Ρετρό βιβλία με κοινωνικά μηνύματα

[Domenica]

Πρέπει να είναι το ''Ταξίδι που σκοτώνει᾽᾽ που αναφέρει πιο πάνω και η Αριάδνη. Σίγουρα πάντως παίζει ρόλο και η ηλικία που διαβάζεις κάτι. Εγώ ειχα διαβάσει το συγκεκριμένο 16-17 και μου είχε φανεί πολύ αστείο, είχε όλα τα κλισέ που μας έλεγαν για τα ναρκωτικά! Σίγουρα δεν βοηθούσε πως τότε είχα ηδη διαβάσει και αρκετά βιβλία για ναρκωτικά από πολύ μικρή, (μεταξύ των οποίων και το ᾽᾽Τζάνκι᾽᾽του Γουίλλιαμ Μπάροουζ άλλο ένα σοκ) φαντάζομαι πως αν το πετυχεις μικρός έχει άλλη επίδραση.

Πάντως τα πιο σοκαριστικά βιβλία με κοινωνικά θέματα ήταν διάφορων εντελώς κλασσικών Ελλήνων συγγραφέων (Μυριβίλης, Καραγάτσης, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης κ.τ.λ.) σε σχέση με την θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Αξέχαστη μου έχει μείνει η ''Μανιάτισσα᾽᾽, δυστηχώς δεν θυμάμαι τίνος αλλά έγινε και σειρά με την (κάπως υπερβολικά σέξι για τον ρόλο είναι αλήθεια) Ελένη Ανουσάκη. Ε, ρε γέλια αξέχαστα! Λοιπόν οτι και να έκανες ήσουν καταδικασμένη σε μιά ζωή καταπίεσης και πρόωρων γηρατιών και αν δεν σου άρεσαν οι συμβιβασμοί και ήσουν απλά ο ευατός σου πάθαινες τα χειροτέρα με όλο το χωριό να σε κοροιδεύει / βρίζει / χρησιμοποεί ή και τελικά σκοτώσει. Μια προσεχτική ανάγνωση σου κόβει με το μαχαίρι την νοσταλγία.

Σε σχέση πάντως με τα βιβλία που λέγαμε έχουμε μια οικογενειακή φίλη κοινωνική λειτουργό και μου δώριζε κάμποσα μαζί με Μπουσκάλια και Πιντέρη, θα θυμηθώ και θα γράψω.

Μια φίλη μου είχε κάνει δώρο ένα το οποίο είχε απέξω την κοπέλα του Timotei και ήταν η ιστορία μιας κοπέλας στην Αγγλία που θέλει να γίνει τραγουδίστρια στην όπερα αλλά δεν τα πάει καλά σε οντισιόν και τελικά γίνεται τραγουδίστρια φολκ-ροκ συγκροτήματος (μύνημα πρώτο - πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις). Εχει τώρα μια φίλη που ειναι έφηβη και ανύπαντρη μητέρα και παράτησε το σχολείο και τα φέρνει βόλτα δύσκολα και γενικά περνάει χάλια (μύνημα δευτερο - πρόσεχε κακομοίρα μου!). Ηταν όμως καλογραμμένο και αν κάποιος θυμάται τίτλο καλό θα ήταν να το θυμηθούμε.

Ηθελα να γράψω εδω και την ᾽Ἀργυρώ᾽᾽της Ν.Τζώρτογλου για ανθρώπους με αναπηρίες όμως απέκτησε δικό της thread!

 

[serano915]

Πρέπει να είναι το ''Ταξίδι που σκοτώνει᾽᾽ που αναφέρει πιο πάνω και η Αριάδνη. Σίγουρα πάντως παίζει ρόλο και η ηλικία που διαβάζεις κάτι. Εγώ ειχα διαβάσει το συγκεκριμένο 16-17 και μου είχε φανεί πολύ αστείο, είχε όλα τα κλισέ που μας έλεγαν για τα ναρκωτικά! Σίγουρα δεν βοηθούσε πως τότε είχα ηδη διαβάσει και αρκετά βιβλία για ναρκωτικά από πολύ μικρή, (μεταξύ των οποίων και το ᾽᾽Τζάνκι᾽᾽του Γουίλλιαμ Μπάροουζ άλλο ένα σοκ) φαντάζομαι πως αν το πετυχεις μικρός έχει άλλη επίδραση.

Τελικά δεν το έχω διαβάσει αυτό που λες, ίσως να θυμάμαι κάποιο άλλο.

Σαφώς και παίζει ρόλο η ηλικία που θα διαβάσεις ένα βιβλίο. Για παράδειγμα (μια και μιλάμε για τον Μάνο Κοντολέων) εκτός από το "Γεύση Πικραμύγδαλου" λίγο αργότερα διάβασα και το "Μάσκα στο φεγγάρι". Αν και τότε και στην ηλικία που ήμουν το είχα κάτι σαν ευαγγέλιο (βασικό θέμα του βιβλίου είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι σε σχέση με τις οικογένειές τους, αν και καταπιάνεται και με άλλα θέματα) όταν κάθισα να το ξαναδιαβάσω, όντας μεγαλύτερη, μου φάνηκε υπερβολικά απλοϊκό.

Τώρα, σε σχέση με τα ναρκωτικά, το πιο σοκαριστικό (για μένα πάντα) είναι αυτό που λέω παραπάνω "Η Αλίκη στη χώρα του LSD". Eίχα διαβάσει και το "Τσιμεντένιο δάσος" που αναφέρει η Kambia, αλλά δεν μου είχε κάνει την ίδια εντύπωση.

 

[Domenica]

Δεν έχω διαβάσει κανένα από αυτά τα δύο ακουγονταi ενδιαφέροντα πάντως!

 

[αριαδνη]

[quote=Domenica;282308

Πάντως τα πιο σοκαριστικά βιβλία με κοινωνικά θέματα ήταν διάφορων εντελώς κλασσικών Ελλήνων συγγραφέων (Μυριβίλης, Καραγάτσης, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης κ.τ.λ.) σε σχέση με την θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Αξέχαστη μου έχει μείνει η ''Μανιάτισσα᾽᾽, δυστηχώς δεν θυμάμαι τίνος αλλά έγινε και σειρά με την (κάπως υπερβολικά σέξι για τον ρόλο είναι αλήθεια) Ελένη Ανουσάκη. Ε, ρε γέλια αξέχαστα! Λοιπόν οτι και να έκανες ήσουν καταδικασμένη σε μιά ζωή καταπίεσης και πρόωρων γηρατιών και αν δεν σου άρεσαν οι συμβιβασμοί και ήσουν απλά ο ευατός σου πάθαινες τα χειροτέρα με όλο το χωριό να σε κοροιδεύει / βρίζει / χρησιμοποεί ή και τελικά σκοτώσει. Μια προσεχτική ανάγνωση σου κόβει με το μαχαίρι την νοσταλγία.

Ηθελα να γράψω εδω και την ᾽Ἀργυρώ᾽᾽της Ν.Τζώρτογλου για ανθρώπους με αναπηρίες όμως απέκτησε δικό της thread!

ναι εχεις δικιο απόλυτο για τους συμβιβασμους , αν δεν τους εκανες τοτε αλοιμονο..να θυμισω ενα άλλο την τρισευγένη, την ''μοναχοκόρη'' του Παλαμά, ετσι ονομάστηκε απο πολλους..το 1902 γραφεται βαθια συμβολικό και ποιητικό, η κορη του Δεντρογαλή, μια πανεμορφη και εκρηκτικη κοπέλα, ολο ορμή και νιατα και εξυπνάδα, πάνω από όλα όμως ανυπότακτη σαν νυκτερινη αυρα..ξωτικο σωστο μαζί και ανθρωπος, εναντιωνεται στον δεσποτικο πατερα της και παντρευεται τον γιο ενος θανασιμου εχθρου του, μια γυναικα που τολμά να ζητησει την ιδια την σεξουαλικη της απευλεθερωση..και όμως ο πατερας την καταριεται..και ομως εκεινη παλι ανυπότακτη και ως παντρεμενη θα ερθει σε ρηξη με τα κοινωνικα στεγανά που θα καθορισουν την μοιρα της! ντομενικα εχεις πολυ καλες γνωσεις, μακαρι να σε δουμε και σε αλλα ποστ γυρω απο παλιους συγγραφεις..ανυπομονω..

 

[knight rider]

Οριάνα Φαλάτσι, "Γράμμα σ'ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ" --->> Το απόλυτο ψυχοπλάκωμα με θέμα την άμβλωση "Το Τσιμεντένιο δάσος " Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου Λότη, με θέμα τα ναρκωτικά.

Εκτός από το "Τσιμεντένιο Δάσος", η συγκεκριμένη είχε γράψει και το "Σπίτι για πέντε" και το "Λάθος κύριε Νόϊγκερ", με θέμα τη "μεικτή" οικογένεια -και τις σχέσεις μεταξύ των μελών της -που προκύπτει όταν και οι δύο γονείς έχουν ξαναπαντρευτεί, έχουν κάνει παιδιά και έχουν χωρίσει... Αρκετά μπροστά η θεματολογία της συγκεκριμένης για την εποχή. Επίσης, και τα τρία βιβλία αποτελούν "τριλογία", με τα ορισμένα ίδια πρόσωπα να συμμετέχουν ή να επηρεάζουν την πλοκή των βιβλίων.

 

[Crimson Moonlight]

Έχω διαβάσει όλα τα παραπάνω βιβλία. Κάποια από αυτά ομολογώ πως ήταν συγκλονιστικά. Αν και του Μάνου Κοντολέων ήταν υπερβολικά μέτρια, δεν μου άρεσε όπως τα έγραφε.

 


Κάποια άλλα βιβλία που μπορώ να προσθέσω είναι Το S.O.S βοήθεια, που δεν θυμάμαι συγγραφέα, αλλά μιλούσε για τα ναρκωτικά στο σχολείο.


Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της της Άλκης Ζέη


Το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι/Στο γυμνάσιο/Ενα-ένα-τέσσερα/Κάτω απ' την καρδιά της, της Βούλας Μαστόρη που λέει την ιστορία μιας γυναίκας από κοριτσάκι και πώς διεκδικεί την ισότητά της στην κοινωνία.


Είμαι καθαρός ενός Γερμανού συγγραφέα που πραγματικά με σόκαρε με αυτά που έγραφε μέσα. Ναρκωτικά, βιασμοί, ομοφυλογυλλικό σέξ, κλοπές στη σκοτεινή Δυτική Γερμανία.


Το ποτάμι ζήλεψε επίσης της Βούλας Μαστόρη, για το πώς είναι να ζείς μ' έναν άρρωστο αδερφό και το αντίκτυπο που έχει ο θάνατος, οι εγχειρήσεις, οι θεραπείες και η παραμέληση από τους γονείς στο υγειές παιδί.


Η μικρή μαμά που δεν θυμάμαι ποιά το έγραψε και ήταν μία εγληματικά άθλια θρησκευτική προπαγάνδα ενάντια στην έκτρωση. Πολύ λάθος το μύνημα που έδινε στα νεαρά κορίτσια.


Ένα εισιτήριο, παρακαλώ, της Πώλης Μηλιώρη που μιλούσε για την βιοπάλλη της μεγάλης αδερφής που αφού τους εγκατέλειψε η μητέρα της έγινε η νοικοκυρά του σπιτιού με το ζόρι σταμματώντας το σχολείο. Μετά βγαίνει στη βιοπάλλη για να συντηρεί τον φοιτητή αδερφό της. Ενδιαφέρον είναι ότι η συγγραφέας δανείζεται το όνομα της Δήμητρας Γαλάνη ώς την μητέρα που παράτησε τα παιδιά για να γίνει τραγουδίστρια.


Ποιός σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα, για τον τρόπο που βλέπει ένας αυτιστικός τον κόσμο γύρω του.


Κορίτσια στην πρίζα της Jacqueline Wilson, που άν και κωμωδία παρουσιάζει πολύ παραστατικά την πίεση που δέχονται τα κορίτσια να είναι όμορφα, λεπτά, μοντέρνα, να βγαίνουν και να προχωρούν νωρίς με τ' αγόρια.


Στον Δρόμο, μίας Αμερικανίδας συγγραφέα που περιέγραφε την ζωή ενός άστεγου κοριτσού εξ' αιτίας των επιλογών της μητέρας της.


Και πολλά άλλα που δυστυχώς έχω ξεχάσει τίτλους και συγγραφείς.

 


Το καλύτερο βιβλίο τέτοιου τύπου που διάβασα και ειλικρινά το σκέφτομαι ακόμα είναι η Πεταλούδα στον ώμο της Αλίκης Σιαβέλη από τις εκδόσεις Άγκυρα. Πραγματικά συγκλονιστικό βιβλίο. Μιλάει για την εξάρτηση καί απεξάρτηση ενός νεαρού απ' τα ναρκωτικά, αλλά και για την δυσμενή τύχη των φίλων του.

 


*Αριάδνη, το αυγό της έχιδνας το έχει γράψει η Λίτσα Ψαραύτη.

 

[αριαδνη]

Ωραιο ποστ και μαθαμε τοσα η πεταλουδα στον ωμο ειναι ρετρο βιβλιο;

 

[Crimson Moonlight]

η πεταλουδα στον ωμο ειναι ρετρο βιβλιο;

 


Πρέπει να έχει γραφτεί κοντά στο 2000, αλλά η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα του '90.


Αλήθεια, ένα βιβλίο χαρακτηρίζεται ρετρό απ' την χρονιά που εκδόθηκε ή την εποχή στην οποία αναφέρεται;

 

[αριαδνη]

Αυτο καλυτερα να μας το απαντησει η καμπιουλα και εχει κλιμα φανταζομαι 90ς;

 

[Crimson Moonlight]

εχει κλιμα φανταζομαι 90ς;

 


Δεν θυμάμαι να περιέγραφε και πολύ την εποχή. Είχε ο ήρωας τα προσωπικά του θέματα. Πάντως κάποιες από τις σκηνές που μου ερχονται στο μυαλό ή κάποια απ' τα ρούχα που περιέγραφε με πάνε στο 94-95.


Και να μην είναι ρετρό όμως αξίζει να διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο. Είναι γραμμένο με τέτοιον τρόπο σαν να περνάς εσύ ο ιδιος όσα συμβαίνουν στον ήρωα.

 

[αριαδνη]

Τοτε ησουν παιδακι οποτε διαβαζες εφηβικη λογοτεχνια

 

[D@redevil]

(...)Αλήθεια, ένα βιβλίο χαρακτηρίζεται ρετρό απ' την χρονιά που εκδόθηκε ή την εποχή στην οποία αναφέρεται;

Κανονικά, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η χρονιά έκδοσης. Ωστόσο στα βιβλία, μπορούμε είμαστε πιο ελαστικοί, όταν η θεματολογία τους αναφέρεται σε ρετρό καταστάσεις, καλλιτέχνες, δρώμενα κτλ.

Rule of thumb όμως είναι η ημερομηνία της πρώτης έκδοσης / κυκλοφορίας (αν πρόκειται για σειρές ή ταινίες) να είναι μέχρι και 31-12-1995.