Ρετρό δρομολόγια ΚΤΕΛ (1958)

[Maddog]

Ενδιαφέρον και σίγουρα πολύ σπάνιο ρετροεύρημα που ανακάλυψα τυχαία στις διακοπές μου να κοσμεί το σπίτι ενός φίλου.

Πρόκειται για έναν πίνακα με τα δρομολόγια του 2ου ΚΤΕΛ Αχαίας από Οκτώβριο 1958.

Ενδιαφέρουσα είναι και η ιστορία του φίλου μου για το πως το βρήκε εξερευνώντας σε κάποιο εγκατελλειμένο σπίτι στην περιοχή του Διακοφτού, του άρεσε και το διέσωσε. Παραδόξως για τα 50 και βάλε χρονάκια που το βαραίνουν, αρκετά από τα οποία σε πλήρη εγκατάλειψη, είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Το παραθέτω προς τέρψη σας, συνδυασμένο με σχεδόν εξίσου ρέτρο σεμενάκι...

Εντύπωση προκαλεί ο σημαντικός αριθμός δρομολογίων που χαρακτηρίζονται "προαιρετικά" και υποθέτω ότι εννοούσε ότι αν γεμίσει λεωφορείο θα γίνει δρομολόγιο.

Επίσης προσέξτε πως, αφού πρόκειται για μια εποχή που το "ξενύχτι" ήταν αδιανόητο και οι περισσότεροι έπεφταν στα κρεβάτια τους με την δύση του ηλίου, το τελευταίο δρομολόγιο ακόμα και ανάμεσα στις κύριες πόλεις Πάτρα-Αίγιο είναι στις 8 το βράδυ.

 

[Σώτος Σώτος]

Πολύ καλό εύρημα! Ας φανταστούμε λίγο πως μπορεί να ήταν η ζωή στα τέλη του '50...

Χωματόδρομοι γεμάτοι λακούβες (καλά, αυτές υπάρχουν ακόμη...), λεωφορεία-πύραυλοι με τον αχθοφόρο να σαλτάρει στην οροφή για τις αποσκευές, κάρα φορτωμένα στους δρόμους, άνθρωποι του μόχθου κουβαλώντας πανέρια, καφάσια και κότες, η πλατεία του χωριού με το καφενείο, τον δάσκαλο, τον πρόεδρο, τον παπά...

Σίγουρα όλα ήταν πολύ διαφορετικά...

 

[thanos75]

Μια πολύ ωραία εικόνα του πώς ήταν τα ΚΤΕΛ εκείνα τα χρόνια μας δίνουν και δύο ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν στα τέλη του 50. Η μία είναι "Η κυρά μας η μαμή", στην οποία βλέπουμε σχεδόν όλο το ταξίδι της οικογένειας του γιατρού μέχρι τη "Λεστενίτσα"- χαρακτηριστική και η σκηνή στην πλατεία για στάση για καφέ . Η άλλη που μου έρχεται στο μυαλό είναι το "Το τελευταίο ψέμα" στην οποία βλέπουμε την "σνομπ πλουσιοκόρη" Λαμπέτη να γυρνάει με το ΚΤΕΛ από την Αράχωβα ανάμεσα σε καλάθια και κότες.

Και στις 2 πάντως ταινίες είναι ολοφάνερες οι πρωτόγονες καταστάσεις, η έλλειψη υποδομών, και γενικώς το πόσο ρημαγμένη ήταν η ελληνική επαρχία σε εκείνα τα μετεμφυλιακά χρόνια

 

[Σώτος Σώτος]

Κι όμως ο κόσμος τότε ήταν πιο ευτυχισμένος. Η φτώχεια ήταν δεδομένη κι εφόσον ο πόλεμος είχε τελειώσει και πάντα υπήρχε "ψωμάκι, τυράκι κι ελίτσες" στον τορβά, τότε ποιός ο λόγος για άγχος και κρίσεις πανικού;

 

[geotsi.]

Παντως μεχρι πριν απο 10 χρονια στην γραμμη του ΚΤΕΛ απο Πατρα για Αιγιο κυκλοφορουσε ενα παλιο λεωφορειο, περιπου τελος δεκαετιας 60 αλλα ηταν σε καλη κατασταση, μαλλον μερσεντες, αλλα ποιο μικρο σε μηκος απο τα συνηθησμενα που κυκλοφορουν...

 

[foutix]

Οι σκηνές από το ταξίδι με το λεωφορείο του κτελ στην ταινία η κυρά μας η μαμή είναι ίσως οι πιο χαρακτηριστικές, για το τι συμβαίνει με τα κτελ το 50. Ακροβατώντας στα όρια του θέματος, αξίζει να αναφερθεί ότι η σκηνή που το λεωφορείο περνά από το δρόμο με τις λεύκες είναι ίσως η πιο καλλιτεχνικά άρτια σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου θυμίζοντας πίνακα ζωγραφικής.

 

[elephadas]

Δεν ήταν μόνο τα λεωφορεία, αλλά και οι δρόμοι. Τότε δεν υπήρχε η Νέα Εθνική Οδός αλλά μόνο η παλιά, που πέρναγε και μέσα από τα χωριά, και οι σιδηροδρομικές διαβάσεις ήταν όλες ισόπεδες χωρίς μπάρες μόνο με αλυσίδα και φύλακες (που κρατούσαν ένα φανάρι τη νύχτα).

Οι παλιότερες αναμνήσεις μου με τα ΚΤΕΛ είναι από τα μέσα του '60 που η κατάσταση δεν ήταν πολύ διαφορετική. Ειδικά στην μικρή επαρχιακή πόλη που έμενα τότε η κατάσταση θύμιζε πολύ Λεστινίτσα και χειρότερα. Μέση ταχύτητα 30 χιλιόμετρα την ώρα, αφού χρειαζόμασταν μισή ώρα για να πάμε σε μια γειτονική πόλη που απείχε 15 χιλιόμετρα, διότι το λεωφορείο έκανε "κάθε ελιά και στάση", σταματούσε σε κάθε μικροχωριουδάκι που υπήρχε στο δρόμο - συνήθως υπήρχε ένας χωματόδρομος που οδηγούσε από τη "δημοσιά" με την άσφαλτο στο χωριό, μερικά χιλιόμετρα μακρυά, κι ένα στέγαστρο στη διασταύρωση όπου περίμεναν οι επιβάτες μαζί με τις κότες τους . Δεν αμφιβάλλω ότι και τα λεωφορεία των παραπάνω δρομολογίων έκαναν το ίδιο. Βλέπω π.χ. ότι μερικά λεωφορεία στη γραμμή Αίγιο - Διακοφτό χαρακτηρίζονται "μέσω Ζαχλωρίτικων" που θα πει έβγαιναν από την παλιά εθνική και μπαίναν στον οικισμό. Δεν ξέρω πόσο έχουν αλλάξει αυτά πάντως. Απ' ό,τι ξέρω και τώρα τα ΚΤΕΛ σταματάν σε πολλά σημεία αν το ζητήσεις από τον οδηγό και το επιτρέπουν οι συνθήκες. Και για τα Ζαχλωρίτικα

 

[Bambinella]

Αξίζει να αναφερθεί ότι η σκηνή που το λεωφορείο περνά από το δρόμο με τις λεύκες είναι ίσως η πιο καλλιτεχνικά άρτια σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου θυμίζοντας πίνακα ζωγραφικής.

Αυτο ακριβως σκεφτομαι κι εγω καθε φορα που βλεπω αυτη την πανεμορφη εικονα!

Ενα Ευχαριστω απο μενα, Maddog. Αν μη τι αλλο, μιλαμε για τη λατρεμενη μου δεκαετια του '50! Τα ματια μου ποτε δε θα χορτασουν την ομορφια της....

 

[don dokken]

..αν κατεβαινετε στα ΚΤΕΛ Κηφισσου ,καντε μια μια βολτα απο τις αποθηκες(συνηθως εκει που αναχωρουν τα λεωφορεια)..

σε μερικες υπαρχουν ιστορικες φωτο απο εκεινες τις εποχες.

πριν κανα δυο βδομαδες στην Κρητη,σ αυτο που ονομαζουν εθνικη οδο,ειδα ενα κινουμενο απολιθωμα,απο αυτα με την μακρια μουρη..60ς και βγαλε..

 

[johnny19818]

Μου έκανε εντύπωση το προαιρετικό δρομολόγιο. Αυτή είναι οικονομία στα καύσιμα όχι αστεία.

Σχετικά με τα παλιά λεωφορεία, έχω ταξιδέψει αρκετές φορές καλοκαίρια στα 90s με παμπάλαιο λεωφορείο το οποίο πήγαινε το δρομολόγιο Άγιος Νικόλαος-Οροπέδιο Λασιθίου στην Κρήτη. Πολύ δύσκολος στενός δρόμος με ανηφόρες και στροφές. Το συγκεκριμένο λεωφορείο το ονομάζαμε Κάρολαιν (κάρο=> Κάρολάιν). Θυμάμαι τη χαρακτηριστική σκάλα που ανέβαινε στην οροφή του λεωφορείου και τη μαύρη καπνίλα που έβγαζε σε κάθε στροφή-ανηφόρα που ζοριζόταν. Έπειτα από χρόνια που ανανεώθηκε ο στόλος του ΚΤΕΛ το απέσυραν και έβαλαν ένα από τα παλιά που μέχρι τότε είχαν στα άλλα δρομολόγια.