nwntas
RetroMasteR
- Joined
- 3 Ιαν 2011
- Μηνύματα
- 1.465
- Αντιδράσεις
- 667
"Fun way"!!! Πωωω... ακόμα τα θυμάμαι! Απορία: ήμουν ο μόνος που τα έβρισκε τραγικά από τότε; Είχαν ναι μεν μια παιδική φιλοσοφία και μερικά ωραία σκίτσα, αλλά έβγαζε μάτι ότι ήταν μια τελείως ερασιτεχνική προσπάθεια του ΟΕΔΒ να βγάλει βιβλίο αγγλικών. Ειδικά για όσα παιδιά είχαν συνηθίσει στα πολύχρωμα βιβλία αγγλικών σε φροντιστήριο, η διαφορά έβγαζε μάτι!
Σχετικά με τις ξένες γλώσσες, αγγλικά ξεκίνησα από δευτέρα δημοτικού σε φροντιστήριο. Έκανα μικρά μαθηματάκια με τις βασικές λέξεις κάπου στον παιδικό σταθμό, αλλά δεν ήταν ιδιαιτέρως βοηθητικά. Νομίζω ότι τα παρακολουθούσα σπάνια. Η σχέση μου με τα αγγλικά ήταν μέτρια, πότε κρύο, πότε ζέστη. Δε με ένοιαξε ποτέ να μάθω θεωρία γραμματικής και συντακτικού. Τη μάθαινα μέσα από τις ασκήσεις και από την τριβή μου. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν καταλάβαινα τους χρόνους, είχα πεισμώσει τόσο που δεν ήθελα να ασχοληθώ σχεδόν καθόλου πια με τη γλώσσα. Είχα σε μια δόση και μια αχαρακτήριστη καθηγήτρια (μη φαω και κανα ban με τους χαρακτηρισμούς μου
) αλλά τελικά πάλι μέσα από προσωπική προσπάθεια κατάφερα και βρήκα έναν ειρμό στη γλώσσα. Στο φροντιστήριο που πήγαινα αρχικά ήταν αισχρό (δε λέω το όνομα γιατί ήταν γνωστής αλυσίδας). Ήταν αυστηρό, σχεδόν σε κτηνώδες επίπεδο, αλλά δε γινόταν ουσιαστικό μάθημα. Οπότε ό,τι κατάφερα στα αγγλικά το κατάφερα με προσωπική προσπάθεια και μια βοήθεια από όποια καλή πιτσιρίκα καθηγήτρια έσπευδε να βοηθήσει, όταν έλειπε η κανονική καθηγήτριά μας, που ήταν συνάμα και διευθύντρια. Κόπηκα την πρώτη φορά που έδωσα Lower Cambridge, όλως τυχαίως στο Listening! 
Ξαναέδωσα το δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς Michigan και το πέρασα. Τα παράτησα πρώτη λυκείου και τα ξαναέπιασα στο πρωτο έτος της σχολής, αλλά σε άλλο φροντιστήριο. Με δυο χρόνια μαθημάτων (ένα για το επίπεδο του Advanced, ένα για το επίπεδο του Proficiency) κατάφερα και πήρα το proficiency και το Cambridge και το Michigan. Σαν επίπεδο τα κατέχω ικανοποιητικά, τουλάχιστον σε βαθμό να κατανοώ και να τα χρησιμοποιώ για καθημερινή χρήση. Αλλά ακόμη δυσκολεύομαι σε καμιά λέξη που δεν την πετυχαίνω συχνά ή σε επίθετα περίεργα.
Μαζί με τα αγγλικά μάθαινα και γερμανικά (έχω αναφερθεί εκτενώς σε άλλο φόρουμ για τα βιβλία που έκανα). Σαν γλώσσα μου άρεσε και μου αρέσει πάρα πολύ και κάπου θα ήθελα να τη μιλάω και να τη χρησιμοποιώ με άνεση. βέβαια, σαν γλώσσα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ως παιδί, όπως και στα αγγλικά, δεν καθόμουν να μάθω θεωρία στη γραμματική ή να αποστηθίσω λεξιλόγιο (αυτό το σιχαινόμουν πάντα στις ξένες γλώσσες... να αποστηθίσεις λεξιλογιο...). Οπότε δυσκολευόμουν πάρα πολύ, απο τη στιγμή που δεν τριβόμουν με τη γλώσσα αρκετά συχνά. Τα αγγλικά μπορούσα να τα βρω σε τραγουδια και ταινίες, τα γερμανικά όμως;;; Με τα πολλά πήρα το Grundstufe στην πρώτη λυκείου, έκανα μια χρονιά ακόμα για Mittel, αλλά τα σταμάτησα λόγω πανελληνίων. Τα ξαναξεκίνησα πέρσι, όπου κατάφερα και πήρα και το B2. Τα ξανασταμάτησα, γιατί τώρα είμαι στο πτυχίο, αλλά θέλω πολύ να τα συνεχίσω και να καταφέρω να τα μιλήσω κι εγώ με άνεση! Το εντυπωσιακό είναι πως όλοι μου λένε ότι έχω πολύ καλή γερμανική προφορά για Έλληνα, αλλά τι να την κάνεις όταν δε μπορείς να μιλήσεις τη γλώσσα... Με κουράζει πολύ το να ψάχνω συνέχεια τι σημαίνει το ένα και το άλλο, οπότε κάπου τεμπελιάζω και δεν ψάχνω στο νετ πράγματα για να την εξασκήσω.
Όσο για το ποιά ξένη γλώσσα είναι καλύτερη, σημασία έχει το τι αρέσει στον καθένα. Τα γαλλικά μπορεί να μου ακούγονται ωραία, αλλά με χαλάει αυτός ο ελιτίστικος αέρας που τα διαπνέει. Είχα δει το "Μη αναστρέψιμος" με τη Μόνικα Μπελούτσι και στην κλασσική σκηνή του βιασμού κόντεψα να βάλω τα γέλια με το πώς ακούγονταν οι όποιες "σεμνές λέξεις" του Κάσελ. Ακούγονταν σαν να της έλεγε "καλημέρα, τι κάνεις, να 'σαι πάντα καλά". Βέβαια, δεν απορρίπτω την πρόταση το να τα μάθω κάποια στιγμή. Σίγουρα, όμως, μου αρέσουν πολύ λιγότερο από όσο μου αρέσουν τα γερμανικά. Για έναν ανεξήγητο λόγο, όσο βαριά και δύσκολη γλώσσα κι αν είναι, με τραβούν. Ίσως να είναι και αυτή τους η δυσκολία η πρόκληση του να τα μάθεις.
Σχετικά με τις ξένες γλώσσες, αγγλικά ξεκίνησα από δευτέρα δημοτικού σε φροντιστήριο. Έκανα μικρά μαθηματάκια με τις βασικές λέξεις κάπου στον παιδικό σταθμό, αλλά δεν ήταν ιδιαιτέρως βοηθητικά. Νομίζω ότι τα παρακολουθούσα σπάνια. Η σχέση μου με τα αγγλικά ήταν μέτρια, πότε κρύο, πότε ζέστη. Δε με ένοιαξε ποτέ να μάθω θεωρία γραμματικής και συντακτικού. Τη μάθαινα μέσα από τις ασκήσεις και από την τριβή μου. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν καταλάβαινα τους χρόνους, είχα πεισμώσει τόσο που δεν ήθελα να ασχοληθώ σχεδόν καθόλου πια με τη γλώσσα. Είχα σε μια δόση και μια αχαρακτήριστη καθηγήτρια (μη φαω και κανα ban με τους χαρακτηρισμούς μου
) αλλά τελικά πάλι μέσα από προσωπική προσπάθεια κατάφερα και βρήκα έναν ειρμό στη γλώσσα. Στο φροντιστήριο που πήγαινα αρχικά ήταν αισχρό (δε λέω το όνομα γιατί ήταν γνωστής αλυσίδας). Ήταν αυστηρό, σχεδόν σε κτηνώδες επίπεδο, αλλά δε γινόταν ουσιαστικό μάθημα. Οπότε ό,τι κατάφερα στα αγγλικά το κατάφερα με προσωπική προσπάθεια και μια βοήθεια από όποια καλή πιτσιρίκα καθηγήτρια έσπευδε να βοηθήσει, όταν έλειπε η κανονική καθηγήτριά μας, που ήταν συνάμα και διευθύντρια. Κόπηκα την πρώτη φορά που έδωσα Lower Cambridge, όλως τυχαίως στο Listening! Ξαναέδωσα το δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς Michigan και το πέρασα. Τα παράτησα πρώτη λυκείου και τα ξαναέπιασα στο πρωτο έτος της σχολής, αλλά σε άλλο φροντιστήριο. Με δυο χρόνια μαθημάτων (ένα για το επίπεδο του Advanced, ένα για το επίπεδο του Proficiency) κατάφερα και πήρα το proficiency και το Cambridge και το Michigan. Σαν επίπεδο τα κατέχω ικανοποιητικά, τουλάχιστον σε βαθμό να κατανοώ και να τα χρησιμοποιώ για καθημερινή χρήση. Αλλά ακόμη δυσκολεύομαι σε καμιά λέξη που δεν την πετυχαίνω συχνά ή σε επίθετα περίεργα.Μαζί με τα αγγλικά μάθαινα και γερμανικά (έχω αναφερθεί εκτενώς σε άλλο φόρουμ για τα βιβλία που έκανα). Σαν γλώσσα μου άρεσε και μου αρέσει πάρα πολύ και κάπου θα ήθελα να τη μιλάω και να τη χρησιμοποιώ με άνεση. βέβαια, σαν γλώσσα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ως παιδί, όπως και στα αγγλικά, δεν καθόμουν να μάθω θεωρία στη γραμματική ή να αποστηθίσω λεξιλόγιο (αυτό το σιχαινόμουν πάντα στις ξένες γλώσσες... να αποστηθίσεις λεξιλογιο...). Οπότε δυσκολευόμουν πάρα πολύ, απο τη στιγμή που δεν τριβόμουν με τη γλώσσα αρκετά συχνά. Τα αγγλικά μπορούσα να τα βρω σε τραγουδια και ταινίες, τα γερμανικά όμως;;; Με τα πολλά πήρα το Grundstufe στην πρώτη λυκείου, έκανα μια χρονιά ακόμα για Mittel, αλλά τα σταμάτησα λόγω πανελληνίων. Τα ξαναξεκίνησα πέρσι, όπου κατάφερα και πήρα και το B2. Τα ξανασταμάτησα, γιατί τώρα είμαι στο πτυχίο, αλλά θέλω πολύ να τα συνεχίσω και να καταφέρω να τα μιλήσω κι εγώ με άνεση! Το εντυπωσιακό είναι πως όλοι μου λένε ότι έχω πολύ καλή γερμανική προφορά για Έλληνα, αλλά τι να την κάνεις όταν δε μπορείς να μιλήσεις τη γλώσσα... Με κουράζει πολύ το να ψάχνω συνέχεια τι σημαίνει το ένα και το άλλο, οπότε κάπου τεμπελιάζω και δεν ψάχνω στο νετ πράγματα για να την εξασκήσω.
Όσο για το ποιά ξένη γλώσσα είναι καλύτερη, σημασία έχει το τι αρέσει στον καθένα. Τα γαλλικά μπορεί να μου ακούγονται ωραία, αλλά με χαλάει αυτός ο ελιτίστικος αέρας που τα διαπνέει. Είχα δει το "Μη αναστρέψιμος" με τη Μόνικα Μπελούτσι και στην κλασσική σκηνή του βιασμού κόντεψα να βάλω τα γέλια με το πώς ακούγονταν οι όποιες "σεμνές λέξεις" του Κάσελ. Ακούγονταν σαν να της έλεγε "καλημέρα, τι κάνεις, να 'σαι πάντα καλά". Βέβαια, δεν απορρίπτω την πρόταση το να τα μάθω κάποια στιγμή. Σίγουρα, όμως, μου αρέσουν πολύ λιγότερο από όσο μου αρέσουν τα γερμανικά. Για έναν ανεξήγητο λόγο, όσο βαριά και δύσκολη γλώσσα κι αν είναι, με τραβούν. Ίσως να είναι και αυτή τους η δυσκολία η πρόκληση του να τα μάθεις.
Όπως έχω ξαναπεί, είμαι φαν των ιστοριών του Thor. Δεν έχω λόγια, το μόνο που έχω να πω είναι ότι θέλω κι άλλες! (Έτσι μου έρχεται και να τις ψάξω που βρίσκονται σκόρπιες στο φόρουμ και να τις συγκεντρώσω όλες μαζί) 
