Ο Αρχισιδηρουργός (Le maitre des forges) [Georges Ohnet]

[Domenica]

Μια που μιλαγαμε για τα αισθηματικα μυθιστορηματα θυμηθηκα αυτο το πολυ δημοφιλες καποτε εργο που υπηρχε σε καθε ρετρο μαμαδιστικη βιβλιοθηκη.

Επειδη δεν μπορεσα να βρω πληροφοριες ουτε για τον συγγραφεα ουτε για το εργο γραφω αυτα που θυμαμαι και καλω οσες κυριες (αλλα και κυριους) θυμουνται ή γνωριζουν κατι παραπανω να βοηθησουν. Αν καποιος εχει και το ρετρο βιβλιο με το σκληρο εξωφυλλο ας κανει τον κοπο να σκαναρει παρακαλω!

Η υποθεση εχει να κανει με την ανοδο της Γαλλικης αστικης ταξης και τον οικονομικο ξεπεσμο των κλασσικων αριστοκρατων. Η ανωτερης καταγωγης Κλαιρη παντρευεται απο πεισμα εναν καλο και πλουσιο αλλα μη αριστοκρατη συζηγο με στοχο να προκαλεσει τον πρωην προικοθηρα αρραβωνιαρη που παντρευτηκε την κοπελα που ολες κοροιδευαν στο σχολειο διοτι ηταν πλουσια αλλα ο μπαμπας της ηταν σοκολατοποιος και οχι κομης. Τωρα η Κλαιρη περιφρονει βαθυτατα τον συζηγο ο οποιος την εκδικειται με απανθρωπο σαδισμο μεχρι βεβαια να την δαμασει και να την κανει να υποτακτει στην πρωτογονη αρρενωποτητα του και στον φοβερο δυναμισμο του.

Εγω βεβαια συμπαθουσα την αντιζηλο η οποια οχι μονο ειναι Κατινα ολκης αλλα και εμφανισιακα το αντιθετο της πρωταγωνιστριας. (κλασσικα...). Η Κλαιρη ειναι ψηλη ξανθια κλασσικης καλλονης αλλα Γκρεις Κελι ενω η Αθηναιδα (η ᾽᾽κακια᾽᾽) ειναι απλως χαριτωμενη μελαχροινη με καμπυλες και τσαχπινιες. Η Κλαιρη ντυνεται κομψα και μινιμαλ ενω η αλλη κιτσατα και φανταχτερα. Ετσι για αλλαγη στο μοτιβο των παρομοιων αναγνωσματων η Κλαιρη ξερει να φερεται ενω η Αθηναιδα κανει γκαφες, μπερδευει τα μαχαιροπιρουνα και δεν εχει καθολου γουστο στην εσωτερικη διακοσμηση. Ασε που κανει απιθανες ιντριγκες και σατανικες δολοπλοκιες. Την συμπαθουσα ομως διοτι την λυπομουν για οσα ειχε περασει στα χερια της Κλαιρης και των φιλεναδων της που την φωναζαν κατι σαν ᾽᾽σοκολατου᾽᾽ επειδη και καλα το να τρως σοκολατες ηταν πολυ σικ αλλα το να τις φτιαχνεις ηταν φοβερα χαμηλου επιπεδου.

Ο προδοτης αρραβωνιαστικος παντως ηταν μεγαλο καθαρμα και αντιπαθεστατος λιμοκοντορος.

Το εργο με ειχε συγκλονισει οταν το διαβασα καπου στα δεκα αλλα απο τοτε δεν το ξαναπετυχα πουθενα.

 

[Bambinella]

Δεν εχω διαβασει το βιβλιο για να εχω αποψη, αλλα μπορω να δωσω μια πληροφορια.

Στον Αρχισιδηρουργο βασιστηκε το σεναριο τριων ελληνικων ταινιων:

Το φτωχοπαιδο (1964) με Λειβαδιτη, Σταθοπουλου, Εχω δικαιωμα να σ' αγαπω (1966) με Ξανθοπουλο, Γρηγοριαδου και το Πολυ αργα γιο δακρια (1968) με Φουντα, Χρονοπουλου.

Η τελευταια ειναι μια απο τις πιο αγαπημενες μου ολων των εποχων.

 

[elephadas]

Το βιβλίο με το σκληρό εξώφυλλο υπήρχε και στη βιβλιοθήκη της μαμάς-elephada αλλά δεν πρέπει να το είχα διαβάσει διότι δεν μου θύμιζε τίποτε η υπόθεση (εκτός από το ότι είναι τετριμμένη, τουλάχιστον έτσι όπως φαίνεται από την περίληψη). Όσο για τον συγγραφέα, υπάρχουν κάτι λίγες και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πληροφορίες στη Wikipedia. Georges Ohnet γραφόταν το όνομά του.

Εκτός από τον Αρχισιδηρουργό η οικογενειακή βιβλιοθήκη διέθετε και άλλο έργο του Ονέ, το "Ο ιατρός Ραμώ". Ούτε αυτό θυμάμαι τι έλεγε, αλλά ήταν μικρότερου μεγέθους και χαρτόδετο, άρα παλιότερης εσοδείας.

 

[retrofan]

Όχι που θα υπήρχε περίπτωση Κυριακή να μην συμπαθήσεις την Αθηναϊδα

Λοιπόν Georges Ohnet ο συγγραφεύς και "Αρχισιδηρουργός" (maitre des forges) το έργο. Μπεστ - σέλερ της εποχής του και άπειρες ταινίες βασισμένες πάνω του (από τις τρεις που ανέφερε η bambi η πλέον πιστή και στην παραμικρή στροφούλα της πλοκής είναι αυτή με τους Ξανθόπουλο - Γρηγοριάδου). Στη βιβλιοθήκη των γονιών υπάρχει σε εκδόσεις Δαρεμά, με μια κάπως παλαϊική μετάφραση.

Η Κλαίρη είναι κοντεσίνα στη νιρβάνα του πύργου της που ούτε ο θάνατος του πατέρα της έχει πτοήσει ιδιαίτερα. Πρώτον γιατί μάνα κι αδελφός της κρύβουν το μέγεθος της οικονομικής καταστροφής, δεύτερον γιατί υπάρχει ξάδελφος - αρραβωνιαστικός και δούκας που τον περιμένει να γυρίσει από το διπλωματικό του πόστο στην Πετρούπολη για να παντρευτούν. Έλα όμως που οι Ρώσοι τον έχουν ξεπουπουλιάσει στα χαρτιά κι ο δουξ είναι πλέον υποχρεωμένος να παντρευτεί βάσει "λεφτών" αισθημάτων

Η ταπεινωμένη συμμαθήτρια Αθηναϊς καραδοκεί, λέει στον πάμπλουτο ζαχαροπλάστη μπαμπά ότι αυτόν θέλει κι ο μπαμπάς της τον φέρνει πακέτο. Η Κλαίρη αντιδρά στην είδηση ανακοινώνοντας και τον δικό της γάμο με τον πλούσιο μεν, αυτοδημιούργητο δε εργοστασιάρχη της επαρχίας του πύργου τους, τον Φίλιππο. Ο Φίλιππος βεβαίως ερωτευμένος μέχρι τα μπούνια με την ψυχρή κοντεσίνα καθόσον μια μεγάλη αλήθεια στον έρωτα είναι αυτή με τα γραμματόσημα και πώς κολλάνε

Τώρα "απάνθρωπο σαδισμό" την συμπεριφορά του φτυσμένου γαμπρού δεν τoν λες κιόλας ... Η Κλαίρη είναι η "δεν ξέρω τι μου γίνεται" της ιστορίας. Εξ ου και την πρώτη νύχτα του γάμου (ενώ πρώτα έχει αποπέμψει με συνοπτικές διαδικασίες τον δόλιο νυμφίο), παθαίνει μια κρίση πυρετού, πέφτει του θανατά και η ανάρρωσή της από τη σωματική ασθένεια υποτίθεται ότι είναι και η ανάρρωσή της από τα "ελαττώματά" της. Ξαφνικά βρίσκει πολύ καθησυχαστικό τον ήχο από τις μηχανές του εργοστασίου που φτάνει μέχρι το κρεβάτι της και πολύ αξιοπρεπή και θελκτικό τον σύζυγό της, κι ας μην είναι δούκας.

Όπως ειπώθηκε η αστική γαλλική τάξη παίρνει καθαρά τα πάνω της, σχεδόν έναν αιώνα μετά τη Γαλλική Επανάσταση και οι αριστοκράτες κάνουν πέρα. Όσοι ασπάζονται τις αστικές αξίες της εργασίας και της μόρφωσης (π.χ. ο βαρώνος - γεωλόγος σύζυγος της ξαδέλφης της Κλαίρης ή ο αδελφός της) μπαίνουν στο κλαμπ της νέας τάξης πραγμάτων, όσοι επιμένουν στα γλέντια και στη φιγούρα "αλά παλαιά" (όπως ο δουξ) μένουν στο περιθώριο. Από λοιπά πολιτικά σχόλια, ο Φίλιππος έχει πολεμήσει στον γαλλο-πρωσικό πόλεμο αλλά "έφριξε" όταν έμαθε ότι το Παρίσι είχε πέσει στα χέρια της Κομμούνας ...

Ερωτικό κλίμα αβέρτα ("αλαβάστρινοι ώμοι", "χάιδεψε την παρεία της", "ρίγησε σύγκορμη από το στιβαρό άγγιγμά του") αλλά από ερωτικές σκηνές "φάτε μάτια ψάρια". Ένα φιλί όλο κι όλο κι αυτό στο κλείσιμο του βιβλίου.

Κρατώ πάντως την σκηνή όπου η Κλαίρη διώχνει την Αθηναϊδα από το σπίτι της (έχει αρχίσει και την πέφτει στον Φίλιππο), εκείνη φωνάζει τον δούκα - σύζυγο και αυτός με τη σειρά του ζητά εξηγήσεις από τον οικοδεσπότη. Παρ' όλο που η προσβολή σηκώνει μονομαχία (κι όντως, εκεί καταλήγει το πράγμα) και η Κλαίρη πιστεύει ότι ο Φίλιππος δεν θα ρισκάρει τη ζωή του για χάρη της, αυτός υποκλίνεται και λέει το θεϊκό "κύριε δούκα, ό,τι κάνει η γυναίκα μου στο σπίτι της, το θεωρώ καλώς καμωμένο". Πρέπει να δείτε τον Ξανθόπουλο να ξεστομίζει την ίδια ατάκα ... Ε ρε γλέντια

 

[caprice]

..... και δεν εχει καθολου γουστο στην εσωτερικη διακοσμηση.

Αυτό και αν είναι. Που πας κυρία μου;

Πάντως αξίζει να googlάρετε για να δείτε και τις όμορφες αφίσες της κινηματογραφικής μεταφοράς του βιβλίου.

 

[Domenica]

Ευχαριστω bambinella που μας θυμισες τις ταινιες! Δεν εχω δει αυτη με τον Ξανθοπουλο οσο για την Μεμα Σταθοπουλου εμοιαζε γεννημενη για τον ρολο!

Αν θυμαμαι ο Φιλιππος φεροταν στην Κλαιρη ψυχρα και τυπικα και εμενα αυτο που φαινεται οντως απανθρωπος σαδισμος ενω ας πουμε το να της δωσει δυο χαστουκια μου φαινοταν ανθρωπινο και φυσιολογικη αντιδραση!

 

[Bambinella]

Και στην Αφροδιτη Γρηγοριαδου ταιριαζε πολυ ο ρολος της ακαταδεκτης κακομαθημενης. Γενικα, νομιζω πως ολο το καστ του Εχω δικαιωμα να σ' αγαπω, ηταν ιδανικο για το εργο.

 

[kaveirious]

Το έχω το βιβλίο σε έκδοση 30-40 ετών. Μαύρο, δερματόδετο.

Αν το πετύχω (στο πατρικό μου) θα τσεκάρω και τον εκδότη!

 

[drakfireman]

το βιβλίο είναι εκπληκτικό και το έχω διαβάσει 2 φορές. Την 1η φορά το διάβασα φοιτητής αφού το είχα πάρει από την οικογενειακή βιβλιοθήκη και έπαθα πλάκα. όμως όταν πήρα πτυχίο και έφυγα από τη φοιτητική εστία Ιλισίων κάπου στη μετακόμιση το έχασα. Εκείνη η έκδοση δεν ήταν με σκληρό εξώφυλλο αλλά είχε σαν εξώφυλλο μια ξανθιά κοπέλα και πιο πίσω τον αρχισιδηρουργό. Πριν 3-4 χρόνια μετά από πολύ ψάξιμο στο ίντερνετ και αφού είδα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο έχει εξαντληθεί κατάφερα και το βρήκα από τις εκδόσεις Δαμίγος στο βιβλιοπωλείο Anagnostis books (σε έκδοση πιο μοντέρνα χωρίς να γράφει καποια ημερομηνία. Μια μέρα που έψαχνα βιβλία στο μοναστηράκι το ξαναβρήκα με μαύρο σκληρό εξώφυλλο και φυσικά το αγόρασα (τιμή 3 ευρω!!!!!!!!) από τις εκδόσεις Δαρέμας. Δε γνωρίζω αν μένεις Αθήνα αλλά ρίξε μια ματιά στα (παλαιο)βιβλιοπωλεία της οδού Άστιγγος στο Μοναστηράκι και θα βρείς πολλά διαμαντάκια.Εχω βρει απίστευτα βιβλία που πολλά πια δεν υπάρχουν καν στο εμπόριο (Δεκαήμερος Βοκκάκιου, Η άγνωστος του Μπισσόν και πολλά άλλα!