Οι σειρές του Θάνου Λειβαδίτη

konstantinosb

RetroWannaBe
Joined
4 Απρ 2021
Μηνύματα
41
Αντιδράσεις
95
Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης είναι ο Θάνος Λειβαδίτης. Μετά από μια μεγάλη σχετικά πορεία στον κινηματογράφο, έγραψε και πρωταγωνίστησε σε 7 σειρές της τηλεόρασης. Όλες σχεδόν είχαν μεγάλη επιτυχία και μνημονεύονται μέχρι σήμερα. Αν και υπάρχουν topics για κάθε μία ξεχωριστά, ήθελα να ανοίξω αυτό εδώ ώστε να γίνεται μια γενική συζήτηση για όλες τις σειρές του.

Η δεκαετία του 70' - Οι δίκαιοι / ΥΕΝΕΔ

Το 1974 ο Λειβαδίτης κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση ως σεναριογράφος και πρωταγωνιστής στην αστυνομική - δικαστική σειρά "οι δίκαιοι". Ο Λειβαδίτης υποδύεται το δικηγόρο Άγγελο Καρνέζη ο οποίος αναλαμβάνει δύσκολες δικαστικές υποθέσεις που τελικά τις φέρνει εις πέρας. Είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια από όλες τις σειρές του Θάνου Λειβαδίτη φτάνοντας τα 124 επεισόδια. Συνολικά είδαμε 4 διαφορετικές ιστορίες, τα θέματα των οποίων ήταν παρόμοια με αυτά που είδαμε αργότερα και στα άλλα σήριαλ του ίδιου δημιουργού. Δολοφονίες, εκβιασμοί, αρχαιοκαπηλία, κυνηγητά, αθώοι που κατηγορούνται άδικα για κάποιο έγκλημα κλπ. Εκτός από το Θάνο Λειβαδίτη σενάρια για τη σειρά αυτή είχε γράψει και ο Νίκος Φώσκολος. Ένα από τα δυνατά σημεία της σειράς είναι το καστ, αφού αποτελεί μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που στο ίδιο σήριαλ συναντήθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Δημήτρης Μυράτ, Μάνος Κατράκης, Μηνάς Χρηστίδης, Θάνος Κωστόπουλος, Δημήτρης Μαλαβέτας, Θόδωρος Έξαρχος, Βύρων Πάλλης, Νίκος Γαλανός, Μαρία Αλιφέρη, Αφροδίτη Γρηγοριάδου ήταν μερικοί από τους πρωταγωνιστές του εν λόγω σήριαλ. Εδώ εμφανίστηκε πρώτη φορά και ο αστυνόμος Μαγκλής (Στέλιος Λιονάκης), χαρακτήρας που ακολούθησε το Θάνο Λειβαδίτη σχεδόν σε όλες τις επόμενες σειρές. Πιστεύω ότι σίγουρα ήταν η πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις σειρές του, αν και ποτέ δεν την είδα και μάλλον ούτε πρόκειται να την ξανά δούμε ποτέ, τουλάχιστον ολοκληρωμένη. Η σκηνοθεσία ήταν του Αντώνη Τέμπου.

Η δεκαετία του 80'

Οι αξιόπιστοι - ΕΡΤ2 / 1982
Το 1982 ο Θάνος Λειβαδίτης επιστέφει μετά από κάποια χρόνια απουσίας στην τηλεόραση, με την αστυνομική σειρά "Αξιόπιστοι". Στην πραγματικότητα, ήδη από το 1976 είχε ετοιμάσει το σενάριο, με τον τίτλο "Αλήθειες που καίνε" και το είχε καταθέσει στην ΕΡΤ και στην ΥΕΝΕΔ αλλά και οι δύο σταθμοί το απέρριψαν. Οι Αξιόπιστοι είναι το πρώτο μέρος από την τριλογία του Άρη Μαρτέλη, με το Θάνο Λειβαδίτη να υποδύεται τον δαιμόνιο δημοσιογράφο Μαρτέλη που μπλέκεται σε σκοτεινές υποθέσεις για να βρει την αλήθεια. Εδώ, ο Μαρτέλης ερευνά δύο διαφορετικές υποθέσεις, τη δολοφονία ενός βιομηχάνου και την εξαφάνιση μιας κοπέλας. Στην πορεία ανακαλύπτει ότι οι δύο αυτές υποθέσεις σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους... Η σκηνοθεσία είναι του Ερρίκου Ανδρέου, ο οποίος έδωσε μια νουάρ και σκοτεινή ατμόσφαιρα στη σειρά, με μουντά χρώματα και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Η όλη ατμόσφαιρα της σειράς, η φωτογραφία, οι ερμηνείες των ηθοποιών δίνουν πολλά +++ στο όλο αποτέλεσμα. Στη σειρά παίζουν και η Ελένη Φιλίνη, στο ρόλο της γραμματέα/ βοηθού του Μαρτέλη, και ο Γιάννης Κάσδαγλης στο ρόλο του διευθυντή της εφημερίδας. Οι ίδιοι ηθοποιοί με τους ίδιους ρόλους θα τον ακολουθήσουν και στην επόμενη σειρά. Το ρόλο του αστυνόμου Μαγκλή έχει κι εδώ ο Στέλιος Λιονάκης.

Οι ιερόσυλοι - ΕΡΤ2 / 1983
Ένα χρόνο αργότερα ο Άρης Μαρτέλης συνεχίζει την τηλεοπτική του πορεία με τους Ιερόσυλους. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Λειβαδίτη στην τηλεόραση, μια από τις μεγαλύτερες, γενικά, επιτυχίες στην ελληνική τηλεόραση, σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά. Εδώ, μετά τη σύλληψη ενός (πρώην φυλακόβιου) ταξιτζή με κλεμμένα αρχαία και εκκλησιαστικές εικόνες στο ταξί του, ο Μαρτέλης αρχίζει έρευνα για τους αρχαιοκάπηλους στην Ελλάδα. Βρίσκεται στα ίχνη της σπείρας του Γερμανού αρχαιολόγου Γκάριγκ (Δημήτρης Μυράτ) που κλέβει εικόνες από εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα για να τις πουλήσει στο εξωτερικό. Τα μέλη της σπείρας ένα-ένα αρχίζουν να δολοφονούνται, μέχρι που μένουν μόνο οι δύο "αρχηγοί" (ο Γερμανός και η ερωμένη του) και ο βοηθός τους. Η σπείρα εξαρθρώνεται, αυτοί οδηγούνται στο δικαστήριο, η αστυνομία πιστεύει ότι αλληλοσκοτώθηκαν μεταξύ τους και η αποκάλυψη του δολοφόνου γίνεται στο τελευταίο επεισόδιο.
Προσωπικά είχα στο μυαλό μου τη σειρά από όταν παιζόταν σε επαρχιακό κανάλι και τη σχολίαζαν οι μεγαλύτεροι αλλά δεν την είχα δει ποτέ. Την είδα ολόκληρη πριν 7-8 χρόνια. Μια καλογυρισμένη σειρά (η πρώτη που γυρίστηκε σε βίντεο με μια κάμερα), ωραία πλάνα από διάφορα μέρη της Ελλάδας (Μετέωρα, Ίος) και από το Μόναχο στη Γερμανία, κάποιες πολύ ωραίες σκηνές (όπως αυτή με την καταδίωξη του Γερμανού- Κωστή Μαλκότση πάνω σε ταράτσες). Παρ όλα αυτά με απογοήτευσε το ότι ήξερα από την αρχή ποιος είναι ο δολοφόνος κι έτσι μπορούσα από τις κινήσεις και τη συμπεριφορά του να καταλάβω ότι είναι αυτός, πριν αποκαλυφτεί.

Η βεντέτα - ΕΡΤ2 / 1986
Ο Άρης Μαρτέλης επεκτείνει την έρευνα του στην Νέα Υόρκη, συγκεκριμένα στην Αστόρια όπου πηγαίνει για να κάνει ένα ρεπορτάζ και εκεί γνωρίζει έναν Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία και την ανιψιά του, από ένα χωριό της Ελλάδας όπου έχει πάει να τον επισκεφθεί. Στην πορεία ο πατέρας της κοπέλας και αδερφός του επιχειρηματία σκοτώνεται και η κοπέλα εξαφανίζεται. Αυτή η σειρά διαφέρει από τις υπόλοιπες στο ότι από την αρχή καταλαβαίνουμε ποιος βρίσκεται πίσω από όλη την υπόθεση. Παρ όλα αυτά η αγωνία και το ενδιαφέρον παραμένουν μέχρι το τέλος. Μια επίσης καλογυρισμένη σειρά με αρκετό "αέρα" από Νέα Υόρκη και ξένες παραγωγές, εντελώς 80s κλίμα και τον Γιάννη Μπέζο έναν από τους πρωταγωνιστές, σε μια από τις πρώτες του εμφανίσεις στην τηλεόραση πριν καθιερωθεί ως κωμικός ηθοποιός. Ο Άρης Μαρτέλης αυτή τη φορά δουλεύει για διαφορετική εφημερίδα, χωρίς τη Φιλίνη και τον Κάσδαγλη για συνεργάτες, αλλά με το Στέλιο Λιονάκη - ταγματάρχη Μαγκλή ξανά μαζί του. Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Ποντίκα.

Η έκτη εντολή - ΕΤ2 / 1989
Από εδώ και πέρα ο Λειβαδίτης δεν αναλαμβάνει υποθέσεις για επαγγελματικούς λόγους αλλά για προσωπικούς. Στην Έκτη Εντολή ο Λειβαδίτης υποδύεται το Λευτέρη Νικητάκη, ο μικρός αδερφός του οποίου (Θάνος Καληώρας) κατηγορείται για το φόνο της γυναίκας του στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Ο Νικητάκης είναι σίγουρος για την αθωότητα του αδερφού του και μαζί με τη δικηγόρο Όλγα Ορφανού (Βέρα Ζαβιτσιάνου) προσπαθεί να την αποδείξει. Μπλέκεται με τα μυστικά μιας πλούσιας οικογένειας επιχειρηματιών και με μια σπείρα εμπόρων ναρκωτικών στο Παρίσι. Σκηνοθέτης κι εδώ ο Κώστας Λυχναράς, μια ακόμη καλογυρισμένη σειρά με σκοτεινό και κλειστοφοβικό κλίμα σε κάποια σημεία και αρκετή δράση, γυρίσματα στο Παρίσι (και σε green screen κάπου-κάπου). Χαρακτηριστική η σκηνή όπου το αυτοκίνητο του πατριού της σκοτωμένης κοπέλας με τον ίδιο μέσα πέφτει από τα βράχια και παίρνει φωτιά. Η αποκάλυψη του ενόχου γίνεται στο τελευταίο επεισόδιο και χωρίς να υπάρχουν σημάδια εναντίον του νωρίτερα, ίσως θα έπρεπε να γυριστούν 1-2 επεισόδια ακόμα ώστε αφενός να γίνει η αποκάλυψη του πιο ομαλά και αφετέρου να υπάρχει χρόνος να "υποψιαστούμε" και άλλους από τους πρωταγωνιστές. Ο Λιονάκης πάλι στο ρόλο του αστυνόμου αλλά αυτή τη φορά λέγεται Γεωργίου και όχι Μαγκλής.

Η δεκαετία του 90'

Η δίκη - ΕΤ2 / 1991
Ο Λειβαδίτης εδώ υποδύεται τον Άγγελο Δημητρίου, του οποίου ο φίλος και συνέταιρος (Γιώργος Σίσκος) σε μια μεγάλη επιχείρηση κατηγορείται για το φόνο μιας κοπέλας και οδηγείται στη φυλακή. Στη δίκη που ακολουθεί, με δικηγόρο το Χρήστο Πάρλα, ο Δημητρίου προσπαθεί να βρει τον πραγματικό ένοχο και να αθωώσει το φίλο του. Η σειρά είχε αρκετά από τα στοιχεία παλαιότερων σειρών του Λειβαδίτη (πχ ο τρόπος που η κοπέλα έφυγε από το χωριό, ήρθε στην Αθήνα και πήρε τον "κακό δρόμο" είναι ακριβώς ίδιος με αυτόν της Μ. Τζομπανάκη από τους Αξιόπιστους). Ο δολοφόνος αποκαλύπτεται κι αυτός στο τέλος και δεν είναι από τους βασικούς υπόπτους, αλλά δεν κάνει και μεγάλη εντύπωση το ότι είναι αυτός. Παρ' όλα αυτά είναι εξίσου καλογυρισμένη και ενδιαφέρουσα, με καλούς ηθοποιούς (Πάρλας, Σίσκος, Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Τάσος Χαλκιάς κλπ) και το χαρακτήρα του αστυνόμου Μαγκλή να εμφανίζεται ξανά , αλλά τον υποδύεται εδώ ο Γιάννης Κάσδαγλης. Σκηνοθέτης ήταν ο Αντώνης Τέμπος. Η σειρά αυτή ήταν η τελευταία ολοκληρωμένη του Θάνου Λειβαδίτη, και η μόνη που δεν οδηγεί αυτοκίνητο Toyota.

Η οργή των θεών - ΣΚΑΪ / 1994
Η σειρά αυτή ξεκίνησε με την προοπτική να ολοκληρωθεί σε 26 επεισόδια, τελικά γυρίστηκαν μόνο τα 24 και προβλήθηκαν τα 17, λόγω χρεοκοπίας του καναλιού και της εταιρείας παραγωγής. Εδώ βλέπουμε ξανά μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, αλλά αυτή τη φορά το σενάριο είναι πιο περίπλοκο, με περισσότερα πρόσωπα να μπλέκονται στην υπόθεση. Ο Λειβαδίτης υποδύεται τον Άγγελο Πολίτη ο οποίος προσπαθεί να σώσει τον ανιψιό του (Κρατερός Κατσούλης) από τη φυλακή, όπου βρέθηκε κατηγορούμενος για το φόνο του φίλου του (Θανάσης Κουρλαμπάς). Ο δεύτερος είχε βρεθεί στα ίχνη της συμμορίας του αρχαιοκάπηλου Ερρίκου Ταιλμαν (Γαλανός) κάνοντας κατάδυση κοντά στην Αίγινα. Προσωπικά αν και ξεκίνησα πολλές φορές να δω τη σειρά, στη σκέψη ότι δεν μπορούμε να μάθουμε το τέλος της ξενέρωνα και τη σταματούσα στο 6ο - 7ο επεισόδιο. Είναι η πλέον καλογυρισμένη σειρά από όλες του Λειβαδίτη, με σκηνοθέτη τον Κώστα Λυχναρά, ωραίες υποβρύχιες λήψεις, γυρίσματα σε φυσικούς χώρους, ένα πλούσιο καστ με μείγμα παλιών συνεργατών του Λειβαδίτη (Λιονάκης, Δακτυλίδης, Βουλαλάς, Ζακυνθινός, Μαβίδης) άλλους καλούς ηθοποιούς (Χρήστος Νομικός, Κατερίνα Διδασκάλου, Έρση Μαλικένζου, Ειρήνη Κουμαριανού) και νέους ηθοποιούς που έκαναν στη συνέχεια μεγάλη καριέρα (Βάνα Ραμποτά, Κατσούλης, Ειρήνη Μπαλτά, Θανάσης Κουρλαμπάς). Να σημειωθεί ότι εδώ ο Στέλιος Λιονάκης υποδύεται τον πρόεδρο του δικαστηρίου (με βαμμένο μαλλί) ενώ το ρόλο του αστυνόμου έχει ο Χρήστος Δακτυλίδης. Το σενάριο ήταν επίσης πιο σφιχτοδεμένο σε σχέση με τα προηγούμενα και μέχρι το τέλος υπάρχουν πολλοί που φαίνονται ύποπτοι. Πιστεύω αν είχε προβληθεί στο Mega η στον Αντ1 η σειρά θα είχε πολύ καλύτερη τύχη, θα μπορούσαμε να τη δούμε μέχρι τέλους και ίσως άνοιγε το δρόμο και για επόμενες δουλειές στο Θάνο Λειβαδίτη.

+ μια που δεν πραγματοποιήθηκε
Το 1999 ο Θάνος Λειβαδίτης, καλεσμένος σε μια εκπομπή της "Μηχανής του χρόνου" με τη Σεμίνα Διγενή, είχε πει ότι ετοιμάζει μια νέα σειρά στο ίδιο ύφος με τις προηγούμενες, με προσωρινό τίτλο "Θανάσιμη παγίδα" και θέμα της τη διακίνηση ναρκωτικών στα σχολεία. Δεν έδωσε παραπάνω λεπτομέρειες, πάντως η σειρά δεν γυρίστηκε/ προβλήθηκε ποτέ. Κρίμα που δεν είδαμε κάτι τέτοιο, γιατί ενώ ο Λειβαδίτης είχε μια μεγάλη πορεία στην κρατική τηλεόραση τις δεκαετίες του 70 και του 80, αυτό δεν συνεχίστηκε αργότερα στην ιδιωτική.

Όλες οι σειρές του Λειβαδίτη μοιράζονταν αρκετά κοινά στοιχεία. Ο πρωταγωνιστής σχεδόν πάντα οδηγούσε αυτοκίνητο Toyota Celica, υπήρχαν αρκετοί ηθοποιοί κοινοί σε όλες τις σειρές, ενώ και οι διάλογοι είχαν αρκετά κοινά σημεία και εκφράσεις. Για παράδειγμα στις περισσότερες σειρές του ακούμε το χαρακτηρισμό "πορωμένα καθάρματα" ενώ σχεδόν πάντα ο πρωταγωνιστής ή κάποιος άλλος λέει τη φράση "κανείς δεν γλιτώνει όταν εγκληματεί". Επιπλέον κοινό στοιχείο στις περισσότερες σειρές είναι οι δύο μπράβοι/ τσιράκια του "κακού", από τους οποίους ο ένας δεν χαμπαριάζει τίποτα, είναι αδίστακτος και θέλει να πληρωθεί όσο καλύτερα γίνεται, ενώ ο άλλος είναι ο "καλός" που έχει τύψεις γι αυτά που κάνει και θέλει να φύγει από τη δουλειά.

Εσάς ποια από όλες σας άρεσε περισσότερο και ποια σας απογοήτευσε;
 
Πιο πολύ μου αρέσει η έκτη εντολή. Είναι και η πρώτη που είχα δει. Δεν μπορώ να πω, πως κάποια με απογοήτευσε . Σε όλες ήξερες λίγο πολύ τι θα δεις.
 
konstantinosb, εξαιρετική και καλογραμμένη η ανάρτησή σου! Εύγε!

Ο Θάνος Λειβαδίτης για μένα είναι ο μετρ των Ελληνικών αστυνομικών σειρών. Πραγματικά, πετάω τη σκούφια μου για αστυνομικές σειρές, ιδίως αν είναι Ελληνικές. Έτσι λοιπόν, παρακολούθησα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις σειρές του και μπορώ να πω ότι τις απόλαυσα!

Πάμε λοιπόν στην "ανάλυση"...

1) Οι "Δίκαιοι" είναι μια σειρά που πραγματικά θα ήθελα πάρα μα πάρα πολύ να δω! Δεν είναι μόνο το απίστευτο καστ των ηθοποιών ή το ευρηματικό σενάριο, αλλά είναι το ότι συνδυάζει τα 3 αγαπημένα μου είδη σειρών, αστυνομικό - μυστηρίου - δικαστικό. Ένας άλλος λόγος που θα ήθελα πολύ να τη δω είναι λόγω της εποχής που γυρίστηκε και προβλήθηκε, διότι λατρεύω το mid '70s κλίμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κυρίως την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα των σκηνικών στα στούντιο. Επίσης, παρόλο που το σενάριο της χαμένης αυτής σειράς είναι λίγο-πολύ γνωστό, θα μου άρεσε να έβλεπα μια πιο "αρχική" εκδοχή της ιστορίας της αρχαιοκαπηλίας, σαν αυτής που διαδραματιζόταν στους "Ιερόσυλους". Δυστυχώς, δεν διασώζεται ούτε ένα καρέ από την "πρώτη διδάξασα" του Λειβαδίτη, ούτε καν οι τίτλοι της...

2) Οι "Αξιόπιστοι", η πρώτη διασωθείσα σειρά του Λειβαδίτη, και μία εκ των τελευταίων της ΥΕΝΕΔ, είναι απλά όλα τα λεφτά! Τι να πρωτοσχολιάσω; Το εξαιρετικό σενάριο; Την άριστη επιλογή των ηθοποιών για τους ρόλους; Το απίστευτο νουάρ ύφος της; Τι; Ο Ερρίκος Ανδρέου μας έδειξε για ακόμη μία φορά (μην ξεχνάμε τον "Εφιάλτη" του 1961) ότι μπορεί να μεγαλουργήσει στο είδος του μυστηρίου και πώς να δημιουργεί το κατάλληλο μυστηριακό κλίμα για να "ντύσει" το σενάριο! Βέβαια, οι "Αξιόπιστοι" έχουν μια πολύ σημαντική διαφορά από τις επόμενες σειρές του Λειβαδίτη: εδώ δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα δοθέντα στοιχεία αλλάζουν συνέχεια την ταυτότητά του, με αποτέλεσμα το ξάφνιασμα του θεατή στο τελευταίο επεισόδιο, εν αντιθέσει με τις επόμενες που πάνω-κάτω ξέρουμε ποιος είναι.


3) Το 3 το καλό! "Ιερόσυλοι", ίσως η καλύτερη Ελληνική αστυνομική σειρά. Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα, αναφέροντας το μοναδικό, κατ' εμέ, αρνητικό της. Τον τρόπο κινηματογράφησης. Ρε παιδί μου, πώς δεν μπορώ καθόλου το μονοκάμερο... Μα καθόλου όμως! Συν του ότι είναι γυρισμένη σε βίντεο, ε, όσο και να πεις, το οπτικό αποτέλεσμα δεν είναι και το καλύτερο... Τέλος πάντων.
Αν παραμερίσουμε το παραπάνω, έχουμε απλά ένα αστυνομικό αριστούργημα, πρωτοποριακό για εγχώρια δεδομένα, που ακόμα και σήμερα βλέπεται ανετότατα! Η σειρά, που είναι γυρισμένη ολόκληρη σε φυσικούς χώρους, "χορταίνει" το μάτι του θεατή με τα Ελληνικά τοπία, τις πανέμορφες εκκλησίες, τα ωραία οχήματα της Χωροφυλακής και όλα αυτά κάτω από μια "σκιά" που απειλεί τον πολιτισμικό θησαυρό της πατρίδας μας, το δίκτυο των αρχαιοκαπήλων! Οι ηθοποιοί υποδύθηκαν πειστικότατα τους ρόλους που τους ανατέθηκαν, μηδενός εξαιρουμένου. Δεν θα πω άλλα, απλά ότι πρέπει κάποιος να τη δει για να καταλάβει πόσο τέλεια είναι!

Για να μη βγει "σεντόνι" (που βγήκε :p ), τις υπόλοιπες σειρές θα τις σχολιάσω σε επόμενη ανάρτηση :)

Στέλιο Λιονάκη - ταγματάρχη Μαγκλή
Αν και έχω αρκετό καιρό να δω τη "Βεντέτα", νομίζω ότι ο Λειβαδίτης πρόσεξε μια πολύ ωραία λεπτομέρεια. Στους "Αξιόπιστους" του 1982 και στους "Ιερόσυλους" του 1983, ο Μαγκλής είναι Ταγματάρχης της Χωροφυλακής. Μετά την ένωσή της με την Αστυνομία Πόλεων, το 1984, οι βαθμοί της Χωροφυλακής άλλαξαν, με αποτέλεσμα, ο Μαγκλής στη "Βεντέτα", του 1986, να είναι Αστυνόμος Α' της ΕΛ.ΑΣ., ο αντίστοιχος βαθμός της Χωροφυλακής. :)
 
Αγαπημένος μου ηθοποιός λατρεμένος! Έχω δεί όλες τις σειρές και ξανά και ξανά! Οι Αξιόπιστοι με τον Άρη Μαρτέλη και επίσης οι Ιερόσυλοι από τις καλύτερες. Θα συμφωνήσω με τον Αρμαγεδών για τον τρόπο σκηνοθεσίας στους Ιερόσυλους όσον αφορά το μονοκάμερο και μένα δεν μου αρέσει το συνήθιζαν εκείνη την εποχή. Οι Ιερόσυλοι είχανε σημείωσει εκπληκτικά ποσοστά θεαματικότητας ίσα με τον Άγνωστο Πόλεμο! Μου αρέσει που έχουνε γυριστεί πολλές σκηνές στο παλιό αρχηγείο της Χωροφυλακής στον Περισσό (υπάρχει ακόμα ερημωμένο μέχρι σήμερα), μέχρι που ενοποιήθηκε η Αστυνομία στα τέλη του 1984 και μετακόμισαν στη ΓΑΔΑ. Ο Στέλιος Λιονάκης τί ωραίος ηθοποιός και έπαιζε απόλυτα πειστικά πάντα τον Αστυνόμο στις σειρές του Λειβαδίτη εκτός από την Οργή των Θεών. Επίσης έκανε τον Αστυνόμο και στην Εξαφάνιση του Τζών Αυλακιώτη. Θα συμφωνήσω πάλι με τον Αρμαγεδών ότι οι Αξιόπιστοι σε κρατούσαν σε αγωνία μέχρι τέλους για το ποιός ήτανε ο δολοφόνος, όπως και στην Οργή των Θεών που δεν μάθαμε ποτέ τον δολοφόνο, γιατί δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ τα τελευταία δυο επεισόδια. Τη Βεντέτα ενώ την έχω τη σειρά, έχω πολλά χρόνια να τη δώ την έχω ξεχάσει και θέλω να την ξαναδώ.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Eχουμε θεματα για ολες της σειρες του λειβαδιτη εδω μεσα αλλα ενα τετοιο θεμα οπως αυτο χρειαζοταν σιγουρα οποτε μπραβο φιλε κωνσταντινε.Για της σειρες τωρα οι αξιπιστοι ηταν η πρωτη σειρα του λειβαδιτη που ειδα και την γουσταρω με χιλια και την εχω δει παρα πολλες φορες.Οι ιεροσυλοι ειναι μακραν οι αγαπημενη μου σειρα του λειβαδιτη με ενα θεμα που παντα ειναι επικαιρο και γενικοτερα η σειρα αυτη ειναι απο της καλυτερες αστυνομικες σειρες της ελληνικης τηλεορασης.Την βεντετα με το ζορι την ειδα ακομα και την πρωτη φορα που την ειδα.Δεν ξερω γιατι αλλα με κουρασε απο την αρχη αλλα και γενικα δεν με τραβουσε με τιποτα και δεν μπορω απολυτα να εξηγησω τους λογους γιαυτο το πραγμα.Αντε να την εχω δει αλλη μια φορα και αυτη με το ζορι.Για την οργη των θεων οτι και να πω ειναι λιγο την βαζω στο ιδιο επιπεδο με τους ιεροσυλους και προσωπικα εχω φαει τεραστια ηττα με την σειρα αυτη αφου οταν αρχισα να την βλεπω πρωτη φορα δεν γνωριζα πως δεν τελειωσε ποτε και η ξενερα που εφαγα ηταν απιστευτη.Δυστηχως προσπαθησα να την ξαναδω αλλες μια δυο φορες ετσι να προσπαθω να βρω τον δολοφονο ομως δεν την παλεψα και μετα απο τεσσερα,πεντε επεισοδια παντα την σταματουσα.Εκτη εντολη και δικη της ειδα πολυ ευχαριστα αρκετες φορες ομως την δυναμικη και γενικοτερα το ολο υφος των σειρων με τον μαρτελη δυστηχως δεν μπορουν να το φτασουν.
 
Από τις σειρές αυτές παρακολουθούσα ανελλιπώς την πρώτη, "Οι δίκαιοι". Καθε Σάββατο βράδυ δεν έχανα επεισόδιο. Από τις υποθέσεις θυμάμαι σε γενικές γραμμές μόνο εκείνη με την αρχαιοκαπηλεία και πρωταγωνιστή τον Θάνο Κωτσόπουλο, που υποδυόταν τον κατηγορούμενο αρχαιοφύλακα, τον οποίο υπερασπιζόταν ο Καρνέζης, την Αφροδίτη Γρηγοριάδου, κόρη του κατηγορουμένου και τον Δημήτρη Μαλαβέτα, αρραβωνιαστικό της. Όπως ανέπτυξα μάλιστα και σε άλλο θεματικό πεδίο παλαιότερα, δεν ξεχνώ το συναρπαστικό και απρόβλεπτο τελευταίο επεισόδιο στη συγκεκριμένη ιστορία και τον τρόπο που ξεσκέπασε τον ένοχο ο Καρνέζης.
 
Βεντέτα..Για συναισθηματικούς λόγους.Ητςν η πρώτη σειρά που είδα με το Λειβαδίτη τη χρονιά που προβλήθηκε ήμουν επτά χρονών και μπορούσα να καταλάβω τι βλέπω.Γιωργος Βασιλείου αν και κακός είχε κάποια ψήγματα Θεοχάρη από τότε.Επισης Γιάννης Μπέζος όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί στα πρώτα του βήματα.Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος γνωρίζει τα μουσικά θέματα της σειράς πέρα από το θέμα των τίτλων αρχής και τέλους που είναι Νταϊάνα Ρος έχουμε και κάποιες άλλες χαρακτηριστικές μελωδίες που δεν γνωρίζω
 
Όλες οι σειρές του Θάνου Λειβαδίτη ήταν εκπληκτικές και αγαπήθηκαν από το κοινό και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό από τα πολύ υψηλά ποσοστά τηλεθέασης που συγκέντρωναν, γιατί όλες οι σειρές είχαν αγωνιώδη πλοκή, σασπένς και κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Και είναι φυσικό γιατί σε όλες τις σειρές πρωταγωνιστούσαν υπέροχοι και πολύ σημαντικοί ηθοποιοί με μακρά πετυχημένη πορεία στην τηλεόραση.
Πιο πετυχημένη σειρά κρίνονται οι "Ιερόσυλοι" λόγω των πολύ μεγάλων ποσοστών τηλεθέασης που συγκέντρωναν, περισσότερο από τις άλλες τηλεοπτικές σειρές του Θάνου. Προσωπικά μου άρεσαν περισσότερο οι "Αξιόπιστοι", λόγω καλύτερης πλοκής, ηθοποιών και σκηνοθεσίας από τον μετρ του είδους Ερρίκο Ανδρέου, χωρίς φυσικά να υστερήσουν σε ενδιαφέρον οι υπόλοιπες σειρές.
Και μια σημειολογία που έχει την σημασία της. Πολλοί από τους ηθοποιούς που έπαιξαν τον ρόλο το κακοποιού στις σειρές του Λειβαδίτη, αργότερα σε άλλες σειρές μεταπήδησαν στους εκ διαμέτρου αντίθετα κοινωνικά ρόλους των αστυνομικών. Ίσως για λόγους εξαγνισμού, ποιος ξέρει. Ο Αρώνης στους Αξιόπιστους έγινε Ταξίαρχος Λεβένταγας στο "Καλημέρα Ζωή", ο Βασιλείου από την ¨Βεντέτα" έγινε ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας και αυτός στο "Καλημέρα Ζωή". Ο Σπύρος Μαβίδης έγινε αστυνομικός στην "Λάμψη" αν θυμάμαι καλά της Τουρκικής Αστυνομίας. Ο Θέμης Ψυχογιός στην ¨Έκτη Εντολή" μεταπήδησε στο Αστυνομικό Σώμα στην ακριβώς μετέπειτα σειρά του Λειβαδίτη την"Δίκη"! Μέχρι και ο κακοποιός στους "Ιερόσυλους" Χρήστος Μπίρος έγινε αστυνομικός σε ταινία αυτήν την φορά στον ¨Βίο και Πολιτεία" του Περάκη!
 
οι σειρες του θανου λειβαδιτη πολυ καλες και δυνατες και ειχαν τα πρωτεια για 40 χρονια στις αστυνομικες σειρες μεχρι σημερα
που ηρθε ο κυριος σκαραγκας με το κανε οτι κοιμασαι
 
Τελειωνω τον δευτερο "μαραθωνιο" θεασης των "Ιεροσυλων", αφου πρωτα τελειωσα τον πρωτο (Αξιοπιστοι)! Και θα εκθεσω εδω τις εντυπωσεις μου (ή review όπως λενε στο χωριο μου):

ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ (ΥΕΝΕΔ - 1982)
Το πρώτο ολοκληρο σωζομενο σηριαλ του ΘΛ αλλα και το πρωτο με κεντρικο ηρωα τον δαιμονιο δημοσιογράφο - διωκτη του εγκληματος, της διαφθορας και της κοινωνικης σαπιλας, Άρη Μαρτέλη. Μάλλον γεροντοπαλλήκαρο, χωρις να γνωριζουμε τίποτα για το background του, σπάνια χαίρεται την θαλπώρη του σπιτιού (βυθισμένος σε σκέψεις παρεα με ποτακι - ουίσκι soda σε ψηλό ποτηρι με καλαμακι - και lounge μουσική από το tape deck του) . Ξεροκέφαλος, ατρομητος, με αγνοια του κινδύνου αλλά καπως απόμακρος., με διασυνδέσεις από τα σαλονια την πλουτοκρατίας μέχρι τα πιο κακόφημα καταγωγια του υπόκοσμου., αλλά πάντα έτοιμος να θυσιάστει στο βωμο της αλήθειας και της ενημέρωσης των πολιτών ώστε να λαμψει το φως το δικαιοσύνης, ακόμη και αν χρειάστει να του πάρουν μετρα για φερετρο στο τελος (σε ξυλο καρυδιάς παρακαλώ, συμφωνα με επιθυμια του). Αλλο χομπυ του ειναι να επιβιωνει απο θαυμα ή καθαρη τυχη απο αποπειρες εναντίον του, μονο με ελαφρους μωλωπες και να την κοπαναει απο το νοσοκομειο χωρις εξιτηριο. Gadget: το καφε δερματινο τσαντακι (δεν ξεκολλαει απο πανω του ακομη και οταν τον εχουν τουλουμιασει στο ξυλο) με το δημοσιογραφικο κασετοφωνακι , το οποιο δεν κανει και μεγαλη προσπαθεια να κρυψει οταν προσπαθεί να στριμωξει την super villainess!
Μαζί του στις περιπέτειές του σαν sidekicks η νεαρή μαθητευόμενη του ΑΜ, όμορφη, πιστή αλλά λίγο αφελής Χριστίνα (Ελένη Φιλίνη), η οποία με το ζορι προσπαθεί να πνιξει την καψούρα της για το αφεντικό της (στους Αξιοπιστους αυτο φαινεται πιο εντονα, καθως στους Ιερόσυλους συμμετέχει στο story ελάχιστα), και ο Φλας, ο λίγο χαζούλης αλλά παντα ενθουσιώδης φωτορεπόρτερ, που ακολουθεί πιστά στη φωτιά, τις σφαίρες και τον κίνδυνο τo αφεντικο (στους Ιεροσύλους ο νεαρός τότε Σταμάτης Τζελέπης)!
Δευτερεύων αλλά σημαντικός χαρακτήρας, ο Πέτρος, ο Διευθυντής της "Αληθειας" (Γιάννης Κάσδαγλης), σοφός μέντορας του Μαρτέλη, παίζοντας συχνά το ρολο της τροχοπέδης στον παρορμητικό ατιθασο ρεπορτερ του αλλά παντα στηρίζοντας τον, υπενθυμίζοντας του την ιερότητα του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Στους Αξιοπιστους συναντούμε και τον αρχισυντακτη της "Αλήθειας", οικογενειάρχη, σοβαρό, ακάμπτο λες και εχει καταπιει σκουποξυλο, πατερα δυο παιδιων, ο οποίος μάλλον ζηλευει λιγακι τον ΑΜ, αλλά στο τελος τον στηρίζει παντα (Χρηστος Κωνσταντόπουλος)
Το δεύτερο κεντρικό πρόσωπο, το "alter ego" του ΑΜ, ο τραχύς αλλά έντιμος και ακέραιος Ταγματάρχης της Χωροφυλακής Μαγκλής (και μέτεπειτα Αστυνόμος Α' της ΕΛΑΣ) (Στέλιος Λιονάκης), ο οποίος έχει μια παραξενη σχέση φιλίας - ζηλιας - θαυμασμού - καχυποψίας με τον Μαρτελη, χοντροκέφαλος πολλές φορές, που ομως μαζι με τον ΑΜ είναι η dream team, o φοβος και τρόμος των απανταχου villaines! Κλασικός χωροφύλακας παλαιάς κοπής από τον παλιό καλό καιρο της ΕΒΧ ο Μαγκλής, λιγάκι "παρακρατικός" μερικές φορές αλλά πάντα με βαθιά αίσθηση της πατριωτικής αποστολής του και του υπηρεσιακού καθήκοντος για τη διάσωση των ιερών και οσίων της φυλής, όπως αρεσκεται να λέει. Αν και δεν χανει ευκαιρία να "υπενθυμίζει" στον ΑΜ να μην παριστάνει τον "εθελοντη ντετεκτιβ" και προσπαθεί να δείχνει ότι αυτός είναι ο άιτιος των επιτυχιών στη διωξη του εγκλήματος, παρολαυτα ξερει καλά οτι δεν μπορει να τα καταφέρει χωρίς τον ριψοκίνδυνο (μέχρι βλακωδους αγνοιας κινδύνου) αδεκαστο superhero ρεπόρτερ και τον ανταμοίβει συχνά με "αποκλειστικότητες". Αν και Ταγματαρχης ΕΧ (οχι ιδιαιτερως υψηλοβαθμος), εχει παραδόξως τεράστια δικαιοδοσία παντού - όταν δεν υπενθυμίζει προς παντες την αναγκη για την πάταξη του εγκληματος, τον βλέπουμε συχνα να χαλαρωνει με ενα τσιγαρακι και μια κουπα αχνιστο ελληνικο καφε, μελετώντας crime scene φωτο....
(η συνεχεια στο επομενο επεισοδιο, εεεεεε σεντονι ηθελα να πω.... ωραια θα ηταν να ακουγοταν αυτο που εγραψα με τη φωνη του Κ. Σκωκου..... )
 
Τελευταία επεξεργασία:
Συμπληρωματικά εδώ αναφερω καποια τεχνικά δεδομενα της εποχης εκεινης (αρχες 80's):
με την έλευση της έγχρωμης τηλεόρασης στην Ελλάδα (οι Αξιοπίστοι ήταν ενα απο τα πρωτα έγχρωμα σηριαλ), το τηλεοπτικο περιεχόμενο άρχισε να γράφεται σε video της 1 ιντσας (Type C 1"), αντικαθιστώντας το "αρχαιο" πλέον και παρωχημενο τεχνολογικά Quad των 2". Νομιζω ότι κάποια από τα πολύ τελευταια μαυροασπρα σηριαλ, όπως η Λωξαντρα (1980), γράφτηκαν επίσης σε βιντεο 1 ιντσας. Σε αυτο το συστημα γράφτηκαν και τα σηριαλ της τριλογιας του Αρη Μαρτελη. Το νεο συστημα επετρεψε για πρωτη φορά διαφορα εφε που μεχρι τοτε ηταν αδυνατα οπως το still frame και τα strobe effects που βλεπουμε κατα κορον στους Αξιοπιστους (θα εχετε σιγουρα προσεξει την γρηγορη,σχεδον στα ορια της επιληψιας, εναλλαγή εικονων σε κρισιμες για την πλοκη σκηνες)
sony_bvh-1000_high-band_video_recorder.jpg


Τόσο ο Ερρικός Ανδρεου οσο και ο Κώστας Λυχναράς στους Ιερόσυλους χρησιμοποιησαν (νομιζω για πρωτη φορα) φορητο βιντεο για τα εξωτερικα γυρισματα. Μέχρι τότε στα ελληνικά σηριαλ - και οχι μονο, το ιδιο συμβαινει λ.χ στα κλασικα σηριαλ του BBC εκεινης της εποχης - ο κανονας ήταν οι σκηνες στο στουντιο να γραφονται σε βιντεο και οι εξωτερικές σκηνές με φιλμ 16mm. Βεβαια ηταν επισης οχι λιγα τα σηριαλ που γυριζονταν εξ ολοκληρου σε φιλμ, ειδικα αν η δραση εκτυλισσοταν εκτος στουντιο σε φυσικους χωρους κλπ. Ηταν επισης τοτε και μια χαμηλοτερου κοστους λυση. Στους Αξιοπιστους μονο, οι σκηνες στο Παρισι γυριστηκαν σε φιλμ 16mm.
Για την εγγραφή σε βιντεο των εξωτερικών γυρισματων, χρησιμοποιουσαν φορητες κάμερες οπως αυτη, της Thomson CSF (για την ΕΡΤ/ΥΕΝΕΔ/ΕΡΤ-2 ηταν μετα το1981 μερος του γαλλικου πακετου SECAM IIIB). H εικονιζομενη καμερα προερχεται απο ιστοσελιδα ελληνικης εταιριας ενοικιασης vintage τηλεοπτικου εξοπλισμου και δεν ειναι απιθανο να ηταν καποτε στην ΕΡΤ. Η καμερα αυτη ειναι πανω απο 40 ετων, και ομως λειτουργει στην εντελεια! Η ποιότητα κατασκευης των τοτε professional τηλεοπτικων μηχανηματων ηταν απιστευτη!
thomson-csf-ttv-1603p.8-1000x1000w.webp

H καμερα συνοδευοταν από ενα φορητο βιντεο U-Matic (και μετα τα μεσα των 80's Betacam), το οποίο κρεμαγε σαν τσαντα στον ωμο ο βοηθος οπερατερ (ο οποιος εκανε και χρεη ηχοληπτη), η προσαρμοζοταν στην πισω πλευρα της βιντεοκαμερας (στην περιπτωση του Betacam). Πιστευω οτι στα 1982-83, μαλλον χρησιμοποιηθηκε U-Matic. Να ενα παραδειγμα απο την εποχη εκεινη
DnaOyrMVYAExwYz
 
Τελευταία επεξεργασία:
οι σειρες του θανου λειβαδιτη πολυ καλες και δυνατες και ειχαν τα πρωτεια για 40 χρονια στις αστυνομικες σειρες μεχρι σημερα
που ηρθε ο κυριος σκαραγκας με το κανε οτι κοιμασαι
Όντως εξαιρετικές οι σειρές του Θάνου Λειβαδίτη. Και ο Σκαραγκάς άξιος συγγραφέας αστυνομικών σειρών και βιβλίων. Θυμάμαι πρώτη φορά την Επιφάνεια από σενάρια Σκαραγκά που ήταν ένα καλογραμμένο αστυνομικό θρίλερ που δεν είχε ξαναπροβληθεί κάτι παρόμοιο μέχρι τότε.
 
Τελειωνω τον δευτερο "μαραθωνιο" θεασης των "Ιεροσυλων", αφου πρωτα τελειωσα τον πρωτο (Αξιοπιστοι)! Και θα εκθεσω εδω τις εντυπωσεις μου (ή review όπως λενε στο χωριο μου):

ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ (ΥΕΝΕΔ - 1982)
Το πρώτο ολοκληρο σωζομενο σηριαλ του ΘΛ αλλα και το πρωτο με κεντρικο ηρωα τον δαιμονιο δημοσιογράφο - διωκτη του εγκληματος, της διαφθορας και της κοινωνικης σαπιλας, Άρη Μαρτέλη. Μάλλον γεροντοπαλλήκαρο, χωρις να γνωριζουμε τίποτα για το background του, σπάνια χαίρεται την θαλπώρη του σπιτιού (βυθισμένος σε σκέψεις παρεα με ποτακι - ουίσκι soda σε ψηλό ποτηρι με καλαμακι - και lounge μουσική από το tape deck του) . Ξεροκέφαλος, ατρομητος, με αγνοια του κινδύνου αλλά καπως απόμακρος., με διασυνδέσεις από τα σαλονια την πλουτοκρατίας μέχρι τα πιο κακόφημα καταγωγια του υπόκοσμου., αλλά πάντα έτοιμος να θυσιάστει στο βωμο της αλήθειας και της ενημέρωσης των πολιτών ώστε να λαμψει το φως το δικαιοσύνης, ακόμη και αν χρειάστει να του πάρουν μετρα για φερετρο στο τελος (σε ξυλο καρυδιάς παρακαλώ, συμφωνα με επιθυμια του). Αλλο χομπυ του ειναι να επιβιωνει απο θαυμα ή καθαρη τυχη απο αποπειρες εναντίον του, μονο με ελαφρους μωλωπες και να την κοπαναει απο το νοσοκομειο χωρις εξιτηριο. Gadget: το καφε δερματινο τσαντακι (δεν ξεκολλαει απο πανω του ακομη και οταν τον εχουν τουλουμιασει στο ξυλο) με το δημοσιογραφικο κασετοφωνακι , το οποιο δεν κανει και μεγαλη προσπαθεια να κρυψει οταν προσπαθεί να στριμωξει την super villainess!
Μαζί του στις περιπέτειές του σαν sidekicks η νεαρή μαθητευόμενη του ΑΜ, όμορφη, πιστή αλλά λίγο αφελής Χριστίνα (Ελένη Φιλίνη), η οποία με το ζορι προσπαθεί να πνιξει την καψούρα της για το αφεντικό της (στους Αξιοπιστους αυτο φαινεται πιο εντονα, καθως στους Ιερόσυλους συμμετέχει στο story ελάχιστα), και ο Φλας, ο λίγο χαζούλης αλλά παντα ενθουσιώδης φωτορεπόρτερ, που ακολουθεί πιστά στη φωτιά, τις σφαίρες και τον κίνδυνο τo αφεντικο (στους Ιεροσύλους ο νεαρός τότε Σταμάτης Τζελέπης)!
Δευτερεύων αλλά σημαντικός χαρακτήρας, ο Πέτρος, ο Διευθυντής της "Αληθειας" (Γιάννης Κάσδαγλης), σοφός μέντορας του Μαρτέλη, παίζοντας συχνά το ρολο της τροχοπέδης στον παρορμητικό ατιθασο ρεπορτερ του αλλά παντα στηρίζοντας τον, υπενθυμίζοντας του την ιερότητα του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Στους Αξιοπιστους συναντούμε και τον αρχισυντακτη της "Αλήθειας", οικογενειάρχη, σοβαρό, ακάμπτο λες και εχει καταπιει σκουποξυλο, πατερα δυο παιδιων, ο οποίος μάλλον ζηλευει λιγακι τον ΑΜ, αλλά στο τελος τον στηρίζει παντα (Χρηστος Κωνσταντόπουλος)
Το δεύτερο κεντρικό πρόσωπο, το "alter ego" του ΑΜ, ο τραχύς αλλά έντιμος και ακέραιος Ταγματάρχης της Χωροφυλακής Μαγκλής (και μέτεπειτα Αστυνόμος Α' της ΕΛΑΣ) (Στέλιος Λιονάκης), ο οποίος έχει μια παραξενη σχέση φιλίας - ζηλιας - θαυμασμού - καχυποψίας με τον Μαρτελη, χοντροκέφαλος πολλές φορές, που ομως μαζι με τον ΑΜ είναι η dream team, o φοβος και τρόμος των απανταχου villaines! Κλασικός χωροφύλακας παλαιάς κοπής από τον παλιό καλό καιρο της ΕΒΧ ο Μαγκλής, λιγάκι "παρακρατικός" μερικές φορές αλλά πάντα με βαθιά αίσθηση της πατριωτικής αποστολής του και του υπηρεσιακού καθήκοντος για τη διάσωση των ιερών και οσίων της φυλής, όπως αρεσκεται να λέει. Αν και δεν χανει ευκαιρία να "υπενθυμίζει" στον ΑΜ να μην παριστάνει τον "εθελοντη ντετεκτιβ" και προσπαθεί να δείχνει ότι αυτός είναι ο άιτιος των επιτυχιών στη διωξη του εγκλήματος, παρολαυτα ξερει καλά οτι δεν μπορει να τα καταφέρει χωρίς τον ριψοκίνδυνο (μέχρι βλακωδους αγνοιας κινδύνου) αδεκαστο superhero ρεπόρτερ και τον ανταμοίβει συχνά με "αποκλειστικότητες". Αν και Ταγματαρχης ΕΧ (οχι ιδιαιτερως υψηλοβαθμος), εχει παραδόξως τεράστια δικαιοδοσία παντού - όταν δεν υπενθυμίζει προς παντες την αναγκη για την πάταξη του εγκληματος, τον βλέπουμε συχνα να χαλαρωνει με ενα τσιγαρακι και μια κουπα αχνιστο ελληνικο καφε, μελετώντας crime scene φωτο....
(η συνεχεια στο επομενο επεισοδιο, εεεεεε σεντονι ηθελα να πω.... ωραια θα ηταν να ακουγοταν αυτο που εγραψα με τη φωνη του Κ. Σκωκου..... )
θέλω να ρωτήσω. Η Ελένη Φιλίνη ποιο ήταν το πραγματικό της όνομα; ξέρετε; έχει παραδεχτεί ότι είναι παρατσούκλι.
 
Πίσω
Μπλουζα