Ρετρό δώρα σε επισκέψεις

[johnny19818]

Ωπα! Θα ηθελα να μαθω περισσοτερα για αυτα τα κουραμπιεδακια της Αλλατινη....

Δυστυχώς δεν έχω πολλά να πω όσον αφορά τα κουραμπιεδάκια που ανέφερα παραπάνω. Η ονομασία ήταν Sweety με εταιρία κατασκευής την Αλλατίνη όπως καταλάβατε. Ήταν μικρά σε μέγεθος, μπουκίτσες δηλαδή και ήταν σε ένα κουτί το οποίο νομίζω είχε διάφανο νάυλον και έβλεπες το περιεχόμενο. Υπήρξε σίγουρα και διαφήμιση στην τηλεόραση και έχω την εντύπωση ότι τα διαφήμιζε ο Μπονάτσος (με μεγάλη επιφύλαξη το λέω αυτό). Επειδή μέχρι τότε ήξερα μόνο τους κουραμπιέδες, μου έκανε εντύπωση το μικρό τους μέγεθος που αν και τότε δε μου γέμιζε το μάτι, σήμερα τα προτιμώ από τον μεγάλο κουραμπιέ.

 

[stayros]

Από ποτά σαν αυτά του Βασίλη άλλο τίποτα και οι δικοί μου στο σπίτι τους.Μια φορά είχαν έρθει κάτι οικογενειακοί φίλοι μας από Αθήνα Χριστούγεννα καιρός και κρατούσαν κουραμπιεδάκια Sweety Αλλατίνη. Τα θυμάστε;

Ωπα! Θα ηθελα να μαθω περισσοτερα για αυτα τα κουραμπιεδακια της Αλλατινη....

Δυστυχώς δεν έχω πολλά να πω όσον αφορά τα κουραμπιεδάκια που ανέφερα παραπάνω. Η ονομασία ήταν Sweety με εταιρία κατασκευής την Αλλατίνη όπως καταλάβατε. Ήταν μικρά σε μέγεθος, μπουκίτσες δηλαδή και ήταν σε ένα κουτί το οποίο νομίζω είχε διάφανο νάυλον και έβλεπες το περιεχόμενο. Υπήρξε σίγουρα και διαφήμιση στην τηλεόραση και έχω την εντύπωση ότι τα διαφήμιζε ο Μπονάτσος (με μεγάλη επιφύλαξη το λέω αυτό). Επειδή μέχρι τότε ήξερα μόνο τους κουραμπιέδες, μου έκανε εντύπωση το μικρό τους μέγεθος που αν και τότε δε μου γέμιζε το μάτι, σήμερα τα προτιμώ από τον μεγάλο κουραμπιέ.

Εστω και καπως καθυστερημενα (καλλιο αργα, παρα ποτε... ), μου απαντησαν σημερα απο το fb της Αλλατινη για τα Sweety.

Σας το μεταφερω ατοφιο....

Καλησπέρα σας.
Λόγω τεχνικού προβλήματος της σελίδας ήταν αδύνατη η επικοινωνία μας μαζί σας νωρίτερα. Τα συγκεκριμένα προϊόντα σταμάτησαν να κυκλοφορούν το 2003, οπότε δεν διαθέτουμε κάποιο αντίστοιχο υλικό για να σας εξυπηρετήσουμε. Σας ευχαριστούμε πολύ.

Και για του λογου το αληθες....

...τουλαχιστον, μαθαμε ποτε σταματησαν.

 

[PT8]

Αυτά τα κουραμπιεδάκια τα είχε φέρει κάποτε - το μακρινό -92 ή 93 η ξαδέρφη μου δώρο στη γιαγιά μου. Επιβεβαιώνω τα λεγόμενα του Τζόννυ και αν θυμάμαι καλά ήταν γαλάζιο το κουτί και ήταν μέσα σε διπλή σειρά, φορμαρισμένες μπουκίτσες.

Ενώ αντικειμενικά δεν έλεγαν πολλά, θα μπορούσα και τώρα να φάω ένα κουτί. Η κλασσική τζανκιά που σε κάνει να τη θέλεις.

 

[johnny19818]

Και πολύ κράτησαν θα έλεγα χαχα. Μπράβο Σταύρο με τις πληροφορίες σου. Ευτυχώς υπάρχουν μαρτυρίες και από την ίδια την εταιρία!!

 

[BETTY BOOP]

Οπότε εγω μενω με την απορία να δω μια παλια συσκυασία κουραμπιεδακια sweety...τι κριμα!!! recry:

 

[LastBlackCat]

Εγώ θυμάμαι στανταράκι ως δώρο κάποιο ουίσκι (πολλά ήταν σε χάρτινο κουτί),γλυκά (ποντικάκια και κάτι άσπρες πάστες με το "ψευτοκέρασο" πάνω,μπόλικη σαντιγύ και ινδοκάρυδο) ή και καλάθια (ιδίως την περίοδο των γιορτών) με ουίσκι,ποικιλία ξηρών καρπών,σοκολατάκια και αποξηραμένα φρούτα.Πιο σπάνια θυμάμαι κάποιο φυτό ή καμιά κορνίζα "για το σπίτι" ή κανένα σετ ποτήρια για ουίσκι με παγοθήκη,σετ φλιτζάνια του καφέ...

 

[manos311]

Ας πάω κι εγώ μια γενιά πιο πίσω.

Τα πτι-φουρ στην εποχή μου ήταν γενική ονομασία που κάλυπτε αρκετά είδη γλυκακίων αλλά όχι αυτά τα βουτήματα. Συνήθως είχαν γκλάσο, άσπρο, χρωματισό ή και σοκολάτας, όχι απλή επικάλυψη με βούτηγμα σε λυωμένη σοκολάτα, και είχαν μαλακότερο περιεχόμενο (χωρίς όμως σιρόπι). Τα βουτήματα με σοκολάτα και μαρμελάδα δεν είχαν ειδική ονομασία, λέγονταν βουτήματα. Πάντως τα λατρεύω και τα δύο είδη, αν είναι καλοφτιαγμένα, και μια φορά που είχα φτιάξει ο ίδιος βουτήματα με καλά υλικά ήταν το κάτι άλλο... αααααχ. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν το "Μπλιαχ" του φίλτατου ΦΖΠ1 εκτός αν η εμπειρία του είναι με φτηνιάρικα παρασκευάσματα κολλημένα με χρωματισμένο αρωματισμένο σιρόπι γλυκόζης, οπότε συμμερίζομαι απόλυτα την αηδία του.

Τα πτι φουρ που θυμάμαι από τα 70's είναι όπως τα περιγράφει ο elephandas. 

Πηγή φωτογραφίας: https://varsos.gr/el/prod/πτι-φουρ/

Τα μπισκότα με μαρμελάδα ανάμεσα και σοκολάτα στην άκρη, που εμείς τα ξέρουμε σαν βουτήματα, κάποια στιγμή άρχισαν να λέγονται πτι φουρ, άγνωστο γιατί. 

Πηγή φωτογραφίας: https://www.sintayes.gr/syntages/voutimata-gemista-marmelada-voutigmena-se-glaso-sokolatas/

 

[foutix]

Το παραπάνω ζαχαροπλαστείο από όπου και η φωτογραφία των πτι-φουρ, χωρίς να πετυχαίνει όλα τα γλυκά, πράγματι σε ταξιδεύει χρόνια πίσω. Μια ζωντανή χρονομηχανή σε πείσμα των καιρών, όπως είναι και το μότο του. Αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος αν βρεθεί ή μένει κοντά στην περιοχή. Το ζαχαροπλαστείο αυτό κουβαλά μια ιστορία στους τοίχους του και το δείχνει. Μακάρι να υπήρχαν τέτοια μαγαζιά σε κάθε γειτονιά της Αθήνας. Δε το κρύβω πόσες όσες φορές περνάω από εκεί πάντα κάτι πέρνω, σαν να χαιρετάω/δίνω τα σέβη μου σε κάποιον.

Και για να επανέλθω στο τόπικ, θυμάμαι πολλές χρονιές που πηγαίναμε με τον πατέρα μου να αγοράσουμε την δική μας αλλά και 2-3 ακόμα βασιλόπιτες-τσουρέκια από το 87 εώς το 2000,  παραμονές Πρωτοχρονιάς. Και πάντα σε αυτούς που τις δωρίζαμε παραμονή και ανήμερα τους παίρναμε και τους πάντως καιρού μπεζέδες, ρετρό γλύκισμα ( που άγνωστο γιατί άρεσε σχεδόν σε όλους μέσα σε διάφορα κρεμώδη μείγματα.  

 

[maroussi mz]

Η επισκεψη στο συγκεκριμενο ζαχαροπλαστειο ειναι οντως κανονικοτατη βουτια στο παρελθον.

Εχω διαβασει και πρεπει να ισχυει οτι δεν εχει αλλαξει ουσιαστικα τιποτα μεσα στην αιθουσα με τα γλυκα απο το 1965. Θυμαμαι οτι με πηγαινε η γιαγια μου εκει μαζι με την αδερφη μου αρχες της δεκαετιας του 80. Οντως μεχρι και την τελευταια φορα που ειχα παει, λιγότερο από χρόνο πριν, τα παντα ηταν ιδια κι απαραλλαχτα, οπως τα θυμαμαι απο μικρος. 

 

[manos311]

Συνηθισμένα δώρα σε επισκέψεις σε σπίτια, κατά τη δεκαετία 80-90, ήταν γλάστρες με φυτά, ανθοδέσμες, γλυκά από ζαχαροπλαστείο, ποτά. Τέτοια δώρα συνηθίζονται βέβαια και σήμερα...

Θυμάμαι να παίρνουμε δώρο κουτί με διάφορες πάστες, λευκή αμυγδάλου, σεράνο, σοκολατίνα, ποντικάκι, τρούφα, μιλφέιγ, μπαμπά, και "παντόφλες" (θυμάται κανείς?)

Τότε οι πάστες φτιάχνονταν με πλούσια κρέμα, και όχι με ζελατίνη όπως σήμερα. 

 

[Wally]

Οντως, οι καναπεδες και τα τραπεζια απαραλακτα. Και οι σερβιτοροι ρετρο. Παμε καμια φορα οικογενειακως αλλα οι μικρες φρικαρουν με τη ρετριλα.

Κανει και το 3ο καλυτερο προβειο γιαουρτι (εχω εναν εθισμο στα προβεια γιαουρτια) στη πρωτευουσα.

 

[BETTY BOOP]

1@manos311[/USER] το γλυκό ''παντοφλα'' είναι ''η γλώσσα της πεθεράς'' (δυο στρωσεις παντεσπάνι....κατι τετοιο...και στη μεση κρέμα

 

[manos311]

1@manos311[/USER] το γλυκό ''παντοφλα'' είναι ''η γλώσσα της πεθεράς'' (δυο στρωσεις παντεσπάνι....κατι τετοιο...και στη μεση κρέμα

Ναι, λεγόταν και "γλώσσα της πεθεράς", και απ' ότι θυμάμαι ήταν σφολιάτα με γέμιση κρέμα, περίπου σαν ένα μεγάλο και πλατύ σουδάκι, και το σχήμα του θύμιζε παντόφλα. 

 

[elephadas]

...το γλυκό ''παντοφλα'' είναι ''η γλώσσα της πεθεράς'' ...

!!!!!!!!

Άσχετο, αλλά εδώ εις τας Αμερικάς "mother in law's tongue" λέγεται το φυτό που ελληνικά το ξέρω "σπαθί" (Sanseveria trifasciata)



Προφανώς οι ελληνίδες πεθερές είναι πιο γλυκιές από τις Αμερικάνες

 

[paidi_tou_80]

Κατά γενική ομολογία elephada ναι, η ελληνίδα πεθερά φημίζεται για την αβρότητα της...

 

[laura ingalls]

Κατά γενική ομολογία elephada ναι, η ελληνίδα πεθερά φημίζεται για την αβρότητα της...

Μπααα νομίζω ότι είναι ονομασία "κατ΄ ευφημισμόν" όπως το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας όπου σπάζαν τα καράβια τα παλιά χρόνια από τα κύματα...

 

[manos311]

Τα πτι φουρ που θυμάμαι από τα 70's είναι όπως τα περιγράφει ο elephandas.

Πηγή φωτογραφίας: https://varsos.gr/el/prod/πτι-φουρ/

Τα μπισκότα με μαρμελάδα ανάμεσα και σοκολάτα στην άκρη, που εμείς τα ξέρουμε σαν βουτήματα, κάποια στιγμή άρχισαν να λέγονται πτι φουρ, άγνωστο γιατί.

Πηγή φωτογραφίας: https://www.sintayes.gr/syntages/voutimata-gemista-marmelada-voutigmena-se-glaso-sokolatas/

Και επειδή είδα ότι εξαφανίστηκε η φωτογραφία των πτι φουρ από το παραπάνω ποστ, έβαλα μια άλλη.



Πηγή φωτογραφίας: http://fraoulino.com/slide_kerasmata/kerasmata-1.html

 

[Sid.Stavros]

Δεκαετια του '70 και αρχες του '80, το πιο συνηθες δωρο ηταν μπουκαλια βερμουτ-ουισκυ-λικερ,σκληρο χαρτινο κουτι,περυτιλιγμα με κολλα με χρωματα και απο πανω φιογκακι κοκκινο ή πρασινο. Το φιογκακι ηταν κολλητο σε σελλοτεϊπ και συχνα εφευγε, πολλες φορες οπως σου το εφερναν το πηγαινες του χρονου σε αλλου την γιορτη μιας και δεν το ανοιγες σκοπιμως. Το αστειο ηταν μια νυχτα στην γιορτη του πατερα μου που εφερε η νονα μου στο σπιτι δωρο ενα μπουκαλι το οποιο η μανα μου το γνωρισε, το ειχε αγορασει-αμπαλαρει κλπ και το ειχε παει στην γιορτη αλλου συγχωριανου, αυτουνου η γυναικα φαινεται το πηγε σε αλλον και αυτος στον νονο μου, το πηρε λοιπον η νονα μου και το εφερε και που να ηξερε η ερμη;

 

[Gordon]

Πάντως γενικά γλυκά και φυτά/λέλουδα είναι οι πιο ασφαλής λύση για δώρο σε επίσκεψη.
Όταν μάθαινα γαλλικά, στα βιβλία είχε και ιστορίες με επισκέψεις και μετά μαθαίναμε τι συνηθίζεται (σας λέει κάτι; ) στη Γαλλία σε επισκέψεις: τα λουλούδια/γλάστρες και τα γλυκά ήταν (είναι άραγε ακόμα; ) οι πιο ασφαλείς επιλογές. Το κρασί και το αλκοόλ γενικά να αποφεύγεται ειδικά σε τραπέζι γιατί μπορεί να αντιτίθεται στο μενού των οικοδεσποτών. Παιχνίδια, ρούχα και αξεσουάρ απαγορεύονται δια ροπάλου, θεωρούνται προσωπικά δώρα.
Δεν θυμάμαι όμως πουθενά να αναφέρεται κάτι για βιβλία. Πιτσιρικάς τα σιχαινόμουν σαν δώρο. Όποιος μου έκανε δώρο βιβλίο που δεν είχα ζητήσει, έμπαινε στη μαύρη λίστα και έβγαινε μόνο αν μου έπαιρνε λέγκο. Κι όμως πλέον στα γεροντάματα, τα βιβλία τα θεωρώ το καλύτερο και ασφαλέστερο δώρο για όλες τις ηλικίες και όλα τα φύλα. Ίσως να τίθεται εδώ το θέμα "τι βιβλίο να πάρω; Να πάρω το Κεφάλαιο; Να πάρω τον Αγώνα; Την Αποκάλυψη; Να πάρω άλμπουμ ή να πάρω μυθιστόρημα; Και τι $κ@τ@ μυθιστόρημα; Να πάρω Βενέζη ή Κινγκ; Ή να το ρίξω σε Καργάκο; Ή να το χοντρύνω και να πάρω Έκο; Να πάρω μια Ένιντ Μπλάιτον να ησυχάσω;"

 

[marysuz73]

Και επειδή είδα ότι εξαφανίστηκε η φωτογραφία των πτι φουρ από το παραπάνω ποστ, έβαλα μια άλλη.

Προβολή συνημμένου 211670

Πηγή φωτογραφίας: http://fraoulino.com/slide_kerasmata/kerasmata-1.html

αυτά ακριβώς κερνούσα στο δημοτικό στα γενέθλιά μου από το υπέροχο ζαχαροπλαστείο στο Νέο Ψυχικό που υπάρχει ακόμα, το "Νουγκάτ"