Πόση "ελευθερία" είχατε μικροί;

[viking4a]

Εγω παλι χανομουν μετα το σχολειο..αν και ειχαμε σχολασει, καθομουν απευθειας να παιζουμε μεχρι το βραδυ ποδοσφαιρο στο δημοτικο, χωρις να εχω παει πρωτα σπιτι, να αφησω την τσαντα και να ενημερωσω τους γονεις/η να τους ρωτησω αν μ αφηνουν να παω.

Προφανως το εκανα, γιατι ημουν σιγουρος οτι δε θα μ αφηναν..κι οσο περνουσε η ωρα, ολο και ανησυχουσαν.

Ποσες φορες εχει ερθει αλαφιασμενος ο μπαμπας μου να με τσακωσει και να γινω ρεζιλι η με το που τον βλεπω απο μακρια να ερχεται τρομοκρατουμουν..

Αυτο αργοτερα εγινε και στο γυμνασιο, οταν αραζαμε με τους συμμαθητες τα βραδια για μπυρονια εξω, αλητευαμε..παλι με εψαχναν αστυνομιες και που και που με εβρισκε ο πατερας(παλι) και μολις τον εβλεπα ελεγα: ωχ, μαγκες, φευγω, ηρθε, παλι ξυλο σημερα..

Γενικα ημουν πολυ καλοπαιδο!!

 

[pardalotzatziki]

Καλα ηταν....ολη μερα εξω....το καλοκαιρι περισσοτερο...

Χειμωνα μεσα...

Μεσημερι υπνο και παλι εξω...

Θυμαμαι ελεγε η μανα μου 4 δρομους(τα ορια) απο τους οποιους δεν επρεπε να περασουμε.

Ολη την πολη γυρνουσαμε με τα ποδηλατα...

Ειχα και δυο μεγαλα παρκα κοντα...ολη μερα απο το ενα στο αλλο...

Απλα σε θεμα σεβασμου και ζημιων....δεν υπηρχανε περιθωρια λαθους!

Την εκανες...την "εβαψες"! Αυτο με ενοχλει στους σημερινους γονεις, δεν ασχολουνται.

Ειχε μπει η μπαλα σε μια αυλη και την ξαναειδαμε μετα απο μια βδομαδα.

Που να σπαγαμε και κανα τζαμι...

Παλι λεω...ωραια περασαμε...η φαντασια μας οργιαζε...δεν την υπαγορευε ενας σχεδιαστης παιχνιδιων...!

 

[perlastar]

Πονεμένο θέμα αυτό για μένα. Οι γονείς μου ήταν από αυτούς τους θρήσκους που τα θεωρούν όλα κακά και ήμουν πολύ περιορισμένη στο να βγαίνω έξω. Τουλάχιστον αυτό δεν ίσχυε για μέσα στο σπίτι, και μπορούσα να βλέπω όση τηλεόραση θέλω, να παίζω ελεύθερα ή να διαβάζω ό,τι θέλω. Αυτά βέβαια επειδή ήξεραν ότι δεν πρόκειται να παραμελήσω τα μαθήματά μου και μου είχαν εμπιστοσύνη.

 

[johnny19818]

Μιας και αναφέρθηκε και η τηλεόραση στα παραπάνω ποστ μπορώ να πω ότι στο θέμα αυτό ήμουν κάπως άτυχος. Στο σπίτι η μία και μοναδική τηλεόραση που υπήρχε ήταν στο δωμάτιο των γονιών μου. Έτσι όπως καταλαβαίνετε δεν έβλεπα πάντα ότι ήθελα εγώ. Άσε δε που μετά τις 10 το βράδυ με στέλναν για ύπνο.