Λίγο μπερδεμένο αυτό το κατά τα άλλα ωραίο θέμα, γιατί απ'ότι βλέπω μερικοί έχουν αναφέρει και άψυχα αντικείμενα κατευθείαν, κι όχι ανθρώπους. Νομίζω ότι για να μιλήσουμε για ζήλια πρέπει να έχουμε στο νου μας ανθρώπους που είχαν κάτι, αλλιώς δεν θεωρείται ζήλια, αλλά πόθος του να το αποκτήσεις. Δεν μπορείς π.χ να ζηλέψεις από μόνο του ένα ποδήλατο χωρίς κάτοχο
Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον.
Αρκετά πράγματα ζήλευα. Πρώτα αυτό, πονεμένο θέμα:
alkis21 είπε:
-Ζήλευα (και ακόμα ζηλεύω) αυτούς που τρώνε ασταμάτητα ό,τι θέλουν χωρίς ποτέ να παρεκκλίνει το βάρος τους
Μετά μπορεί να ζήλευα κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια που έβλεπα να έχουν άλλα παιδιά, π.χ κάτι κούκλες, την ατζεντίνα μίας κοπέλας, τους ευχούληδες με πετράδια που είχαν πολλοί και δεν απέκτησα ποτέ, ή εκείνο το μικροσκοπικό ροζ πιανάκι-παιχνίδι που κυκλοφορούσε και το είχε η διπλανή μου στο φροντιστήριο Αγγλικών, το ήθελα τόσο πολύ αυτό! Κατά ειρωνεία της τύχης, μία μέρα μπερδέψαμε τις ολόιδιες φροντιστηριακές τσάντες μας και είχα το πιανάκι στο σπίτι μου για ένα βράδυ, αλλά με απογοήτευση διαπίστωσα ότι δεν δούλευε. Ζήλευα όταν έβλεπα συμμαθητές μου να έχουν πρωτότυπες κασετίνες, όπως μία κασετίνα παπούτσι και μία καρπούζι που τις θυμάμαι ακόμα. Τα παιδιά που είχαν σπίτι με μπαλκόνια μέχρι που μετακομίσαμε κι εμείς σε ένα τέτοιο. Τα πιο δημοφιλή κορίτσια της τάξης. Τους συμμαθητές που ήταν πολύ καλοί στα αθλήματα. Όσους είχαν αδέρφια, μέχρι να αποκτήσω κι εγώ. Αλλά αυτό που ζήλευα περισσότερο ήταν όταν έβλεπα πιο χαλαρούς γονείς γύρω μου, κι ευχόμουν να τους είχα κι εγώ. Που να μου αγοράζουν και παιχνίδια, να με αφήνουν να πηγαίνω σε πάρτυ αλλά και να οργανώνω τα δικά μου, να μην μου κάνουν γενικά τόσο μεγάλο έλεγχο κτλ.
Πάντως η ζήλια διαφέρει εννοείται από το φθόνο. Μπορεί να ζηλεύεις καλοπροαίρετα απλά ευχόμενος να είχες κάτι, ή να νιώσεις ταυτόχρονα κακία και δυσάρεστα συναισθήματα για το άτομο που ζηλεύεις. Εγώ συνήθως είχα την καλοπροαίρετη, όχι φθόνο.
