Ρετρό επικοινωνία (σε μεγάλες αποστάσεις) !

[exetlaios]

Θυμάμαι ότι την δεκαετία του 80', αν και το τηλέφωνο ήταν μεν ευρέως διαδεδομένο,

εντούτοις -ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία- δε φαινόταν να αντιλαμβάνονται ότι

η ένταση της φωνής, δεν ήταν κατ'ανάγκη ανάλογη με την απόσταση του συνομιλητή.

Αυτό πρακτικά είχε ως αποτέλεσμα, όταν π.χ. τηλεφωνούσε ο θείος από τη Νότιο Αφρική,

η γιαγιά να φωνάζει στο τηλέφωνο, νομίζοντας ότι επειδή ο καλών ήταν σε άλλη ήπειρο,

η φωνή της έπρεπε να ακουστεί (κυριολεκτικά) στην Αφρική !

Μάταια προσπαθούσα ως πιτσιρικάς, να εξηγώ ότι δεν υπάρχει λόγος να φωνάζουν δυνατά,

καθώς ο σκοπός του τηλεφώνου ήταν ακριβώς αυτός :

Να ακούς τον άλλον καθαρά σα να ήταν δίπλα σου, ασχέτως αποστάσεως.

Τώρα πιά οι επικοινωνία μας φαίνεται τόσο απλή, ώστε ακόμα και με Αλάσκα να μιλάμε,

η φωνή μας είναι πάντα κανονική.

 

[miko63]

ε οχι παντα... εχω ξεκουφαθεί αρκετες φορές απο αγενείς στο τραίνο, στην παραλία ή στο σινεμά που συνεχίζουν να πιστευουν ότι ένταση φωνής = καλύτερη επικοινωνία!!

 

[TallMan]

Καλά δεν έχουν αλλάξει και τόσο τα πράγματα σήμερα, έχω κανα δυό φίλους που φωνάζουν απίστευτα στο κινητό τους...Καμιά φορά τους πειράζω πως τζάμπα χρεώνονται- ο συνομιλητής τους, τους άκουγε και χωρίς τη χρήση κινητού...

 

[Maddog]

Εγώ πάντως θα διαφωνήσω, μια και έχω προσωπικές εμπειρίες επειδή είχα (και έχω) θείο στο Αμέρικα και μιλάγαμε πότε-πότε.

Επειδή τότε οι γραμμές ήταν τρα-γι-κές και όταν καλούσες Αμερική (μετά από 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες τουλάχιστον) άκουγες τον άλλον χαμηλά κάπου στο χάος των παρασίτων. Σαν να είχες πάρει τηλέφωνο στον πλανήτη Κρόνο και βάλε. Οπότε ήταν αναγκαίο να ουρλιάξεις λίγο για να μπορέσει να υπάρξει συννενόηση πάνω από το static.

Αυτό το "καθαρά σαν να ήταν δίπλα σου" που λες φίλε exetlaios, εγώ το έζησα μόνο όταν επιτέλους μπήκανε ψηφιακές γραμμές. Σε καμμία περίπτωση την δεκαετία του 80...

 

[johnny19818]

Αυτό το χούι το έχει ο πατέρας μου. Είτε μιλάει στο κινητό, είτε στο σταθερό σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων φωνάζει απίστευτα που δεν μπορείς να κάτσεις πάνω από λεπτό στον ίδιο χώρο όταν μιλάει.

 

[spirtoulis]

Πράγματι, ένταση φωνής=απόσταση ίσχυε απόλυτα παλιότερα, η μόνη στιγμή παύσης ήταν όταν έπαιρναν το μηδέν για να ακουστούν καλύτερα.

 

[viking4a]

Αυτο το κανει ιδιαιτερα η μαμα μου, οταν μιλαει στο τηλεφωνο.

Το κανει ομως ακομα πιο εντονα οταν μιλαει με καποιον στο viber η στο skype.

ΧΑΜΟΣ ΛΕΜΕΕΕ!!! ΧΑΧΑΧΑ!!

 

[RIO]

Αυτό το χούι το έχει ο πατέρας μου. Είτε μιλάει στο κινητό, είτε στο σταθερό σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων φωνάζει απίστευτα που δεν μπορείς να κάτσεις πάνω από λεπτό στον ίδιο χώρο όταν μιλάει.

Ακριβώς το ίδιο και σε μενα...

 

[ΦΖΠ1]

Είναι πολλοί που χειρονομού(σα)ν στο τηλέφωνο, σαν να τους βλέπει ο συνομιλητής, δηλ. λένε "θα στρίψεις δεξιά" και γυρνάνε το χέρι δεξιά, "θα το δεις απέναντι" και ανοίγουν την παλάμη σαν να το δείχνουν...

 

[angel_grig]

Αυτό το χούι το έχει ο πατέρας μου. Είτε μιλάει στο κινητό, είτε στο σταθερό σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων φωνάζει απίστευτα που δεν μπορείς να κάτσεις πάνω από λεπτό στον ίδιο χώρο όταν μιλάει.

Καλα και εγω..ψιλογκαριζω..ειτε live ειτε μεσω τηλεφωνου... #)

 

[johnny19818]

Ακριβώς το ίδιο και σε μενα...

 


Καψερέ κι εσύ.

Καλα και εγω..ψιλογκαριζω..ειτε live ειτε μεσω τηλεφωνου... #)

Εγώ πάλι ανάλογα την περίσταση (ποιος θέλω να ακούσει τι) και φυσικά την διάθεσή μου αλλά όχι πολύ δυνατά.

 

[perlastar]

Έτσι έκαναν και οι δικοί μου γονείς και παππούδες παλιά, κι όταν μιλούσαν ειδικά με εξωτερικό αυτό το "γειά σας, τι κάνετε" ήταν σαν να απευθυνόταν ταυτόχρονα και σε όλη τη γειτονιά. Η μητέρα μου βέβαια ακόμα και τώρα το κάνει, όπως ανέφεραν κι άλλοι, ανεξαρτήτου αποστάσεως. Θυμάμαι και κάποια γεροντάκια παλιά που δεν καταλάβαιναν όταν έβγαινε τηλεφωνητής, με αποτέλεσμα να μιλάνε κανονικά, βροντοφωνάζοντας, και επίσης να λένε στον τηλεφωνητή: "Μα τι είναι αυτά που λες παιδί μου, δεν σε καταλαβαίνω". Εγώ από την άλλη είχα και το αντίστροφο πρόβλημα, και κάποιοι άνθρωποι, ειδικά όταν καλούσαν από μακριά, περνούσαν τη φωνή μου για τηλεφωνητή, με αποτέλεσμα να είμαι στη γραμμή και να ακούω από την άλλη άκρη να λένε πράγματα του στυλ "μπα, δεν απαντάνε, η κασέτα βγήκε πάλι"

 

[johnny19818]

Έτσι έκαναν και οι δικοί μου γονείς και παππούδες παλιά, κι όταν μιλούσαν ειδικά με εξωτερικό αυτό το "γειά σας, τι κάνετε" ήταν σαν να απευθυνόταν ταυτόχρονα και σε όλη τη γειτονιά. Η μητέρα μου βέβαια ακόμα και τώρα το κάνει, όπως ανέφεραν κι άλλοι, ανεξαρτήτου αποστάσεως. Θυμάμαι και κάποια γεροντάκια παλιά που δεν καταλάβαιναν όταν έβγαινε τηλεφωνητής, με αποτέλεσμα να μιλάνε κανονικά, βροντοφωνάζοντας, και επίσης να λένε στον τηλεφωνητή: "Μα τι είναι αυτά που λες παιδί μου, δεν σε καταλαβαίνω". Εγώ από την άλλη είχα και το αντίστροφο πρόβλημα, και κάποιοι άνθρωποι, ειδικά όταν καλούσαν από μακριά, περνούσαν τη φωνή μου για τηλεφωνητή, με αποτέλεσμα να είμαι στη γραμμή και να ακούω από την άλλη άκρη να λένε πράγματα του στυλ "μπα, δεν απαντάνε, η κασέτα βγήκε πάλι"

Εχω καλυτερη αντιδραση σε τηλεφωνητη. Η γιαγια μου η συγχωρεμενη οταν μας επαιρνε τηλεφωνο εμενα και την αδερφη μου που ειμασταν φοιτητες και εβγαινε ο τηλεφωνητης μια φορα ειπε. Φυγε ρε αρκουδα απο το τηλεφωνο να μιλησω στα παιδια. Η πλακα ηταν οτι το μηνυμα στον τηλεφωνητη το ειχε ηχογραφησει η αδερφη μου. Οπως καταλαβαινεις επεσε πραγματικα το γελιο της αρκουδας.

 

[Rakeesh]

Δεν μπορω να μην αναφερω την ατακα του Κωνστανταρα (δεν θυμαμαι απο πια ταινια):

ΝΑΙ, ΔΕ Σ'ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ;;; Εδω Ρόδο; Και γιατι ξελαρυγγιάζομαι τοτε;;

 

[elephadas]

Εγώ αρχίζω ήρεμα κι αρχίζω να μιλάω δυνατά στην πορεία. Οι ρετρογονείς μου δεν φώναζαν όπως εγώ αλλά η μάδερ με κορόιδευε γιατί όταν μιλούσα στο τηλέφωνο ήμουνα όλο χαμόγελα και χειρονομίες λες και με έβλεπε ο συνομιλητής (πού να ξέρω να της πω ότι προετοιμάζομαι για την εποχή του Skype?). Τώρα είμαι μουρτζούφλης στο τηλέφωνο.

Κι αν νομίζετε ότι φωνάζανε οι δικοί σας γονείς με τα προψηφιακά τηλέφωνα, πού να βλέπατε χαμός που γινόταν την εποχή των καβουρδιστηριών με τη μανιβέλλα. Επίσης θυμάμαι, πριν βάλουμε τηλέφωνο στο σπίτι μας στην επαρχία (δεν υπήρχαν γραμμές στην κωμόπολη και ελάχιστοι είχαν) για να μιλήσουμε σε συγγενείς στην Αθήνα έπρεπε να κάνουμε πρόσκληση ή να μας κάνουν εκείνοι και τη συμφωνημένη ώρα πηγαίναμε στον ΟΤΕ όπου υπήρχαν τηλεφωνικοί θάλαμοι, και φώναζε ο υπάλληλος "Ο κύριος Ελεφαντοπατέρας στο 2" και πηγαίναμε στον θάλαμο 2 κι αρχίζαμε τις φωνές μπας και ακουσει η θεία από την Αθήνα διότι ο ήχος ήταν χάλια. Δεν μιλάω για τις θείες (όχι από το Σικάγο αλλά) από το Κονέκτικατ, ούτε να διανοηθεί κανείς να τηλεφωνήσει στο εξωτερικό, θα έπρεπε να πουλήσει το χωράφι με τις ελιές για να πληρώσει το τηλεφώνημα.

 

[ΦΖΠ1]

Χαρακτηριστικός ήταν ο "ηλεκτρονικός ήχος" της φωνής, όταν μιλούσες με Αμερική, τις δεκαετίες 80-90, καθώς και κανα-δυο "κλικ-κλικ" που θύμιζαν ηλεκτρονικό παιχνίδι, λίγο πριν να ανοίξει η γραμμή.

Σε πολλά υπεραστικά τηλεφωνήματα πάλι, υπήρχε ένα χαρακτηριστικό "γκουπ" ανά τακτό διάστημα της συνομιλίας, που έμοιαζε με το θόρυβο τρένου στις ράγες. Πολλοί λέγαν ότι ήταν οι μονάδες που έπεφταν.

Πάντως, πόσες και πόσες φορές, η σημερινή επικοινωνία με τα κινητά, δίνει υποδεέστερο αποτέλεσμα, ακόμα κι από τότε; Μόνο να ακούσεις όσους τους καλούν ζωντανά στο ραδιόφωνο, αρκεί. "Δεν είναι καλή η γραμμή σας, μείνετε κάπου σταθερά" κλπ.

 

[nektarios1451]

θυμαμαι τον μακαριτη τον παππου μου επαιρνε τηλεφωνο την αδερφη του στο χωριο και αυτη δεν ακουγε καλα και μολις σφυριζε ο παππους ακουγες μετα απο το ακουστικο '' α εσυ εισαι μητσο τι κανς???'' αυτες ειναιο μεθοδοι να καταλαβει ο αλλος ποιος εισαι.

πολλες φορες μου τυχαινει να μιλαω με αλλους και να εχουν τα handsfree και επειδη ειναι λιγο μακρια το μικροφωνο δεν ακουγονται καλα μεχρι που βαζω την αγριοφωναρα μου και να δεις πως το φερνουν κοντα, ειναι σπαστικο πολλες φορες να μιλαει ο αλλος στο τηλέφωνο και να μην τον ακους τι λεει.

το καλυτερο ομως μου ετυχε στο χωριο που ειχα παει μια φορα και φταιρνιζομαι δυνατα και ακουω γειτσες απο ενα σπιτι 250μετρα παρακατω αυτη ειναι επικοινωνια χαχαχα

 

[Clemence]

Αυτές τις μέρες θυμήθηκα ότι όταν πρωτοπήγα στο εξωτερικό μου είχαν δώσει οι δικοί μου οδηγίες για το πώς να κάνω τηλεφωνήματα με χρέωση τους εδώ στην Ελλάδα, έπρεπε να το ξέρω στα Ιταλικά, πήγαινα στα κεντρικά ταχυδρομεία θυμάμαι, έδινα στον υπάλληλο τον αριθμό και περίμενα σε αίθουσα αναμονής μέχρι να μου πουν σε ποιον τηλεφωνικό θάλαμο έπρεπε να μπω. Θυμάται κανείς την αντίστοιχη διαδικασία στην Ελλάδα;

Επίσης ήθελα να ρωτήσω, θυμάστε που οι χρεώσεις μιας κλήσεις σαν ''αστικό'' ή ''υπεραστικό'' τηλεφώνημα ήταν ανεξάρτητες από τα όρια των νομών; Στο νησί της Ρόδου πχ υπήρχαν περιοχές με διαφορετικό κωδικό κλήσης και ήταν υπεραστικά τα τηλεφωνήματα πάντα, κάτι το οποίο έπαψε να ισχύει κάποια στιγμή. Ίσως όταν μπήκαν οι ψηφιακές γραμμές; Πάντως οι διαφορετικοί κωδικοί κλήσεις παρέμειναν.

 

[ΦΖΠ1]

Mια εποχή (1987-88) που σπούδαζε ο αδερφός μου στην Αμερική, τα λέγαμε με...ηχογραφημένες κασέτες ! Που πηγαινοέρχονταν με το ταχυδρομείο !

Και μετά ήρθε το skype...

 

[Michel Vaillant]

Να'σαι καλά ΦΖΠ1

, τι μου θύμισες ,όταν έφυγε για την Αμερική ένας φίλος μου το 1975 νομίζω, μαζευόμασταν όλη η παρέα ,ηχογραφούσαμε κασσέτες (ήχου βέβαια) και του τις στέλναμε ταχυδρομικά!

​