Την Ολυμπιάδα της Μόσχας τη θυμάμαι κάπως αμυδρά, πρέπει να είχα δει μόνο το στίβο. Πολύ αμυδρά θυμάμαι τον περίφημο Βρετανό Άλαν Γουέλς, τη Μαρίτα Κοχ (που την μπέρδευα με την τραγουδίστρια Μαρίζα Κοχ, μικρή καθώς ήμουν) και τον Γιέργκ Φράιμουτ, εκ των οποίων ο δεύτερος είχε πάρει χάλκινο στο ύψος των ανδρών (αν και πιο γνωστός ήταν ο δίδυμος αδελφός του, ο Ούβε) · όλως περιέργως δεν θυμάμαι κάποιους πολύ πιο γνωστούς, των οποίων το άστρο φάνηκε λίγο αργότερα. Καλύτερα θυμάμαι την Ολυμπιάδα του Λ.Α. όπου είχα δει και κολύμβηση, και γυμναστική και στίβο · εννοείται ότι θυμάμαι τον Μίχαελ Γκρος με τις χερούκλες του, την Τίφανι Κόεν και μια Ολλανδέζα ονόματι Ντε Ρόβερ · στη γυμναστική από όλους και όλες που έλαβαν μέρος μου έμειναν μόνο η Εκατερίνα Σαμπό και η Μαίρη Λου Ρέτον (και το πρόβλημα που είχε στα οστά της). Ο στίβος όμως είχε σασπένς αστυνομικού θρίλερ: τα 3000 μ. των γυναικών με την (μάλλον υπερεκτιμημένη) Ζόλα Μπαντ που έτρεχε ξυπόλυτη, τη Μαίρη Ντέκερ που έπεσε επάνω της και τη Ρουμάνα Μαρίτσικα Πούικα που επωφελήθηκε για να πάρει χρυσό δεν την ξεχνάω με τίποτε. Ούτε βέβαια τον ωραίο πρωταθλητή Σουηδίας Σέμπεργ, το "κακό παιδί" του στίβου (που έκρυβε μια τραγική ιστορία), ούτε την κόντρα Τόμσον-Χίγκσεν, ούτε την άγνωστη Μαροκινή Ελ Μουταβακέλ που κέρδισε άνετα τα 400 εμπόδια, ούτε βεβαίως την Ελβετίδα μαραθωνοδρόμο που έφτασε στο τέρμα τρεκλίζοντας και κατέρρευσε... Από εκεί και πέρα, θυμάμαι πολλά περισσότερα από το 1988 και μετά...
