Ρέτρο παιχνίδια που μας απογοήτευσαν

[Getta Robo]

Υπαρχουν μερικα καπως σχετιζομενα θεματα, κυριως για υπερκτιμημενα παιχνιδια, η παιχνιδια για τα οποια αλλαξαμε αποψη με τα χρονια, οχι ομως για τιτλους που περιμεναμε πολλα, η διαφορετικα πραγματα απο αυτα που τελικως ειδαμε και περιμεναμε.

Σε σχεδον τυχαια σειρα λοιπον εχουμε και λεμε:

1) Aladdin [SNES]

Μετα την εκπληκτικη ταινια της Disney, ολοι λιγο πολλοι περιμεναμε και θελαμε να δουμε το παιχνιδι για το SNES. Το παρελθον της τοτε τρισενδοξης Capcom ηταν γνωστο και πολυαγαπημενο στα μηχανηματα της Nintendo, οποτε το Aladdin φανταζε σαν ενα απο τα απολυτα παιχνιδια που θα βλεπαμε στο μηχανημα.
Αμ δε..
Πολυ αργο gameplay, μικροσκοπικοι χαρακτηρες, ελαχιστα επιπεδα και εχθροι, μικρη λεπτομερια καθως και μαλλον μετρια μουσικη, ηταν το αποτελεσμα που ειδαμε. Αυτα σε συνδιασμο με το υπεροχο Aladdin του Mega Drive, εκαναν πολλους κατοχους του αντιστοιχου παιχνιδιου για το SNES να αναθεματισουν την ωρα και την στιγμη που το περιμεναν πως και πως.

2) Spider-Man and the X-Men in Arcade's Revenge [GameBoy]

Τα παιχνιδια με χαρακτηρες της Marvel, επι το πλειστον ειχαν καποιες πολυ καλες κυκλοφοριες, με συγκεκριμενες μαλιστα να θεωρουνται πλεον κλασικες και πολυαγαπημενες.
Οχι ομως το Spider-Man and the X-Men in Arcade's Revenge..
Επισης μικροσκοπικοι χαρακτηρες, σε ακομα χειροτερα πλαισια απο αυτα που θα μπορουσε να αποδωσει το GB, σε συνδιασμο με βαρετα και επαναλαμβανομενα επιπεδα, ουσιωδεις εχθροι με το σταγονομετρο, και ανυπαρκτη δραση. Πληρης αποτυχημενη αγορα που την μετανιωσα απο τα πρωτα λεπτα.

3) Wolverine: Adamantium Rage [SNES]

Και πανω εκει που ειχαμε δει ποσα καλα Marvel παιχνιδια με καποιες συγκεκριμενες εξαιρεσεις, ειδαμε τοτε διαφημισεις για παιχνιδι Wolverine. Ηταν στην περιοδο οπου ειχε απογειωθει ως χαρακτηρας, τα μηχανηματα μεσουρανούσαν και θα μπορουσαμε να δουμε τα παντα.
Πηραμε ενα παιχνιδι οπου ειχε εκνευριστικα αθλια επιπεδα, οπου επρεπε να πατησεις 666 διακοπτες και να νικησεις ανουσιους εχθρους, και ολα αυτα με μια φριχτη κινηση με την οθονη να μεταβαλεται, που προκαλουσε πονοκεφαλο. Απαραδεκτη κυκλοφορια σε ολα τα επιπεδα.

4) Mortal Kombat 3 [SNES]

Τα ΜΚ 1 + 2 ειχαν γραψει ιστορια οπου και στο καλο να ειχαν κυκλοφορησει. Ειχε ανακοινωθει η ταινια, ειχαν βγαλει μπλουζες, ηταν μια κατασταση οπου ειτε αρεσε ειτε οχι, την εβλεπες παντου. Ποσο λαθος θα μπορουσε να παει το ΜΚ3;

Πολυ.

Βλακωδεις αλλαγες στους χαρακτηρες, υποβαθμισμενη λεπτομερια στα επιπεδα και στους μαχητες, βαρετη μουσικη και ατμοσφαιρα. Το MK3 πηγε πισω οτι ειχαν καταφερει με τα MK1/2 για τα καλα. Ηταν απο τις στιγμες οπου οι παιχνιδαδες εντρομοι συνειδητοποιούσαν το φριχτο λαθος, που ανταλλαξαν τα παλαιοτερα MΚ τους, για ενα σαφως κατωτερο τριτο μερος.

5) Mario 64 [N64]

Λιγο πολυ εχω αναφερθει εδω για το πως βλεπω το παιχνιδι. Περαν των πρωτων εικονων της εποχης στα περιοδικα, και την μερα που το ειδα να τρεχει μπροστα μου σε ιαπωνικο μηχανημα, ελαχιστες μερες μετα την επισημη κυκλοφορια στην Ιαπωνια, δεν το αποδεχτηκα ουτε ευχαριστηθηκα ποτε. Ενω ειχα απο τοτε ποσες χιλιαδες ωρες με τα προηγουμενα πολυαγαπημενα Mario παιχνιδια, το Mario 64 ηταν και παραμενει ενα πολυ ενδιαφερον tech demo, αλλα υπερβαρετο "παιχνιδι".

 

[Imgema]

Θα διαφωνήσω με το Mario 64. Μπορεί και να φταίει το ότι ποτέ δεν ήμουν ο μεγαλύτερος φαν των παλιότερων Mario oποτε τα "διαφορετικά" Mario μου αρέσουν. Πχ, το Yoshi's Island, Mario Land 1 και το Mario 64 είναι τα αγαπημένα μου. Το SMW1 του SNES ας πούμε το βαρέθηκα και είναι από τα Mario που δεν έχω τερματίσει. Πάντως τα χειρότερα θεωρώ ότι είναι τα New SMB καθώς και το SM 3D World στο WiiU. Πιθανώς να μην μου αρέσει και του 3DS. Mόλις είδα πόσο περιορισμένος είσαι στις κινήσεις αλλά και στον έλεγχο της κάμερας, δεν μπορούσα να το ευχαριστηθώ. Ούτε το level design μου άρεσε, ηταν λες και όλα ήταν φτιαγμένα με lego και γεωμετρικά σχήματα.

Πάντως άσχετα αν θεωρούμε το Mario 64 καλό ή κακό παιχνίδι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο χειρισμός του είναι ότι πιο κοντά στο τέλειο σε τέτοιου είδους παιχνίδι. Τα ακροβατικά και η ελευθερία κινήσεων είναι σε τέτοιο επίπεδο που όλα τα υπόλοιπα 3D Mario μου φαίνονταν εντελώς περιοριστικά. Και αν δει κάποιος speedruns του Mario 64 και άλλων 3D Mario, η διαφορά είναι παραπάνω από εμφανείς.

Θα συμφωνήσω με τα Mortal Kombat του SNES. Γενικά όλα τα MK ports του SNES ήταν πολύ κακά. Πάντα τα ευχαριστιόμουν πιο πολύ στο Mega Drive και πρόσφατα επιβεβαιώθηκα αφού οι μετρήσεις δείχνουν ότι στα ports του SNES υπάρχει πολύ input lag.

Θα συμφωνήσω ότι και το MK3 γενικά ήταν λίγο περίεργο λόγω αλλαγής ατμόσφαιρας. Εκεί που το MK2 ήταν σε φάση Ninja και Χαμός στην Chinatown ήρθε το MK3 και έγινε πιο πολύ cyberpunk. Πάντως σαν gameplay μου άρεσε λόγω ταχύτητας και των combos αλλά δεν μου άρεσαν τα fatalities.

Οσον αφορά την δική μου προσφορά στο topic, θα στεναχωρήσω πολλούς εδώ μέσα (ή θα τους θυμώσω) και θα πω ότι με απογοήτευσαν γενικά τα παιχνίδια σε 8bit home computers, περισσότερο σε Amstrad και Spectrum. Πολύ κακό scrolling ή έλλειψη αυτού, αργό gameplay, κακή ανταπόκριση και lag, frame rates που τα μετράς με το μάτι, flickering, color clash, loading κλπ. Δεν μεγάλωσα με αυτά και δεν έχω νοσταλγία οπότε OK. Αλλά θυμάμαι που αναρωτιόμουν "πως αντέχατε ρε παιδιά?" ΟΚ θα μου πείτε υπήρχαν ωραία παιχνίδια που σε κάνανε να τα ανεχτείς όλα αυτά (πχ το Great Escape με έχει εντυπωσιάσει σαν ιδέα και εκτέλεση) αλλά γενικά εγώ δεν θα μπορούσα ερχόμενος από coin ops. Εδώ και με τις 8bit κονσόλες με ενοχλούσαν κάποιοι περιορισμοί και δεν ευχαριστιόμουν 100%. Είχα κακομάθει ίσως. Πάντως με το C64 την παλεύω λίγο καλύτερα μιας και είναι πιο κοντά σε κονσόλα όσον αφορά scrolling, frame rates κλπ.

 

[milntov]

Μεγαλη απογοητευση ηταν 3 παιχνιδια που ειχα παρει το 1995 για το atari  jaguar για να δω πως ηταν τα 3d παιχνιδια στα 64 bit.
Τα παιχνιδια ηταν το cybermorph-club drive και alien vs predator.
Το cybermorph ηταν ενα πολυ ασχημο παιχνιδι σε ολους τους τομεις.Αν ηθελες να βαρεθεις οσο δεν παει απλα εβαζες το παιχνιδι.
Το club drive εκτος τα ασχημα γραφικα που ειχε θυμαμαι εψαχνα μεσα σε 3d σπιτι κατω απο τραπεζια κλπ τι πρεπει να κανω.Το ειχα παιξει 
λιγο στην αρχη και δεν το ξαναεβαλα.Νομιζα οτι θα εβλεπα ωραια 3d γραφικα και arcade gameplay.
Στο alien vs predator ειχα πει να κατσω να ασχοληθω αλλα και εδω μια απο τα ιδια.Ειχα κουραστει να βλεπω τα ιδια και τα ιδια βαρετα σκηνικα 
στο παιχνιδι.

Και εγω διαφωνω για το mario 64.To παιχνιδι για την εποχη ηταν φανταστικο.Δεν θυμαμαι αλλο mario να μου εκανε τοσο μεγαλη εντυπωση.
Ειχε τελεια γραφικα και αψογο gameplay που επαιζα με τις ωρες.Aκομα και σημερα το βαζω για να παιζω τις υπεροχες πιστες του.

 

[milntov]

Aπο γνωστα παιχνιδια απογοητευση θυμαμαι οταν ειχα παιξει στο ps1 το tomb raider 2 τελη νοεμβριου 1997. Eιχα δει το 1996 το πρωτο tomb raider και μου ειχε φανει οκ σαν παιχνιδι αλλα οχι ομως να με κανει να το αγορασω.

Μετα με το tomb raider 2 εκτος του gameplay που ηξερα στο περιπου τι θα παιζει, θυμαμαι για τις μεγαλες βελτιωσεις των γραφικων που ελεγαν πως ειχε σε σχεση με το πρωτο.

Ομως λογο n64 που ειχα λιωσει στα 3d παιχνιδια με turok - mario 64 - wave race - golden eye κλπ τα υποβαθμισμενα 3d γραφικα του παιχνιδιου στο ps μου ειχαν χαλασει αρκετα την διαθεση να ασχοληθω με το παιχνιδι και τελικα ουτε και το gameplay του μου ηταν κατι το διασκεδαστικο μηπως και σωσει την κατασταση και συνεχισω το παιχνιδι.

 

[Turrican]

Shandow of the beast στον atari ST!!!

 

[Omenforever]

Ultima IX...

Tragic!

 

[dkssprs]

Dungeon lords

 

[petran79]

To πρώτο Sonic Adventure στο Dreamcast. Που τότε είχε γίνει χαμός.

Ενώ παιχνίδια όπως το Jet Set Radio τα είχα λιώσει τότε, με το Adventure ποτέ δεν μπόρεσα να μπω στο κλίμα και το παράτησα. Έπρεπε να έρθει πολύ αργότερα το Generations, για να τερματίσω 3d Sonic.

Επίσης τα τρισδιάστατα Zelda ποτέ δεν μου άρεσαν ενώ και εκεί είχα ασχοληθεί με τις ώρες με τα NES παιχνίδια.

Το Star Tropics αν και ενδιαφέρον στο σενάριο, γίνονταν βαρετό από ένα σημείο και μετά.

Το Bart vs Space Mutants ακόμα και να το βλέπω δυσκολευόμουνα, πόσο μάλλον να το παίζω που ήταν πανδύσκολο. Το είχε τερματίσει ο ξάδερφος μου αν και όταν ήμουν παρόν το έφτασε μόνο στην τελευταία πίστα.

το Super Mario Land για το Gameboy. Αν εξαιρέσεις 2 πιστες στη θάλασσα και στο διάστημα που όμως είναι shmup αντί jump'n'run, οι υπόλοιπες ήταν κουραστικες.

Τα ίδια και χειρότερα με το Castlevania 1 & Spiderman 1 στο Gameboy

Ενω το TMNT 3 στο Gameboy διέφερε αρκετά από τα υπόλοιπα που μόνο στους οπαδούς των Metroidvania μπορεί να αρέσει. Το τερματιζα αλλά ένιωθες πως έκανες αγγαρεία.