Ρετρο μηχανάκια - σκοτώστρες

Wally είπε:
Πρωτη απο ολες η Kawasaki 750 H2 Mach IV που στη χωρα μας της ειχαν βγαλει το παρατσουκλι Samurai.Διχρονο 750αρη με αστειο πλαισιο και φρενα, πρεπει να εστειλε αρκετους στον αλλο κοσμο. Παντως αρκετοι μερακληδες αλλαζαν το σκελετο με Harris και ειχαν καποια μεγαλυτερη ασφαλεια.



Φιλε μου ολα τα rd/rz 125,250,350,400,500 ειχαν βαλβιδες reed (ειχαμε κανει την boyesen πλουσια) απο τοτε που βγηκαν στην παραγωγη to 1970, η διαφορα με τα μεταγενεστερα μοντελα ηταν το YPVS.
 
Εχεις τα δίκια σου! thanx
 
Τα πιο πολλά τα είπατε. Αυτα που θα έλεγα είναι το Honda NSR 500 και τα RD της Yamaha. Γενικότερα τα δίχρονα λόγω νεύρου πόσο μάλλον και σε αυτά τα κυβικά.

Επίσης το Yamaha JR 120, ο πρόγονος του Z 125 πρέπει να έφαγε κόσμο. Γενικά όμως τα παπιά που τα πειράζουν μόνο για να τρέχουν και από πλαίσιο είναι χάλια, είναι ότι χειρότερο.

jr 120.jpg
 
Πολλα γιαπωνεζικα του 70 και αρχων 80 ειχανε πολυ δυνατους κινητηρες(ειδικα οι διχρονοι) και βουτυρα πλαισια, αναρτησεις και φρενα.

Ηθελε χερια να τα καβαλησεις....
 
παιδια γεια σας.

Να πω και εγω καποια πραγματα για τις εποχές αυτές να θυμηθώ και λιγο τα παλια.

Την δεκαετια του 80 οι μοτ-τες που ειχαν οι μηχανόβιοι ηταν Honda cb bol d or (μπολντορας 750-900-και λιγο αργοτερα το σουπερ μπολντορ 1100),Honda cbx 1050(εξακιλυνδρο η αλλιως σουμπουξουλας),kawasaki z1000,gp 1100z,gpz550,750(καρχαρίας),yamaha rd lc(125-250-350 η στριγκλα,και μετα το ypvs μεχρι 500), το xj(με διαφορικο) και το fj 1100,Suzuki gs(550-750-1000),katana 1100-το rg εως 500....

ξεχασα ότι και η Honda ειχε από διχρονα το nsr και από κροςς hondaxr 200-350-500 xl 185-250-500,suzuki pe 175 250,yamaha it 175-250-xt 550,,τα kawasakia δεν θυμαμαι,και αλλα που δεν θυμαμαι επισης.Εγω ειχα rd 50,125,bol d or 750-900-xt 600-και 5 παπακια.

Αυτά που ειχα καβαλησει ηταν (εκτος από τα δικα μου)cbx1050-z1000-xr 200-xl 185-it 250-gs 1000 αυτά ότι θυμηθώ θα επανελθω..
 
Αλλο ενα video με την "μυθικη" 750 H2 (την επονομαζομενη στην Ελλαδα ως Samurai) με υπεροχους ηχους αλυσοπριονου

 
Ουτε και εγω εχω καταλαβει, αλλα αυτο ειναι Honda Super Cub C90. Το συγκεκριμένο ειναι η εκδοση econo power που συνανταται σε χωρες της Λατινικής Αμερικής (μάλλον).

Τα Super Cub παράγονται απο το 1958 μεχρι σημερα, με πωλήσεις πανω απο 100 εκατομμύρια κομμάτια.
 
Μιας και το έφερε η κουβέντα...

Το ντρακστεράκι μου σκονισμένο, παρατημένο εδώ και δεκαετίες. Αν ξεσκονιστεί θα νομίζετε πως είναι από έκθεση. Όποιος το βλέπει από κοντά το ίδιο πάντα λέει: Το αγοράζω! Ζήτημα να έχει 10000 χιλιόμετρα.

HONDA.png
 
Ουτε και εγω εχω καταλαβει, αλλα αυτο ειναι Honda Super Cub C90. Το συγκεκριμένο ειναι η εκδοση econo power που συνανταται σε χωρες της Λατινικής Αμερικής (μάλλον).

Τα Super Cub παράγονται απο το 1958 μεχρι σημερα, με πωλήσεις πανω απο 100 εκατομμύρια κομμάτια.
Αυτό Honda super cub μοντέλο
 
Ε καλά δεν ήταν σκοτώστρα το C90...
Άμα ήσουν ατζαμής και αυτό την έκανε την δουλειά του, είχα έναν συμμαθητή που και στην παιδική χαρά να πηγαινε επείγοντα κατέληγε :fafoutis:ατζαμοσυνη σε υπερθετικό βαθμο
 
κάποτε ειχα πετύχει ένα Samurai που είχε πάνω 3 σταυρούς .
με τι καρδιά το καβαλας ήθελα να ´ξερα.

Παρεμπιπτόντως, τα NSR και RGV δεν ηταν καθολου σκοτωστρες. αυτα τα μηχανάκια ηταν race replicas και ως εκ τούτου πολύ καλοστημένα ΑΛΛΑ για πίστα, στους Ελληνικούς δρόμους το χαμηλό βάρος σε συνδυασμό με το στιβαρό πλαίσιο και τη μειωμένη προσφυση λόγω ποιότητας ασφάλτου (ειδικά εικεινα τα χρόνια) δε βοηθούσαν. Και η Aprilia είχε το RS, πολύ καλό και ελαφρύ δίχρονο race replica επίσης. Τωρα αν βγάζεις αυτα τα μηχανάκια σε ελληνικό δημόσιο δρόμο, δε φταίνε αυτα που θα τσακιστεις Παρε ένα XT να κανεις τη δουλειά σου.
 
Άμα ήσουν ατζαμής και αυτό την έκανε την δουλειά του, είχα έναν συμμαθητή που και στην παιδική χαρά να πηγαινε επείγοντα κατέληγε :fafoutis:ατζαμοσυνη σε υπερθετικό βαθμο
Αμα είσαι ατζαμής και εκεί που περπατάς μπορεί να πέσει και να μείνεις στον τόπο... Όσο για τον συμμαθητή σου τι να πω...
 
Και το TZR 250 ήταν γρήγορο δίχρονο, 47 άλογα μαμά, ήθελε σεβασμό, είχα για λίγο το 125 που και αυτό ήταν σφεντόνα, ελαφρύ και ανίκητο από φανάρι σε φανάρι. Αν θυμάμαι καλά το RGV (η μπανάνα) ήταν 60 άλογα. Δεν είναι και λίγα σε δίχρονο. Ωραίες εποχές, τις θυμάμαι από τα ρούχα που πέταξα. Αφού ζούμε, όλα καλά.

1702474786802.png
 
Και το TZR 250 ήταν γρήγορο δίχρονο, 47 άλογα μαμά, ήθελε σεβασμό, είχα για λίγο το 125 που και αυτό ήταν σφεντόνα, ελαφρύ και ανίκητο από φανάρι σε φανάρι. Αν θυμάμαι καλά το RGV (η μπανάνα) ήταν 60 άλογα. Δεν είναι και λίγα σε δίχρονο. Ωραίες εποχές, τις θυμάμαι από τα ρούχα που πέταξα. Αφού ζούμε, όλα καλά.

Προβολή συνημμένου 270028
TZR γνωστό και ως «τέζα» . Καλό αλλα δεν καβάλησε ούτε ο Mick Doohan, ούτε ο Kevin Swartz και ετσι δεν απέκτησε ιδια αιγλη. Μπανάνα λέγαμε το ψαλίδι σε κάποια -όχι ολα- τα NSR λόγω του οτι ηταν καμπυλωτο (διορθωστε αν κάποιος ξέρει διαφορετικά).
1702500242516.jpeg
Πλέον βλέπεις μπανάνα ψαλίδια σε πολλά supersport μηχανάκια αλλα τότε ηταν κάτι διαστημικό. Φιλε Blue Max τυχεροί όσοι δεν πάθαμε κάτι μόνιμο. Εγω εχω γινει λίγο «θείτσος» τελευταία και αμα τύχει και μιλάω με κανεναν φέρελπι νέο (η νεα) δεν τον προτρέπω να μπει στον κόσμο των 2 τροχών.
125 διχρόνο ειχα για λίγο το Yamaha το Z και αυτο γιστι ειχα τσακιστει με Bandit V σε ένα πολύ άσχημο ατύχημα και είπα να το παρω με το μαλακό. πιο ασφαλή παρολα αυτα τα 400αρια σε σύγκριση σχεδόν με το οποιοδήποτε παπι.
Φαναρι-φανάρι λες ηταν καλό το TZR ε? Βέβαια μέτρο συγκρισης τότε ηταν το Vmax. Μεγάλος φαναροφονιας ακόμα και τωρα.
EDIT: Είχε και το RGV έκδοση με μπανάνα ψαλιδι. Σωστός φιλε Blue Max
 
Τελευταία επεξεργασία:
Σε καταλαβαίνω. Νιώθω το ίδιο, τυχερός και ευχαριστώ τον Θεό καθημερινά για όλα αυτά τα χρόνια που δεν είχα ποτέ κάποιο ατύχημα σοβαρό. Ένα δυο μικρές σούπες μόνο (με την γυναίκα μου μαζί) που τώρα τις θυμόμαστε και γελάμε. Είχα ένα DT 200 το κλασικό κίτρινο-μπλε, και αργότερα πιο κυριλέ τρομάρα μου ένα Bros 400 με το μονόμπρατσο ψαλίδι. Σήμερα ενώ οι μηχανές μου αρέσουν ίσως περισσότερο από ποτέ, δεν τις καβαλάω. Φοβάμαι περισσότερο από ποτέ. Το Vmax 1200 κυβικά με 145 άλογα ήταν ένα τρομακτικό κομψοτέχνημα. Ακόμα και τώρα είναι, σωστά γράφεις,
 
Σε καταλαβαίνω. Νιώθω το ίδιο, τυχερός και ευχαριστώ τον Θεό καθημερινά για όλα αυτά τα χρόνια που δεν είχα ποτέ κάποιο ατύχημα σοβαρό. Ένα δυο μικρές σούπες μόνο (με την γυναίκα μου μαζί) που τώρα τις θυμόμαστε και γελάμε. Είχα ένα DT 200 το κλασικό κίτρινο-μπλε, και αργότερα πιο κυριλέ τρομάρα μου ένα Bros 400 με το μονόμπρατσο ψαλίδι. Σήμερα ενώ οι μηχανές μου αρέσουν ίσως περισσότερο από ποτέ, δεν τις καβαλάω. Φοβάμαι περισσότερο από ποτέ. Το Vmax 1200 κυβικά με 145 άλογα ήταν ένα τρομακτικό κομψοτέχνημα. Ακόμα και τώρα είναι, σωστά γράφεις,
Όλοι εσείς που είχατε τέτοιες μηχανές και δεν πάθατε ποτέ τίποτα ανάψτε κεριά στην Χάρη της. Κάποιες φορές ήρθατε σε επαφές με τον κίνδυνο σίγουρα.
 
Πίσω
Μπλουζα