Tupamaro
RetroActive
- Joined
- 30 Δεκ 2011
- Μηνύματα
- 210
- Αντιδράσεις
- 27
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1357
Λούφα και παραλλαγή σε σκηνοθεσία του Νίκου Περάκη, παραγωγή του 1984, η πιο καλογυρισμένη ταινία για την ζωή στην θητεία και με πολύ καλές ερμηνείες, αν και θεωρώ το πολιτικό στοιχείο κάπως επιφανειακο και δύσκολο να συνθεδεί συναισθηματικά κάποιος με την ζωή φαντάρων στην υπηρεσία του κινηματογράφου, δεν μπορεί να βρει κοινές αναφορές και βιώματα.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1274
"Οι κεκαρμένοι". Μια ταινία απο την δεκαετία του '80 βασισμένη στο ομόνυμο σκληρό και βιωματικό βιβλίο του Νικου Κάσδαγλη που αναφέρεται στις συνθήκες ζωής του έλληνα φαντάρου στην δεκαετία του πενήντα. Ακολουθεί πιστά το βιβλίο χωρίς περιστροφές και είναι καλογυρισμένο για τα μπάτζετ της εποχής, κάποιες ερμηνείες είναι υπερβολικές αλλά βλέπεται ευχάριστα και αποδίδει το πνεύμα της εποχής.
http: //www.scribd.com/doc/58453454/%CE%9D-%CE%9A%CE%AC%CF%83%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9
Εδώ κάποιος μπορεί να διάβασει αυτο το περίφημο βιβλίο.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/2154
Τα στραβάδια απο την δεκαετία του 80 κι αυτή σε παραγωγή του Παναγιώτη Σουπιάδη. Εδώ μιλάμε για μία έκπληξη, άρχισα να την βλέπω με την γνωστή προκατάλαηψη που έχουμε όλοι για τις ταινίες εκείνης της δεκαετίας αλλά τελικά έκανα λάθος, καλη σχετικά παραγωγή αν και το μεγαλυτερο προσον της είναι οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες της και οι διάλογοι που βγάζουν όλη την ρουτίνα και τον χαβαλέ της ζωής του στρατού. Απο όσες έχω δει θα έλεγα πως είναι πιο κοντά στην θητεία ενός απλού φαντάρου, αν και γυρίστηκε με φτωχά μέσα.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/885
Οι γενναίοι της σαμοθράκης του 2003, θα την χαρακτήριζα την πιο αδύναμη απο όλες αν και σίγουρα έπεσαν παραπάνω χρήματα απο τις δύο προηγούμενες. Ο Χαραλαμπίδης πολύ καλός όπως πάντα αλλά οι άλλες ερμηνείες είναι λιγάκι τραγικές και το σενάριο δεν πολυτραβάει, ούτε επενδύει πάνω στις σχέσεις μεταξυ των φαντάρων και στην μιζέρια της θητείας. Μάλλον το καλυτερο θα ήταν να στηρίζοταν παραπάνω στον Χαραλαμπίδη και στην φοβερή ικανότητα διήγησης που έχει, βλέπεται πάντως.
http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=1007761
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίo του 2005 σε παραγωγή του Νίκου Περάκη. Δεν έχει καμία σχέση με την πρώτη ταινία, μάλλον ο τίτλος μπήκε για να εκμεταλευτεί την αίγλη της πρώτης. Αν εξαιρέσει κάποιος το άθλιο πρωταγωνιστικό δίδυμο (Τσιμιτσέλης-Καγια), οι υπόλοιποι έχουν πολύ ρεαλιστικούς χαρακτήρες και σίγουρα ο καθένας θα αναγνωρίσει κάποιον αντίστοιχο απο την δικιά του θητεία, η ιστορία δεν λέει και πολλά αν και οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και έχει τον χαβαλέ του που και που, περνά η ώρα ευχάριστα μπορεί να πει κάποιος.
http://www.shortfromthepast.gr/intro.asp?id=19
Aυτην την βάζω απο το youtube γιατί είναι μικρού μήκους και χλωμό να υπάρχει κάπου για αγορα.
Ύψωμα 33. Κι αυτή αποδίδει αρκετά ρεαλιστικά το κλίμα μεταξύ των φαντάρων σε ένα απομονωμένο φυλάκιο και οι χαρακτήρες είναι πειστικοί, αν εξαιρέσει κάποιος το απαράδεκτο "χαβαλεδιάρικο" τέλος, πρόκειται για πολύ καλή προσπάθεια.
Λούφα και παραλλαγή σε σκηνοθεσία του Νίκου Περάκη, παραγωγή του 1984, η πιο καλογυρισμένη ταινία για την ζωή στην θητεία και με πολύ καλές ερμηνείες, αν και θεωρώ το πολιτικό στοιχείο κάπως επιφανειακο και δύσκολο να συνθεδεί συναισθηματικά κάποιος με την ζωή φαντάρων στην υπηρεσία του κινηματογράφου, δεν μπορεί να βρει κοινές αναφορές και βιώματα.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1274
"Οι κεκαρμένοι". Μια ταινία απο την δεκαετία του '80 βασισμένη στο ομόνυμο σκληρό και βιωματικό βιβλίο του Νικου Κάσδαγλη που αναφέρεται στις συνθήκες ζωής του έλληνα φαντάρου στην δεκαετία του πενήντα. Ακολουθεί πιστά το βιβλίο χωρίς περιστροφές και είναι καλογυρισμένο για τα μπάτζετ της εποχής, κάποιες ερμηνείες είναι υπερβολικές αλλά βλέπεται ευχάριστα και αποδίδει το πνεύμα της εποχής.
http: //www.scribd.com/doc/58453454/%CE%9D-%CE%9A%CE%AC%CF%83%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9
Εδώ κάποιος μπορεί να διάβασει αυτο το περίφημο βιβλίο.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/2154
Τα στραβάδια απο την δεκαετία του 80 κι αυτή σε παραγωγή του Παναγιώτη Σουπιάδη. Εδώ μιλάμε για μία έκπληξη, άρχισα να την βλέπω με την γνωστή προκατάλαηψη που έχουμε όλοι για τις ταινίες εκείνης της δεκαετίας αλλά τελικά έκανα λάθος, καλη σχετικά παραγωγή αν και το μεγαλυτερο προσον της είναι οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες της και οι διάλογοι που βγάζουν όλη την ρουτίνα και τον χαβαλέ της ζωής του στρατού. Απο όσες έχω δει θα έλεγα πως είναι πιο κοντά στην θητεία ενός απλού φαντάρου, αν και γυρίστηκε με φτωχά μέσα.
http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/885
Οι γενναίοι της σαμοθράκης του 2003, θα την χαρακτήριζα την πιο αδύναμη απο όλες αν και σίγουρα έπεσαν παραπάνω χρήματα απο τις δύο προηγούμενες. Ο Χαραλαμπίδης πολύ καλός όπως πάντα αλλά οι άλλες ερμηνείες είναι λιγάκι τραγικές και το σενάριο δεν πολυτραβάει, ούτε επενδύει πάνω στις σχέσεις μεταξυ των φαντάρων και στην μιζέρια της θητείας. Μάλλον το καλυτερο θα ήταν να στηρίζοταν παραπάνω στον Χαραλαμπίδη και στην φοβερή ικανότητα διήγησης που έχει, βλέπεται πάντως.
http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=1007761
Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίo του 2005 σε παραγωγή του Νίκου Περάκη. Δεν έχει καμία σχέση με την πρώτη ταινία, μάλλον ο τίτλος μπήκε για να εκμεταλευτεί την αίγλη της πρώτης. Αν εξαιρέσει κάποιος το άθλιο πρωταγωνιστικό δίδυμο (Τσιμιτσέλης-Καγια), οι υπόλοιποι έχουν πολύ ρεαλιστικούς χαρακτήρες και σίγουρα ο καθένας θα αναγνωρίσει κάποιον αντίστοιχο απο την δικιά του θητεία, η ιστορία δεν λέει και πολλά αν και οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και έχει τον χαβαλέ του που και που, περνά η ώρα ευχάριστα μπορεί να πει κάποιος.
http://www.shortfromthepast.gr/intro.asp?id=19
Aυτην την βάζω απο το youtube γιατί είναι μικρού μήκους και χλωμό να υπάρχει κάπου για αγορα.
Ύψωμα 33. Κι αυτή αποδίδει αρκετά ρεαλιστικά το κλίμα μεταξύ των φαντάρων σε ένα απομονωμένο φυλάκιο και οι χαρακτήρες είναι πειστικοί, αν εξαιρέσει κάποιος το απαράδεκτο "χαβαλεδιάρικο" τέλος, πρόκειται για πολύ καλή προσπάθεια.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: