Πιο αγωνιώδεις ταινίες

RIO

Retro Horrormaniac
Joined
12 Νοέ 2009
Μηνύματα
21.296
Αντιδράσεις
69.715
Δηλαδή ταινίες , που με την υπόθεση και το ρυθμό τους ( κόντρα με τον χρόνο), κατάφεραν να μας ταυτίσουν με τους ήρωες και να μας κάνουν να τις παρακολουθούμε μέχρι το τέλος, με μεγάλη αγωνία ( όχι φόβο). Μερικά δικά μου παραδείγματα...

Miracle Mile (1988). Ένας νεαρός , προσπαθεί μέσα στη νύχτα να βρει για αυτόν και τη κοπέλα του κάποιο μέσο διαφυγής, καθώς σε λίγη ώρα πρόκειται να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος.

After Hours (1985) Ένας καταπιεσμένος τύπος, καταφέρνει επιτέλους να κλείσει ραντεβού με μια κοπέλα. Αυτή όμως, μένει σε μια κακόφημη περιοχή της Νέας Υόρκης και έτσι ο ήρωας, μπλέκει σε μια σειρά από απίστευτες καταστάσεις.

The Out of Towners (1970) . Ένα ανδρόγυνο από την επαρχία, βρίσκεται αντιμέτωπο με το χάος της Νέας Υόρκης.

Dr Strangelove (1964). Ένας παρανοϊκός στρατηγός διατάζει κάποια αμερικανικά βομβαρδιστικά να πλήξουν με πυρηνικά την Σοβιετική Ένωση. Ένας Βρετανός αξιωματικός , πρέπει να βρει τους κωδικούς ανάκλησης της διαταγής, πριν να είναι αργά.

Clockwise (1986). Ένας αυστηρός διευθυντής σχολείου που πρέπει να παραβρεθεί σε μια σημαντική ομιλία , καθυστερεί συνεχώς λόγω συνεχών αναποδιών και απρόσμενων εμποδίων.

No Way Out (1987). αξιωματικός του ναυτικού μπλέκεται σε μα συνωμοσία, όπου κάποιοι πάνε να του φορτώσουν τον φόνο της φίλης του. Έτσι θα πρέπει να βρει τον πραγματικό ένοχο, πριν οι αρχές φτάσουν σε αυτόν...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
"Αround Midnight", μάλλον του 1986~87.
 
Απο οσες αναφερθηκαν εχω δει μονο το After Hours και ειναι πραγματικα τραγικη. Πραγματι, μεχρι το τελος δεν σε αφηνει σε χλωρο κλαρι!
 
Rakeesh είπε:
Απο οσες αναφερθηκαν εχω δει μονο το After Hours και ειναι πραγματικα τραγικη. Πραγματι, μεχρι το τελος δεν σε αφηνει σε χλωρο κλαρι!
Πιστεύω, ότι αξίζει να ρίξεις μια ματιά και στις υπόλοιπες... :)
 
Μία που μου έρχεται τώρα είναι το Speed.
 
Το τρένο (The Train) του John Frankenheimer, με τον Burt Lancaster, τη Jeanne Moreau και τον Paul Scofield. Θέμα αυτής της συναρπαστικής ταινίας του 1965 είναι η αγωνιώδης προσπάθεια των Γάλλων αντιστασιακών να αποτρέψουν τη μεταφορά έργων τέχνης από τους Ναζί εκτός Γαλλίας.
 
Psycho - 1960


Midnight lace - 1960



Cape fear - 1962



The woman in the window - 1944



Chase a crooked shadow - 1957



North by norhwest - 1959



Bunny Lake is missing - 1965



Sudden fear - 1952



Witness to murder - 1954



Perfect Friday - 1970



 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
"Ο Θιασος"...περιμενα με μεγαλη αγωνια ποτε θα τελειωσει...
 
Επίσης οι ταινίες...

The Great Escape (1963)

 

 


The Cassandra Crossing (1976)


 

 


The Medusa Touch (1978)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Συμφωνώ απόλυτα για το Τhe Cassandra Crossing. Eίναι και μία από τις αγαπημένες μου ταινίες για το είδος της. Άλλη ταινία που μπορώ να σκεφτώ είναι το 12 Angry Men (1957)
 
Περίμενε μέχρι να νυχτώσει / Wait Until Dark (1967) του Terence Young, με την Audrey Hepburn.
 
atanasio είπε:
Περίμενε μέχρι να νυχτώσει / Wait Until Dark (1967) του Terence Young, με την Audrey Hepburn.

Λένε ότι για να συνηθίσει τον ρόλο της η Ηepburn, τριγυρνούσε και μέσα στο σπίτι της με δεμένα τα μάτια...
 
Άλλη μια ταινία είναι το Escape from New York (1981) του Κάρπεντερ, όπου ο πρωταγωνιστής πρέπει μέσα σε 20 ώρες να φέρει πίσω τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλιώς θα πεθάνει από την ένεση που του έκαναν...
 
Mεγάλη αγωνία είχα νιώσει και στα The Shawshank Redemption (1994) και Οne Flew Over the Cuckoo's Nest (1975).

Rio...τι είναι αυτό που βλέπω στα thanks σου; :diablotin: :p :)
 
Quick Change (1990)

Η, όπως το είχαμε εμείς εδώ - "Παρ το χαρτί και τρέχα".

Η ταινία είναι κωμωδία αλλά παραδόξως είναι από τις ελάχιστες όπου με έπιασε το στομάχι μου από την αγωνία και το άγχος και μάλιστα καθ όλη την διάρκεια (σχεδόν) της ταινίας.
 
Μην ανησυχείς, πολύ γρήγορα θα αλλάξει :D
 
What ever happen to Baby Jane? (1962): αγωνία σε κάθε σκηνή που η Μπ. Ντέιβις ανεβαίνει στο δωμάτιο της Τζ. Κρόφορντ και προσπαθεί να την εξοντώσει.
 
Πίσω
Μπλουζα