Ρετρό Χριστούγεννα στην πόλη / το χωριό

[Juanita]

(Ρετρό) Χριστούγεννα δεν είναι μόνο το στολισμένο δεντράκι στο σαλόνι. οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα στις πιατέλες, τα δώρα και οι ευχές που ανταλλάζουμε...



Για μένα, τα Χριστούγεννα ξεκινούσαν από το πρώτο στολισμένο μαγαζί που έβλεπα στο κέντρο της Αθήνας.

Την αρχή την έκαναν συνήθως τα μεγάλα πολυκαταστήματα:

Ο "Λαμπρόπουλος" και το "Μινιόν" συναγωνίζονταν πάντα για το ποιό από τα δύο θα είχε την καλύτερη βιτρίνα, το καλύτερο γιορτινό θέαμα για τα πιτσιρίκια. Στη συνέχεια, ο Δραγώνας, ο Κλαουδάτος οι μεγάλες φίρμες της ένδυσης και τα σούπερ μάρκετ...



Ωωωω... τα σούπερ μάρκετ... Ο παράδεισος κάθε λιχούδη... εκεί όπου έβρισκε τυλιγμένες σε γυαλιστερό χαρτί και σε χριστουγεννιάτικα σχέδια σοκολάτες και σοκολατάκια (οκ... υπάρχουν ακόμη... ) καθώς και κλασικές σοκολάτες αλλά σε εορταστική συσκευασία... Ποιός δε θυμάται τις μεγάλες συσκευασίες της ΙΟΝ με τις δύο σειρές τετραγωνάκια και τους πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς που κάναμε πιέζοντας ή τραβώντας τις σειρές... (ποτέ δεν ήμουν καλή στις περιγραφές... )



Μετά τα κάλαντα, και αφού ο καθένας έπαιρνε το μερίδιό του, ξεχυνόμασταν στα μαγαζιά της γειτονιάς για να το καταθέσουμε μαζί με όσα άλλα χρήματα είχαμε προκειμένου να πάρουμε δώρα για όλη την οικογένεια. Θυμάμαι έντονα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου να χαζεύω κάτι μικροσκοπικά χριστουγεννιάτικα παζλ, το κάθε σχέδιο στο μικρό του κουτάκι, και από το κασετόφωνο του μαγαζιού να ακούγονται τα "Χιόνια στο καμπαααααναριόοοοοοο...

... Δεν ήξερα ποιό να πρωτοδιαλέξω... τα ήθελα όλα... αλλά τελικά θυσίαζα τα χρήματά μου προσπαθώντας να ευχαριστήσω τους άλλους.



Εκείνα τα χρόνια, ο Δήμος δεν ξόδευε χρήματα σε λαμπιόνια και φιοριτούρες. Δεν υπήρχαν τεράστια δέντρα στολισμένα στην κεντρική πλατεία, ούτε φωτάκια σε κάθε μεγάλη πλατεία. Υπήρχαν όμως αρκετοί αγιοβασίληδες ντυμένοι στα ερυθρόλευκα οι οποίοι χτυπώντας κάτι καμπανάκια σαν εκείνα που είχαμε στα σχολεία, καλούσαν τα πιτσιρίκια να βγάλουν μιά αναμνηστική φωτογραφία δίπλα στο πόνυ τους και τον σχεδόν άδειο από τα δώρα σάκο. Ήταν η επιβεβαίωση πως ο Άγιος είναι στην πόλη μας και κάποια στιγμή το βράδυ θα περάσει και από το σπίτι να μας αφήσει τα δώρα μας. (Εννοείται πως θα ανέβαινε από το μπαλκόνι γιατί το τζάκι είχε αντικατασταθεί από το καλοριφέρ... )



Για εμάς τα πιτσιρίκια, η γιορτή στο σχολείο με την τυχαία ανταλλαγή μικρών δώρων που φέρναμε, ήταν το έναυσμα για την έναρξη των γιορτών. 15 ολόκληρες μέρες απαλλαγμένοι από σχολικές υποχρεώσεις και το μόνο που είχαμε κατα νού ήταν πότε θα ευκαιρήσει η μαμά Κριός να μας μαζέψει για να πάμε μιά βόλτα στο κέντρο της πόλης (απ΄όπου πάντα γύριζα σέρνοντας έναν πλαστικό ΑηΒασίλη από το σκούφο... )

Πραγματικά ευτυχισμένα χρόνια...

 

[circleag]

Μπραβο Juanita φοβερες αναμνησεις!!

 

[Λορένα]

Σειρα εχουν τα χριστουγεννα στο χωριο :

Θυμαμαι τον πατερα μου και τους αλλους γειτονες να σφαζουν το παραδοσιακο γουρουνοπουλο, και μετα.. να βρωμαει το σπιτι απο την μυρωδια του ωμου κρεατος, σε τετοιο βαθμο που να μην μπορω να φαω τιποτα και ουτε νερο να πιω γιατι ολα κρεας μου μυριζαν.

Θυμαμαι την μαμα να φτιαχνει τα παραδοσιακα φαγητα των χριστουγεννων : πατσά, αλευριά, πρασσοτηγανια, λουκανικα και καποια αλλα που δεν θυμαμαι.

Και παλι το σπιτι πλημμυριζε απο μυρωδιες που και (παλι) δεν αρεσαν σε μενα.

(Ευτυχως καναμε και κουραμπιεδες..)

Τότε δεν στολιζαμε δεντρα σε εξωτερικους χωρους για να βλέπει η γειτονια. Ενα δεντρακι για το καλο σε μια γωνια, αλλα και ουτε η κοινοτητα του χωριου θυμαμαι εκανε τιποτα, οποτε τα χριστουγεννα για μενα εμειναν στην μνημη σαν το σχολαστικο καθαρισμα οοοοοολου του σπιτιου, και η ετοιμασια παραδοσιακων φαγητων.

Ηταν τα καλαντα επισης εθιμο, που περναμε με την σειρα οολα τα σπιτια του χωριου, παρεες παρεες, και μας ανοιγαν με χαρα τα σπιτια και μας εδιναν εκτος απο χρηματα, γλυκα και καραμερες. Υπηρχε νοητος χαρτης με τους πιο ανοιχτοχερηδες ή τσιγκουνηδες του χωριου (καθως και με την γιαγια που μας ετοιμαζε φώτες.. (στρογγυλα ψωμακια) τι θυμηθηκα τωρα για τα φωτα recry: και μασουλουσαμε στην διαδρομη γιατι επεφτε και πεινα).

Ημερα (η μαλλον νυχτα) γιορτης, ηταν η στιγμη που επισκεπτομασταν την γειτονικη πολη για τις αγορες. Η ολη στολισμενη εικονα τα καταστηματα με τα γιορτινα, και τα καθε λογης δωρα και παιχνιδια, ειναι η πιο ομορφη εικονα που εχω σαν παιδι. Μου αρκουσε και μονο να τα χαζευω, σαν να ζουσα σε παραμυθι.

Η γιορτη του σχολειου που ανταλλασαμε δωρα (ολοι παζλ περναμε για καποιον παραξενο λογο, κατι μικρουλικα παζλ), και λεγαμε τα καλλαντα, ενω κοιτουσαμε και το ρολοι ποτε θα φυγουμε. Την καλυτερη γιορτη θυμαμαι την περνουσαμε στο φροντιστηριο των αγγλικων (εκει ειχαμε και μπολικα γλυκα και καλυτερα δωρα και ημερολογια κτλ).

Μια φορα εκανε παρτυ και ενας συλλογος. Καλα περασαμε, φαγαμε,τραγουδησαμε πηρα και δυο βιβλια σαν δωρο

Και τελος η μερα των χριστουγεννων οπου μετα το συντομο για μενα τραπεζι που κλασσικα ετρωγα μονο την σαλατα (για τους λογους που προανεφερα) η μερα περναγε στην τηλεοραση βλεποντας οοοοολο το εορταστικο προγραμμα, διοτι για να βγεις εξω, σκονταφτες στον εξης λογο της μαμας : τα χριστουγεννα ο κοσμος καθεται σπιτι του, δεν τρεχει στα ξενα. Μια απο τα ιδια περνουσε και η επομενη μερα (ευτυχως ειχε καλες ταινιες και παιδικα τοτε)

 

[Juanita]

Τα δύο κανάλια τις παραμονές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έβαζαν διάφορα εορταστικά προγράμματα τα οποία συνήθως κρατούσαν μέχρι αργά. Συνήθως δεν προλάβαινα να τα δω μέχρι τέλους οπότε ευτυχώς επαναλαμβάνονταν την επομένη εκεί γύρω στο μεσημέρι.

Μακράν το καλύτερο εορταστικό πρόγραμμα που θυμάμαι ήταν τα "Χριστούγεννα των Οριζόντων" την παραμονή του ΄91.



Τα απογεύματα συνήθως πηγαίναμε επίσκεψη σε κάποιο συγγενικό ή φιλικό σπίτι αλλά μεγαλώνοντας άρχιζα να τα βαριέμαι αυτά και τις περισσότερες φορές προτιμούσα να πηγαίνω σινεμά. Ανήμερα των Χριστουγέννων επέλεγα να δω κινούμενα σχέδια ενώ την Πρωτοχρονιά μιά σινεφίλ μέσα στο πνεύμα των εορτών: Άριελ, Αλαντίν, Ποκαχόντας, Πεντάμορφη, Φαντασία, Χιονάτη είναι μερικά από τα καρτούν που έχω συνδυάσει με τις χριστουγεννιάτικες μέρες.

 

[krios]

Τα Χριστούγεννά μου ήταν συνυφασμένα κάθε χρόνο με την βόλτα στο Μινιόν και το Λαμπρόπουλο. Η μητέρα μου μας πήγαινε εκεί κάθε χρόνο με τη Χουανίτα. Δεν θυμάμαι κανένα παιχνίδι εκεί μέσα. Τα περίμενα πως και πως όχι για τα παιχνιδάδικα. Μαγικό για μένα ήταν το ανέβασμα στις κυλιόμενες σκάλες της Ομόνοιας. Επίσης που λέγαμε τα κάλαντα με τη Χουανίτα. Ευχαριστώ Χουανίτα που αποτελείς το πιο όμορφο κομμάτι των Χριστουγέννων μου. Και φυσικά το πιο χαρούμενο και ανέμελο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας.

 

[don dokken]

Δεν μου αρεσει να γκρινιαζω,αλλα...

Θυμηθειτε,γιορταζουμε ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,τη γεννηση του Χριστουλη.

Οσο και αν τα παμε καλα η οχι με τη θρησκεια αυτο γιορταζουμε,τη γεννηση του θεμελιωτη της κυριαρχης θρησκειας.

Οχι τη μνημη της αγνωστης γαλοπουλας,οχι τη γεννηση του εφευρετη της ποκας κ του μπλακ τζακ,οχι την καθιερωση του 13ου μισθου..

Αυτο που ολοι τεινουμε να ξεχασουμε ειναι οτι τα Χριστουγεννα ειναι θρησκευτικη γιορτη.Και μη νομιζετε οτι τα λεει κανας φανατικος θρησκοληπτος αυτα.Η τελευταια φορα που βρεθηκα στη μεγαλη λειτουργια των Χριστουγεννων ,ηταν πριν μερικα χρονια επειτα απο ξενυχτι και πανω στο χανγκοβερ αναζητησα αυτο χαμενο νοημα των Χριστουγεννων που το βιωνα βαθυτερα ως παιδι.

Χριστουγεννα δεν ειναι υπερκαταναλωση,δεν ειναι αποδρασεις στην αραχωβα η και το καιμακτσαλαν..Δεν ειναι τελως παντων αυτο που τεινει να γινει και οι θιασωτες της παγκοσμιοποιησης επιθυμουν..

Δεν ειναι santa clauss ,αυτη η γραφικη φιγουρα της coca cola που μεχρι κ οι κινεζοι η οι μουσουλμανοι εχουν ενταξει στην κουλτουρα τους.

Για σκεφτειτε λιγο βαθυτερα πως βιωναμε εμεις αυτες τις-πως να το κανουμε-Αγιες μερες τη δεκαετια του 70 ,του 80.

Σημερα περιμενα παιδακια να τραγουδησουν τα καλαντα..Εις ματην.μονο 2 μακρυνες ανηψιες μου ηρθαν.Περυσι 2 παρεες..Προπερσι 3.

Αναπολω τα χρονια που απο 7 το πρωι μεχρι αργα το απογευμα το κουδουνι δε σταματαγε να χτυπα και ακουγες το "να τα πουμε"αμετρητες φορες..

Α,και επιτελους..Χορτασαμε απο ξενα τραγουδια "εορταστικα" απο WHAM k Σινατρα κλπ..Αυτος ο ερμος ο τοπος εχει υπεροχα χριστουγεννιατικα τραγουδια που αξιζει να μην τα λησμονησουμε και να τα περασουμε τουλαχιστον στα παιδια μας..(και αυτο το λεει ενας τελειωμενος ροκας ..)

Σε λιγα χρονια δεν θα ευχομαστε καλα Χριστουγεννα..Θα ευχομαστε

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,γιατι θα μας λειπουν.

Αν συνεχισω θα ειμαι εκτος θεματος ,οποιος καταλαβε,καταλαβε..

Ειλικρινεις ευχες σε ολα τα παιδια του φορουμ και 2 φορες στα παιδια τους!

ΥΓ:Σ ΑΥΤΟ ΤΟ FORUM ΠΟΥΡΘΑΜΕ

Ο SERVER ΝΑ ΜΗΝ ΣΒΗΣΕΙ

ΚΙ Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

[Omenforever]

Στώμεν καλώς Don.

 

[don dokken]

..και πριν αλεκτωρ λαλησαι..

Η αντίστοιχη υπηρεσία της ελληνικής "τροχαίας", η Βρετανική αστυνομία "μεταφορών", έριξε στον κάλαθο των αχρήστων την λέξη "Χριστούγεννα", για πρώτη φορά φέτος. Η υπηρεσία αυτή, προχώρησε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων σε μια διαφημιστική καμπάνια, η οποία είχε ως σκοπό να επιδείξει την πολυπληθή παρουσία της στους βρετανικούς δρόμους, χρησιμοποιώντας μια αφίσα, σε εθνικό επίπεδο. Αρχικά το σλόγκαν της αφίσας ήταν το "Christmas presence" (Χριστουγεννιάτικη παρουσία) μια σαφή αναφορά στην γνωστή φράση «christmas presents» (χριστουγεννιάτικα δώρα). Κάποιοι όμως "εγκέφαλοι" στο τμήμα "μάρκετινγκ" της εταιρίας, αποφάσισαν ότι η λέξη Χριστούγεννα δεν ήταν "πολιτικά ορθή" καθώς θα μπορούσε να... προσβάλλει τους μη Χριστιανούς και αντικατέστησαν την λέξη Christmas με το holiday. Σαν αποτέλεσμα είχαμε το σλόγκαν "Holiday Presence".

Χιλιάδες τέτοιες αφίσες έχουν βρεθεί τις τελευταίες εβδομάδες σε κεντρικούς δρόμους, σιδηροδρομικούς σταθμούς και άλλα μέρη στην Μ. Βρετανία, ξεσηκώνοντας τις διαμαρτυρίες πολλών που πιστεύουν ότι μια τέτοια επίδειξη "πολιτικής ορθότητας" το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί τους Χριστιανούς.

Κάθε χρόνο, στην Μ. Βρετανία όλο και περισσότεροι οργανισμοί αποφεύγουν να χρησιμοποιούν την λέξη Χριστούγεννα για την εορταστική περίοδο, ενώ ακόμη και εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα, αποφάσισαν να μην κάνουν τις καθιερωμένες χριστουγεννιάτικες γιορτές τους, για να μην... προσβάλλουν τους αλλόθρησκους εργαζόμενούς τους. Ήδη από το 1997 το δημοτικό συμβούλιο του Birmingham χρησιμοποίησε την λέξη Winterval για να περιγράψει τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, ξεκινώντας μια σειρά τέτοιων φαινομένων, με τελευταίο παράδειγμα το Dundee το οποίο για τις φετινές εορταστικές δραστηριότητες χρησιμοποίησε τον τίτλο Winter Night Light Festival, το οποίο μεταφράζεται περίπου ως "Φεστιβάλ Φωτός της χειμωνιάτικης νύχτας". Τώρα τι ακριβώς σημαίνει αυτό, περιμένουμε ακόμη να το μάθουμε.

Φέτος όμως, ακόμη και στο... συντηρητικό κόμμα δημιουργήθηκε αναστάτωση, όταν οι χριστουγεννιάτικες κάρτες που τυπώθηκαν για λογαριασμό των στελεχών του έγραφαν "Season's Greetings" αποφεύγοντας κάθε θρησκευτική αναφορά. Μετά από διαμαρτυρίες μελών του κόμματος, τυπώθηκαν νέες κάρτες με την καθιερωμένη ευχή "Καλά Χριστούγεννα".

Η όλη κατάσταση θυμίζει ολοένα και περισσότερο την δυστοπική νουβέλα του Τζορτζ Όργουελ «1984». Όπου το καθεστώς χρησιμοποίησε την "νέα γλώσσα" ή αλλιώς newspeak. Εξηγώντας την χρησιμότητα αυτής της κίνησης, ο Όργουελ έγραφε: Όταν μια ολοκληρωτική κοινωνία, ελέγχει την γλώσσα, ελέγχει τις λέξεις που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν και τους τιμωρεί για την χρήση λέξεων διαφορετικών από των "επισήμων", σταδιακά ολόκληρος ο πληθυσμός θα φοβάται τόσο πολύ, που θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν τους πολιτικά ορθούς όρους ακόμη και στις σκέψεις τους, για να σιγουρευτούν ότι δεν θα τους... ξεφύγει κάποια λέξη, που θα τους κάνει να χάσουν τις δουλειές τους ή να συλληφθούν.

 

[saboter]

Σιγά-σιγά, οδεύουν όλα προς την απόλυτη απομυθοποίηση. Μεθοδικά και στοχευμένα, βάλλονται τα "απομεινάρια" της κάθε κουλτούρας, ώστε να οδηγηθούν στο μηδενισμό, στην τέλεια "επίπεδη" κατάσταση που τόσο προφητικά περιέγραψε ο Όργουελ.

Εφιαλτικό και εξοργιστικό μαζί!

Εμείς πάντως σθεναρά ας γιορτάζουμε "δογματικά" τα Χριστούγεννα, σε πείσμα όσων επιχειρούν να μας τα εξαφανήσουν...

 

[thebest20]

Δεν θα ξεχάσω τις επισκέψεις στα σπίτια των Χρήστων,Χριστίνων,Βασίληδων κλπ εκείνη την περίοδο...Εγώ πείραζα τα φώτα αλλά και τις τηλεοράσεις GRUNDIG και URANYA (για να δω σε ποιες συχνότητες πιάνουν τα κανάλια) σε όποιο σπίτι πηγαίναμε επίσκεψη!Για να μείνω ήσυχος έπαιρνα playmobil από το σπίτι,για να παίζω!Ακόμα την παραμονή των χριστουγέννων είχαμε κόψει και κουλούρα αρκετές φορές (αν και δεν το συνηθίζαμε εμείς,ούτε οι γνωστοί μας)

 

[TallMan]

...Και να φανταστείτε, για να το πάρουμε από την ανάποδη, πως οι Ιάπωνες γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ως έθνος κανονικότατα, παρόλο που δεν είναι χριστιανοί και δεν προκαλείται πρόβλημα στη θρησκεία τους, απλά γιατί γουστάρουν την όλη φάση και το κλίμα των Χριστουγέννων...

Japanese Christmas

 

[Patapoufa]

Θυμάμαι που αξημέρωτα σηκωνόμαστε για να πάμε στην εκκλησία στο χωριό. Τα φώτα των σπιτιών ήταν αναμμένα καθώς όλοι ετοιμαζόταν να πάνε στην εκκλησιά και η κάμπάνα χτυπουσε χαρούμενα! Μετά τη Θ. Λειτουργία πηγαίναμε ζστη γιαγιά όπυ τρώγαμε παραδισιακά φαγητά. (με χοιρινό πάντα κρέας

)

 

[johnny19818]

Τα Χριστούγεννα δεν ήταν και η καλύτερη περίοδος των παιδικών μου χρόνων! Ενώ όλοι όπως λέτε χαιρόσασταν τα δώρα και τις διακοπές, η ωραία αυτή εορτή στην σε μας συνέπιπτε με την συγκομιδή του ελαιοκάρπου στα χωράφια. Έτσι μόλις κλείνανε τα σχολεία όλη η οικογένεια (πλέον) πηγαίναμε στα χωράφια μας και μαζεύαμε τις ελιές. Από 8 χρονών έχω επιδωθεί στο σπορ αν και τα τελευταία χρόνια την έχω γλυτώσει κάπως. Γιατί δεν είναι μόνο η κούραση αλλά και η γκρίνια των δικών μου που δεν μπορούν να συννενοηθούν αν κάτι δεν πάει καλά κτλ. και μου τη δινουν στα νεύρα. Για τη μέρα των Χριστουγέννων τώρα θυμάμαι πολλές φορές να πηγαίνουμε στο σπίτι των παππούδων και ερχόταν και η θεία μου με την οικογένεια της και να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Τι ψητά, τι σαλάτες, τζατζίκι, ρώσσικη ακόμη και σούπα υπήρχε στο τραπέζι. Εκείνη την περίοδο υπάρχει και το έθιμο να δίνουν λεφτά οι γονείς και παππούδες στα παιδιά το οποίο (ευτυχώς) το κάνουν και σήμερα και ήταν η χαρά μας να μαζέψουμε κανένα φράγκο. Έπειτα θα βγαίναμε όλοι για καφέ στην καφετέρια του χωριού.

 

[BETTY BOOP]

Με μεγάλη χαρά περιμέναμε τις διακοπές των Χριστουγέννων (όπως του Πάσχα και του καλοκαιριού) για να χορτάσουμε ξεκούραση και παιχνίδι.Το σπίτι έπαιρνε γιορτινή όψη με το στόλισμα του δέντρου (με κορυφή, όχι αστέρι), τη φάτνη καθώς και λαμπιόνια πολύχρωμα που αναβόσβηναν. Τη διακόσμηση συμπλήρωναν φουσκωτοί Αγιο-Βασίληδες και υπήρχαν πιατέλες στο τραπέζι με μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Καθιερωμένες οι βόλτες στο στολισμένο πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ και η σχετική φωτογραφία (σε polaroid) με τον αγαπημένο μας Άγιο Βασίλη στα πολυκατάστηματα ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ και ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ. Περίμενα με χαρά αλλά και αγωνία τον Αγιο Βασίλη για το δώρο μου (είχα φροντίσει να του γράψω και γράμμα όπου ζητούσα τι ήθελα να μου φέρει) και πρώτη άνοιγα τα πακέτα την επόμενη μέρα, αφού δεν έμενα ως αργά το βράδυ...


Βέβαια πίστευα στην ύπαρξη του αγαπημένου άγιου των παιδιών... Ιδιαίτερα θυμάμαι ότι του έγραφα γράμμα (σε ποια διεύθυνση το έστελνα δεν θυμάμαι) όπου ζητούσα το δώρο μου. Φανταζόμουν να μπαίνει στο σπίτι με μαγικό τρόπο, αργά το βράδυ όταν όλοι είχαν πάει για ύπνο, από το μπαλκόνι, αφού τζάκι δεν είχαμε, αθόρυβα να αφήνει τα δώρα και να δοκιμάζει μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Νόμιζα ότι αν ξυπνήσω τη νύχτα θα τον βρω στο σπίτι...να τριγυρίζει...


Αργότερα (ήμουν στην Ε' τάξη) με έκπληξη είδα να βάζουν οι μεγάλοι κάτω από το χριστουγεννιάτικο δεντρο τα δώρα μου, μια κούκλα ΒΑRΒΙΕ και μια μπάλα μπάσκετ! Παρίστανα την ανήξερη αλλά για να πω την αλήθεια, τότε έφυγε η μαγεία που ένιωθα..


...μας έπιανε μελαγχολία όταν τελείωναν οι διακοπές και έπρεπε να γυρίσουμε στις σχολικές μας υποχρεώσεις... :flower:

 

[Thor]

Ωραία! Μου αρέσει που ξαναθυμόμαστε επίκαιρα θεματάκια κάθε χρόνο.

Χριστούγεννα στο χωριό λοιπόν...

Βασικά εμείς που μεγαλώσαμε σε χωριό (γνωστοί και ως χωριάτες ), περνούσαμε και τον υπόλοιπο χρόνο στο χωριό οπότε δεν είχαμε ταξίδια και προετοιμασίες ταξιδιών, και ήμασταν αυτοί που μας ερχόταν τα σπαστικά από τις πόλεις για επίσκεψη και όχι αυτοί που πήγαιναν επίσκεψη στους μπουρτζόβλαχους στο χωριό. Υπήρχε χαρά για τις διακοπές αλλά και για τα κάλαντα που πέρα από το χαβαλέ τους αύξαναν κατακόρυφα τα ρευστά διαθέσιμά μας (πρόσκαιρα γιατί επενδυόταν τάχιστα σε κόμιξ, πλεϊμομπιλ και βιβλία). Φυσικά υπήρχε χαρά και για το ότι ξαναβλέπαμε ξαδέρφια και γείτονες από τις πόλεις (συνηθέστερα από την Αθήνα) μετά από 3-4 μήνες αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αρχίζαμε να ξενερώνουμε αφενός από το ενδιαφέρον που έδειχναν όλοι γι' αυτούς (αδιαφορώντας για εμάς) αλλά κυρίως για την ξερολίαση που είχαν πάθει (μάλλον μεταδιδόταν στην Αθήνα με το νερό), για το γεγονός ότι ειρωνευόταν την φοβερή μας προφορά και για το γεγονός ότι τα κοριτσόπουλα τους αντιμετώπιζαν λες και δεν ήρθαν ακτοπλοϊκώς από Αθήνα αλλά από το Θιβέτ με ποδήλατο (αυτό το τελευταίο μας πείραζε μετά το γυμνάσιο) οπότε παρακαλούσαμε να περάσουν οι μέρες και να πάνε από εκεί που ήρθαν (αρχικά γιατί αργότερα παρακαλούσαμε να πάνε σε αρκετά θερμότερα κλίματα). Φυσικά το διάστημα από την άφιξη ως της ευχή να τους ευχηθούμε γρήγορα καλό κατευόδιο μειωνόταν όσο περνούσε ο καιρός με αποτέλεσμα στην ύστερη εφηβεία η απάντηση στο "Θα έρθει ο θείος Μπάρμπας με τα παιδιά του των Αγίων Δέκα" να είναι "Α! Και πότε φεύγουν;"

Ένα άλλο γεγονός στον εορτασμό των Χριστουγέννων στο χωριό που μας τρόμαζε αλλά και μας ενθουσίαζε, και κατά πάσα πιθανότητα διαμόρφωσε την εκλεπτυσμένη συμπάθειά μας σε ποιοτικές ιταλικές (και όχι μόνο) ταινίες τρόμου των δεκαετιών του 70-80 ήταν η σφαγή του χοίρου. Ο παππούς μου αγόραζε ένα γουρουνάκι μου εξέτρεφε για μερικούς μήνες και μετά μαζευόμασταν όλη η γειτονιά για να το σφάξουμε (οι ενήλικοι δηλαδή) τα παιδιά ανεβαίναμε σε μια υπερυψωμένη πεζούλα (1-1,5 μέτρο από το έδαφος) ώστε να βλέπουμε και να μην κινδυνεύουμε από το γουρούνι αν ξέφευγε. Είναι απίστευτο πόσο αίμα βγάζει ένα γουρούνι που σφάζεται...

Από μικρός ήξερα ότι το δώρο μου το δίνουν οι γονείς μου και οι παππούδες μου. Ακόμα και σήμερα θεωρώ καλύτερο το ότι γνώριζα ότι το παιχνίδι ή το ρούχο μου το δώριζε ο πατέρας μου ή ο παππούς μου γιατί με αγαπούσε παρά ένας καλόγερος που πέθανε στην Μικρά Ασία πριν από 1650 χρόνια, αυτό είναι προσωπική άποψη πάντως. Παρόλα αυτά φέτος με ντύσανε 2 φορές Άι Βασίλη για να μοιράζω δώρα σε παιδάκια (οπότε μάλλον ή πρέπει να αλλάξω ιδέες ή να κάνω δίαιτα). Την πρώτη φορά που βγήκα για κάλαντα, όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού, ήμουν μαζί με ένα κορίτσι από την γειτονιά μου, ένα χρόνο μεγαλύτερο. Αυτή πίστευε ακράδαντα ότι τα δώρα τα φέρνει ο Άι Βασίλης εγώ όχι οπότε όταν το έφερε η κουβέντα κατά το μεσημεράκι το αποτέλεσμα ήταν να μαλώσουμε έντονα και τελικά να διαλύσουμε το συγκρότημα.

Αυτά για τώρα. Αν θυμηθώ κάτι άλλο θα το γράψω τον δεκαπενταύγουστο

 

[Wally]

Χαχαχαχαχα

 

[perlastar]

Πραγματικά το ποστ του Thor ήταν άκρως διασκεδαστικό με αυτήν την υπέροχη δόση ειρωνείας και χιούμορ! Ήταν και ενδιαφέρον, γιατί δείχνει μία άλλη οπτική γωνία, το πώς έβλεπαν τα παιδάκια του χωριού όλες αυτές τις εορταστικές αφίξεις των πρωτευουσιάνων ή των παιδιών της πόλης γενικότερα, κι απ'ότι βλέπω κάθε άλλο παρά ευχάριστα ήταν τα πράγματα. Άντε και Καλά Χριστούγεννα Thor, θα περιμένω ανυπόμονα να γράψεις κι άλλες τέτοιες αναμνήσεις την κατάλληλη εποχή, δηλαδή, όπως σωστά λες, τον δεκαπενταύγουστο :animlaugh: