Οι μορφές της αγάπης στα 115 επεισόδια

[Juanita]

Ποιο το χρώμα της αγάπης


ποιος θα μου το βρεί.

Να 'ναι κόκκινο σαν ήλιος θα καίει σαν φωτιά.


Κίτρινο σαν το φεγγάρι θα 'χει μοναξιά.

Να 'χει τ' ουρανού το χρώμα θα 'ναι μακριά.


Να 'ναι μαύρο σαν τη νύχτα θα ' πονηρή.

Να 'ναι άσπρο συννεφάκιφεύγει και περνά.


Να 'ναι άσπρο γιασεμάκι στον ανθό χαλά.

Να 'ναι το ουράνιο τόξο που δεν πιάνεται


όλο φαίνεται πως φτάνω κι όλο χάνεται

Στα 115 επεισόδια της Κάντυ, η αγάπη εκδηλώνεται με διάφορες μορφές...


Θέλω να αναφερθούμε μόνο στην ερωτική...


Ποιά μορφή σας εκφράζει περισσότερο;


Η παθιασμένη;


Η ανιδιοτελής;


Η ρομαντική;;;


Η σιωπηρή;

 

[domniki]

Θα ελεγα "η απελπισμενη"...αυτη ειναι που με συγκινει περισσοτερο.

Οταν ξερει οτι δεν προκειται να ειναι με τον Τερρυ, οχι γιατι δεν το θελουν, αλλα γιατι τα γεγονοτα τους εχουν προλαβει. Οταν προσπαθει να πεισει τον εαυτο της μεσα στο τρενο, βλεποντας το λευκο του χιονιου να καλυπτει τα παντα, οτι υπαρχει ελπιδα ακομα, οτι οσο ειναι ζωντανοι δεν μπορει καποτε θα ξανασυναντηθουν...και μετα ερχεται η πραγματικοτητα σαν οδοστρωτηρας να ισοπεδωσει τα παντα: ομως οχι, ολες μου ελπιδες πανε χαμενες...

Ισως θα ελεγα και η σιωπηρη, που ειναι κ'αυτη μια μορφη απελπισμενης αγαπης...η αγαπη του Στιαρ, που ποτε δεν παιρνει σαρκα και οστα, ποτε δεν την αφηνει να ειπωθει. Παρα μονο λιγο πριν ερθει το τελος, λεει το ονομα της.

 

[Juanita]

Θα ελεγα "η απελπισμενη"...αυτη ειναι που με συγκινει περισσοτερο.
Οταν ξερει οτι δεν προκειται να ειναι με τον Τερρυ, οχι γιατι δεν το θελουν, αλλα γιατι τα γεγονοτα τους εχουν προλαβει. Οταν προσπαθει να πεισει τον εαυτο της μεσα στο τρενο, βλεποντας το λευκο του χιονιου να καλυπτει τα παντα, οτι υπαρχει ελπιδα ακομα, οτι οσο ειναι ζωντανοι δεν μπορει καποτε θα ξανασυναντηθουν...και μετα ερχεται η πραγματικοτητα σαν οδοστρωτηρας να ισοπεδωσει τα παντα: ομως οχι, ολες μου ελπιδες πανε χαμενες...

Ισως θα ελεγα και η σιωπηρη, που ειναι κ'αυτη μια μορφη απελπισμενης αγαπης...η αγαπη του Στιαρ, που ποτε δεν παιρνει σαρκα και οστα, ποτε δεν την αφηνει να ειπωθει. Παρα μονο λιγο πριν ερθει το τελος, λεει το ονομα της.

Είναι και οι πιό τραγικές...


Τις άλλες μορφές τουλάχιστον τις ζεις άσχετα από την κατάληξή τους...


Στην απελπισμένη όπου το καθήκον σου επιβάλλει να διαλέξες άλλο δρόμο από αυτόν της καρδιάς σου και στη σιωπηρή πάντα θα μένεις με ένα αναπάντητο "what... if...;;;;;;;"

 

[domniki]

Ο Αρτσυ εκφραζει τα συναισθηματα του, αλλα η Καντυ δεν ανταποκρινεται. Ενω ο Στιαρ προσπαθει κατι να της πει οταν η Καντυ φευγει με το εισιτηριο χωρις επιστροφη για τη Νεα Υορκη, αλλα δισταζει. Βλεπει την ανυπομονησια της Καντυ να ξανασυναντησει τον Τερρυ, νιωθει πως ειναι ερωτευμενη με αλλον και οτι ο ιδιος δεν εχει ελπιδες. Μια αλλη απελπισμενη αγαπη...

 

[Juanita]

Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφερθεί γιατί τελεί υπό αμφισβήτιση, η φορτική - εκβιαστική "αγάπη" του Νηλ.

 


Του αναγνωρίζω πως την ερωτεύτηκε, ποιός θα μπορούσε να μείνει απαθής βλέποντας αυτά τα σκανδαλιάρικα πράσινα ματάκια.


Ο τρόπος όμως που την προσέγγισε προσπαθώντας να της επιβάλλει τον έρωτά του ήταν τουλάχιστον για γέλια, απαράδεκτος και τελικά αχαρακτήριστος...

 


Όπως όμως και όλοι οι άλλοι, ο Νηλ αγωνίστηκε για την Κάντυ πηγαίνοντας κόντρα στην ηλίθια μάνα και τη βλαμένη αδερφή...

 

[domniki]

Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφερθεί γιατί τελεί υπό αμφισβήτιση, η φορτική - εκβιαστική "αγάπη" του Νηλ.

Ειναι γεγονος οτι η αγαπη του Νηλ ειναι η ανατροπη. Ειναι ισως η αποδειξη οτι η καλοσυνη μπορει να κερδισει την κακια...αλλα ισως ο Νηλ δεν ηταν τοσο κακος οσο η Ελιζα.

 

[metsgr]

Ο Αρτσυ εκφραζει τα συναισθηματα του, αλλα η Καντυ δεν ανταποκρινεται. Ενω ο Στιαρ προσπαθει κατι να της πει οταν η Καντυ φευγει με το εισιτηριο χωρις επιστροφη για τη Νεα Υορκη, αλλα δισταζει. Βλεπει την ανυπομονησια της Καντυ να ξανασυναντησει τον Τερρυ, νιωθει πως ειναι ερωτευμενη με αλλον και οτι ο ιδιος δεν εχει ελπιδες. Μια αλλη απελπισμενη αγαπη...

Στο μάνγκα (γιατι στο ανιμε δε το θυμαμαι αυτο) ο Στήαρ λεει στην Κάντυ κατι.

Οταν αποκαλυπτεται οτι η Αννυ μεγαλωσε σε ορφανοτροφειο και κρυβεται σε μια σπηλια, ολοι την ψαχνουν ενω αρχιζει να βρεχει. Αφου τη βρισκουν, ο Αρτσι πηγαινει να της μιλησει και ο Στηαρ με την Καντυ μενουν μονοι τους στη βροχη. Ο Στηαρ εχει βγαλει τα γυαλια και του λεει η Καντυ ότι ειναι πιο ωραιος χωρις αυτα. Ο Στηαρ λοιπον της απαντα κλεινοντας της το ματι :"κριμα που δε μου το ειχες πει νωριτερα"

Και ερχεται η αποστομωτικη απαντηση -με το αντιστοιχο απορημενο υφος:

"Γιατι;"

Ε, τι να της πει παρακατω ο καημενος!!!

Ο Στηαρ ηταν πραγματικα απο τους ωραιοτερους και πιο αδικημενους χαρακτηρες της σειρας.

Αξιζε να ειναι με την κοπελα που αγαπησε, αλλα δυστυχως παντα υπηρχε καποιος αλλος. Πρωτα ο Αντονυ, μετα ο Τερρυ. Και την εβλεπε απλα απο μακρια, οπως προτεινε και στον αδερφο του να κανει. (Ψυχουλα μου!)

Ποια απο τις μορφες τωρα προτιμω; Δυσκολο να πεις. Καθεμια εχει κατι να προσφερει στην αναγνωση. Προκαλει συναισθηματα (εστω και διαφορετικα) και σε ταξιδευει...

Μονο του Νηλ βγαινει εκτος συναγωνισμου! Δεν παιζεται με τιποτα!!

 

[nessie]

Η ερωτευμένη και γεμάτη ελπίδα...

"Terry! Η καρδιά μου πάει να σπάσει... Terry εδώ είμαι! Έλα γύρισε και κοίταξέ με!" :wub:

"Terry, η ζωή μερικές φορές μου φαίνεται τόσο όμορφη... όμως σήμερα πρέπει να το ομολογήσω μου φάνηκε πιο όμορφη παρά ποτέ..." :flower:

...μια ελπίδα που δυστυχώς λίγες ώρες αργότερα θα σβήσει...

Θα ελεγα "η απελπισμενη"...αυτη ειναι που με συγκινει περισσοτερο.
Οταν ξερει οτι δεν προκειται να ειναι με τον Τερρυ, οχι γιατι δεν το θελουν, αλλα γιατι τα γεγονοτα τους εχουν προλαβει. Οταν προσπαθει να πεισει τον εαυτο της μεσα στο τρενο, βλεποντας το λευκο του χιονιου να καλυπτει τα παντα, οτι υπαρχει ελπιδα ακομα, οτι οσο ειναι ζωντανοι δεν μπορει καποτε θα ξανασυναντηθουν...και μετα ερχεται η πραγματικοτητα σαν οδοστρωτηρας να ισοπεδωσει τα παντα: ομως οχι, ολες μου ελπιδες πανε χαμενες...

Θα προσθέσω σε αυτά πoυ έγραψε η domniki και τον απελπισμένο Terry που παλεύει με τις σκιές του μυαλού του και ενώ υποφέρει τόσο, καταφέρνει να το κρύψει από την Candy...