Κακώς γράφει "Ναυαρίνον" το παλιό καρτ ποστάλ. Το Ναυαρίνο ήταν στο λόφο του Κορυφασίου, στη βόρεια πλευρά του φερώνυμου κόλπου. Όταν οι Ενετοί του έδωσαν το όνομα δεν υπήρχε τίποτε στην περιοχή της φωτογραφίας. Το μευαγενέστερο κάστρο της Πύλου και ο οικισμός που αναπτύχθηκε έξω από αυτό λεγόταν από τους έλληνες Νιόκαστρο (το κάστρο του Ναυαρινου ήταν Παλ(α)ιόκαστρο). Το όνομα Πύλος το πήρε αργότερα, παρόλο που η κωμόπολη δεν είχε καμία σχέση με την ομηρική Πύλο και την τοποθεσία της που είναι πολλά χιλιόμετρα βόρεια, βορειότερα κι από το Ναυαρίνο, πλησιεστερα στη Χώρα (που δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να πάρει το όνομα, αν και ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής όπως δείχνει το όνομά της. Ακόμη και τωρα έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από την Πύλο.)
Δεν είναι ο μόνος οικισμός της περιοχής που πήρε αρχαίο όνομα. Την παλιά εποχή οι μετωνομασίες χωριών γίνονταν από την κεντρική κυβέρνηση χωρίς να ερωτηθούν οι ντόπιοι, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι κάτοικοι του Οσμάναγα δεν είχαν καμια αντίρρηση να ξυπνήσουν μια μερα και να είναι κάτοικοι Κορυφασίου, παρόλο που το μεσόγειο χωριό δεν είχε σχέση με το ομηρικό Κορυφάσιο. Αλλά Νεόκαστρον ήταν μια χαρά ονομασία, γιατί να μην την άφηναν? Ας όψεται ο Νεστωρ που έκανε την Πύλο διάσημη.
Ο elephadoπάτωρ ήταν από ένα χωριό της περιοχής που περιέργως κράτησε το ομηρικό του όνομα ανά τους αιώνες (με την προσθήκη ενός Ν από το προηγούμενο άρθρο, που τώρα του το ξαναφαίρεσαν). Οπότε ατενίζω αφ' υψηλού τα ξαναβαφτισμένα χωριά, όπως ένας παλιός αριστοκράτης αντιμετωπίζει νεόπλουτους.