Οι πιο συγκινητικές στιγμές του Ελληνικού σινεμά

[tonytony]

Υπάρχουν κάποιες σκηνές από ελληνικές ταινίες , οι οποίες , όσες φορές και αν τις δείτε πάντα θα βουρκώσετε; Ποιες είναι αυτές; Η συγκίνηση είναι κάτι το σχετικό βέβαια στον κάθε άνθρωπο αλλά με αυτό το θέμα θα ήθελα να εντοπίσουμε τις πιο συγκινητικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου!


Οι δικές μου σκηνές , ανεξαρτήτως σειράς , είναι καταρχήν η σκηνή της εκτέλεσης της Ηρώς Κωνσταντοπούλου στην ταινία "Δεκαεφτά σφαίρες για έναν άγγελο" , με το πολύ ανατριχιαστικό τραγούδι που "παίζει" από κάτω , με τη φωνή της Ελένης Βιτάλη...Τις άλλες , καλύτερα να τις δείτε από το να σας τις περιγράψω...

 


Από την ταινία "Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο"

 




http://www.youtube.com/watch?v=TEdEDqpoj0A&feature=plcp

Από την ίδια ταινία η παρακάτω σκηνή...

 




http://www.youtube.com/watch?v=ix0UeG0QREw&feature=plcp

Από την ταινία "Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές" η παρακάτω σκηνή...

 




http://www.youtube.com/watch?v=7FfTHy5oOko&feature=plcp

 

[tonytony]

Και τέλος , η παρακάτω σκηνή από την ταινία "Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα" , η οποία βέβαια δεν αφορά σε θάνατο , αλλά πάντα με "αγγίζει"...

 




http://www.youtube.com/watch?v=sFRzNcinLPA&feature=plcp

Θα ήθελα λοιπόν να μου περιγράψετε και σεις τις δικές σας συγκινητικές στιγμές από το ελληνικό σινεμά...

 

[prisma]

Ευτυχώς βρήκα απόσπασμα. Δυνατές συναισθηματικά σκηνές. Ειδικά από το 5:25"

http://www.youtube.com/watch?v=jiZWkWiXIl8

 

[Bambinella]

Και στο Μια ζωη την εχουμε, τι ωραια που παρομοιαζονται τα μαργαριταρια της Μπιμπης με τα δακρυα της!

"Κυρια μου, τα μαργαριταρια σας ειναι αληθινα!" Σαν να λεει δηλαδη ο Αυλωνιτης οτι τα δακρυα που τρεχουν απ' τα ματια της ειναι δακρυα πραγματικης απογνωσης που μονο η αγαπη μπορει να γεννησει. Αληθινο αριστουργημα αυτη η φραση!

Μπορω να σκεφτω ακομα παρα πολλες συγκινητικες στιγμες του ελληνικου κινηματογραφου. Προς το παρον θα αναφερθω σε δυο και αλλη φορα επανερχομαι.

Κλαιω παντα στην τελικη σκηνη του Παπαφλεσσα, οταν ο Ιμπραημ σκυβει και τον φιλαει στο μετωπο. Ακομα και τωρα που το γραφω, συγκινουμαι!

Και φυσικα στην Καλπικη λιρα που σχεδον ολοκληρη ειναι γεματη απο μεγαλες, συγκινητικες στιγμες. Πιο αγαπημενη μου και πιο σπαραξικαρδια για μενα, το τελευταιο "Σ'αγαπω" που λεει η Λαμπετη στο Χορν προτου χωρισουν για παντα.

 

[katerinak]

σιγουρα ειναι παρα πολλες οι συγκινησεις που μας χαρισε ο ελληνικος κινηματογραφος,θα γραψω ομως αυτη που με συγκινει περισσοτερο: στην ταινια "διωγμος" η στιγμη που η Βουλα Ζουμπουλακη συνειδητοποιει ποιος ειναι ο γιος της κατεβαινει απ το τρενο για να τον αγκαλιασει αλλά δυστυχως την πυροβολουν και τελικα αφηνει την τελευταια της πνοη στα χερια του γιου της Κωνσταντη(Πετρος Φυσσουν) http://www.youtube.com/watch?v=ehe99KfnD4I λιγο μετα τα 3 λεπτα του βιντεο

 

[panp]

Όπως έχω πει κι αλλού, και μακάρι να υπήρχε σε καλύτερη ποιότητα, αυτό το πλάνο του μεγάλου μας Θανάση Βέγγου :

Tαινία : "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας" (1976), Ντίνου Κατσουρίδη. Το τραγούδι "Σου είπαν ψέμματα πολλά" σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

Πάντως, να συμπληρώσω ότι είναι λίγο αδύναμο το "κλείσιμο" της σκηνής, έτσι όπως ο Βέγγος πάει και κουτουλάει σε εκείνη την πόρτα...

Προβολή συνημμένου 60706

Kι επειδή δεν έχω και την ταινία, δεν ξέρω ποιό είναι το επόμενο πλάνο.

 

[Nemo]

 


ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΕΤΩΝ 39"-1954 (ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ-ΣΜΑΡΩ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ)

 

[kleida08]

http://www.youtube.com/watch?v=7Y2ffwdjDG0

Υπολοχαγός Νατάσσα: όσες φορές και αν το δω ανατριχιάζω όταν όλο το θέατρο τραγουδά.

 

[Stop Motion]

Η τελευταία σκηνή από Το ανθρωπάκι με τον Κώστα Βουτσά με συγκινεί πάντα.

 

[Bambinella]

Η στιγμη του θανατου της Μαιρης Χρονοπουλου στο Δακρυα για την Ηλεκτρα οπου επιτελους η Ζωη Λασκαρη συγχωρει τη μητερα της υστερα απο ολα τα τραγικα γεγονοτα που εχουν προηγηθει.

Στον Ανηφορο οταν ο Λιακος Χριστογιαννοπουλος πηγαινει με κακες προθεσεις στο σπιτι της Ξενιας Καλογεροπουλου και εντελως αναπαντεχα τη βλεπει ντυμενη με το νυφικο της, ετοιμη να παντρευτει τον γιο του. Εκει την αποδεχεται για νυφη του, την αγκαλιαζει και τη συνοδευει στην εκκλησια.

 

[atanasio]

Η επιστροφή του αγαπημένου της Μάρθας Βούρτση στο "Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα".
Το ξέσπασμα της Έλλης Λαμπέτη στον Δημήτρη Χορν για τη νεκρή αδερφή της στο "Κορίτσι με τα μαύρα".