Η Άννα Μαρώνη δεν ήταν απλά "επίδοξη", όπως λέει ο εμπαθής συναγωνιστής,
αλλά σκαλομιλανίτισσα φωνάρα, γι' αυτό άλλωστε κι ο Λεό της είχε γυρίσει κλιπ (νομίζω έπαιζαν κάτι πλάνα στη νησίδα της Συγγρού, σε κάτι ψωραλέους φοίνικες -ή το μπερδεύω με ανάλογο της Σου Κύρκου της ίδας περιόδου; -απαράδεκτος).
Ο ατζέντης-μέντορας-ψησταριοβιομήχανος-αγαπητικός (έπαιζε μια κατηγορία μόνος του) Λεωνίδας πρέπει να υπήρξε και πρόεδρος του Βύζαντα Μεγάρων ένα διάστημα, εποχή γύρω στο '83 μιλάμε τώρα.
Νομίζω, πάντως, ότι το πιο φοβερό και πιο καλτ απ' όλα ήταν ο τρόπος, με τον οποίο προαναγγελόταν η μετάδοση της τσόντας στους ούτως ή άλλως υποψιασμένους τηλεθεατές του Η8: ενώ προβάλλονταν σκυλάδικα κλιπ,
ακουγόταν ξαφνικά από μικροφώνου "... σε λίγα λεπτά αυτό που όλοι περιμένατε...".
Ακολουθούσε 3ωρη πανδαισία, ενώ εντύπωση έκανε το γεγονός ότι από τις ταινίες που πρόβαλλε (στα καπάκια, τη μια μετά την άλλη) είχε αφαιρέσει τις μη-χάρντκορ σκηνές της και καλά υπόθεσης,
προβάλλοντας μόνο "το ψητό", πράγμα, βέβαια, εύλογο για κατασκευαστή-έμπορο ψησταριών.
Και τέλος, επειδή βαθειά με είχε προβληματίσει εκείνο τον καιρό αν η Τζίνα Βαρώνη ήταν ιστορικό-υπαρκτό πρόσωπο, πρέπει να τονίσω ότι ναι, ήταν, όπως υπαρκτός ήταν και ο φίλος μου ντράμερ, που συνέπραττε μαζί της σε κονσερβατουάρ κάπου έξω απ' τη Ναύπακτο (ή Ναύπλιο μού 'χε πει; Δε θυμάμαι, ένιγουέι).
Ελπίζω να έβαλα το λιθαράκι μου στην κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την καταγραφή του μείζονος πρόσφατου παρελθόντος ημών.
recry:
