Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας prisma
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Τα έχω ανέβει! Έχασα το μέτρημα βέβαια, κι έτσι δεν επιβεβαίωσα ότι ήταν 999 σκαλιά, και μέχρι να φτάσω επάνω είχα χάσει και την ανάσα μου, αλλά επιβίωσα. Κι επιβίωσαν και τα γόνατά μου στο κατέβασμα. Ήμουν νεαρούλης, μόλις 43 (το 2000) αλλά από κυβικά μόνο καμιά δεκαριά κιλά λιγότερο από τώρα. Τώρα το σκέφτομαι και μου έρχεται ίλιγγος.
 
elephadas είπε:
Τα έχω ανέβει! Έχασα το μέτρημα βέβαια, κι έτσι δεν επιβεβαίωσα ότι ήταν 999 σκαλιά, και μέχρι να φτάσω επάνω είχα χάσει και την ανάσα μου, αλλά επιβίωσα. Κι επιβίωσαν και τα γόνατά μου στο κατέβασμα. Ήμουν νεαρούλης, μόλις 43 (το 2000) αλλά από κυβικά μόνο καμιά δεκαριά κιλά λιγότερο από τώρα. Τώρα το σκέφτομαι και μου έρχεται ίλιγγος.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Το ανέβηκα και εγώ, σε πολύ μικρότερη ηλικία, βέβαια, στα 17, στη Β' Λυκείου στην εκδρομή της τάξης στο Ναύπλιο!

Βέβαια, ούτε εγώ μέτρησα τα σκαλιά, γιατί μετά το 300-400 μου βγήκε η γλώσσα. Όταν δε έφτασα πάνω, αποφάσισα ότι δεν είμαι για τα ΛΟΚ ή τα ΟΫΚ στο στρατό, αλλά γενικά όλα καλά :fafoutis: :fafoutis: :fafoutis:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μα κι αυτοί οι παλιοί πηγαίνανε και φτιάχνανε τα κάστρα τους στα πιο δυσπρόσιτα μέρη που μπορούσαν να βρουν. Κατανοώ ότι έτσι ήταν εύκολα στην άμυνα και δύσκολο να παρθούν, αλλά το βρίσκω πολύ εγωιστικό εκ μέρους των προγόνων μας. Δεν μας σκέφτηκαν καθόλου εμάς που θα τα επισκεπτόμασταν αργότερα σαν τουρίστες?
 
Με μπερδεύει αυτή η φωτογραφία. Μοιάζει τελείως φυσική, σαν στοπ καρέ από μια κρυμμένη κινηματογραφική μηχανή έτσι που είναι όλοι στη μέση μιας κίνησης. Κι όμως πρέπει να είναι στημένη. Όλοι είναι παγωμένοι (μικρός χρόνος έκθεσης), το βάθος πεδίου είναι τεράστιο, από το την άσφαλτο στο κάτω μέρος ως το άπειρο (μικρό διάφραγμα), η φωτογραφία έχει σωστή έκθεση αλλά το φιλμ είναι μέτρια γρήγορο, μόλις που διακρίνεται ο κόκκος. Όλα αυτά μου λένε ότι ήταν παρμένη με σοβαρή κάμερα σε τρίποδα και μεγάλο αρνητικό πράγμα που απαιτούσε μπόλικη ώρα για προετοιμασία, με τον φωτογράφο να είναι στη μέση ενός δημόσιου δρόμου για ώρα, δεν ήταν παρμένη ξαφνικά με μια instamatic ή όπως λέγανε τις μικρές φτηνές μηχανές τότε. Κι όμως όλοι τον αγνοούν σαν να μην τον έχουν πάρει χαμπάρι, λες και πάτησε τη σκανδάλη του κινητού του δήθεν στο αθώο καθώς διέσχιζε τον δρόμο. Επίσης αν εξαιρέσουμε τον κύριο που μας έχει γυρίσει τα οπίσθια (πολύ στυλ στο περπάτημα) όλοι είναι πίσω από το επίπεδο που ορίζεται χονδρικά από τη μουτσούνα του λεωφορείου. Φαντάζομαι έναν βοηθό να σταματάει τους διαβάτες πίσω από την κάμερα αφού πρώτα έχει πει σ' αυτούς που είναι στη φωτογραφία "Συνεχίστε τις δουλειές σας σαν να μην είμαστε εδώ, αλλά μην κοιτάτε την κάμερα και μην έρθετε πλησιέστερα."

uskoke, τι λες επ' αυτών?
 
δεν έχω ιδέα αγαπητέ Ελέφαντα, όσο για τα τεχνικά μέσα της εποχής ήταν σίγουρα περιορισμένα, φαντάζομαι ο ελάχιστός χρόνος των μηχανών τότε ήταν 1/500, των σύγχρονων αναλογικών μηχανών ήταν 1/8000 ενώ οι ψηφιακές έχω χάσει το μέτρημα, νομίζω 1/25000.1/500 είναι υπεραρκετό για να παγώσεις την κίνηση σε ένα δρόμο. μάλλον φαντάζομαι ευρυγώνιο φακό και όπως πολύ σωστά είπες μεγάλο βάθος πεδίου ο συνδυασμός ταχύτητας και διαφράγματος απαιτεί γρήγορο φιλμ που φαντάζομαι την εποχή εκείνη όχι πάνω από 400 ASA. Τα αναλογικά φιλμ φτάσανε μέχρι 3200 ASA, τα ψηφιακά πάλι έχω χάσει το μέτρημα, νομίζω 25000 ASA. τώρα αν ήταν στημένη ή όχι η φώτο μόνο να μαντέψουμε μπορούμε αλλά παλιά υπήρχαν μηχανές μεγάλου φορμά για κράτημα στο χέρι, και μεσαίου φορμά συνηθέστατα στο χέρι, οπότε δεν είναι κατ' ανάγκη σε τρίποδο αν ο φωτογράφος ήταν αρκετά καλός.
 
H "αλανιάρα" το λεωφορείο που πήγαινε Αγρίνιο - Λευκάδα σε τρεις ώρες τότε σήμερα με τις στάσεις η απόσταση είναι 1 ώρα και είκοσι λεπτά η μια μισή ώρα στην χειρότερη περίπτωση. Βεβαίως όταν έρχεσαι από Λευκάδα Αγρίνιο σταματάς Βόνιτσα και αλλάζεις.
FB_IMG_1649934578681.jpg
 
Έχω μεγάλη συμπάθεια για την Ηγουμενίτσα ας έχω βρεθεί μόνο μια φορά εκεί για ελάχιστες ώρες, για έναν πολύ απλό λόγο: Σηματοδότησε το τέλος ενός μαρτυρίου. Ήμουν κάπου 11-12 όταν πήγαμε Κέρκυρα, κι αυτό απαιτούσε λεωφορείο από Ιωάννινα. Και τα λεωφορεία με ζάλιζαν πολύ. Ακόμη με ζαλίζουν, αλλά σκεφτείτε επαρχιακό ΚΤΕΛ της δεκαετίας του 60. Δεν θυμάμαι αν πήραμε Αθήνα - Ηγουμενίτσα ή αν σταματήσαμε Άρτα, αλλά το ταξίδι μέχρι Ιωάννινα ήταν ανεκτό (με εξαίρεση τις στροφές του Μακρυνόρους μετά το Αντίρριο, αλλά αυτό το κομμάτι ήταν σύντομο). Ιωάννινα - Ηγουμενίτσα ο δρόμος ήταν στενός, όλο στροφές και ανηφοροκατηφόρες, και έμοιαζε ατέλειωτος. Από τις χειρότερες αναμνήσεις των παιδικάτων μου. Τελικά φτάσαμε στο ίσιωμα και ήταν η Ηγουμενίτσα. Απορώ που δεν γονάτισα να φιλήσω το χώμα. Μετά μπήκαμε στο πλοίο, ήμουν έξω και με φύσαγε ο αέρας, και συνήλθα (διότι πλεούμενο, από βαρκάκι μέχρι σακαράκα πλοίο αμέσως μετά την απαγόρευση απόπλου, δεν με ζαλίζει ποτέ, όσο και να κουνάει).

Το μόνο που θυμάμαι από την πόλη πέρα από αυτά είναι ότι είχε ένα τεράστιο (για τα τότε μάτια μου) κτήριο που ίσως είχε επιγραφή που φαινόταν από μακρυά, ίσως μου είπαν, ήταν το Διοικητήριο. Αλλά δεν μου εξήγησε κανείς τι είναι ένα Διοικητήριο. Μέρος που έχει διοικητές? Αυτό το μυστηριώδες κτήριο ήταν μπροστά στο λιμάνι και παρέμενε ορατό από το πλοίο μέχρι που βγήκαμε ανοιχτά.

Μπα? Διαβάζω ότι το ξεκίνησαν οι Οθωμανικές αρχές λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους κι από τότε όλο μεγάλωνε και ψήλωνε. Αυτή η φωτογραφία πρέπει να το δείχνει όπως ήταν όταν πήγα Ηγουμενίτσα.

1650292713135.png

Τώρα φαίνεται το λένε κτήριο Νομαρχίας, έχει ψηλώσει άλλον έναν όροφο, και το έχουν βάψει ένα απαίσιο χρώμα

1650292924926.png
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα