krios
RetroNuts!
- Joined
- 21 Ιουν 2008
- Μηνύματα
- 1.801
- Αντιδράσεις
- 489
Κάποια στιγμή είχαμε αναφέρει ότι έξω από τα παλιά περίπτερα βρίσκαμε εκείνα τα κόκκινα μηχανήματα που ρίχναμε μέσα ένα πενηνταράκι και γυρνώντας το μοχλό έπεφτε μια χρωματιστή ολοστρόγγυλη τσίχλα. Στη δεκαετία του ΄70 είχαν μέσα και μικρά δαχτυλίδια με ''πέτρα'' σε σχήμα καρδούλας, οβάλ και ρόμβου. Το χρώμα τους ήταν διαφανές ρουμπινί (αυτό μου άρεσε πάντα) και ροζουλί και τυρκουάζ και βεραμάν. Αργότερα είχαν και μπλε και έπαψαν να είναι διαφανής οι πέτρες τους. Τα στηρίγματά των πετρών ήταν πολύ μυτερά. (Πληροφοριακά περνώντας τα χρόνια, τα μηχανήματα μεγάλωσαν, είχαν μέσα διαφανής στρογγυλές σφαιρούλες με παιχνίδι ή μπάλες λαστιχένιες - καουτσουκ - τρελλομπάλες τύπου, που τις πέταγες ψηλά και μετά άρχιζες να ψάχνεις να τις βρεις στα περίχωρα διότι γίνονταν άφαντες).
Επιστρέφω στα δαχτυλίδια, τα οποία στη δεκαετία του '80 κυκλοφορούν με άνοιγμα, ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν σε όλα τα μεγέθη και να φορεθούν άνετα.
Σας παρουσιάζω τα δαχτυλίδια πρώτης γενιάς λοιπόν. Συγκινήθηκα που τα είδα, είπα να τα μοιραστώ μαζί σας ενθυμούμενη 1) ακόμα τον πόνο που προήρχετο από την προσπάθειά μου ως παιδί να ανοίξω τα στηρίγματα και να πάρω την πέτρα (για να τη χάσω μετά βεβαίως) μιας και πάντα αυτά έμπαιναν μεταξύ νυχιού και κρέατος. Μπρρρρρρ
2) ότι μετά παίζαμε με την Χουανίτα και τα άλλα κορίτσια το Πού 'ντο πού 'ντο το δαχτυλίδι, ψάξε ψάξε δεν θα το βρεις ... και σιγά μην το 'βρισκες.
Δεν είχα βρει πολλά. Αλλά όταν έπεφταν μαζί με την τσίχλα χαιρόμουν σαν να μου είχαν χαρίσει όλον τον κόσμο.Ο ρόμβος με το διαφανές ρουμπίνι είναι το ομορφότερο δαχτυλίδι που έχω δει στη ζωή μου. Δυστυχώς βρήκα καρδούλα με ρουμπίνι κι όχι ρόμβο.
Αυτά τα πολλά...ολίγα!
Επιστρέφω στα δαχτυλίδια, τα οποία στη δεκαετία του '80 κυκλοφορούν με άνοιγμα, ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν σε όλα τα μεγέθη και να φορεθούν άνετα.
Σας παρουσιάζω τα δαχτυλίδια πρώτης γενιάς λοιπόν. Συγκινήθηκα που τα είδα, είπα να τα μοιραστώ μαζί σας ενθυμούμενη 1) ακόμα τον πόνο που προήρχετο από την προσπάθειά μου ως παιδί να ανοίξω τα στηρίγματα και να πάρω την πέτρα (για να τη χάσω μετά βεβαίως) μιας και πάντα αυτά έμπαιναν μεταξύ νυχιού και κρέατος. Μπρρρρρρ
2) ότι μετά παίζαμε με την Χουανίτα και τα άλλα κορίτσια το Πού 'ντο πού 'ντο το δαχτυλίδι, ψάξε ψάξε δεν θα το βρεις ... και σιγά μην το 'βρισκες.Δεν είχα βρει πολλά. Αλλά όταν έπεφταν μαζί με την τσίχλα χαιρόμουν σαν να μου είχαν χαρίσει όλον τον κόσμο.Ο ρόμβος με το διαφανές ρουμπίνι είναι το ομορφότερο δαχτυλίδι που έχω δει στη ζωή μου. Δυστυχώς βρήκα καρδούλα με ρουμπίνι κι όχι ρόμβο.
Αυτά τα πολλά...ολίγα!
