Πρωτοχρονιάτικο λαχείο

[FORD231]

Απόσπασμα από την κλήρωση του Κρατικού Λαχείου Κοινωνικής Αντίληψης. Παρουσιάζει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ2 Αχιλλέας Χρυσοχόος. Μεταδόθηκε στην ΕΡΤ-2 το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 1988.

 

[Wally]

Νομιζω οτι για φετος το πρωτοχρονιατικο λαχειο ειναι ρετρο χαχαχα

 

[FORD231]

Απόσπασμα από την κλήρωση του Κρατικού Λαχείου Κοινωνικής Αντίληψης. Παρουσιάζει ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ2 Αργύρης Κουσούρης. Μεταδόθηκε στην ΕΡΤ-2 το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 1989.

 

[foutix]

Το Κρατικό λαχείο κοινωνικής αντίληψης, το οποίο συνηθίσαμε να λέμε πρωτοχρονιάτικο καθώς ημέρα της κλήρωσης είναι η 31η Δεκεμβρίου, ήταν το μεγαλύτερο τυχερό παιχνίδι στο οποίο εγγυητής έμπαινε το ελληνικό κράτος. Η κλήρωση γίνονταν με μία εξαιρετικά μεγάλη αυστηρότητα και επισημότητα, ενώ το έπαιρνε πάρα πολύς κόσμος με τους περισσότερους να μην παίζουν κανένα άλλο τυχερό παιχνίδι εκτός από αυτό.

Τα χρήματα που δεν διανέμονταν πήγαιναν στον ευρύτερο χώρο της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας και θεωρούνταν ως η πιο αξιόπιστη κλήρωση και το ποσό που κέρδιζε κάποιος στον πρώτο λαχνό, άλλαζε ζωές. Η τιμή του λαχείου ήταν πάντοτε υψηλότερη από οποιοδήποτε άλλο τυχερό παιχνίδι. Αν π.χ. το Λαϊκό λαχείο είχε 50 δρχ ο λαχνός, το κρατικό λαχείο είχε 200 δρχ. Λίγο πριν το 2000 και λίγο αργότερα ήταν στο χιλιάρικο. Θυμάμαι Λαχνούς των 400 δρχ. τη δεκαετία του 90.

Και να δώσω και μια πληροφορία για να πιστέψουμε ότι υπήρχαν τυχεροι, Το 1992 συγγενικό μου πρόσωπο Έπιασε το πρώτο αριθμό του λαχείου αλλά όχι τη σειρά. Αυτό του εξασφάλισε ένα αρκετά μεγάλο ποσό και χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα μεγάλο γλέντι για όλους εμάς τους υπόλοιπους...

Απ’ όσο γνωρίζω το λαχείο έχει περάσει στην θυγατρική του οπάπ που διαχειρίζεται και τα υπόλοιπα λαχεία (εθνικο, λαϊκό), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το χαρακτήρα του παιχνιδιού. Νομίζω ότι έγινε ρετρό από τη στιγμή που ιδιωτικοποιήθηκε και άλλαξε χέρια.

 

[Turrican]

Ήταν κάποτε ένα μεγάλο γεγονός! Επιβάλλονταν η αγορά του για να πάει καλά ο χρόνος! Διαλέγαμε (με τους γονείς μας, ως παιδιά) τα δικά μας, από τον λαχειοπώλη, με κριτήριο, συνήθως, το χρώμα, και τα φυλάσσαμε σε ασφαλές μέρος, μέχρι την ημέρα της κληρώσεως. Βέβαια, εκείνα τα χρόνια, συνέβαινε το εξής χαρακτηριστικό: Σχεδόν όλοι, γνωρίζαμε κάποιον από το περιβάλλον μας (συγγενή, φίλο, συμμαθητή, γνωστό) που είχε κερδίσει ένα σημαντικό ποσό γενικά σε λαχείο. Όταν αυτό, μετά από πολλά χρόνια έπαψε να γίνεται, κατάλαβα ότι η ιστορία για εμένα τελείωσε, και πέρασε για πάντα στη σφαίρα των ρετρό αναμνήσεων.

 

[αριαδνη]

Θυμάμαι που έπαιρνε ο πατέρας μου τρία για τον καθένα πάντα την πρωτοχρονιά ήταν το δώρο μας δυστυχώς δεν κερδίσανε ποτέ