Προφορική εξέταση στην τάξη

BETTY BOOP

Official *GOD* of RetRo
Joined
25 Απρ 2010
Μηνύματα
9.284
Αντιδράσεις
6.153
Για τα περισσότερα παιδιά η προφορική εξέταση στην τάξη ήταν κάτι που τους προκαλούσε άγχος.Στο δημοτικό η δασκάλα έλεγε:"Πες μας (όνομα μαθητή) ποιο μάθημα είχαμε σήμερα?" Έκανε μερικές ερωτήσεις και αν πετύχαινε κανένα αφηρημένο παιδί τότε έλεγε:"να συνεχίσει ο/η..."

Στο γυμνάσιο η εξέταση γινόταν με τον κατάλογο.Θυμάμαι στην Γ γυμνασίου ένα καθηγητή που εξέταζε με βάση την ημερομηνία δηλαδή αν ο μήνας είχε 5 φώναζε τους μαθητές με αριθμό καταλόγου 5,15,25 (μου είχε κάνει εντύπωση!).Κάποιος είχε ανακαλύψει το κόλπο και το είχε πει στους υπόλοιπους...

Στο Λύκειο στα Θρησκευτικά ο καθηγητής εξέταζε με τη σειρά τους μαθητές όπως εμφανίζονταν στον κατάλογο,αρχίζοντας πότε από την αρχή και πότε από το τέλος του καταλόγου...Και με τους δύο τρόπους ήταν εύκολο να υπολογίσεις πότε θα εξεταστείς...Καμιά φορά φώναζε το όνομά σου ο καθηγητής στην τάξη και κάποιος από τους υπόλοιπους μαθητές έλεγε "λείπει,λείπει..."
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ένα είδος τρομοκρατίας και τίποτε άλλο.

Το να αφαιρεθείς μια στιγμή είναι ανθρώπινο, δεν μπορείς να είσαι 1000% στη πρίζα. Σε έβλεπε ο κάθε ψυχοπαθής καθηγητής και σε μείωνε μπροστά σε όλη τη τάξη.

Δεν μου είχε τύχει το "pattern" εξέτασης που περιγράφεις αλλά όποτε δεν είχα διαβάσει "μάθημα" και τύγχανε να επιλεχθεί το γλυκό μου προσωπάκι για εξέταση, την έλεγα χύμα στο καθηγητή.

Δεν είχα αυταπάτες για την "διδακτική ύλη" που μας επέβαλαν. Άχρηστες παρωχημένες πληροφορίες που δεν έμπαινα καν στο κόπο να κοιτάξω, ούτε καν κουβάλαγα ορισμένα βιβλία μαζί μου.

Στο Πανεπιστήμιο, αντίθετα, στις εξετάσεις αποζητούσα τη προφορική εξέταση για να ξέρω αν έχω περάσει το "μάθημα" ή όχι και γιατί βαριόμουνα αφάνταστα να γράφω κατεβατά ασυναρτησιών στις εξετάσεις της Παντείου.
 
Σιχαινόμουν το σχολείο συμπεριλαμβανομένου και της προφορικής εξέτασης, η καλύτερη μου ήταν όταν επιτέλους ξεμπέρδεψα.Το σχολικό μας σύστημα ήταν και παραμένει, βαρετό, ανούσιο και στείρο. Κριμα γιατί η συλλογή γνώσης πάντα μου άρεσε. Έκανα αυτά που έπρεπε να κανω, εφοδιάστηκα όσο έκρινα οτι μπορώ να εφοδιαστώ (αν και στην Ελλάδα ξέρουμε πως ελάχιστη σημασία έχει αυτό) και απο εκεί και πέρα ακολούθησα αυτό που μου αρέσει εμένα, συμπεριλαμβανομένου και της προσωπικής μου συλλογής γνώσης που ποτέ δεν σταματάει, της προσωπικής μου παιδείας και μόρφωσης, πράγματα που ικανοποιούν το δικό μου μυαλό και την δική μου ψυχή χωρίς να πρέπει να δώσω εξετάσεις σε κανέναν "δάσκαλο".
 
Αν είχε πάρει γραμμή τον τρόπο που "διάβαζε" ο καθηγητής τον κατάλογο δεν είχες πρόβλημα. Ήξερες πότε θα είναι η σειρά σου.

Θυμάμαι το χρώμα που είχαν κυρίως οι κατάλογοι ήταν σκούρο μπλέ, πράσινο και καφέ.

Αυτό που με εκνεύριζε ήταν οτι ακόμα και να το διάβαζαν το επίθετό μου πάλι λάθος το διάβαζαν!!!!

Υγ. Μην αρχίσουμε πάλι τα περί συστήματος και τα άλλα γνωστά Please... :flower:
 
Στην Δ' δημοτικου (ηταν και δυσκολη η ιστορια με τα "αρχαια χρονια" :( ) η δασκαλα, μας αριθμησε (βαση θρανιου) και εγραψε τα νουμερα μας σε μικρα διπλωμενα χαρτακια που ειχε στο συρταρι της.

Το δικο μου κληρωθηκε 4-5 φορες. Αλλα μερικων συμμαθητων μου δεν επεσε ποτε :xm: Μεγαλη αδικια :( :( :(

Θυμαμαι μια φορα που παραβιασαμε το συρταρι της δασκαλας :p και εψαξα να βρω το δικο μου χαρτακι για να δω, τι στο καλο ειχε που το ξεχωριζε απο τα αλλα και με σηκωνε τοσο συχνα :angry:
 
Λορένα,

για να το θυμάσαι ακόμα - μάλλον μιλάμε για τραύμα ε; :sealed:

Εμένα με είχε ξεσκίσει η Φυσικός στη Δευτέρα Γυμνασίου - φυσικοχημεία ήξερε ότι δε διάβαζα ποτέ και ήμουν 1ο όνομα στάνταρ.

Μια ψηλή ξανθιά ήταν με μεγάλο στόμα που την αποκαλούσαμε η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Πραγματικός killer - έσκαγε στο διάδρομο και μπαίναμε όλοι μέσα γρήγορα γρήγορα.... #)
 
Εγώ είχα μία, την Μάχη μέχρι την τετάρτη, που επειδή ήξερε πως μισούσα τα μαθηματικά, με είχε ζαλίσει. Κάθε λίγο και λιγάκι με σήκωνε στον πίνακα να κάνω αφαίρεση, διαίρεση και να με πρήξει με την προπαίδεια.
gc-dizzy2.gif
Πω πω ζαλάδα, εκείνη ενδιαφερόταν αλλά εγώ αρνιόμουν πεισματικά να ασχοληθώ. Περίμενα τα υπόλοιπα μαθήματα που μου άρεσαν.
 
Εγω θυμαμαι στο Δημοτικο πως μερικες φορες μας σηκωναν ορθιους στον πινακα και μας εξεταζαν...Μιλαμε ηταν οτι χειροτερο..
 
Το χειρότερό μου! Πάντα είχα ένα θέμα με την προφορική εξέταση, αλλά οκ αν είχα διαβάσει, την πάλευα... Αυτή που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι μία μαθηματικός που είχα στο λύκειο. Με σήκωνε συνέχεια στον πίνακα, αλλά εγώ επειδή δεν το είχα με την άλγεβρα ίδρωνα και ξείδρωνα και γενικά ζοριζόμουν... Και αυτή λες και το έκανε επίτηδες, λες και δεν υπήρχαν άλλα παιδιά στην τάξη. Πωπω, όσο το θυμάμαι!
 
Προσωπικα στην (προσφατη :Ρ) παιδικη μου ηλικια ημουν τοσο στον κοσμο μου που ουτε καν περνουσε απο το μυαλο μου οτι υπηρχε καποια μεθοδος με την οποια ισως επελεγαν τους μαθητς προς εξεταση (πχ αλφαβητικη σειρα) και αν υπηρχε, σε καμια περιπτωση δε θα μπορουσα να την αντιληφθω
 
Στο Δημοτικό μέχρι την 4η,λέγαμε ολόκληρο το μάθημα από την αρχή ως το τέλος,στην Ιστορία και στα Θρησκευτικά.Συνήθως έβαζε ένα παιδί να το πει,και αν κολλούσε,συνέχιζε άλλος.Από την 5η,μας έκανε ερωτήσεις ο δάσκαλος,προετοιμάζοντάς μας για το Γυμνάσιο.
 
θυμαμαι εντονα το μαυρο μπλοκακι με τα ονοματα πριν ακομα με φςναξει ελεγα αλλος η' επομενος μια φορα μονο χημεια σηκωθηκα στον πινακα στην χημεια και ειπα μαθημα γιατι θα κοβομουν πηρα και επαινο(ειχα κανει σκονακι το μαθημα σε χαρτομαντηλο και το επαιζα συναωςμενη χεεχεχεχεχεχε)
 
BETTY BOOP είπε:
Στο γυμνάσιο η εξέταση γινόταν με τον κατάλογο.Θυμάμαι στην Γ γυμνασίου ένα καθηγητή που εξέταζε με βάση την ημερομηνία δηλαδή αν ο μήνας είχε 5 φώναζε τους μαθητές με αριθμό καταλόγου 5,15,25 (μου είχε κάνει εντύπωση!).Κάποιος είχε ανακαλύψει το κόλπο και το είχε πει στους υπόλοιπους...
XAX...από τους πρώτους hacker...βρήκε τον αλγόριθμο του δασκάλου και το έκανε exploit !!! (εχω καεί λίγο με την πληροφορική λόγο δουλειάς ! :p )
 
Είχαμε έναν καθηγητή στο γυμνάσιο που όταν μας σήκωνε, απαντούσε μόνος του στις ερωτήσεις που έκανε! :D Ήταν η πιο ευχάριστη εξέταση, που μπορούσε να γίνει σε μαθητή...
 
το χειροτεροοοοο.δεν υπηρχε αντιγραφη.....τετ ατ τετ με τον καθηγητη...χαχαχα

το καλο με μερικους ηταν οτι εξεταζαν αλφαβητικα οποτε ηξερες ποτε θα πεις μαθημα,αλλα και παλι τοτε δεν διαβαζα. :p
 
!!

κλασσικό μισητό είδος εξέτασης μαθητή..και το είχαν σχεδόν όλοι οι καθηγητές. Οι καθηγητές του παρόντος, οι μελλοντικοί καθηγητές των παιδιών μας είναι ανθρωποι στην ηλικία μας πολλοί αρκετά νεώτεροι απο εμάς. Έχεις κανείς εδώ μεσα αρκετά μεγάλα παιδιά να μας πει αν συνε΄χίζεται η ιδια μορφή εξέτασης? Θα είναι τραγικό αν τα πράγματα έχουν παραμείνει τα ιδια
 
Επαιζε περισσοτερο ρολο ο καθηγητης και λιγοτερο το μαθημα. Οταν θυμαμαι την προφορικη εξεταση γελαω με το ποσο χαζα πραγματα απασχολουσαν το μυαλο μας τοτε.

Υπηρχαν μαθηματα οπως τα φιλολογικα ή η ιστορια που μπορουσες να την σκαπουλαρεις ακομα και δεν ειχες... διαβασει ακριβως. Το θεμα ηταν να ξερεις 2-3 σημεια κλειδια και να διανθισεις με σαλτσα και σιγουρο υφος. Το πακετο ηταν στα θετικης κατευθυνσης μαθηματα και ειδικα στην επιλυση ασκησεων. Εκει δεν ειχε διαφυγη. Ή ηξερες ή δεν ηξερες. Εκει το μονο που μπορουσε να σε σωσει ηταν το κουδουνι. Ο τροπος εξετασης ποικιλε ανα καθηγητη. Γενικα τα στυλ που θυμαμαι ειναι τα εξης

1 Τυχαια επιλογη απο οποιον του εκανε κλικ εκεινη την ωρα. Για καθηγητες που δεν ειχαμε πολλες ωρες επαιζε ρολο το ποιων τα ονοματα θυμουνταν.

2 Επιλογη απο μπροστα προς τα πισω οπως ηταν τα θρανια της ταξης.

3 Επιλογη των ''μπουμπουκιων'' με κλεισιμο απο ενα καλο μαθητη για να αποκατασταθει η ταξη.

4 Επιλογη με βαση τον καταλογο. Εκει δυσκολα την γλιτωνες αν δεν ησουν λιγο πριν το τελος. Ηταν σχεδον βασανιστικο να ακους την σειρα σου να πλησιαζει, αλλα απιστευτη και η ανακουφιση οταν χτυπαγε το κουδουνι, ή προεκυπτε καποιος λογος για να διακοπει η εξεταση.

Γενικα απ οτι θυμαμαι, οι περισσοτεροι καθηγητες δεν εξεταζαν συστηματικα. Περισσοτερο σποραδικα και αυτο επιλεγοντας 2-3 το πολυ παιδια. Αν φροντιζες να εισαι εξω απο τις στοχοποιημενες ομαδες, υπηρχαν σημαντικες πιθανοτητες να την γλιτωσεις. Η καλυτερη στρατηγικη, ηταν να εισαι αρκετα εως πολυ επιμελης στην αρχη της χρονιας. Με το που επαιρνες την σφραγιδα του ''διαβασμενου'' μετα ζητω η τρελα. Πολυ σπανια σε ενοχλουσαν. Το πακετο ηταν οταν εμπαινε ο καθηγητης και αρχιζε να εξεταζει απο τον καταλογο και σε ομαδες των 3-4 παιδιων. Αυτο σημαινε οτι ηταν αποφασισμενος να εξετασει οσο το δυνατο περισσοτερους μπορουσε. Αν δηλωνε δε οτι θα εξεταζε ολη μερα, μπορουσες να τα βαψεις μαυρα, αν το εκανε γιατι ειχε συγκεκριμενο χρονικο διαστημα τοτε με αρκετη τυχη κατι γινοταν. Θυμαμαι πως αν ελυνες μια ασκηση γρηγορα, ετρωγες μετα βρισιμο απο τους αλλους. Οι περισσοτεροι καθηγητες εφαρμοζαν αυτη την μεθοδο προς το τελος του τριμηνου και λιγοι ηταν ευτυχως αυτοι που δεν σε αφηναν να αγιασεις.

Μεσα απο την διαδικασια της εξετασης εβλεπες και τον χαρακτηρα του καθηγητη. Υπηρχαν ευτυχως καποιοι που εβλεπαν την εξεταση ως μια διδακτικη ευκαιρια για να κερδισουν την προσοχη των μαθητων. Καποιες φορες ο ιδιος ο καθηγητης εδινε τις απαντησεις, δινοντας να καταλαβει ο μαθητης οτι του εδινε μια ευκαιρια. Δυστυχως καποιοι ηταν ο Δικαστης Ντρεντ. Η ωρα της εξετασης ηταν κατι σαν την ωρα της κρισης. Θεωρητικα μπορει να ειχαν δικιο, αλλα δεν ξερω αν εβγαινε κατι μεσα απο αυτο. Δεν ειδα ποτε καποιο αδιαφορο μαθητη να παρακινηθει απο αυτη την τακτικη.

Παντα μα παντα η εξεταση περιελαμβανε και ενα διαστημα διασκεδασης της ταξης, αλλα κυριως του καθηγητη. Ηταν η στιγμη που ο καθηγητης εξεταζε καποιον που ηξερε εκ προοιμιου οτι δεν υπηρχε ουτε μια πιθανοτητα να του πει μαθημα. Οταν ο καθηγητης ηθελε απλα να κανει την πλακα του, επεφταν εκατερωθεν οι ατακες, γελαγαμε και τελειωνε το θεμα. Το προβλημα ηταν οταν ο καθηγητης στην ουσια χρησιμοποιουσε σαν σακο του μποξ τον ατυχο αδιαβαστο κατα συρροη. Εξευτελιστικα σχολια, απειλες και φωνες.
 
πηγα δημοτικο την περιοδο 1982/83 εως 1987/88..μεχρι την τριτη δημοτικου,η δασκαλα δεν ειχε καταλογο,εκεινη σηκωνε οποιον ηθελε,ειτε με το χερι και το κλασικο "κυρια κυρια" ειτε απο μονη της..απο την τεταρτη δημοτικου,σεζον 1985/86, ο δασκαλος χρησιμοποιουσε για βαθμολογηση σε προφορικη εξεταση ενα κιτρινο μεγαλο τετραδιο που ηταν του υπουργειου παιδειας και για το καθε παιδι αντιστιχουσαν δυο σελιδες προφορικης εξετασης οπου μεσα υπηρχαν κουτακια που εβαζε ο δασκαλος/α το Α Β Γ..θυμιζω στα παιδια που πηγαν δημοτικο στα 80s οτι ελεγχο με βαθμους (Α,Β,Γ) παιρναμε μεχρι και το 1985..απο την σχολικη περιοδο 85/86 δεν παιρναμε ελεγχους τριμηνου,μονο ο δασκαλος ηξερε τι βαθμους μας εβαζε στο εκαστοτε μαθημα και ενημερωνε τους γονεις μας για το ποσα Α η Β ειχαμε..σπανιως εβαζαν Γ..στο τελος της σχολικης περιοδου,στον ελεγχο προοδου,εγραφε χαρακτηριστικα οτι ο "ταδε" φοιτησε στην Ε δημοτικου και προβιβαζεται στην ΣΤ..δεν υπηρχε πουθενα τελικος βαθμος..!!! ηταν απο τις μεταρρυθμισεις που ειχε εφαρμοσει ο Ανδρεας Παπανδρεου στην παιδεια,μαζι με την καταργηση της "ποδιας" και του Σαββατου...στο γυμνασιο οι καθηγητες χρησιμοποιουσαν σχεδον ολοι τον κλασικο καταλογο σε αντιθεση με το λυκειο οπου απο την Β και μετα το ψαρωτικο προφορικο συστημα αραιωνε σιγα σιγα..απο τα τελη της δεκαετιας του 90 ο καταλογος πλεον δεν υπαρχει στα σχολεια
 
Συμφωνώ ότι ήταν ελεεινό να παρακολουθείς και τον άλλο μην τύχει και πέσεις στο "ας συνεχίσει ο..." . Εξάλλου εκείνη τη στιγμή μιλάει άλλος κι εσύ ξεκουράζεσαι (λέμε τώρα). Είχαμε και κάτι παράξενους δασκάλους που τα ήθελαν χαρτί και καλαμάρι όπως τα έλεγε το βιβλίο. Μη χάσεις καμιά λέξη...
 
Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τις προφορικές εξετάσεις, διότι πρώτον ήμουν πολύ καλός μαθητής και δεύτερον είχα καλή μνήμη (σε αντίθεση με τώρα). Αλλά τις μισούσα και τις θεωρούσα ανόητες διότι, στην εποχή μου τουλάχιστον, σε ΟΛΑ τα μαθήματα ήταν παπαγαλία. Δεν χρειαζόταν να έχεις καταλάβει το παραμικρό, αρκεί να αποστήθιζες το μάθημα να το πεις νεράκι. Πολύ καλύτερο (αν και πολλοί συμμαθητές μου θα το θεωρούσαν χειρότερο) θα ήταν ο καθηγητής να κάνει ερωτήσεις για να δει αν ο μαθητής είχε κατανοήσει το μάθημα, και να γίνεται συζήτηση. Αλλά αυτό θα απαιτούσε να ξέρει το μάθημα και ο καθηγητής. Και σε ένα γυμνάσιο στο οποίο θεολόγοι έκαναν βιολογία (διότι είχαμε 3-4 θεολόγους αλλά έναν βιολόγο) και γυμναστές υγιεινή, συχνά οι καθηγητές είχαν μεγαλύτερη άγνοια από τους μαθητές τους. Μόνο που οι καθηγητές δεν εξετάζονταν.

Χε χε είπα βιολογία και θυμήθηκα μια μέρα στο Γυμνάσιο στο μάθημα βιολογίας το οποίο εκείνη τη χρονιά μας έκανε μια φυσιογνώστρια, από τις χειρότερες καθηγήτριες του γυμνασίου μας και από χαρακτήρα και από γνώσεις (ή μάλλον έλλειψή τους). Αυτή είχε τη συνήθεια να σηκώνει μαθητές και την ώρα που τους εξέταζε εκείνη διάβαζε το επόμενο κεφάλαιο ώστε να το παραδώσει, εξ ίσου παπαγαλία και χωρίς καμιά εξήγηση, το δεύτερο μισό της ώρας. Ήταν μία από τις σπάνιες φορές που δεν ήξερα το μάθημα καλά, δεν θυμάμαι αν δεν είχα διαβάσει αρκετά ή απλώς δεν το είχα συγκρατήσει, και για κακή μου τύχη με φώναξε πάνω (διότι μας σήκωνε στον πίνακα, ώστε να μη χρειάζεται να μας κοιτάζει για να σιγουρευτεί ότι δεν θα διαβάζαμε από βιβλίο ή σκονάκι, κι έτσι να είναι ανενόχλητη στη μελέτη του παρακατω κεφαλαίου). Οπότε άρχισα να απαγγέλλω ό,τι θυμόμουνα και σε λίγη ώρα είχα τελειώσει αλλά αντί να σταματήσω ξανάρχισα από την αρχή. Η καθηγήτρια δεν πήρε χαμπάρι. Όταν είχα απαγγείλει για αρκετή ώρα με σταμάτησε, μπράβο μπράβο κάθησε, και πήρα ένα ωραιότατο εικοσάρι. Διότι σου λέει ο ελέφαντας είναι ο καλύτερος μαθητής, θα το ήξερε το μάθημα.
 
Πίσω
Μπλουζα