Ρετρο...Εξάρχεια

Wally

Retired Admin
Joined
19 Ιαν 2006
Μηνύματα
25.785
Αντιδράσεις
4.254
Ξεκιναω με ενα φοβερο video που εντοπισε (πηγη - δειτε και τα υπολοιπα φοβερα videos απο το αρχειο της Κλειους Μποσταντόγλου!!) και ανεβασε ο tsalk στη σελιδα του RetroManiaX στο FB και περιεχει πλανα απο τα Εξαρχεια του 70 (δεν μπορω να το προσδιορισω χρονικα επακριβως).

Το παρακολουθω τωρα...μηπως δω και πλανα της Στουρναρα

 
η Στουρνάρη φαίνεται ελάχιστα προς το τέλος (η αρχή της) όταν δείχνει το γενικό πλάνο της πλατείας Εξαρχείων.

Ξεκινάει από Α.Μεταξά μπαίνει Ζ.Πηγής , το κόβει και δείχνει Αραχώβης και Ε.Μπενάκη, ανεβαίνει την Ε.Μπενάκη φτάνει Καλλιδρομίου (διακρίνονται τα σκαλοπάτια προς την Ανεξαρτησίας) διασχίζει την Καλλιδρομίου μέχρι την Κουντουριώτου, επιστρέφει στην αρχή της Ζωσιμάδων, φτάνει αρχές Τοσίτσα, το κόβει και πάει Θεμιστοκλέους πάνω από την πλατεία, δείχνει την Δερβενίων, η πλατεία Εξαρχείων από Αραχώβης και Θεμιστοκλέους (απέναντι από την μπλε πολυκατοικία όπου διακρίνεται και το τσιμεντένιο στέγαστρο), φευγαλέα η Στουρνάρη, πλάνα από Ν.Νοταρά, επιστροφή Χ.Τρικούπη.

Προφανώς ο εικονολήπτης ενδιαφερόταν για τα χαμηλά και νεοκλασικά της περιοχής (ολα τους σήμερα διατηρητέα)

εάν είναι δεκαετία 70, τότε είναι στην πολύ αρχή της.
 
Αναρωτιέμαι πότε "έσκασε" το πρώτο κατάστημα υπολογιστών στην περιοχή.
 
Έστειλαν ,λέει -οι κάτοικοι στα Εξάρχεια πρόσφατα, έγγραφο στην Εισαγγελία και διαμαρτύρονται για την κατάσταση που επικρατεί...

Νομίζω, άργησαν λίγο...

Η Πλατεία ,το 1974... (φωτο: Jeff Schaper)

Η Πλατεία Εξαρχείων το 1974 Jeff Schaper.jpg
 
Δίκιο έχουν..  δεν πρόκειται δυστυχώς να γίνει τίποτα (μακάρι να γίνει)
 
Νομίζω πως όλοι έχουμε δει το "σπίτι των ονείρων μας". Αυτό που θα θέλαμε να έχουμε αν ήμασταν πάμπλουτοι, με απόλυτη ελευθερία επιλογών. 

Για μένα αυτό το σπίτι φαίνεται στο βίντεο του wally. Από το 4.07 μέχρι το 4.10. Είναι στην Καλλιδρομίου, ένα υπέροχο αρχοντικό, χτισμένο πάνω στα βράχια του λόφου του Στρέφη. Από τον δρόμο ανεβαίνεις με σκάλα που οδηγεί σε ένα άπλωμα σαν μεγάλη βεράντα ή αυλή κι εκεί είναι και η είσοδος του σπιτιού.

Όταν έμενα στα Εξάρχεια το λιγουρευόμουν. Πήγαινα συχνά και παραμόνευα το εσωτερικό από ένα σπασμένο τζαμάκι της κεντρικής πόρτας. Διέκρινα ζωγραφιές στο ταβάνι και χρωματιστά πλακάκια στο πάτωμα του μεγάλου χωλ. Η δε θέα απίστευτη. Από την βεράντα - αυλή βλέπεις μέχρι τη θάλασσα. Φαντασιωνόμουν πώς ήταν αυτό το σπίτι στις δόξες του και τι θα μπορούσα να κάνω έτσι και κέρδιζα το λότο, το αγόραζα, του έδινα τη χαμένη του ομορφιά και ζούσα σ' αυτό.

Μετά κάποιος έκλεισε με σιδερένια πόρτα την πρόσβαση από την Καλλιδρομίου στην σκάλα και δεν μπορούσα ν' ανεβώ. 

Μετά έφυγα από τα Εξάρχεια.

Μετά η μοίρα μ' έριξε έξω κι από τον Δήμο Αθηναίων, να περιδιαβαίνω τα πάρκα του Χολαργού και ν' ακούω τα πουλάκια τσίου - τσίου και τα φυλλαράκια φρου-φρου-φρου.

Δεν έχω όμως εγκαταλείψει την ελπίδα ότι κάποτε θα κερδίσω το λότο κι εγώ και το αρχοντικό στην Καλλιδρομίου θα ξανασυναντηθούμε? 

Κι αν δεν κερδίσω το λότο κι η ταμπέλα στο βιντεάκι έχει δίκιο και το προορίζανε για οίκο ευγηρίας, θα ζητήσω να με κλείσουν εκεί. 

Τι στο καλό! Μέχρι να γεράσω ελπίζω να το έχουν φτιάξει?
 
1@retrofan[/USER] Πότε αναχωρήσες από Εξάρχεια (χρονολογία εννοώ)

 
Από τα εξαρχεια θυμάμαι το καλλιτεχνικό...καφενείο έτσι λεγότανε, και αν θυμαμαι καλά!υπάρχει ακόμα ; δυο φορές με πήγανε εκεί για καφέ, το 99' αν δεν κάνω λάθος. 
 
Για τέσσερα περίπου χρόνια από το 96 έως το 2000 περιδιάβαινα καθημερινά τα Εξάρχεια μεσημεριανές ώρες. Τζαβέλλα, Σπ. Τρικούπη, Μετσόβου και έπειτα Αλεξάνδρας. Η Τζαβέλλα ήταν ο αγαπημένος μου πεζόδρομος. Ήσυχος τις ώρες εκείνες με τυπογραφεία και καταστήματα-βιβλιοπωλεία εκδοτών. Μια φορά είχα πέτυχει το Μίκη Θεοδωράκη σε ένα από αυτά. Α και το θρυλικό για κάθε μαθητή τότε βιβλιοπωλείο των Σαββάλα στη Ζ. Πηγής. Ελάχιστες φορές είχα πετύχει κάτι περιεργο στην περιοχή. Περισσότερα συνέβαιναν πέριξ της Ομονοίας. Και τα επόμενα χρόνια επισκεπτόμουν τα Εξάρχεια, περισσότερο βραδινές ώρες. Ωραία γειτονιά με ελευθεριακό πνεύμα. Μετά το 2008 τα πράγματα άλλαξαν.

Έχοντας φίλους που έμεναν Νεάπολη, έμαθα ότι οι πρώτες αποχωρήσεις κατοίκων για τα προάστια ξεκίνησαν το 90 και κορυφώθηκαν έως το 2000. Ακολούθησε δεύτερο κύμα το 2008. 

Κάποια στιγμή τον Νοεμβρη του 2013 έτυχε να βρεθώ Ακαδημίας. Ήθελα να παω Γκύζη.  Το λεωφορείο τιγκα, αν και δεν είχε πολύ κίνηση. Το έκοψα με το πόδι από την Χαρ. Τρικούπη. Πραγματικά ωραίος δρόμος για περπάτημα. Πολύ θα ήθελα να μένω σε ένα από τα στενά κάθετους της Τρικούπη.
 
Επίσης παιδιά θυμάμαι πως στα Εξαρχεια γιορταζαμε το 99' - 2000 την παγκόσμια μέρα κατά των ναρκωτικών με ξυλοποδαρους, θεατρικά, κλόουν , μουσική κτλ με πολύ χρώμα και μουσική με άλλα λογια. Αχνά θυμάμαι πως υπήρχε κεντρο κατά των ναρκωτικών εκεί!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ στα Εξάρχεια έζησα καλά και δεν ένιωσα ποτέ κίνδυνο. Ούτε από τους "μεν" ούτε από τους "δε". 

Ίσως βέβαια οφείλεται στο ότι το σπίτι μου δεν ήταν καρα-Εξάρχεια, δηλαδή δίπλα στην πλατεία αλλά πιο πέρα, κοντά στην Μαυρομιχάλη. 

Μ' άρεσε αυτή η γειτονιά. Μ' άρεσε η ευκολία της, το να είσαι παντού (σινεμά, θέατρα, καταστήματα) σε πέντε λεπτά με τα πόδια. Μ' άρεσαν οι πεζόδρομοί της και ακόμα θεωρώ τη Μεθώνης και την Καλλιδρομίου δυο από τους ομορφότερους δρόμους της Αθήνας.

Γενικώς βέβαια προτιμώ τις γειτονιές που έχει περάσει πάνω τους η πατίνα του χρόνου. Που έχουν κάτι να διηγηθούν, στιγμιότυπα που αποτυπώθηκαν σε βιβλία ή ταινίες ή σου έχει διηγηθεί ο παππούς σου. Τα προάστια είναι πολύ "νεόδμητα" για τα γούστα μου. 

Η εγκατάλειψη του κέντρου με θλίβει. Πήγα τις προάλλες για δουλειά, σε μια πολυκατοικία στην Μαυροματαίων. Κάποτε έπρεπε να ήσουν τουλάχιστον αεροπαγίτης για να έχεις διαμέρισμα εκεί. Τώρα μένουν ελάχιστοι, κυρίως φοιτητές ή υπερήλικες που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Τα υπόλοιπα διαμερίσματα είναι επαγγελματικές στέγες. Εκεί που ήμουν εγώ υπήρχε το κλασικό χώρισμα σαλονιού - τραπεζαρίας με συρόμενη πόρτα. Μόνο που δεν ήταν τζαμένια αλλά ξύλινη. Ένα ξύλο που φαινόταν μασίφ, με σκαλιστές μπορντούρες που παρίσταναν λουλουδάκια γύρω - τριγύρω. Ένα κομψοτέχνημα! Σκέφτηκα ότι σήμερα και να βρεις τεχνίτη που να κάνει τέτοια δουλειά, θα πρέπει να τον χρυσώσεις στην κυριολεξία. Κι όμως, αυτό το υπέροχο διαμέρισμα, φιλοξενούσε ένα άχαρο, μικρομεσαίο, γραφείο διαχείρισης κοινοχρήστων.
 
Τι να πούμε και μεις στην επαρχία, μία ίσια γραμμή ή  ζωή μας τάξη και ασφαλεια, καφετέριες και ουζερί  παντού και για παντα και χωρίς σκαλιστές μπουρντουρες !! Τίποτα αλλο?
 
Πρόσφατα έμεινα μερικές μέρες στη Νεάπολη και έκανα μια βόλτα μέσα στα Εξάρχεια παρέα με ντόπιο και γνώστη της περιοχής. Άκουω όλα αυτά τα χρόνια τα ονόματα των δρόμων της περιοχής και λέω δρόμοι με αυτοκίνητα, κόσμο, λεωφορεία και λοιπά. Και τελικά ήταν στενά δρομάκια. Πως μπορείτε ρε παιδιά (να θέλετε) να ζείτε μέσα στα στενοσόκακα; Όταν μια ζωή ζω στην Τσιμισκή, δεν μπορώ κάτι λιγότερο από Αλεξάνδρας ή Σταδίου. Ο,τιδήποτε άλλο μου φαίνεται σκοτεινό νεκροταφείο. 
 
Τα Εξαρχεια οταν δεν καιγονται πλαστικα ειναι πολυ ωραια περιοχη.

Η Καλλιδρομιου, ο λοφος του Στρεφη, οι αναμνησεις απο την παλια Στουρναρη πριν γινει κρανιου τοπος, τα ωραια μαγαζακια...
 
Σιγά ρε 1@gordon17sp[/USER] δλδ η Θεσσαλονική δεν έχει στενά σοκάκια...μόνο η Τσιμισκή υπάρχει; Τα Εξάρχεια έχουν ιστορία και σύγχρονη και παλαιότερη. Όποιος έζησε τη Στουρνάρη μέχρι τις αρχές του 2000 ξέρει τη συντελέστηκε στην ελληνική σιλικον βαλει...Η μεγάλη στροφή έγινε μετά το 2009. Χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι σαν παιδί βρισκόμουν κάθε μέρα στην περιοχή και για κάμποσες ώρες. Ουδέποτε είχα νιώσει άβολα ή απειλή. Ειδικότερα τα ΣΚ περνούσα πολύ ωραία στη Νεάπολη και το λόφο του Στρέφη... 

 
Δεν θα μπορούσα ποτέ να μείνω σε περιοχή που βλέπεις τον ήλιο με καθρεφτάκι.

Δεν μπορώ να καταλάβω την αίγλη που έχουν τα Εξάρχεια ή το Κολωνάκι.

Ούτε θα μπορούσα να μείνω στο κέντρο οποιασδήποτε μεγαλούπολης.

Γενικά η μεγαλούπολη είναι κάτι απρόσωπο και άχαρο.
 
Σιγά ρε 1@gordon17sp[/USER] δλδ η Θεσσαλονική δεν έχει στενά σοκάκια...μόνο η Τσιμισκή υπάρχει; Τα Εξάρχεια έχουν ιστορία και σύγχρονη και παλαιότερη. Όποιος έζησε τη Στουρνάρη μέχρι τις αρχές του 2000 ξέρει τη συντελέστηκε στην ελληνική σιλικον βαλει...Η μεγάλη στροφή έγινε μετά το 2009. Χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι σαν παιδί βρισκόμουν κάθε μέρα στην περιοχή και για κάμποσες ώρες. Ουδέποτε είχα νιώσει άβολα ή απειλή. Ειδικότερα τα ΣΚ περνούσα πολύ ωραία στη Νεάπολη και το λόφο του Στρέφη... 
Η Θεσσαλονίκη έχει πολλά σοκάκια και μάλιστα η λεγόμενη ανατολική ακόμα περισσότερα. Κι εκείνα είναι ακόμα πιο αποπνικτικά.

Όμως το θέμα είναι ότι τα Εξάρχεια έχουν γίνει τοτέμ: πολύ ουάου περιοχή και εναλλακτική και προχώ αλλά και βουτηγμένη στην ανομία και κανείς δεν τολμάει να ρίξει το τοτέμ για να το καθαρίσει. Και προσωπικά θεωρώ τους κατοίκους συνυπεύθυνους γιατί με την πολλή εναλλακτικότητα χάσανε τη μπάλα και από μια περιοχή που δεν ένιωθες απειλή (γιατί έπρεπε να νιώθεις; ) κατέληξε ένα γκέτο. 

 
πάει αλλού η κουβέντα και θα χάουμε τη μπάλα. Ζυγώνουν και οι δημοτικές...ας μείνουμε στο οτι δεν είναι τόσο κακό να μένει κανείς σε σοκάκια, ιδιαίτερα αν είναι σαν εκείνα της Κέρκυρας και των Κυκλάδων.
 
Πίσω
Μπλουζα