Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Προσωπικά, θεωρώ ανήθικο το να κατεβάσεις ένα παιχνίδι που βρίσκεται στα ράφια ή στους...servers διαθέσιμο προς πώληση σήμερα. Ακατανόητο ή αν θέλετε απρόσιτο για μένα το να πληρώσεις 50-100-200 ευρώ για ένα παιχνίδι PSX-PS2 ή cart του Snes, και παράλογο το να θές να κατεβάσεις τα πάντα !
Κάπου εκεί ανάμεσα έχω τις δικές μου ισσοροπίες, με τα προσιτά παιχνίδια να τα αγοράζω πάντα αυθεντικά, τα πιό σπάνια να τα αγοράζω μονάχα άν είναι στα πλαίσια του λογικού, τα καρασπάνια που τιμώνται στο διάστημα να τα παίζω κατεβασμένα μέχρι να μου τα χαρίσουν ή να τα βρώ στο δρόμο, και τα αδιάφορα για μένα να μένουν απλά αδιάφορα. Συνεπώς, δέν συγκινούμαι με το να παίξω barbies adventure στο NES, ούτε να έχω complete MAME λίστα στο PC, μου αρκούν τα 20-30 παιχνίδια που θα παίξω ξανά και ξανά, και αυτά έχω κρατήσει. Ενίοτε μάλιστα, προσπαθώ να ξεπλύνω την ντροπή για τους Arcade τίτλους αγοράζοντας retro compilations. Άν είχα χρήματα, θα αγόραζα τις jamma για όλα αυτά τα 30 arcades που γουστάρω, όχι για το νόμιμο, αλλα για την πάρτη μου, επειδή άν μου αρέσει κάτι πραγματικά, θέλω να το έχω χειροπιαστό, και όχι να περιφέρεται σάν φάντασμα στα άψυχα sectors ενός σκληρού. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα games που μου αρέσουν.
Αυτά τα sites όμως, άν χρησιμοποιηθούν ηθικά, δηλαδή ώς εγκυκλοπαίδεια, βάση δεδομένων και φυσικά δυνατότητα δοκιμής του εκάστοτε παιχνιδιού, σίγουρα έχουν να προσφέρουν στη gaming κοινότητα. Είναι αμαρτία να θές να παίξεις ένα γιαπωνέζικο shoot em up για το PSX, και να μήν το βρίσκεις πουθενά, και όταν το βρείς να κοστίζει 150 ευρώ ,όπως και αμαρτία είναι να είναι διαθέσιμο για κανα τάληρο και εσύ να πάς να το κατεβάσεις. Όλα αυτά είναι προσωπικές απόψεις, και σαφώς ο νόμος είναι νόμος και λέει άλλα. Όπως έλεγε ο παππούς μου όμως, τα φανάρια είναι για ρυθμίζουν την κυκλοφορία, όταν αυτή υπάρχει...
