Ο "Μάρτης"

Αναστασια είπε:
Ειδατε ιστορια που εχει πισω του αυτο το βραχιολακι! :D Ο κοσμος μας ειναι ενα μικρο χωριο και ολοι πανω κατω ειμαστε συγγενεις, ειτε μας αρεσει ειτε οχι. :flower:

Βαλκανια ειναι αυτα. :cool:

Αυτο το μοτιβο με το αιμα του νεου που πεθαινει χρωματιζοντας με κοκκινο τον κοσμο, οπως στην κλωστη του Μαρτη, συναντιεται και στον μυθο του Αδωνη, του αγαπημενου της Αφροδιτης, που με το αιμα του την ανοιξη εβαψε τις παπαρουνες.

Επισης οταν ημουν μικρη ο μπαμπας μου μου ελεγε οτι και το αιμα του Χριστουλη ειχε βαψει τις παπαρουνες και τα αυγα του Πασχα. Απο τοτε ειχα σταματησει και να κοβω παπαρουνες.

Ενα βραχιολακι του Μαρτη στο τελος μας ενωνει ολους. :)

Πολυ ομορφες οι σκεψεις σου.
 
1η Μαρτιου αυριο...υπενθυμιση για οποιον φοραει ακομα Μαρτη(μαρτίτσι οπως το ξερω εγω).Το φοραγαμε απο την παραμονη.

Η παρακατω φωτο εχει ενα κλασσικο(αν και αρκετα πλατυ) και ενα διαφορετικο...το καρφιτσωνεις πανω σου πχ στο πετο.Ειναι απο τη Βουλγαρια.Εκει τα πουλανε παντου και τα φορανε σχεδον ολοι!!!Τα βγαζουν οταν δουν πελαργο ή οταν δουν ανθισμενο δεντρο.

attachment.php
 
η γιαγια μου ,μου εκανε μαρτη ....οταν ημουν στο δημοτικο....κ μετα το βαζαμε στο δεντρο ,δεν θυμαμαι ποτε....
 
Καλό μήνα σε όλους!


Μην ξεχάσετε και φέτος να φορέσετε το "Μάρτη" σας!!!



Μία άσπρη και μία κόκκινη κλωστή στιφογυρισμένες σα βραχιολάκι...



Για να μη μας κάψει ο ήλιος... :burn:
 
Ο φετινός Μάρτης μόνο για το βραχιολάκι δεν είναι. Έχουμε να δούμε ήλιο μέρες τώρα. Παρόλαυτα θυμάμαι να το φτιάχνει κι εμένα η μάνα μου για την αδερφή μου παλιότερα.
 
Στο χωριο μου καθε πρωτη μαρτιου αν πεσει καθημερινη τα παιδια του δημοτικου χωριζονται σε δυο,τρεις ομαδες ωστε να καλυψουν ολο το χωριο και καθε ομαδα εχει ενα ξυλινο χελιδονι.Γυρνανε λοιπον ολο το χωριο στα σπιτι και στα μαγαζια και τραγουδανε το τραγουδι της χελιδονας και μολις τελειωσουν δεινουν στο σπιτι ''Μαρτη'' ενα η δυο βραχιολακια δηλαδη και ο νοικοκυρης η μαγαζατορας τους δεινει αυγα και τα βαζουν στα καλαθακια που κουβαλανε.Περασαν και φετος κανονικα και με αφησαν και μενα μαρτη αλλα δεν γουσταρω να τον φοραω.Δεν γεινεται να φοραω πανω μου κατι κοκκινοασπρο :p
 
κι εγώ φόραγα το Μάρτη στο χεράκι μου...
 
Εγώ δε φόραγα ποτέ Μάρτη μικρή. Οι γονείς μου ήξερα το έθιμο αλλά δεν το ασπάζονταν και όταν μου εξηγούσαν τη σημασία του κοριτσάκια που τον φόραγαν στο σχολείο, τις κοίταζα με δυσπιστία. Γενικώς, δεν είχαμε τέτοιες προλήψεις στο σπίτι. Εξάλλου, τι να τον κάνουμε τον Μάρτη εμείς? Για να με κάψει εμένα ο ήλιος πρέπει να κάτσω ώρες χωρίς αντηλιακό στο ντάλα μεσημέρι, κατακαλόκαιρο. Καθότι όλοι τυγχάνουμε φυσικοί μελαχρινοί.
 
Θυμάμαι κι εγώ αυτό το γλυκό έθιμο από την παιδική μου ηλικία, η γιαγιά μου συνήθιζε να φτιάχνει. Μου άρεσε να το βλέπω αλλά όχι και πολύ να το φοράω, άντε να το φόρεσα μία-δύο φορές. Όντως αυτό που είπαν άλλα παιδιά πριν για τα Βαλκάνια ισχύει, φαίνεται να είναι ένα από τα κοινά μας έθιμα. Θυμάμαι ότι πολύ αργότερα το συνάντησα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδί οικογένειας Βουλγάρων, όπου η γιαγιά το έφτιαχνε ακόμα, και μου είχε χαρίσει ένα, το οποίο το πήρα από ευγένεια αλλά δεν το φόρεσα. Δεν ξέρω καν πόσοι θυμούνται στις μέρες μας τι αντιπροσωπεύει αυτό το βραχιολάκι, και δεν ήξερα αν το φορέσω αν θα καταλάβουν οι άλλοι τι είναι ή θα με πάρουν για φανατική οπαδό του Ολυμπιακού :p Αν και στα μέρη που μεγάλωσα το τελευταίο ήταν η νόρμα έτσι κι αλλιώς! Πάντως, όντως όπως αναφέρθηκε και πριν ο Μάρτης πλέον έχει αλλάξει, το έθιμο αυτό βγήκε σε καιρούς που ήταν όντως ανοιξιάτικος μήνας, ή έστω πολύ πιο ανοιξιάτικος απ'ότι τώρα. Οι γονείς μου θυμούνται από την παιδική τους ηλικία ηλιόλουστες στιγμές του Μάρτη που έβγαιναν μέχρι και με κοντομάνικο, τώρα πλέον κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
 
Καλό μήνα και σε σας,παιδιά..Προσωπικά, "μαρτάκι" έβαλα μία ή δύο χρονιές.Και αυτές όταν ήμουν στα νήπια ή πρώτη δημοτικού.Πιο πριν δεν θυμάμαι φυσικά.Αλλά θυμάμαι έντονα,πως δεν το ήθελα.Όχι βέβαια από αντίδραση ή κάποια "στραβομάρα".Δεν μου άρεσε απλά η αίσθηση να "ακουμπάει" κάτι στο δέρμα μου.Είτε "μαρτάκια",είτε αλυσιδίτσες,τίποτα από αυτά!..Μέχρι και ένα ρολόι χειρός που μου ΄χαν πάρει στα 10 μου περίπου (δώρο θείων μου),με κουμπάκια αρκετά (σαν κομπιουτεράκι ήταν) και έπαιζε και εφτά διαφορετικά μουσικές (σαν ringtones δηλαδή),άντεξε στο χέρι μου μισή μέρα.Μετά,απλά το είχα στο δωμάτιο και όταν ξάπλωνα,το ακουμπούσα κοντά στο αφτί και απολάμβανα τη "μουσική" (μόνο έτσι "έτρωγα" την μπαταρία του).
 
Καλό μήνα σε όλες και όλους! Στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα βάζαμε όλα σχεδόν τα παιδιά "Μάρτη", έτσι το λέγαμε. Όταν το βάζαμε λέγαμε "Μάρτη Μάρτη Μάρτη". Θυμάμαι το έβαζα στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό. Στο τέλος του μηνός που το βγάζαμε βλέπαμε την άσπρη γραμμή που άφηνε στο δέρμα λόγω ήλιου και χαιρόμασταν.
 
Στο χωριο που μεγαλωσα και μενω ακομα πρωτη του μαρτη αν επεφτε καθημερινη γυρνουσαν στο χωριο παιδια απο το δημοτικο μαζι με μια δασκαλα και στα χερια τους ειχαν μια ξυλινη κατασκευη μιας χελιδονας που γυρνοντας ενα σκοινι γυριζε και η χελιδονα και ολοι μαζι τραγουδουσαν το τραγουδι της χελιδονας.Στην βαση της κατασκευης ειχε καρφακια που ειχαν μαρτη πανω και σε καθε σπιτι που πηγαιναν αφηναν εναν,δυο.Προσωπικα ποτε δεν εχω φορεσει μαρτη λογο του οτι δεν γουσταρω το χρωμα του απλα ειναι τα πραγματα.
 
Στο χωριο που μεγαλωσα και μενω ακομα πρωτη του μαρτη αν επεφτε καθημερινη γυρνουσαν στο χωριο παιδια απο το δημοτικο μαζι με μια δασκαλα και στα χερια τους ειχαν μια ξυλινη κατασκευη μιας χελιδονας που γυρνοντας ενα σκοινι γυριζε και η χελιδονα και ολοι μαζι τραγουδουσαν το τραγουδι της χελιδονας.Στην βαση της κατασκευης ειχε καρφακια που ειχαν μαρτη πανω και σε καθε σπιτι που πηγαιναν αφηναν εναν,δυο.Προσωπικα ποτε δεν εχω φορεσει μαρτη λογο του οτι δεν γουσταρω το χρωμα του απλα ειναι τα πραγματα.
Δεκτή η απάντηση...αυτό με τη Χελιδόνα δεν το γνωριζω...Κάθε τοπος τα έθιμα του...

Καλό μήνα και σε σας,παιδιά..Προσωπικά, "μαρτάκι" έβαλα μία ή δύο χρονιές.Και αυτές όταν ήμουν στα νήπια ή πρώτη δημοτικού.Πιο πριν δεν θυμάμαι φυσικά.Αλλά θυμάμαι έντονα,πως δεν το ήθελα.Όχι βέβαια από αντίδραση ή κάποια "στραβομάρα".Δεν μου άρεσε απλά η αίσθηση να "ακουμπάει" κάτι στο δέρμα μου.Είτε "μαρτάκια",είτε αλυσιδίτσες,τίποτα από αυτά!..Μέχρι και ένα ρολόι χειρός που μου ΄χαν πάρει στα 10 μου περίπου (δώρο θείων μου),με κουμπάκια αρκετά (σαν κομπιουτεράκι ήταν) και έπαιζε και εφτά διαφορετικά μουσικές (σαν ringtones δηλαδή),άντεξε στο χέρι μου μισή μέρα.Μετά,απλά το είχα στο δωμάτιο και όταν ξάπλωνα,το ακουμπούσα κοντά στο αφτί και απολάμβανα τη "μουσική" (μόνο έτσι "έτρωγα" την μπαταρία του).
Σίγουρα ο καθένας ότι επιθυμεί κ γουστάρει κάνει...ρολογακι με κουμπιά κ φωτάκι είχα κ γω...ωραίο ηταν πλάκα είχε...μια δυο χάλασε κ τέλος μετά....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Καλό και ευλογημένο μήνα σε όλους!

Πάντα μου άρεσε το "Μαρτάκι" το οποίο μου έφτιαχνε η μητέρα μου όταν ήμουν στο δημοτικό.

Πέρα απο την παράδοση ήταν όμορφο και μου άρεσε πολύ και σαν βραχιολακι γιατί είχε τα χρώματα της ομάδας μου! :D

Απο ότι ξέρω τέτοιες μέρες πολλά δημοτικά σχολεία με πρωτοβουλία των δασκάλων δίνουν "Μαρτάκι" στα παιδάκια.

Οι περισσότεροι σημερινοί γονείς πάρα το ότι έζησαν αυτή την όμορφη παράδοση δυστυχώς την ξεχάσανε και δεν φτιάχνουν τέτοιο βραχιολακι για τα παιδιά τους.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Καλό και ευλογημένο μήνα σε όλους!

Πάντα μου άρεσε το "Μαρτάκι" το οποίο μου έφτιαχνε η μητέρα μου όταν ήμουν στο δημοτικό.

Πέρα απο την παράδοση ήταν όμορφο και μου άρεσε πολύ και σαν βραχιολακι γιατί είχε τα χρώματα της ομάδας μου! :D

Απο ότι ξέρω τέτοιες μέρες πολλά δημοτικά σχολεία με πρωτοβουλία των δασκάλων δίνουν "Μαρτάκι" στα παιδάκια.

Οι περισσότεροι σημερινή γονείς πάρα το ότι έζησαν αυτή την όμορφη παράδοση δυστυχώς την ξεχάσανε και για τα παιδιά τους.
Αρκετοί τη θυμούνται...τα παιδιά δε θέλουν...Αφου τα κάνατε εσείς αρα παλιά είναι(παλαιορετρο)είμαστε...
 
Στην βουλγαρια το κρατανε ακομη, αν θυμαμαι καλα το βραχιολακι το λενε ''μαρτινιτσα''.
Εμεις στα χωρια μας δεν ειχαμε τετοιο,δεν εχω φορεσει ποτε, καπου αχνα θυαμμαι καποια κοριτσακια να φτιαχνουν βραχιολακι με κοτσανια απο λουλουδια αλλα ηταν ισα για λιγες ωρες.
 
Πίσω
Μπλουζα