Και έρχεται μια στιγμή που αναρωτιέσαι.....
Είναι δυνατόν να τα αλλάξει όλα μια καταιγίδα; Είναι δυνατόν να τα αλλάξει όλα μια θύελλα; Πώς μπορεί να φτάνεις κοντά στα 40 και ξαφνικά να νοιώθεις το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια σου; Και τότε τι κάνεις; Πώς την παλεύεις;
Ένα έχω να πω....
Όταν όλα είναι στάσιμα επικρατεί μια απίστευτη ησυχία, μια απίστευτη γαλήνη αλλά βρίσκεσαι μέσα σε στάσιμα νερά που όπως και να το κάνουμε δεν είναι ότι το καλύτερο. Τα νερά αυτά μετατρέπονται σε βούρκο και η ομίχλη σε πνίγει.
Και εκεί ξεσπάει η θύελλα και τα νερά σηκώνουν τεράστια κύμματα και ο ομίχλη διαλύεται. Και όταν η θύελλα περάσει τα νερά αλλά και ο ορίζοντας έχουν καθαρίσει και βλέπεις πράγματα μπροστά σου που υπήρχαν αλλά δεν το ήξερες. Κάνεις λοιπόν το βήμα και προχωράς σε ένα δρόμο που πριν δεν γνώριζες την ύπαρξή του..... Δεν ξέρεις που θα σε βγάλει, ξέρεις όμως ότι δεν θες να ξαναγυρίσεις πίσω....
Κάτι σαν το επόμενο level ενός παιχνιδιού.........
Γιατί η ζωή είναι πιά ένα παιχνίδι.........