Παράξενες συνήθειες άλλων οικογενειών που μας ξένιζαν

domniki είπε:
Οι γονείς της τι έλεγαν γι'αυτό? Το θεωρούσαν κ'αυτοί φυσιολογικό?

Δεν έχω ιδέα, γιατί προφανώς δεν είχα τα κότσια να ρωτήσω... Μια φορά είχα ρωτήσει τη δική μου μητέρα γιατί γίνεται αυτό, η οποία μου απάντησε "δεν ξέρω" λακωνικά μεν, αλλά με έναν τρόπο που με έκανε να καταλάβω πως ούτε κι εκείνης της φαινόταν πολύ σόι.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
alkis21 είπε:
Δεν έχω ιδέα, γιατί προφανώς δεν είχα τα κότσια να ρωτήσω... Μια φορά είχα ρωτήσει τη δική μου μητέρα γιατί γίνεται αυτό, η οποία μου απάντησε "δεν ξέρω" λακωνικά μεν, αλλά με έναν τρόπο που με έκανε να καταλάβω πως ούτε κι εκείνης της φαινόταν πολύ σόι.
Τρομακτικό ακούγεται. Πού να βρίσκεται άραγε αυτή η κοπέλα τώρα και τι να κάνει?
 
Εμενα να πω την αληθεια δε μου φανηκε και τοσο wtf. Παροτι δεν πρεπει να ειναι αυτη η περιπτωση που λεει ο Αλκης, παιζουν περιπτωσεις οπου θειος και ανηψι ειναι σχεδον συνομηλικοι. Οσον αφορα δε τις μικρες κοινωνιες ο ενας ειναι συγγενης με τον αλλον και πολλες φορες δεν το ξερουν, ποσο μαλλον οταν καταγονται απο γιαγιαδες που ειχαν καμια δεκαρια παιδια. Ετσι θεωρειται ψιλοφυσιολογικο και ψιλοαναποφευκτο να τα εχουν ξαδελφια μεταξυ τους (για θειους-ανηψια δεν ξερω για να ειμαι ειλικρινης). Ειχα επισκεφτει συγγενεις μου σε ενα μικρο σχετικα νησι, και γνωρισα ενα τετοιο ζευγαρι (αν και λογω ηλικιας δεν το πηγαιναν για γαμο). Ενιοτε κανουν παιχνιδι χωρις καν να ξερουν οτι ειναι συγγενεις, και το μαθαινουν τυχαια πολυ αργοτερα.
 
Μάλλον δεν κατάλαβες καλά πού έγκειται το πρόβλημα και το wtf. Δεν ήταν συγγενείς, ήταν ένας ενήλικας που έβγαζε ένα 16χρονο κορίτσι, αδερφή του φίλου του παιδιού του για ποτό. Κράζει από μακρυά ως predatory συμπεριφορά εκ μέρους του ενήλικα γιατί αν ήταν κάτι"αθώο", γιατί δεν έπαιρνε και το παιδί του μαζί. Και για ποτό μάλιστα; Μπλιαχ. Είναι ίσως κάτι που δεν καταλαβαίνετε ως άντρες, αλλά διάφοροι τέτοιοι χλέμπουρες ενήλικες σεξουαλικοποιούν από πολύ νωρίς τα κορίτσια και λειτουργούν ως αρπακτικά. Ως παιδιά μπορεί να μην είχαμε τις λέξεις να το περιγράψουμε (περίεργα, άβολα), αλλά ως ενήλικες καταλαβαίνουμε πολύ καλύτερα τέτοιες συμπεριφορές και πού το πάνε.
 
Ωχ! επειδη ειχα καιρο να διαβασω το OP ξεχασα τις λεπτομερειες και νομιζα οτι αναφερομασταν σε θειο/ανηψια. False memory που λεμε και στο χωριο μου. Εκτος θεματος λοιπον.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο δεμένος σκύλος στην αυλή που δεν τον έλυναν ποτέ, και συνήθως ήταν σκελετωμένος, άρρρωστος και άγριος. Λογικό, αφού το ζωντανό περνούσε κυριολεκτικά όλη του ζωή δεμένο σε μία αλυσία ενός μέτρου. :rant: Σφιγγόταν η καρδιά μου έτσι που τα έβλεπα. Πλέον όταν βλέπω τέτοια κατάσταση ειδοποιώ φιλοζωική ή αστυνομία.


Οι γονείς που έλεγαν ντροπιαστικές ιστορίες των τέκνων τους σε φίλους τους, που έλεγαν τα μυσικά των παιδιών τους σε τρίτους ή που αποφάσιζαν ότι η ώρα που τους επισκέπτονταν ξένοι ήταν ιδανική για να κάνουν στα παιδιά τους παρατηρήσεις του τύπου "είσαι χοντρός, χαζός, κτλ".
 
Θυμήθηκα ακόμη 2 περιστατικά. Μια φορά είχα πάει σε ένα συμμαθητή μου για να μου δώσει κάτι. Τον ήξερα ελάχιστα και δεν είχα πάει ποτέ σπίτι του. Χτυπάω το κουδούνι και ανοίγει η μάνα του με ένα φακιόλι στο κεφάλι κι μια τσιγαρούμπα να με το συμπάθειο να με ρωτήσει τι θέλω. Το χειρότερο όλων ήταν ότι μαγείρευε ένα φαγητό τόσο "βαρύ" που από τη μπόχα με το ζόρι πρόλαβα να ζητήσω τον Θανάση... Γενικά η "φαγητίλα" ώρες ώρες είναι αβάσταχτη. Τώρα που το σκέφτομαι ο πατέρας του είναι Πολίτης οπότε ποιος ξέρει τι μπαχαρικά να έβαζε η γυναίκα του στο φαί.


Επίσης αυτό που ανέφερε ο Rakeesh για ύπνο σε απόλυτο σκοτάδι το έζησα μια φορά που έμεινα σε ένα συμφοιτητή μου. Αναγκάστηκα να διανυκτερεύσω καθώς έπαθε βλάβη το μηχανάκι μου και δεν είχα πως να πάω σπίτι. Μιλάμε με το που πήγαν να ξαπλώσω και έκλεισα το φως ήρθε το απόλυτο σκοτάδι. Αφού πετάχτηκα αμέσως και ζήτησα φωτάκι νυκτός.
 
Ένα περίεργο που βλέπω σε πολλές γειτονικές οικογένειες είναι να έχουν στην σκάλα έξω απ' το διαμέρισμα παπούτσια, σαγιονάρες κτλ . Και όταν πας επίσκεψη να σου λένε "βγάλε τα παπούτσια σου στην σκάλα να μην φθαρεί το πλακάκι, παρκέ κτλ. " Ευτυχώς σε μια δυο περιπτώσεις το πέτυχα αυτό . Η πρώτη στο σπίτι ενός ξαδερφου με την οικογένεια του και το άλλο σε μια συμφοιτητρια όταν σπούδαζα.
 
Εγώ θυμάμαι κάτι μαμάδες φίλων μου που φόραγαν συνεχώς καυτά σορτσάκια! Ειδικά, ένα καλοκαίρι (κάπου 1984-1987) ήταν της μοδός τα πετσετέ γυναικεία σορτσάκια και φανελάκια. Δεν περιγράφω άλλο!
 
Όταν ήμουν πολύ μικρός, κάθε νύχτα, πάντα άναβε ένα φως γιατί φοβόμουν το σκοτάδι. Φυσικά όταν μεγάλωσα δεν μπορούσα να κλείσω μάτι αν υπήρχε έστω ένα φως στο δωμάτιο. Μετά από πάρα πολλά χρόνια αναγκαστικά έβαλα φωτάκι στο δωμάτιο για την νεογέννητη κόρη μου. Το φως το έκλεισα μετά από 3 χρόνια που έπρεπε να βαφτούν οι τοίχοι. Την επόμενη ημέρα το άναψα ξανά και ανάβει μέχρι σήμερα. Το συνήθισα πάντως και δεν με ενοχλεί πλέον το φως.

Πάντως δεν βρίσκω καθόλου παράξενο να κοιμάται κάποιος στο σκοτάδι. Δηλαδή ο σκοπός να κοιμηθούμε δεν είναι;
 
Πίσω
Μπλουζα