Πότε και πως καταλάβατε ότι η εποχή άλλαξε οριστικά;

[mateo21cm]

Το ερώτημα απευθύνεται περισσότερο σε αυτούς που έχουν γεννηθεί γύρω στο 1970 και έζησαν την εφηβεία τους την δεκαετία του 80.

Υπήρξε κάποιο γεγονός που σας έκανε να καταλάβετε ότι η εποχή που μεγαλώσατε έχει αλλάξει οριστικά;

Δεν μιλάω για προσωπικά και οικογενειακά βιώματα του τύπου "πέθανε κάποιος συγγενής μου" ή "πήρα πτυχίο" κτλ αλλά αν συνέβη κάποιο εξωτερικό γεγονός που σας έκανε να καταλάβετε ότι μεγαλώσατε και ζήσατε σε μια άλλη εποχή και ότι ήρθε πλέον μια καινούργια εποχή.

Εγώ γεννήθηκα το 1971 και μέχρι το 1997 μπορώ να πω ότι είχα την γενική εντύπωση ότι έζησα σε μια ενιαία εποχή. Παρόλο που σπούδασα, πήγα στρατό, ξεκίνησα να δουλεύω κτλ δεν μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είχε επέλθει κάτι διαφορετικό.

Όλα ήταν τα ίδια κόμματα, συγκροτήματα, μουσικές, διασκεδάσεις, ποδόσφαιρα κτλ

Το 1997 έβαλα πρώτη φορά internet από την forthnet αν θυμάται κανείς, αγόραζες ένα cd σε ένα πακέτο με ένα βιβλιαράκι, είχε 3μηνες, 6μηνες και 12μηνες συνδέσεις με modem 36,6Κ dial up κτλ

Όπως το έβλεπα το internet τότε ήταν σαν μια εξελιγμένη εγκυκλοπαίδεια και κάτι σαν εφημερίδα. Σιγά-σιγά άρχισα να δουλεύω το ftp, τα e-mail και τα newsgroups τότε που τα έβλεπες στο Outloook αν θυμάμαι καλά.

Το moment of truth ήρθε κάποια στιγμή μέσα στο 1997 όταν μπήκα στη σελίδα της ΝΑΣΑ, ήταν τότε που είχε σταλεί στον Άρη η αποστολή Pathfinder.

Κάπου είχα διαβάσει ότι η ΝΑΣΑ θα μετέδιδε live εικόνα από τον Άρη από την κάμερα του ρομπότ.

Μπήκα όντως την ώρα που έπρεπε στο site της ΝΑΣΑ και τότε σε live streaming έβλεπα σε αργά καρέ, frame-frame να έρχεται εικόνα από τον Άρη.

Όταν έκλεισα τον υπολογιστή σκέφτηκα το εξής: Τι έγινε μόλις τώρα; είδα ζωντάνα εικόνα από τον Άρη από την ίδια την ΝΑΣΑ;

Και θυμηθηκα ότι 10χρόνια πριν το 1987 όταν ήθελα να διαβάσω κάτι για αστρονομία έπρεπε να περιμένω κάθε μήνα να φέρει το περίπτερο το Περιοδικό "Πτήση και Διάστημα" για να διαβάζω ένα καλό άρθρο για αστρονομία και μάλιστα βγαίναν 11 τεύχη τον χρόνο, τον Αύγουστο δεν έβγαινε τεύχος.

Τότε συνειδητοποίησα πρώτη φορά ότι είχα ζήσει σε άλλη εποχή.

 

[Rakeesh]

Ειχα κι εγω ενθουσιασμο με το Pathfinder, αλλα ρε παιδι μου ησουν πολυ μπροστα απο την εποχη. Δεν υπηρχε περιπτωση με τα τοτε μεσα να "επιανα" Pathfinder μεσω ιντερνετ

Αυτο που εχω "νιωσει" εγω ειναι οταν πεφτουν στα χερια μου περιοδικα ή ελληνικες ταινιες προ-κρίσης. Δε μου φαινονται ακριβως "πιο ρετρό" ή κατι τετοιο, αλλα κατι που δεν μπορω να προσδιορισω. Φαινονται ρε παιδι μου οτι εχουν φτιαχτει σε ενα αλλο κοσμο διαφορετικο απο τον τωρινο. Οχι οτι οι προσφατες παραγωγες ειναι τιγκα στη μαυρίλα ή την απαισιοδοξια, αλλα οτιδηποτε εχω δει να φτιαχτηκε προ-κρισης εχει διαφορετικη ατμοσφαιρα, λες και τα ατομα που συμμετειχαν σκεφτονταν και ενιωθαν διαφορετικα πραγματα απο ο,τι θα σκεφτονταν σημερα. ΟΚ εννοειται αυτο, αλλα νιωθω οτι το αισθανομαι και στην ιδια την "ενεργεια" του εργου.

Αυτο που μου δημιουργειται ειναι οτι ζουμε καπου στη μεση δυο εποχων προ και μετα την κριση!

 

[perlastar]

Ενδιαφέρον θέμα. Εγώ θα πω για την εποχή που έζησα, τα 70's δεν τα γνωρίζω. Συμφωνώ με τον Mateo καθώς και για μένα τα πρώτα κρούσματα ήταν στο δεύτερο μισό των 90's, εκεί είχα αρχίσει να αισθάνομαι ότι το περιβάλλον των 80's και 90's που είχα συνηθίσει και αγαπήσει, σαν να άρχιζε να αλλάζει. Αλλά οριστικά το ένιωσα αρχές 00's από διάφορα γεγονότα. Από τη μία η συνεχόμενη ανάπτυξη της τεχνολογίας με το ίντερνετ κι όχι μόνο να μπαίνει δυναμικά στη ζωή μας, και όσο περνούσε ο καιρός να νιώθεις την πίεση ότι πρέπει να μάθεις κι εσύ από υπολογιστές και να γίνεις μέρος αυτής της καινούργιας πραγματικότητας. Από την άλλη το φαινόμενο των ριάλιτι που μπήκε για τα καλά και στην ελληνική κοινωνία και ήταν σαν να σηματοδοτεί μία νέα εποχή παρακολούθησης και διείσδυσης στην προσωπική ζωή του καθενός. Επίσης το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, που ήταν σαν προάγγελος μία νέας εποχής ανασφάλειας και φόβου όλων των λαών. Το ευρώ που τέτοια εποχή μπήκε πάλι, προμηνύοντας κι αυτό μία νέα οικονομική πραγματικότητα. Ταυτόχρονα με όλα αυτά, παρατήρησα το πόσο πιό πολύ άρχισαν να ψυχραίνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους και να γίνονται αντικοινωνικοί, ξεχνώντας όλο και περισσότερο παλιές αξίες όπως επισκέψεις στα σπίτια κτλ. Όλα αυτά σε συνδυασμό ήταν που με έκαναν να νιώσω ότι η εποχή της δεκαετίας του '80 και αρχές '90 που αγάπησα πέρασε εντελώς, κι ότι μπαίνουμε σε μία νέα εποχή, η οποία δυστυχώς δεν μου άρεσε καθόλου.

 

[domniki]

1@mateo21cm[/USER] είναι άπειρες οι αλλαγές που σηματοδοτουν την εξέλιξη.

Καθιερώθηκε το μονοτονικό και η πενθήμερη εργασία!

Άλλαξαν όλα τα βιβλία του σχολείου. Τέρμα ο Σώτος Σώτος και το κλαράκι που το έλεγαν Μυρτώ.

Άλλαξαν όλα τα θρανία του σχολείου! Τέρμα τα κλασικά πράσινα (τραπεζι-ενωμένο-με-πάγκο).

Τα παγωτά τυποποιήθηκαν! Τέρμα τα χύμα στο γκοφρετένιο κυπελάκι!

Καταργήθηκαν σιγα-σιγα τα βινύλια και κυκλοφόρησαν τα CD! Τώρα πια καταργήθηκαν ΚΑΙ οι κασέτες!!!!!

Τα αυτοκίνητα άρχισαν να λειτουργούν με αμόλυβδη βενζίνη!

Τέρμα οι εισπράκτορες στα λεωφορεία και το "προχωρείτε στο διάδρομο".

Τα λεωφορεία μας έγιναν κόκκινα (ήταν μπλε)...παρεπιπτόντως, τώρα είναι άσπρα και έχουν αυτά τα αηδιαστικά υφασμάτινα καθίσματα.

Μπήκε στη ζωή μας η ιδιωτική τηλεόραση (τέλη '80ς). Έχουμε πολλά κανάλια (είναι αυτό που λένε ότι ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια).

Οι υπολογιστές έγιναν προσβάσιμοι στο ευρύ κοινό, χάρη στο μικρότερο κόστος και στην ευκολία χρήσης (βλ. Windows95).

Κινητή τηλεφωνία! Κάποτε ούτε που μπορούσαμε να το διανοηθούμε! Γενικά η ψηφιακή τεχνολογία, έδωσε τρομερή ώθηση στις τηλεπικοινωνίες.

Ήρθε το ιντερνετ, αρχικά με text σελίδες, τώρα πια με βίντεο! Για να μην αναφέρω το DSL, το skype...κάποτε είχαμε ένα icq και μας φαινόταν αδιανόητο!

Και άπειρες άλλες αλλαγές, τις οποίες, ειδικά, όσοι από εμάς γεννήθηκαν στα '70ς είδαν να γινονται μπροστά στα μάτια τους.

 

[PT8]

Για εμένα όλα άλλαξαν από το 2008 (όπου παντρεύτηκα..) και μετά.

Μέχρι πριν ζούσα στο σύννεφο μου, όλα ήταν αδιαίρετα και δεδομένα.

 

[mateo21cm]

χμμ πιο πολύ μιλάω για αν σας συνέβη ένα έξωτερικό γεγονός σαν αυτό που περιέγραψα εγώ.

Πολλά και μικρά συμβάντα δεν μου δίνουν τόσο την αίσθηση της αλλαγής εποχής αλλά περισσότερο μια γενική αίσθηση εξέλιξης καλής ή κακής.

 

[domniki]

Για εμένα όλα άλλαξαν από το 2008 (όπου παντρεύτηκα..) και μετά.
Μέχρι πριν ζούσα στο σύννεφο μου, όλα ήταν αδιαίρετα και δεδομένα.

Σου έχω την πανεύκολη λύση για να επιστρέψεις στο σύννεφο: ένα διαζύγιο Q

 

[Wally]

Οταν αδειασαν τα παρκα και οι πλατειες απο παιδια, οταν η αρπαγη τσαντας δεν ηταν πλεον ειδηση, οταν ο αερας αρχισε να παιρνει σημαιες, οταν το ιντερνετ αλλαξε τη ζωη μας με ευκολιες ανηκουστες παλιοτερα, οταν χαθηκε ο ηρεμος βιος που ειχαμε συνηθισει.

 

[johnny19818]

Ένα ψιλοσόκ το έχω πάθει όταν προσπαθώ πλέον να προσεγγίσω το παλιό μας σπίτι όπου μεγάλωσα (που τώρα μένουν Βούλγαροι). Η περιοχή, που ήταν χωράφια, έχει μεγάλη ανάπτυξη, κλείσανε δρόμοι και άνοιξαν άλλοι, ανεγέρθηκαν πολυκατοικίες και η κίνηση αυξήθηκε. Πάει η ήρεμη και καταπράσινη περιοχή που ο μικρός johnny έπαιζε ανέμελα με τους φίλους του ποδόσφαιρο, έκανε ποδήλατο, ένιωσε τον πρώτο έρωτα και έχει τόσες αναμνήσεις. Δυστυχώς όμως πάνε και οι φίλοι που προαναφέρθηκαν διότι ο καθένας για τους δικούς του (χαζούς) λόγους μας έκοψε και την καλημέρα αλλά και όσοι δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτή, ανήκουν στην κατηγορία "Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται".

 

[Kambia]

Όταν στην περιοχή που έμενα γκρέμισαν τις νεοκλασικές μονοκατοικίες για να χτίσουν πολυκατοικίες και χάθηκαν οι αλάνες

 

[ΦΖΠ1]

Το παλιό ορόσημο είναι η έλευση του Ίντερνετ, αναμφίβολα. Και κυρίως, τα χρόνια περί το 2000, όπου αναπτύχθηκε αχαλίνωτα. Facebook και τέτοια δεν τα θεωρώ ορόσημα, αφού ποτέ δε με ενδιέφεραν. Αλλά όλη αυτή η ξαφνική "κοινοκτημοσύνη", και κυρίως η online εργασία, άλλαξε τα πράγματα για πάντα... Μιλάμε ότι κάποτε ξενυχτούσαν τα φωτοτυπεία για να μας βγάλουν σχέδια, και τώρα τα παραδίδουμε με ανέβασμα σε servers...Ή, ένα πρωϊνό mail μας κάνει να τρέχουμε σαν άλογα...

Δίπλα σ' αυτό, και η κινητή τηλεφωνία, περιόρισε -έστω και συναινετικά- την ιδιωτικότητα στο ελάχιστο...

Από παλιές γειτονιές και τέτοια, δεν έχω παράπονο, ήταν ανθρώπινες και παρέμειναν ανθρώπινες !

Το σύγχρονο, εκτός ορίων, ορόσημο, είναι φυσικά η ελληνική οικονομική κρίση...

 

[mateo21cm]

Πολλά άτομα της ηλικίας μας που συζητάω έχουν την εντύπωση ότι η ζωή παλιά ήταν πιο τακτοποιημένη και οργανωμένη.

Ακόμα και η όποια διαφορετικότητα ήταν ενταγμένη μέσα στα πλαίσια της ζωής.

Θυμάμαι αρχές δεκαετίας 90 φοιτητής ανέβαινα από την Κάννιγκος προς το Σύνταγμα. Χαμηλά στην Κάννιγκος έβλεπες τα φρικιά, λίγο πιο ψηλά στα δισκάδικα στην Ακαδημίας έβλεπες μεταλλάδες, λίγο πιο ψηλά θεούσες με κάτι μακριές φούστες, λίγο πιο ψηλά ποζεράδες και στο Σύνταγμα γιάπηδες με κουστούμια.

 

[Alucard]

Χάθηκαν για δικούς τους λόγους πλέον, οι παιδικοί φίλοι.

 

[Σώτος Σώτος]

¨Όπως είπε κι ο Wally πιο πάνω "όταν άδειασαν τα πάρκα και οι πλατείες από τα παιδιά" (και οι αλάνες που εξαφανίστηκαν, θα προσθέσω εγώ)

Για μένα αυτό είναι από τα πιο καθοριστικά σημεία της αλλαγής χωρίς επιστροφή. Ακόμη και μέχρι το 2004-2005 περίπου, στο δρόμο κάτω απ΄' το σπίτι μου σχεδόν κάθε απόγευμα έβγαιναν παιδιά της γειτονιάς για 1-2 ώρες και έπαιζαν. Από το 2007 περίπου όμως έχουν παντελώς εξαφανιστεί. Και φυσικά ούτε τα δικά μου παιδιά διανοούμαι να αφήσω να βγουν έξω.

Τέλος οριστικό.

 

[denim13]

Βλέπω ότι κρίση τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε μόνο στην οικονομία αλλά και στην αισθητική. Ζούμε στην εποχή της απόλυτης ασυμμετρίας.

Θυμάμαι τα κορίτσια στην εποχή μου (τέλος 90s με αρχές 00s) ήταν σκέτες γλύκιες να τα πιεις στο ποτήρι -τότε γνώρισα και τη γυναίκα μου-. Σήμερα τα περισσότερα είναι σαν εξωγιηνάκια.

 

[takero]

Το ερώτημα απευθύνεται περισσότερο σε αυτούς που έχουν γεννηθεί γύρω στο 1970 και έζησαν την εφηβεία τους την δεκαετία του 80.
Υπήρξε κάποιο γεγονός που σας έκανε να καταλάβετε ότι η εποχή που μεγαλώσατε έχει αλλάξει οριστικά;

Δεν μιλάω για προσωπικά και οικογενειακά βιώματα του τύπου "πέθανε κάποιος συγγενής μου" ή "πήρα πτυχίο" κτλ αλλά αν συνέβη κάποιο εξωτερικό γεγονός που σας έκανε να καταλάβετε ότι μεγαλώσατε και ζήσατε σε μια άλλη εποχή και ότι ήρθε πλέον μια καινούργια εποχή.

Εγώ γεννήθηκα το 1971 και μέχρι το 1997 μπορώ να πω ότι είχα την γενική εντύπωση ότι έζησα σε μια ενιαία εποχή. Παρόλο που σπούδασα, πήγα στρατό, ξεκίνησα να δουλεύω κτλ δεν μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είχε επέλθει κάτι διαφορετικό.

Όλα ήταν τα ίδια κόμματα, συγκροτήματα, μουσικές, διασκεδάσεις, ποδόσφαιρα κτλ

Το 1997 έβαλα πρώτη φορά internet από την forthnet αν θυμάται κανείς, αγόραζες ένα cd σε ένα πακέτο με ένα βιβλιαράκι, είχε 3μηνες, 6μηνες και 12μηνες συνδέσεις με modem 36,6Κ dial up κτλ

Όπως το έβλεπα το internet τότε ήταν σαν μια εξελιγμένη εγκυκλοπαίδεια και κάτι σαν εφημερίδα. Σιγά-σιγά άρχισα να δουλεύω το ftp, τα e-mail και τα newsgroups τότε που τα έβλεπες στο Outloook αν θυμάμαι καλά.

Το moment of truth ήρθε κάποια στιγμή μέσα στο 1997 όταν μπήκα στη σελίδα της ΝΑΣΑ, ήταν τότε που είχε σταλεί στον Άρη η αποστολή Pathfinder.

Κάπου είχα διαβάσει ότι η ΝΑΣΑ θα μετέδιδε live εικόνα από τον Άρη από την κάμερα του ρομπότ.

Μπήκα όντως την ώρα που έπρεπε στο site της ΝΑΣΑ και τότε σε live streaming έβλεπα σε αργά καρέ, frame-frame να έρχεται εικόνα από τον Άρη.

Όταν έκλεισα τον υπολογιστή σκέφτηκα το εξής: Τι έγινε μόλις τώρα; είδα ζωντάνα εικόνα από τον Άρη από την ίδια την ΝΑΣΑ;

Και θυμηθηκα ότι 10χρόνια πριν το 1987 όταν ήθελα να διαβάσω κάτι για αστρονομία έπρεπε να περιμένω κάθε μήνα να φέρει το περίπτερο το Περιοδικό "Πτήση και Διάστημα" για να διαβάζω ένα καλό άρθρο για αστρονομία και μάλιστα βγαίναν 11 τεύχη τον χρόνο, τον Αύγουστο δεν έβγαινε τεύχος.

Τότε συνειδητοποίησα πρώτη φορά ότι είχα ζήσει σε άλλη εποχή.

Και εγώ πιστεύω ότι η αλλαγή εποχής έγινε την περίοδο του Millenium. Δεν νομίζω ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο η τεχνολογία αλλά η απότομη μεταβολή της κοινωνικής μας σύνθεσης και ταυτότητας.

Προβλήθηκε σε μέγιστο βαθμό η βλαχο-γκλαμουριά και η "προσωπική καταξίωση" (βλ. lamoyio) μιας και η νέα Ελλάδα είχε ανάγκη από πολίτες-καταναλωτές και όχι από συγκροτημένες προσωπικότητες. Να θυμίσω ότι μέχρι τότε στο μυαλό των γονέων (και των παιδιών) υπήρχε η έννοια της αποταμίευσης και της σωστής διαχείρισης του χρήματος. Το παιδί ήξερε ότι ο μπαμπάς δεν είχε το δέντρο που κόβει χιλιάρικα! Η μαμά μαγείρευε και δεν έτρεχε όλη μέρα για shopping και νύχια.

Η αισθητική που τότε καλλιεργήθηκε μου φάνηκε εντελώς ξένη έχοντας ο ίδιος μεγαλώσει σε περιβάλλον 70-80s όπου η ζωή και οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν σαφώς πιο απλές. Δεν νομίζω ότι τα παιδιά της γενιάς μου τα ένοιαζε τι παπούτσια ή ρούχα φόραγαν οι φίλοι ή οι συμμαθητές τους.

Το καλοκαίρι πήγαινε ο καθένας διακοπές όπου και όσο άντεχε η τσέπη του (από Ζούμπερι μέχρι Μύκονο) και όχι με διακοποδάνειο στο Μπαλί. Η γνώση ήταν στα βιβλία και όχι στο GOOGLE SEARCH (και η αλήθεια στους SEX PISTOLS!).

 

[Fred Madison]

Συμφωνώ σε πολλά από τα παραπάνω και σίγουρα κάποιο από αυτά αφορούν και την δίκη μου αίσθηση της αλλαγής. Αυτο όμως που έχει σηματοδοτήσει οριστικά μια αλλαγή μέσα μου ειναι το γεγονός ότι μένω στην Αθήνα και δεν αναγνωρίζω το κέντρο πλέον. Μέρη που αγαπούσα και αγαπώ, μέρη που πριν από 10 χρόνια αποτελούσαν κομμάτι της ζωής μου, ημερήσιας αλλα και βραδινής κυρίως, τώρα ειναι όλα αλλιώς. Κάθε φορά που είμαι στο κέντρο δε μπορώ να μη μικρό αναπολώ...

 

[maroussi mz]

Θα συμφωνησω με ολα οσα εγραψε πιο πανω ο Takero ως προς τις αλλαγες που υπηρξαν. Εχει αναφερει τις αλλαγες που εγιναν στην ελληνικη κοινωνια πολυ σωστα και περιεκτικα. Πολυ σωστο αυτο που ανεφερε κι ο Σωτος Σωτος σχετικα με τα παιδια που (δεν) παιζουν πια εξω οπως καναμε εμεις και ολες οι προηγουμενες γενιες.

Εγω θα προσθετα και το γεγονος οτι δεν εχει πια η οικογενεια την ιδια δυναμη και αξια σα θεσμος μεσα στην κοινωνια σε σχεση με οταν ειμασταν μικροι. Θυμαμαι ας πουμε οτι δεν υπηρχε περιπτωση να περασει βδομαδα χωρις τουλαχιστον δυο επισκεψεις σε συγγενεις, ειδικα τα σαββατοκυριακα, σε αντιθεση με τωρα που οι επισκεψεις αυτες εχουν περιοριστει στο ελαχιστο. Αρχικα νομιζα οτι αυτο αφορουσε μονο τη δικη μου οικογενεια αλλα μιλωντας με φιλους και διαβαζοντας σχετικα threads εδω μεσα διαπιστωσα οτι το φαινομενο ειναι γενικο. Ενω λοιπον τοτε η οικογενεια ειχε την εννοια μιας πολυ δεμενης ομαδας απο γονεις, αδερφια, θειους, ξαδερφια, γιαγιαδες παππουδες κλπ στην οποια ο καθενας εμπαινε απο τα πρωτα βηματα της ζωης του, σημερα αυτο εχει σε μεγαλο βαθμο ξεφτισει καθως προβαλλεται σαν υπερτατη αξια ο ατομικισμος, το εγω..

Μια αλλη πολυ σημαντικη αλλαγη ειναι οτι οι ρυθμοι τις ζωης σημερα εχουν γινει πολυ πιο γρηγοροι σε σχεση με παλιοτερα. Στο 90% τουλαχιστον των οικογενειων που ηξερα δουλευε μοναχα ο πατερας, κι αυτος συνηθως οχι πανω απο ενα 40ωρο την εβδομαδα. Τις υπολοιπες ωρες τις ειχε ελευθερες για να ασχοληθει με το σπιτι του, την οικογενεια του, τους φιλους του κοκ. Η μητερα απο την αλλη δε δουλευε αλλα φροντιζε το σπιτι και τα παιδια κι εκανε τις τυχον αλλες δουλειες της οικογενειας. Ειχε επομενως κι αυτη αρκετο χρονο για να ασχοληθει με τον εαυτο της, τις φιλες της, και οτι αλλο την ευχαριστουσε. Αυτο βεβαια αλλαξε με τη σταδιακη μετατροπη των πολιτων σε καταναλωτες, που επρεπε να εχουν ολοενα και περισσοτερα χρηματα για τις ολοενα και περισσοτερες "αναγκες", κατι που οδηγησε τη γυναικα εκτος σπιτιου ωστε να μπορεσει η οικογενεια να ανταπεξελθει στις "υποχρεωσεις"..

To μοναδικο σημειο στο οποιο δε θα συμφωνησω ειναι η χρονικη στιγμη των αλλαγων. Δε θεωρω οτι εγινε καποια αποτομη μεταβολη αλλα αντιθετα υπηρξε μια σταδιακη διαδικασια, που ξεκινησε στα τελη του 80 με το ΚΛΙΚ και την ελευση των ιδιωτικων καναλιων και αφου περασε διαφορα σταδια, οντως ολοκληρωθηκε γυρω στο Millenium. Θυμαμαι πχ στα 1994-95 γνωστους μου, εικοσαρηδες απο οχι ιδιαιτερα ευπορες οικογενειες να αγοραζουν δικα τους αυτοκινητα παρολο που ηταν ακομη φοιτητες, η μολις ειχαν πιασει δουλεια. Μπορει κατι τετοιο τα τελευταια χρονια να ειναι σχεδον ο κανονας το 1985 ομως θα ηταν αδιανοητο..

 

[Rakeesh]

Ενω λοιπον τοτε η οικογενεια ειχε την εννοια μιας πολυ δεμενης ομαδας απο γονεις, αδερφια, θειους, ξαδερφια, γιαγιαδες παππουδες κλπ στην οποια ο καθενας εμπαινε απο τα πρωτα βηματα της ζωης του, σημερα αυτο εχει σε μεγαλο βαθμο ξεφτισει καθως προβαλλεται σαν υπερτατη αξια ο ατομικισμος, το εγω..

Τωρα με εκανες να σκεφτω, οτι ενα σημαντικο πραγμα που διαφοροποιει την κοινωνια μας απο αυτην πριν 15-20 χρονια, ειναι καποιες αφηρημενες εννοιες. Με αυτο εννοω, πχ. τον επαναπροσδιορισμο εννοιων οπως η οικογενεια, ο ρολος των φυλων, η σεξουαλικοτητα, η ευτυχια, η υποκειμενικότητα της αλήθειας κλπ.

Μιας και αναφερες τον ατομικισμο, στις μερες μας ισχυει ενας καλως εννοουμενος ατομικισμος. Ενω πχ τα προηγουμενα χρονια ενα ατομο δρουσε βασει του τι θα πει η οικογενεια ή η κοινωνια, καταληγοντας σε δυστυχισμενους ανθρωπους, η συγχρονη ψυχολογια λεει οτι το ατομο πρεπει να φροντιζει να αναπτυχθει, ακομα και παραπλευρο κοστος (συνήθως ρήξη με γονεις). Ενω παλια ακουγαμε σε εκπομπες για μια "κακοποιημένη μανα που εμενε σε ενα δυστυχισμενο γαμο για χαρη του παιδιου της" και τη λεγανε ηρωιδα, σημερα αυτο θεωρειται τραγικο λαθος, και για την ιδια και για το παιδι. Ετσι εχουμε και αυξηση διαζυγιων, που, αν και δυσαρεστο, πολλες φορες μπορει να ερμηνευτει ως ενα θετικο σημαδι (γυναικες που ξερουν τι τους γινεται)

Επισης θεωρω "σημειο των καιρων" μια φιλοσοφικη μετατοπιση που γινεται στη μυθοπλασια: μετα το χαμο που εκανε το αφελές, ρομαντικό και ουτοπικό Lord of the Rings, σημερα γινεται χαμος με το μηδενιστικό, ωμό και ρεαλιστικό Game of Thrones. Καθως και η προβολη ρεαλιστών και μηδενιστων χαρακτηρων οπως ο Dr. House. Ειχαμε απολαυσει και αγαπησει και αλλους κυνικους και πεζους χαρακτηρες, οπως ο Σποκ και οι βουλκανιοι του Star Trek, αλλα ο House το παει παραπερα

 

[elsint17]

με πολλα απο οσα διαβασα συμφωνω ,για να μην πω με ολα

εγω θα ελεγα με μια φραση οτι ηταν με την ελευση του κινητου ,η παλια (και ανθρωπινη) ερωτηση "τι κανεις"

αντικατασταθηκε απο το "που εισαι"