Παρακάμπτοντας το οφθαλμόλουτρο... (γυναίκες... λες και εμείς οι άνδρες πάμε πίσω!

) η συγκεκριμένη διαφήμιση μνημονεύεται και σε διάφορα αφιερώματα σχετικά με προκλητικές διαφημίσεις ή σχετικά με το σεξ και την σεξουαλικότητα στη διαφήμιση.
Μια αντίστοιχη ελληνική περίπτωση είναι και τα εσώρουχα Μινέρβα, όπου γυρω στο 1987-1988 η έντυπη καμπάνια τους ήταν ένας γυμνός άνδρας που κρατούσε στα χέρια του ένα μωρό. Φυσικά και η ανατομία του άνδρα δεν ήταν ανάγλυφη σε ολόκληρο το σώμα... γιατί υπήρχε συγκεκριμένος φωτισμός και σκίαση.
Από βίντεο, είχα πετύχει στο youtube σε ένα βίντεο μια διαφήμιση για τα εσώρουχα Palco, με κάτι τυπάδες στο γυμναστήριο, αλλά ήταν σε κάποιο τεράστιο βίντεο, από αυτά που τα ψάχνεις καρέ καρέ για να πετύχεις μέσα της διαφημίσεις, οπότε δεν παίζει να τη βρω αυτή τη στιγμή.
Σημειώνω κάτι που αξίζει να αναφερθεί. Το ανδρικό γυμνό δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο το γυναικείο. Όχι ότι λείπει από τη διαφήμιση, αλλά το γυναικείο γυμνό μπορεί να πλασαριστεί καλά και σε γυναικείο, αλλά και σε ανδρικό κοινό. Ενώ το ανδρικό γυμνό πλασάρεται δύσκολα σε ανδρικό κοινό, από τη μια, κι απο πλευράς γυναικείου κοινού χάνεται μέσα στον όγκο του γυναικείου γυμνού. Στατιστικά, δηλαδή, σε περιοδικά μόδας, όπου πλασάρεται κυρίως το γυμνό, περισσότερες καταχωρήσεις έχουν γυναικείο γυμνό και λιγότερες ανδρικό.
Έχει να κάνει και με τις καταναλωτικές συνήθειες, βέβαια, διότι περισσότερο και πιο συχνά ψωνίζουν οι γυναίκες (όχι ότι οι άνδρες δεν ψωνίζουν...), αλλά κυρίως επειδή οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται τόσο για το αμπαλάρισμα, ειδικά στο τι εσώρουχα θα φορέσουν. Το αμπαλάρισμα τους κεντρίζει την προσοχή κυρίως στα υπόλοιπα ρούχα, πράγμα που δεν απαιτεί γυμνό. Και μια από τις δυσκολίες αποδοχής ανδρικού γυμνού από τους άνδρες έχει να κάνει και με τη σεξουαλικότητα, αλλά επεκτείνεται αρκετά μετά η συζήτηση.