Που το ψέμα, που η αλήθεια;

[αριαδνη]

Για τις ελληνικές παλιές ταινίες λένε πως παρουσιαζαν τα πραγματα όπως ηθελαν να τα παρουσιάζουν μολονότι πολύ διαφορετικά τελικά...δηλ. δεν υπήρχε αυτό το ανθρωπινο στοιχειο που εμείς βλέπουμε ουτε αυτός ο σπάνιος ρομαντισμός :sealed: ολα ένα μεγάλο ψέμα πως ο φτωχος μπορει πχ να πετυχει στην ζωη και στον δυστυχη να χαμογελασει η τυχη και πως εν γένει υπάρχει η θεια πρόνοια. Εγω πιστευω πως η τεχνη θέλει δεν θέλει αντικατροπτιζει την εποχή της..τι ταινιες εβγαιναν τοτε και τι ταινιες βγαινουν σήμερα! αυτό δεν λέει κάτι, εστω μικρό. Και δεν λεω πως το 60 και το 50 ηταν τοσο εξιδανικευμένα τα πραγματα αλλα δεν ηταν και τοσο χαλια. Κατι επαιρνες δεν ηταν όλα τοσο πλαστικοποιημένα!

 

[Bambinella]

Και το '50 και το '60 υπηρχαν πονηρια, κακια, ψεμα, ανηθικοτητα και ολα τα ελαττωματα και παθη που βασανιζουν τον ανθρωπο σημερα και απο καταβολης κοσμου.

Μαζι με ολα τα δεινα ομως, υπηρχαν τοτε αγαπη, καλοσυνη, αρχες και ιδανικα σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο ο,τι τα συναντουμε στα χρονια που διανυουμε. Τωρα πλεον ζουμε στην εποχη της αμφισβητησης. Οι αξιες ισοπεδωθηκαν και τα ιδανικα λοιδορηθηκαν.

Πιστευω πως οι ταινιες παρουσιαζαν τοτε τα πραγματα καπως εξιδανικευμενα. Δεν κερδιζε παντα ο φτωχος με την τιμιοτητα και δεν τον ερωτευοταν συχνα ενα ομορφο πλουσιοκοριτσο. Εμενα αυτο δεν με πειραζει και ουτε μου αρεσει να βλεπω στο σινεμα ωμο ρεαλισμο. Αυτον τον βιωνω στο πετσι μου καθε μερα και οταν ξεκινω να βλεπω μια ιστορια, μου αρεσει να ξερω πως εχει και λιγο παραμυθι μεσα.

Απλως εκεινα τα εργα εδειχναν στον κοσμο ποιο ειναι το Καλο και το Κακο, πραγμα που δε συμβαινει σημερα γιατι οι εννοιες πλεον κατεστησαν τοσο μπερδεμενες και υποκειμενικες που οποιαδηποτε υποδειξη δε θα ειχε νοημα.

Τωρα θα μου πειτε, παιδακια ειμαστε; Δεν ξερουμε να ξεχωρισουμε το καλο απο το κακο και περιμενουμε να μας το δειξουν οι ταινιες του Ξανθοπουλου;

Στην ερωτηση αυτη απαντω πως ο δρομος αναμεσα σ' αυτα τα δυο ειναι πολλες φορες δυσδιακριτος, ιδιως οταν αυτες οι εννοιες αποσιωπουνται συχνα και εσκεμμενα. Πρωτιστη δουλεια της Τεχνης ειναι να τις προβαλλει με τον καταλληλο τροπο κι απο εκει και περα ο καθενας να επιλεγει αυτο που νομιζει, αρκει να γνωριζει στο βαθος του μυαλου του την Αληθεια.

Γιατι η Αληθεια ειναι μια και υπαρχει ακομα και αν κανεις δεν την πιστευει, οπως και το Ψεμα ειναι παντα Ψεμα ακομα και αν το πιστευουν ολοι.

 

[αριαδνη]

μπαμπι

συμφωνω απόλυτα θα τα αμφισβητούσα όλα αν δεν εβλεπα πως καποτε δεν κλειδώναμε τα σπίτια μας, τα βραδια κοιμόμασταν και εξω και πως υπήρχε η ''εννοια της γειτονιας΄΄ η οι καλοί και αγνοι άνθρωποι του χωριου''

 

[rainbowcrash]

O κινηματογραφος εκεινης της εποχης επαιζε το ρολο που παιζει η τηλεοραση σημερα. Του διαμορφωτη ηθων δηλαδη. Οι συγγραφεις και σκηνοθετες το γνωριζαν πολυ καλα αυτο και φροντιζαν παντα οι ταινιες τους-ασχετως ειδους-να περιεχουν αρκετα ηθικοπλαστικα μηνυματα και διδαγματα.

 

[αριαδνη]

O κινηματογραφος εκεινης της εποχης επαιζε το ρολο που παιζει η τηλεοραση σημερα. Του διαμορφωτη ηθων δηλαδη. Οι συγγραφεις και σκηνοθετες το γνωριζαν πολυ καλα αυτο και φροντιζαν παντα οι ταινιες τους-ασχετως ειδους-να περιεχουν αρκετα ηθικοπλαστικα μηνυματα και διδαγματα.

πολλοι όμως σημερα αυτό το ονομαζουν ένα προσχημα :sealed: που γινονταν τοτε λέει, ημαρτον δηλ. για να κρυφτουν καποιες ασχημιες της εποχης όπως η μεγαλη φτωχεια

 

[elephadas]

Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες ταινίες ήταν εμπορικά προϊόντα, και ήταν γυρισμένες κυρίως για να κόψουν εισιτήρια. Όχι για να ασκούν κοινωνική κριτική ή κοινωνική πολιτική. Κάποιες από αυτές, κυρίως λόγω του ταλέντου σεναριογράφου / σκηνοθέτη / ηθοποιών, εξυψώθηκαν στο επίπεδο τέχνης, αλλά δεν ήταν αυτός ο πρωταρχικός τους σκοπός. Αν λοιπόν η εικόνα της πραγματικότητας που έδιναν ήταν παραμορφωμένη αλλά σύμφερε εμπορικά, δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Γιατί να έχουν? Δεν ξέρω αν η τέχνη αντικατοπτρίζει την εποχή τους, αυτές όμως οι ταινίες δεν την αντικατόπτριζαν. Την παραμόρφωναν.

Βεβαίως, ειδικά οι παλιότερες, δεν έπρεπε να απέχουν πάρα πολύ από την πραγματικότητα, διότι οι θεατές έπρεπε να μπορούν να ταυτιστούν σε κάποιο βαθμό με τους ήρωες. Και, για τον ίδιο λόγο, οι ήρωες δεν έπρεπε να αποκλίνουν από τα στερεότυπα. Ο κακός εφοπλιστής, ο καλός εργάτης, η γεροντοκόρη θεία, η μεγάλη αδελφή, ο γελοίος "φίφης" απαραίτητα κομμωτής ή μόδιστρος κλπ. Οι χαρακτήρες δεν μπορούσαν να έχουν βάθος και να είναι περίπλοκοι. Το ίδιο και οι καταστάσεις. Ενώ η πραγματικότητα δεν ήταν, φυσικά, έτσι.

Οι συγγραφείς και οι σκηνοθέτες φρόντιζαν τα ηθικοπλαστικά διδάγματα πρώτον για να αποφύγουν τη λογοκρισία και δεύτερον γιατί το αντίθετο θα ήταν κακό για τα εισιτήρια. Ο κόσμος δεν ήθελε να βλέπει τους κακούς να κερδίζουν στην οθόνη. Αρκούσε που το έβλεπαν και το ζούσαν στην πραγματική τους ζωή. Οι ταινίες πουλούσαν όνειρο. Μια συνοικιακή μοδίστρα μπορούσε να γίνει "Παριζιάνα" και να παντρευτεί έναν καλό γαμπρό, μια γλάστρα πεταμένη από το μπαλκόνι μπορούσε να "τυλίξει" έναν καλό γαμπρό - τελικά όλα γυρνούσαν γύρω από τον καλό γαμπρό - κλπ κλπ.

Το αν ήταν καλύτερα ή χειρότερα τότε μπορεί να συζητηθεί. Σίγουρα ήταν διαφορετικά. Αλλά ούτε οι ταινίες της εποχής ούτε οι ωραιοποιημένες μας αναμνήσεις δίνουν την πραγματική εικόνα του τότε.

 

[perlastar]

Ενδιαφέρον θέμα αυτό παιδιά, αλλά προσωπικά δεν μου φαίνεται ότι διαφέρει και πολύ από το θέμα εδώ.

 

[αριαδνη]

Πολύ διαφερει περλα εκει είναι πιο συγκεκριμενα τα πραγματα εμεις λεμε αν οι ταινιες ηταν ένα ακινδυνο παραμυθι γενικα για ρομαντικούς που χρυσωναν το χαπι απλα για να ξεχασει ο κοσμάκης την φτωχεια του και τα προβλήματα του.

Και μπορει να 'ταν ως ένα επιπεδο δεν λεω οχι, μα οι λαικοι, απλοι, καλοκαγαθοι τυποι, όπως οι δυο ηρωες της λατερνας για μενα καποτε υπήρξαν...

 

[perlastar]

Πολύ διαφερει περλα εκει είναι πιο συγκεκριμενα τα πραγματα εμεις λεμε αν οι ταινιες ηταν ένα ακινδυνο παραμυθι γενικα για ρομαντικούς που χρυσωναν το χαπι απλα για να ξεχασει ο κοσμάκης την φτωχεια του και τα προβλήματα του.Και μπορει να 'ταν ως ένα επιπεδο δεν λεω οχι, μα οι λαικοι, απλοι, καλοκαγαθοι τυποι, όπως οι δυο ηρωες της λατερνας για μενα καποτε υπήρξαν...

Οκ, έτσι φάνηκε σε μένα, ό,τι πείτε...

 

[αριαδνη]

περλα, αν είναι το μετακινούμαι στο θεμα του ριο, δεν υπαρχει πρόβλημα/ εγω γνωμες ψαχνω αν οι παλιες ταινιες ηταν ένα προσχεδιασμένο υλικό ''αρτος και θέαμα'' δηλ για να ξεχναει την φτωχεια του και την κακομοιρια του ο λαος μας ή συλλογικη αυθεντικη εκφραση ενός κοσμου που εβγαινε από πολέμους και αναζητουσε πολιτισμικη ταυτοτητα και θεση στο ονειρο!

 

[Bambinella]

Αν προκειται να επικεντρωθουμε στη φτωχεια και κυριως στην (πασης φυσεως) κακομοιρια, ειναι πολυ προτιμερο να τις ψαξουμε στη σημερινη εποχη οπου τις βρισκουμε σε αφθονια περισσοτερο απο καθε αλλη φορα. Οσο για προπαγανδα, ε, καλα!....Δημοσιογραφοι και τηλεοραση ειναι σπεσιαλιστες στην αποχαυνωση του κοσμου.

Γι' αυτο ας μην πιανουμε στο στομα μας τις παλιες ελληνικες ταινιες. Αν μη τι αλλο, ειχαν τουλαχιστον μια αθωοτητα, εννοια παντελως ξεχασμενη στην εποχη μας.

 

[αριαδνη]

Τι να πει κανεις τα παλια παραμυθια φταινε και οι παλιες ελληνικες ταινιες, σημερα όλα είναι τελεια στην εποχή μας και καθολου βια δεν υπάρχει στην τηλεοραση

 

[perlastar]

περλα, αν είναι το μετακινούμαι στο θεμα του ριο, δεν υπαρχει πρόβλημα/ εγω γνωμες ψαχνω αν οι παλιες ταινιες ηταν ένα προσχεδιασμένο υλικό ''αρτος και θέαμα'' δηλ για να ξεχναει την φτωχεια του και την κακομοιρια του ο λαος μας ή συλλογικη αυθεντικη εκφραση ενός κοσμου που εβγαινε από πολέμους και αναζητουσε πολιτισμικη ταυτοτητα και θεση στο ονειρο!

Όχι Αριάδνη μου, εγώ απλά το παρατήρησα, δεν έχω πρόβλημα, άλλωστε δεν κάνω εγώ τις μεταφορές γι'αυτόν τον τομέα Για το θέμα τώρα, κι εγώ έχω σκεφτεί συχνά τα ερωτήματα που θέτεις, αλλά δεν έχω και τόσες γνώσεις γι'αυτήν την εποχή για να κρίνω. Απ'ότι έχω δει όμως, η εντύπωση που μου έχει δοθεί είναι αυτά που λέει κι ο Ελέφαντας και πάνω κάτω με καλύπτει.

 

[αριαδνη]

περλα επειδή εζησα σε χωριουδακι γνωρισα καλους ανθρώπους που σημερα είναι πια στο μεταιχμιο να φυγουν γι'αυτο πιστευω πως αυτό που μας ελεγαν οι ταινιες δεν ηταν ψεμα, ειχε βεβαια την σαλτσα του αλλα δεν ηταν ολοτελα παραμυθι/ πχ, στο κλωτσοσκουφι ενας εφοπλιστης δεν θα ερωτευοταν μια φτωχη κοπέλα αλλα πως θα βρισκότανε ένα καλο ζευγαρι να την βαλει στο σπιτι του χωρις νοικι, το πιστευω