Περιοχή ή συνοικία που έχουμε τις πιο έντονες αναμνήσεις.

[SEBASTIAN]

Στον καθένα μας ανάλογα με την πορεία της ζωής του, τις επιδιώξεις του και τις επιλογές του, έχει ζήσει, δραστηριοποιηθεί, διασκεδάσει και βιώσει διαφόρων ειδών εμπειρίες σε πολλές περιοχές, συνοικίες και διάφορα μέρη. Σε κάποια από αυτά τα μέρη έχει νιώσει ξεχωριστό συναισθηματικό δέσιμο γιατί κάποια από αυτά έχουν συνδεθεί πολύ έντονα με ισχυρά αποτυπώματα αναμνήσεων μέσα του. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην γειτονιά που μεγαλώσαμε ή που κατοικούμε για πολλά χρόνια, όπου εξυπακούεται πως οι αναμνήσεις είναι εκ των πραγμάτων έντονες. Αναφέρομαι σε μια περιοχή που στις αναμνήσεις όλων μας ξεχωρίζει και έχουμε ζήσει χρονικά και έντονα πάρα πολύ και δεν είναι η περιοχή της κατοικίας μας και της γειτονιάς μας.

Προσωπικά θα αναφερθώ στο Παγκράτι. Είναι η συνοικία που έκανα τις πρώτες μου ας μου επιιτραπεί η έκφραση αυτόνομες βόλτες μακριά από την κατοικία μου και την αυστηρή οικογενειακή επίβλεψη. Είναι η συνοικία που πήγα για πρώτη φορά σε καφετέρια, που έδωσα το πρώτο μου ραντεβού, που κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο, που ένιωσα τα πρώτα μου ερωτικά σκιρτήματα, που έκανα ατέλειωτες αντρικές παντός είδους ατέρμονες συζητήσεις με τους κολλητούς μου, που ένιωσα τις πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις, αλλά και τις πρώτες φιλικές διαψεύσεις και πισώπλατα χτυπήματα από φίλους με πολλά εισαγωγικά κάτι όμως που με ωρίμασε και με δυνάμωσε σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα.
Στα συνεχόμενα καφέ της Υμηττού, αναλογίζομαι πόσες καταθέσεις συναισθημάτων, ψυχισμού και ερωτισμού έχω κάνει. Πόσες ατέλειωτες συζητήσεις με την παρέα μου, πόσα από τα όνειρα που πραγματοποιήθηκαν και πόσα όχι, ξεκίνησαν στα καθίσματα των καφετεριών του Παγκρατίου? Ακόμα και τώρα που βολτάρω στα ίδια σημεία της συνοικίας αυτής αναλογίζομαι μετά από τόσα χρόνια πόσα μεγάλα κομμάτια του εαυτού μου, του χαρακτήρα μου, των αναμνήσεων μου της ζωής μου εν τέλει έχουν συνδεθεί ανεξίτηλα με το αγαπημένο μου Παγκράτι. Θα με ενδιέφερε φίλοι μου να ακούσω ή μάλλον να διαβάσω και από εσάς με ποια περιοχή ή συνοικία είστε πολύ δεμένοι από πλευράς συναισθημάτων και αναμνήσεων.

 

[paulochelao24]

Αν και δεν μένω Αθήνα εδώ και 42 χρόνια,τις πιο έντονες αναμνήσεις τις έχω απο τα Κάτω Πατήσια (συγκεκριμένα την γειτονιά δίπλα στις φοιτητικές εστίες) και τον Χολαργό (την συνοικία της τότε κατοικίας μας όταν μέναμε Αθήνα, δίπλα σχεδόν στην πλατεία Παπαφλέσσα για όποιον γνωρίζει ή μένει στον Χολαργό). Αυτό που μου αρέσει σε αυτές τις περιοχές όποτε τις επισκέπτομαι μια στο τόσο,είναι ότι δεν έχουν αλλάξει πάρα πολύ μετά από τόσα χρόνια σε σύγκριση με την συνοικία στην επαρχία που μένουμε μια τριακονταετία.

 

[BETTY BOOP]

Με μεγάλη χαρά περίμενα το καλοκαίρι για να κλείσουν τα σχολεία και να πάω διακοπές στο χωριό που λέγεται Αρχάνες, λίγο έξω από το Ηράκλειο Κρήτης. Οι απαραίτητες ετοιμασίες άρχιζαν για την αναχώρηση από την Αθήνα με το καράβι και με προορισμό το Ηράκλειο. Ξανάβλεπα τους συγγενείς και τους φίλους. Με την παρέα περνούσαμε όλη μέρα μαζί με ατέλειωτο παιχνίδι (η γειτονιά...υπέφερε...).
Μόνο το μεσημέρι και το βράδυ χωρίζαμε για ξεκούραση. Το μεγαλύτερο διάστημα των διακοπών ήμουν φιλοξενούμενη σε συγγενικό σπίτι, ένιωθα ότι ήμουν ελεύθερη όμως κάπου υπήρχαν και όρια...
Αξέχαστες διακοπές!

 

[sofia1979]

Προσωπικά θα αναφερθώ στο Παγκράτι.

Γειά σου παλιέ μου γείτονα.
Κι εγώ στο Παγκράτι έχω να θυμάμαι τα πρώτα μου χρόνια, τα σχολεία, τις βόλτες με τους γονείς, ένα πολύ καλό γαλακτοπωλείο στην Εθνικής Αντιστάσεως που πηγαίναμε και τρώγαμε λουκουμάδες με μέλι ή γιαούρτι με μέλι ή κρέμες, τα πανηγύρια του Αγίου Νικολάου και του προφήτη Ηλία... Αμυδρά θυμάμαι εκεί που αργότερα, όπως αναφέρεις, έφτιαξαν καφετέριες στην σειρά, στην οδό Υμηττού, υπήρχε ένα ωρολογοποιίο, στο οποίο πηγαίναμε με τον πατέρα μου, έναν φούρνο που έφτιαχνε φοβερές τυρόπιτες, ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο η "μυροβόλος άνοιξις", ένα ψητοπωλείο χαμηλά στην Φιλολάου που έφτιαχνε μόνο σουβλιστό κοτόπουλο με τηγανιτές πατάτες, λεγόταν "Πι Ρο"... Αργότερα, τις κοπάνες, ή θα κατεβαίναμε κέντρο ή θα πηγαίναμε στο Waterloo, αν το θυμάσαι. Ήταν μία γωνιακή διόροφη καφετέρια στην διασταύρωση Υμηττού και Φορμίωνος, σήμερα είναι μαγαζί με αθλητικά, πιο παλιά από τις άλλες καφετέριες, νομίζω έκλεισε το '98 περίπου.
Ενθουσιασμοί, τα πρώτα σκιρτήματα, η μαγεία του να ανακαλύπτεις τον κόσμο, αλλά και άγχη, ανησυχίες, αργότερα προδοσίες, διάφορες δύσκολες καταστάσεις.
Μέχρι τα 25 μου που έφυγα για να αυτονομοποιηθώ.
Κι εγώ πηγαίνω, για να δω τους δικούς μου, αλλά και να το χαζέψω. Δεν είναι όπως ήταν σίγουρα, αλλά πάντα θα είναι το σπίτι μου.

 

[telonio]

Στη περιοχή του Κορυδαλλού, όποτε πηγαίνω οι αναμνήσεις ξυπνάνε. Ο κινηματογράφος Άστρον επί της οδού Γρηγορίου Λαμπράκη (σήμερα super market) και το Acropol επί της οδού ταξιαρχών (σήμερα Κωτσόβολος).

Τα video club G&S επί της οδού Θεμιστοκλέους (σήμερα κατάστημα με εργαλεία) και ένα ακόμη, που δεν θυμάμαι τον τίτλο του, επί της οδού Ορίων (σήμερα καφετέρια από τον ίδιο ιδιοκτήτη τον Ιορδάνη που είχε το video club).

Τα μικρά μαγαζία που το 1980, που ήταν στα στενά και ήταν γεμάτα με καμπίνες arcade, σήμερα είναι ψιλικατζίδικα. Το Space στην πλατεία Μέμου, που είχε μπιλιάρδα και arcades (εκεί πρωτό είδα το Daytona USA και το Virtua Fighter 2). Σήμερα και αυτό είναι supermarket.

Τα μικρά ψιλικατζίδικα που έχουν κλείσει πλέον όλα, αφού οι ιδιοκτήτες τους έχουν φύγει πια από την ζωή.

Το κατάστημα με τα μουσικά όργανα αλλά και παιχνίδια για 8 bit, επί της οδού ταξιαρχών πολύ κοντά στην πλατεία Ελευθερίας. Σήμερα κατάστημα με γυναικεία ρούχα.

Το 12ο δημοτικό σχολείο και νήπιο, που στέκεται ερειπωμένο στην ίδια θέση, να καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου. Ένα σημάδι πως όλα κάποια στιγμή πρέπει να χαθούν.

 

[Aardvark]

Παγκράτι αλλά πολύ περισσότερο Φωκίωνος Νέγρη από παιδάκι όταν επισκεπτομουν και την γειτονιά αλλά και τα περίπτερα της αγοράζοντας Κόναν τον Βάρβαρο με το χαρτζιλίκι μου αλλά και μετέπειτα φοιτητής που εμένα εκεί με τα ηλεκτρονικά της το Σπιτικό με τα σάντουιτς και ξενύχτια στο Αγκάθι.
Και άλλα μαγαζιά που και εγώ έχω ξεχάσει και αυτά έχουν κλείσει.

 

[Lord Vek]

#telonio, μήπως ήξερες το παιχνιδάδικο/φωτογραφείο/είδη γάμου του Μπόη στον Κορυδαλλό επί της Ταξιαρχών; Κι εγώ εκει μεγάλωσα, στο 12ο/13ο δημοτικό πήγαινα. Το Ζαχαροπλαστείο το "Αρχοντικόν" στην πλατεία του Ταξιάρχη το είχε ένας θείος μου.

 

[telonio]

#telonio, μήπως ήξερες το παιχνιδάδικο/φωτογραφείο/είδη γάμου του Μπόη στον Κορυδαλλό επί της Ταξιαρχών; Κι εγώ εκει μεγάλωσα, στο 12ο/13ο δημοτικό πήγαινα. Το Ζαχαροπλαστείο το "Αρχοντικόν" στην πλατεία του Ταξιάρχη το είχε ένας θείος μου.

Το ζαχαροπλαστείο το θυμάμαι. Το παιχνιδάδικο/φωτογραφείο όσο και αν σπάω το κεφάλι μου όχι δεν το θυμάμαι.

 

[Lord Vek]

Ήταν ένα τετράγωνο πιο πάνω, προς την πλατεία Ελέυθερίας στην ίδια πλευρά της Ταξιαρχών.