosd]

Άλλο "βαριά" ταινία και άλλο καταθλιπτική. Ήταν το θέμα του φιλμ τέτοιο και πως το αντιμετώπιζε η σκηνοθέτις , η αδικοχαμένη Φρίντα Λιάππα. Προσωπικά την θεωρώ μια από τις καλύτερες των 80ς που δεν ήταν μόνο Ψάλτης και Μουστάκας. Συν ότι απεικονίζει μια άλλη Αθήνα που πλέον μοιάζει τόσο μακρινή. Και δεν ήταν "μαύρη", η "σοβαρή" για να δείξει ότι ήταν τέχνη ή κουλτούρα. Διότι από κάτι φο "καταθλιπτικά" έργα, άλλο τίποτα ο νέος Ελληνικός κινηματογράφος. Για την ιστορία η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στους κινηματογράφους την επόμενη μέρα -έκαναν πρεμιέρα οι ταινίες την Δευτέρα τότε- από την νίκη του Παοκ στις εκλογές τον Οκτωβριο του 1981.

 

[retrofrog]

Σπύρο, δε νομίζω ότι ανέφερε κάποιος ότι ήταν ψευτοκουλτουριάρικη ή επιμελώς επιτηδευμένη..Ίσα-ίσα, στο θέμα του γυμνού αν προσέξεις, τονίζω ακριβώς αυτό που λες..Πως δεν με ενόχλησε η σκηνή της μπανιέρας γιατί ακριβώς εξυπηρετούσε τη πλοκή..Δεν έγινε για να προκαλέσει..Θα συμφωνήσω πως η Φρίντα Λιάππα ήταν εξαιρετική σκηνοθέτης και προσωπικά αρέσκομαι στην έμφαση που έδινε στο ψυχολογικό-συναισθηματικό στοιχείο στις ταινίες της (πιθανότατα επειδή και η ίδια -εικάζω από τη φυσιογνωμία της και τον τρόπο έκφρασης της- ήταν ιδιαιτέρως συναισθηματική) Επίσης να υπογραμμίσω πως νιώθω ντροπή για τους μίζερους συναδέλφους της και άλλους δήθεν "πνευματικούς ανθρώπους" οι οποίοι εκκινούμενοι προφανώς από αίσθημα ζήλειας για το έργο της, με περισσή υποκρισία είχαν ανακινήσει θέμα για δήθεν "κακοποίηση" και πλήγμα στο ψυχικό κόσμο ενός μικρού παιδιού που συμμετείχε στη ταινία της "τα χρόνια της μεγάλης ζέστης"..Πραγματικά πόσο μικρόψυχοι..Ειλικρινά δεν θέλω να επεκταθώ περαιτέρω γιατί φοβάμαι ότι θα παρεκτραπώ λεκτικά..Θα συμφωνήσω επίσης (ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που επέλεξα να τη δω) πως στα συν της είναι και η απεικόνιση της Αθήνας του'80..Για μένα τουλάχιστον που δεν την έζησα (ήμουν πολύ μικρός για να την αντιληφθώ), αυτές οι ταινίες λειτουργούν ως ένα είδος ντοκυμαντέρ..Πάντως θα διαφωνήσω μαζί σου..Παρά τις καλές προθέσεις της σκηνοθέτιδος, κατά τα προσωπικά μου γούστα ήταν βαρειά και καταθλιπτική ταινία..όχι βεβαίως λόγω της σκηνοθεσίας αλλά κυρίως λόγω του σεναρίου. Νομίζω πως γενικά ήταν πολύ βαρειές οι ταινίες της δεκαετίας..(η οποία φυσικά -έχεις απόλυτο δίκιο- και ΔΕΝ ήταν μόνο βιντεοταινίες του συρμού)

 

[spyrosd]

Αγαπητέ refrog , ο εκνευρισμός μου ήταν γενικός , γιατί λίγο έχω βαρεθεί οτιδήποτε δεν ήταν "εύκολο" ή χαζοχαρούμενο, πετιέται στο καλάθι και απαξιώνετε. Εννοείται ότι πρεπει να ακούγονται όλες οι γνώμες , για να υπάρχει ενδιαφέρων και πολυφωνία. Και έχουν υπάρξει ταινίες ανά δεκαετίες , που μπροστά τους το "Ρόδα τσάντα και κοπάνα" ήταν "Θεωρηκτό ποτέμκιν" . Κυρίως από τα 00ς - sorry είμαι παιδί των 80ς, που βγήκανε μεν εγκλήματα και αφόρητα δήθεν πράγματα αλλά μάλλον τα έχω απωθήσει. Δυστυχώς το όλο σκηνικό με την αντιμετώπιση των "συναδέλφων" της Φρίντας Λιάππα στην περίπτωση του μωρού, ήταν μίζερη, κομπλεξική και ότι άλλο αισχρό μπορείς να βάλεις. Σε μικρότερη κλίμακα, τα ίδια πέρασε και η Τόνια Μαρκετάκη, ειδικά από έναν αιώνια κρατικοδίαιτο συνάδελφο σας. Και με αυτά και με αυτά μου ανεβαίνει το αίμα. Συγνώμη και πάλι δεν ήθελα να "φιμώσω" κανέναν.

 

[retrofrog]

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζητάς συγνώμη..Την άποψη σου εξέφρασες..Ούτε έβρισες κανένα, ούτε προκάλεσες, ούτε προσβλητικός ήσουν..Απλά εξέφρασες τη θέση σου, την οποία υποψιάστηκα για να είμαι ειλικρινής, γι'αυτό και ένιωσα την ανάγκη να συγκεκριμενοποιήσω τη δική μου! Έχεις δίκιο σε πολύ μεγάλο βαθμό..Η αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού είχε συνηθίσει τις τελευταίες δεκαετίες (πρός Θεού, δεν εννοώ τον Ozzaro..το διευκρυνίζω πρός αποφυγή παρεξηγήσεων!) σε "εύκολα" 'εργα και εν πολλοίς ίσχυε αυτή η αντιμετώπιση που περιέγραψες..Κοινώς,ο,τιδήποτε ξέφευγε από το καθημερινό, το γνώριμο, το βαφτίζαμε (και εξακολουθούμε νομίζω ακόμη και σήμερα να το χαρακτηρίζουμε) αμέσως "δηθεν"..Βέβαια, κατά τη ταπεινή μου άποψη υπήρξε και η αντίστροφη όψη του νομίσματος..Για να γίνω πιο σαφής, θεωρώ πως υπήρξε και μια μερίδα σκηνοθετών (με προεξάρχοντα βεβαίως τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο) οι οποίοι "θεοποίησαν" σχεδόν την επιτηδευμένα αργή εικόνα..Πιθανότατα τον αδικώ αλλά εμένα αυτή την εντύπωση μου δημιουργούσαν τα φιλμ του..Ενώ η πλοκή μπορεί να ήταν ενδιαφέρουσα, ο βασανιστικά αργός ρυθμός εναλλαγής των εικόνων, τα καθιστούσε ανυπόφορα για τον μέσο τηλεθεατή..Για την Λιάππα, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο..Ειλικρινά στεναχωριέμαι που "έφυγε" τόσο νωρίς (θεωρώ δε πως σε μεγάλο βαθμό το πρόωρο τέλος της ήταν απόρροια του ανηλεούς και βρώμικου πολέμου που δέχτηκε) μια τόσο συναισθηματική παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα..Γτ πέρα από τη σκηνοθετική της σφραγίδα, η εντιμότητά της διαγραφόταν ολοκάθαρα στο πρόσωπό της..Αλλά από μίζερους και ζηλόφθονες συναδέλφους άλλο τίποτα στην Ελλάδα...Δυστυχώς είμαι σε δημόσιο ψηφιακό χώρο και αναγκαστικά περιορίζομαι και στον χαρακτηρισμό των εν λόγω κυρίων (οι οποίοι μάλιστα δεκαετίες τώρα έχουν ενδυθεί το ρόλο των "πνευματικών ταγών"), όσο και στην παράθεση ονοματολογίας..Κατά τα λοιπά, επαναλαμβάνω πως δεν περιόρισες κανένα..Ελεύθερο διάλογο κάνουμε,οπότε κάθε άποψη που εκφράζεται ευγενικά είναι απολύτως αποδεκτή και καλοδεχούμενη... Απλά νομίζω ότι οι όποιες ενστάσεις εκφράστηκαν σε σχέση μετη δική σου δεν είχαν να κάνουν με τη ταινία αυτή καθεαυτή ούτε με την οπτική της σκηνοθέτιδος την οποία βρίσκω απόλυτα ειλικρινή και ξεκάθαρη αλλά με το θέμα, την ιστορία της ταινίας, το οποίο ήταν κάπως καταθλιπτικό..