ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.184
- Αντιδράσεις
- 2.504
Ποτέ δεν σε ξέχασα (1962)
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD_%CE%B4%CE%B5%CE%BD_%CF%83%CE%B5_%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B1
Μια δραματική-αισθηματική ταινία του 1962 εξετάζεται εδώ. Ονομάζεται "Ποτέ δεν σε ξέχασα", μια παραγωγή της Φοίνιξ Φιλμς σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Ανδρίτσου.
Το θέμα - το καστ.
Μια νεαρή κοπέλα, η Κάτια (Κάκια Αναλυτή) φεύγει από το σπίτι της καθώς είναι αναγκασμένη από τον πατέρα της τον Πέλεκα (Σπύρος Μουσούρης) να διακινεί προϊόντα κλοπής σε κλεπταποδόχους. Καταφεύγει στο σπίτι μιας γυναίκας, της Μάρθας (Αλεξάνδρα Λαδικού). Η Μάρθα είναι διευθύντρια στον οίκο μόδας Ράνου (Άγγελος Μαυρόπουλος) και έχει δεσμό με έναν νεαρό αρχιτέκτονα, τον Παύλο Αλεξίου (Δημήτρης Παπαμιχαήλ).
Η Μάρθα θα εκτιμήσει τον χαρακτήρα της Κάτιας και θα την προσλάβει στη δουλειά της. Εκεί η Κάτια θα γνωρίσει τον Παύλο και οι δυο νέοι θα ερωτευτούν. Θα περιπλεκούν τα πράγματα...
Ο Τέλης (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ένας κλεπταποδόχος γνωστός του Πέλεκα και τρελά ερωτευμένος με την Κάτια, την ανακαλύπτει στη νέα της δουλειά και προσπαθεί να την κατακτήσει. Αυτή όμως έχει μάτια μόνο για τον Παύλο. Ο τελευταίος, ωστόσο έχει βρεθεί στο δίλημμα να αποφασίσει ανάμεσα στη Μάρθα, στην Κάτια ή ακόμα και στη συνέχιση της καριέρας του στη Βηρυττό.
Η Κάτια μαθαίνει τελικά ότι ο Παύλος σκόπευε να παντρευτεί τη Μάρθα και απογοητευμένη αποχωρεί από τη δουλειά και χωρίζει από τον Παύλο και αφού περιπλανηθεί για λίγο αναζητώντας δουλειά θα την επαναφέρει ο πατέρας της στο σπίτι. Ο Παύλος από την άλλη φεύγει για Βηρυττό ενώ η Μάρθα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ράνο.
Η Κάτια παρότι άρρωστη κατορθώνει και φεύγει από το πατρικό της και γυρνάει στο παλιό της δωμάτιο όπου συγκατοικούσε με τη φίλη της Ιωάννα (Άρτεμις Πάνου) και τελικά με τη μεσολάβηση της τελευταίας θα βρεθεί στο σπίτι της Μάρθας όπου θα νοσηλευθεί για αρκετό διάστημα.
Ένα ακόμη σοκ όμως περιμένει την Κάτια. Η πελάτισσα της Μάρθας, κυρία Νάντια Κανέλλη (Άννα Παϊτατζή) είναι τελικά η χαμένη επί 18 χρόνια μητέρα της. Φεύγουν και οι δύο για ν' αρχίσουν μια καινούρια ζωή. Η τύχη όμως δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Ο Παύλος θα ξαναβρεί την Κάτια και το ζευγάρι θα στεριώσει αυτήν τη φορά οριστικά.
Σχόλια. Η ταινία πραγματεύεται ένα αρκετά συνηθισμένο θέμα το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ ενός ανδρός και μιας γυναίκας. Σημαντικό στοιχείο βέβαια είναι και το γεγονός ότι δεν υφίσταται ανταγωνιστική σχέση μεταξύ των 2 γυναικών όπως είναι η συνήθης περίπτωση αλλά αμοιβαία εκτίμηση. Και ανάμεσά τους ο άντρας μοιραίος και αναποφάσιστος, τουλάχιστον αρχικά, αφού δεν θέλει να δυσαρεστήσει καμιά αλλά που (ως συνήθως) τις δυσαρεστεί και τις δυο.
Η "μάχη" για την κατάκτηση του "τροπαίου" άνδρα μοιάζει φαινομενικά άνιση. Από τη μια η Μάρθα, μια γυναίκα πραγματικά εξωπραγματική για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής όπου πέρα από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά (και φυσικά το αξεπέραστο ύψος και εν γένει την επιβλητική παρουσία) αναδεικνύει επιπλέον μια δυναμική γυναίκα σε διευθυντική θέση (σπάνιο έως αδιανόητο για τις αρχές του '60), μια γυναίκα αν μου επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός too much για την Ελλάδα του τότε (ή μήπως και του τώρα). Και από την άλλη μια κοπελίτσα της σειράς, χαριτωμένη αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο με χαμηλή κοινωνική θέση και αντίστοιχες φιλοδοξίες. Και όμως η πλάστιγγα θα γείρει προς την "αδύναμη". Γιατί; Ίσως μπορεί να απαντηθεί και από τον αναγνώστη.
Θα σταθώ και λίγο στην κοινωνική χροιά της ταινίας. Η εικόνα της εργαζόμενης γυναίκας του '60 εν πολλοίς ακόμα αδοκίμαστη αφού ακόμα κυριαρχεί το πρότυπο της νοικοκυράς - μέλλουσας συζύγου αλλά που αρχίζει δειλά δειλά να παρουσιάζεται ολοένα και περισσότερο ως λύση και βελτίωση των συνθηκών ζωής. Χιλιάδες κορίτσια της εποχής "μάθαιναν την τέχνη" στη μοδίστρα, γεγονός που μου έχει μεταφερθεί από πρώτο χέρι. Όνειρα για μια καλύτερη ζωή και οικογένειες έχουν στηθεί πάνω από τη ραπτομηχανή.
Η σκηνοθεσία του Κώστα Ανδρίτσου γενικά είναι λιτή χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή πειραματισμούς. Παίρνει ότι μπορεί από τους ηθοποιούς χωρίς κανένας τους βέβαια να κάνει τη μεγάλη ερμηνεία, ωστόσο κατορθώνει και διατηρεί τη συνοχή της ταινίας χωρίς να κάνει "κοιλιά". Γι' αυτό και θα έλεγα ότι πρόκειται για μια αξιοπρεπή παραγωγή που αξίζει να τη δει κάποιος.
Από τους ηθοποιούς θα έλεγα ότι ξεχωρίζει οπωσδήποτε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ο οποίος τείνω να πιστέψω ότι είχε εκείνα τα χρόνια την καλύτερη κινηματογραφική του περίοδο (προ Βουγιουκλάκη). Γεμάτος ζωντάνια και αυτοπεποίθηση ακόμα και όταν υποδύεται τον αναποφάσιστο. Μόνο θετικά σχόλια έχω για την ερμηνεία του.
Αξιοπρεπέστατα κυμάνθηκαν και οι δύο πρωταγωνίστριες με εξίσου καλές ερμηνείες. Από τους υπόλοιπους τρεις δευτεραγωνιστές θα έλεγα ότι ξεχωρίζει ο Παπαγιαννόπουλος ενώ ο Μουσούρης μου φάνηκε κουρασμένος, όντας στη δύση της καριέρας του. Η Άννα Παϊτατζή δεν θα έλεγα ότι με ικανοποίησε τουλάχιστον από αυτά που περίμενα για τον ρόλο της μητέρας.
Θα σταθώ τέλος στην καλή μουσική επένδυση της ταινίας από τον πολύπειρο Γιώργο Κατσαρό ο οποίος αν και στην αρχή της καριέρας του έδειξε δείγματα του ταλέντου του με καλά λεπτοδουλεμένη εργασία που προσθέτει πόντους στην ταινία.
Μικρά - μικρά. Αξιόλογη ιδέα και αρκετά καλά δουλεμένη η σκηνή της καταδίωξης της αμαξοστοιχίας Αθηνών - Θεσσαλονίκης από το αυτοκίνητο του Παύλου μέχρι τον πρώτο σταθμό (ίσως Οινόη). Για τα δεδομένα και τα μέσα της εποχής έδωσε καλά πλάνα και ξάφνιασε ευχάριστα τον θεατή.
Video. Απόσπασμα της ταινίας μπορείτε να παρακολουθήσετε στο παρακάτω video.
Φωτογραφίες.
1. Η Κάτια μόλις έχει φτάσει στο σπίτι της Μάρθας για να ξεφύγει από την καταδίωξη του πατέρα της.
2. Οι δύο πρώην σύζυγοι συνομιλούν με αντικείμενο την Κάτια.
3. Μάρθα και Παύλος.
4. Ο Τέλης παρακολουθεί την Κάτια που βγαίνει από τον οίκο μόδας. Για την ιστορία, χρησιμοποιήθηκαν ενδύματα του οίκου Ευαγγελίδη - Κουρτίδη.
5. Ο Παύλος με την Κάτια.
6. Ο Παύλος με την αδερφή του (Ελεωνόρα Δάντη) στον Πειραιά επιβιβάζονται σε ταξί με προορισμό τον Σταθμό Λαρίσης.
7. Ωραία λήψη κατά την καταδίωξη του τρένου στη Εθνική Αθηνών-Λαμίας στη γνωστή τομή στο Κρυονέρι - Άγιο Στέφανο με τη σιδηροδρομική γραμμή που υφίσταται και σήμερα.
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD_%CE%B4%CE%B5%CE%BD_%CF%83%CE%B5_%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B1
Μια δραματική-αισθηματική ταινία του 1962 εξετάζεται εδώ. Ονομάζεται "Ποτέ δεν σε ξέχασα", μια παραγωγή της Φοίνιξ Φιλμς σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Ανδρίτσου.
Το θέμα - το καστ.
Μια νεαρή κοπέλα, η Κάτια (Κάκια Αναλυτή) φεύγει από το σπίτι της καθώς είναι αναγκασμένη από τον πατέρα της τον Πέλεκα (Σπύρος Μουσούρης) να διακινεί προϊόντα κλοπής σε κλεπταποδόχους. Καταφεύγει στο σπίτι μιας γυναίκας, της Μάρθας (Αλεξάνδρα Λαδικού). Η Μάρθα είναι διευθύντρια στον οίκο μόδας Ράνου (Άγγελος Μαυρόπουλος) και έχει δεσμό με έναν νεαρό αρχιτέκτονα, τον Παύλο Αλεξίου (Δημήτρης Παπαμιχαήλ).
Η Μάρθα θα εκτιμήσει τον χαρακτήρα της Κάτιας και θα την προσλάβει στη δουλειά της. Εκεί η Κάτια θα γνωρίσει τον Παύλο και οι δυο νέοι θα ερωτευτούν. Θα περιπλεκούν τα πράγματα...
Ο Τέλης (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ένας κλεπταποδόχος γνωστός του Πέλεκα και τρελά ερωτευμένος με την Κάτια, την ανακαλύπτει στη νέα της δουλειά και προσπαθεί να την κατακτήσει. Αυτή όμως έχει μάτια μόνο για τον Παύλο. Ο τελευταίος, ωστόσο έχει βρεθεί στο δίλημμα να αποφασίσει ανάμεσα στη Μάρθα, στην Κάτια ή ακόμα και στη συνέχιση της καριέρας του στη Βηρυττό.
Η Κάτια μαθαίνει τελικά ότι ο Παύλος σκόπευε να παντρευτεί τη Μάρθα και απογοητευμένη αποχωρεί από τη δουλειά και χωρίζει από τον Παύλο και αφού περιπλανηθεί για λίγο αναζητώντας δουλειά θα την επαναφέρει ο πατέρας της στο σπίτι. Ο Παύλος από την άλλη φεύγει για Βηρυττό ενώ η Μάρθα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ράνο.
Η Κάτια παρότι άρρωστη κατορθώνει και φεύγει από το πατρικό της και γυρνάει στο παλιό της δωμάτιο όπου συγκατοικούσε με τη φίλη της Ιωάννα (Άρτεμις Πάνου) και τελικά με τη μεσολάβηση της τελευταίας θα βρεθεί στο σπίτι της Μάρθας όπου θα νοσηλευθεί για αρκετό διάστημα.
Ένα ακόμη σοκ όμως περιμένει την Κάτια. Η πελάτισσα της Μάρθας, κυρία Νάντια Κανέλλη (Άννα Παϊτατζή) είναι τελικά η χαμένη επί 18 χρόνια μητέρα της. Φεύγουν και οι δύο για ν' αρχίσουν μια καινούρια ζωή. Η τύχη όμως δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Ο Παύλος θα ξαναβρεί την Κάτια και το ζευγάρι θα στεριώσει αυτήν τη φορά οριστικά.
Σχόλια. Η ταινία πραγματεύεται ένα αρκετά συνηθισμένο θέμα το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ ενός ανδρός και μιας γυναίκας. Σημαντικό στοιχείο βέβαια είναι και το γεγονός ότι δεν υφίσταται ανταγωνιστική σχέση μεταξύ των 2 γυναικών όπως είναι η συνήθης περίπτωση αλλά αμοιβαία εκτίμηση. Και ανάμεσά τους ο άντρας μοιραίος και αναποφάσιστος, τουλάχιστον αρχικά, αφού δεν θέλει να δυσαρεστήσει καμιά αλλά που (ως συνήθως) τις δυσαρεστεί και τις δυο.
Η "μάχη" για την κατάκτηση του "τροπαίου" άνδρα μοιάζει φαινομενικά άνιση. Από τη μια η Μάρθα, μια γυναίκα πραγματικά εξωπραγματική για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής όπου πέρα από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά (και φυσικά το αξεπέραστο ύψος και εν γένει την επιβλητική παρουσία) αναδεικνύει επιπλέον μια δυναμική γυναίκα σε διευθυντική θέση (σπάνιο έως αδιανόητο για τις αρχές του '60), μια γυναίκα αν μου επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός too much για την Ελλάδα του τότε (ή μήπως και του τώρα). Και από την άλλη μια κοπελίτσα της σειράς, χαριτωμένη αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο με χαμηλή κοινωνική θέση και αντίστοιχες φιλοδοξίες. Και όμως η πλάστιγγα θα γείρει προς την "αδύναμη". Γιατί; Ίσως μπορεί να απαντηθεί και από τον αναγνώστη.
Θα σταθώ και λίγο στην κοινωνική χροιά της ταινίας. Η εικόνα της εργαζόμενης γυναίκας του '60 εν πολλοίς ακόμα αδοκίμαστη αφού ακόμα κυριαρχεί το πρότυπο της νοικοκυράς - μέλλουσας συζύγου αλλά που αρχίζει δειλά δειλά να παρουσιάζεται ολοένα και περισσότερο ως λύση και βελτίωση των συνθηκών ζωής. Χιλιάδες κορίτσια της εποχής "μάθαιναν την τέχνη" στη μοδίστρα, γεγονός που μου έχει μεταφερθεί από πρώτο χέρι. Όνειρα για μια καλύτερη ζωή και οικογένειες έχουν στηθεί πάνω από τη ραπτομηχανή.
Η σκηνοθεσία του Κώστα Ανδρίτσου γενικά είναι λιτή χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή πειραματισμούς. Παίρνει ότι μπορεί από τους ηθοποιούς χωρίς κανένας τους βέβαια να κάνει τη μεγάλη ερμηνεία, ωστόσο κατορθώνει και διατηρεί τη συνοχή της ταινίας χωρίς να κάνει "κοιλιά". Γι' αυτό και θα έλεγα ότι πρόκειται για μια αξιοπρεπή παραγωγή που αξίζει να τη δει κάποιος.
Από τους ηθοποιούς θα έλεγα ότι ξεχωρίζει οπωσδήποτε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ο οποίος τείνω να πιστέψω ότι είχε εκείνα τα χρόνια την καλύτερη κινηματογραφική του περίοδο (προ Βουγιουκλάκη). Γεμάτος ζωντάνια και αυτοπεποίθηση ακόμα και όταν υποδύεται τον αναποφάσιστο. Μόνο θετικά σχόλια έχω για την ερμηνεία του.
Αξιοπρεπέστατα κυμάνθηκαν και οι δύο πρωταγωνίστριες με εξίσου καλές ερμηνείες. Από τους υπόλοιπους τρεις δευτεραγωνιστές θα έλεγα ότι ξεχωρίζει ο Παπαγιαννόπουλος ενώ ο Μουσούρης μου φάνηκε κουρασμένος, όντας στη δύση της καριέρας του. Η Άννα Παϊτατζή δεν θα έλεγα ότι με ικανοποίησε τουλάχιστον από αυτά που περίμενα για τον ρόλο της μητέρας.
Θα σταθώ τέλος στην καλή μουσική επένδυση της ταινίας από τον πολύπειρο Γιώργο Κατσαρό ο οποίος αν και στην αρχή της καριέρας του έδειξε δείγματα του ταλέντου του με καλά λεπτοδουλεμένη εργασία που προσθέτει πόντους στην ταινία.
Μικρά - μικρά. Αξιόλογη ιδέα και αρκετά καλά δουλεμένη η σκηνή της καταδίωξης της αμαξοστοιχίας Αθηνών - Θεσσαλονίκης από το αυτοκίνητο του Παύλου μέχρι τον πρώτο σταθμό (ίσως Οινόη). Για τα δεδομένα και τα μέσα της εποχής έδωσε καλά πλάνα και ξάφνιασε ευχάριστα τον θεατή.
Video. Απόσπασμα της ταινίας μπορείτε να παρακολουθήσετε στο παρακάτω video.
Φωτογραφίες.
1. Η Κάτια μόλις έχει φτάσει στο σπίτι της Μάρθας για να ξεφύγει από την καταδίωξη του πατέρα της.
2. Οι δύο πρώην σύζυγοι συνομιλούν με αντικείμενο την Κάτια.
3. Μάρθα και Παύλος.
4. Ο Τέλης παρακολουθεί την Κάτια που βγαίνει από τον οίκο μόδας. Για την ιστορία, χρησιμοποιήθηκαν ενδύματα του οίκου Ευαγγελίδη - Κουρτίδη.
5. Ο Παύλος με την Κάτια.
6. Ο Παύλος με την αδερφή του (Ελεωνόρα Δάντη) στον Πειραιά επιβιβάζονται σε ταξί με προορισμό τον Σταθμό Λαρίσης.
7. Ωραία λήψη κατά την καταδίωξη του τρένου στη Εθνική Αθηνών-Λαμίας στη γνωστή τομή στο Κρυονέρι - Άγιο Στέφανο με τη σιδηροδρομική γραμμή που υφίσταται και σήμερα.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
