perlastar
RetroJunkie™
- Joined
- 30 Αύγ 2013
- Μηνύματα
- 2.077
- Αντιδράσεις
- 1.152
Εδώ μπορείτε να γράψετε ό,τι θυμάστε από γκάφες, κοτσάνες ή γενικά λάθη που θυμάστε από τους μεγάλους όταν ήσασταν παιδιά, είτε αστεία είτε όχι. Εγώ έχω πολλά να θυμάμαι από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν περίφημος γκαφατζής, γι'αυτό τον λέγαμε "Μίστερ Μπιν". Ανυπομονώ να ακούσω και τα δικά σας.
Θυμάμαι μία φορά, αρχές 90's, που είχε κοπεί το ρεύμα. Ο πατέρας μου είχε ακόμα αυτά τα κάπως φουντωτά μαλλιά που συνηθίζονταν ακόμα τότε, και μέσα στο σκοτάδι πήγε να ανάψει ένα κερί. Δεν πρόσεξε όμως ότι είχε πλησιάσει επικίνδυνα το κεφάλι του, και ξαφνικά, τον βλέπω μέσα στο σκοτάδι με μία μεγάλη κόκκινη λάμψη στο κεφάλι, σαν λειρί κόκορα. Είχε αρπάξει για τα καλά! Πρόλαβε να δράσει και δεν έπαθε τίποτα, και μετά γελούσαμε με τη φοβερή εικόνα που είχαμε δει.
Το πιο ωραίο που έχω να θυμάμαι, ήταν οι κοτσάνες που πετούσε πολλές φορές και γελούσα πολύ. Μία μέρα στο φαρμακείο, ήθελε να ζητήσει την αντιβίωση Ceclor, και είχε ξεχάσει πώς λέγεται. Έτσι, τον ακούω να λέει στην φαρμακοποιό: "Ένα εκλέρ παρακαλώ". Πάλι καλά που δεν ζήτησε και προφιτερόλ.
Καθώς είχαν πιάσει θρησκευτική συζήτηση μία μέρα με άλλους θρήσκους όπως ήταν κι ο ίδιος, ήθελε να αναφερθεί στην επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Φιλιππησίους, και μπερδεύτηκε ξανά. Το κορυφαίο που είπε ήταν "Η επιστολή προς Φιλιππινέζους..."
Θέλοντας να πει τη φράση "με κεριά αναμμένα", ενώ συζητούσε με κάποιους, τον ακούω να λέει "με κυρίες αναμμένες".
Μία φορά που είχαμε πάει στο ζαχαροπλαστείο, ήθελε να πει "δέκα εκλεράκια", αλλά είπε "δέκα κλεράκια", με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να ακούσει "δέκα κεράκια". Δεν είχαμε δει ενώ τα έβαζε, αλλά όταν πήγαμε σπίτι προετοιμασμένοι να φάμε γλυκά, βλέπουμε ένα κουτί γεμάτο κεριά! Γενικά κάτι είχε ο πατέρας μου με τα εκλέρ φαίνεται! Πάλι καλά που δεν τα πήγαμε σε καμμία επίσκεψη να γινόμασταν ρεζίλι!
Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο το να πετάει κάτι που το χρειαζόμασταν στα σκουπίδια κατά λάθος, ή να βάζει από αφηρημάδα στο ψυγείο πράγματα όπως το αλάτι.
Και μία μέρα, θυμάμαι που έσπασε ένα ποτήρι, μάζεψε με τη σκούπα όλα τα κομμάτια, αλλά δεν έβρισκε το φαράσι. Μετά από λίγο ψάξιμο, εκνευρίστηκε και έτσι όπως είχε μαζεμένα τα κομμάτια, τους δίνει μία με τη σκούπα και τα σκορπίζει ξανά σε όλη την κουζίνα. Είπε ότι αφού δεν υπάρχει φαράσι, να πάνε στο καλό. Μετά βέβαια τα άκουσε καλά από τη μητέρα μου!
Θυμάμαι μία φορά, αρχές 90's, που είχε κοπεί το ρεύμα. Ο πατέρας μου είχε ακόμα αυτά τα κάπως φουντωτά μαλλιά που συνηθίζονταν ακόμα τότε, και μέσα στο σκοτάδι πήγε να ανάψει ένα κερί. Δεν πρόσεξε όμως ότι είχε πλησιάσει επικίνδυνα το κεφάλι του, και ξαφνικά, τον βλέπω μέσα στο σκοτάδι με μία μεγάλη κόκκινη λάμψη στο κεφάλι, σαν λειρί κόκορα. Είχε αρπάξει για τα καλά! Πρόλαβε να δράσει και δεν έπαθε τίποτα, και μετά γελούσαμε με τη φοβερή εικόνα που είχαμε δει.
Το πιο ωραίο που έχω να θυμάμαι, ήταν οι κοτσάνες που πετούσε πολλές φορές και γελούσα πολύ. Μία μέρα στο φαρμακείο, ήθελε να ζητήσει την αντιβίωση Ceclor, και είχε ξεχάσει πώς λέγεται. Έτσι, τον ακούω να λέει στην φαρμακοποιό: "Ένα εκλέρ παρακαλώ". Πάλι καλά που δεν ζήτησε και προφιτερόλ.
Καθώς είχαν πιάσει θρησκευτική συζήτηση μία μέρα με άλλους θρήσκους όπως ήταν κι ο ίδιος, ήθελε να αναφερθεί στην επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Φιλιππησίους, και μπερδεύτηκε ξανά. Το κορυφαίο που είπε ήταν "Η επιστολή προς Φιλιππινέζους..."
Θέλοντας να πει τη φράση "με κεριά αναμμένα", ενώ συζητούσε με κάποιους, τον ακούω να λέει "με κυρίες αναμμένες".
Μία φορά που είχαμε πάει στο ζαχαροπλαστείο, ήθελε να πει "δέκα εκλεράκια", αλλά είπε "δέκα κλεράκια", με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να ακούσει "δέκα κεράκια". Δεν είχαμε δει ενώ τα έβαζε, αλλά όταν πήγαμε σπίτι προετοιμασμένοι να φάμε γλυκά, βλέπουμε ένα κουτί γεμάτο κεριά! Γενικά κάτι είχε ο πατέρας μου με τα εκλέρ φαίνεται! Πάλι καλά που δεν τα πήγαμε σε καμμία επίσκεψη να γινόμασταν ρεζίλι!
Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο το να πετάει κάτι που το χρειαζόμασταν στα σκουπίδια κατά λάθος, ή να βάζει από αφηρημάδα στο ψυγείο πράγματα όπως το αλάτι.
Και μία μέρα, θυμάμαι που έσπασε ένα ποτήρι, μάζεψε με τη σκούπα όλα τα κομμάτια, αλλά δεν έβρισκε το φαράσι. Μετά από λίγο ψάξιμο, εκνευρίστηκε και έτσι όπως είχε μαζεμένα τα κομμάτια, τους δίνει μία με τη σκούπα και τα σκορπίζει ξανά σε όλη την κουζίνα. Είπε ότι αφού δεν υπάρχει φαράσι, να πάνε στο καλό. Μετά βέβαια τα άκουσε καλά από τη μητέρα μου!