exetlaios
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 17 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 4.509
- Αντιδράσεις
- 1.344
Θυμάμαι μικρός, ότι ορισμένες φορές οι δήμοι,
πλήρωναν θιάσους για να δώσουν υπαίθριες παραστάσεις.
Στηνόταν ένα πρόχειρο πάλκο, μπόλικες πλαστικές καρέκλες
και το θέαμα ξεκινούσε.
Συνήθως οι ηθοποιοί ήταν "δευτεροκλασσάτοι" και τα θέματα επιθεωρήσεις,
κωμωδίες και γενικώς κάτι "ελαφρύ".
Φυσικά όλα γίνονταν γαι την "ψυχαγωγία" των δημοτών,
έτσι ασφαλώς το θέαμα ήταν δωρεάν. "Κέρναγε" ο δήμος.
Τέτοιες παραστάσεις ήταν σπουδαίο θέμα τότε, στις λαικές γειτονιές.
Για πολλούς, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δούνε επιτέλους θέατρο
(έστω και ευτελούς ποιότητας).
Μια φορά είχα δει μια τέτοια παράσταση, στην περιοχή του Ρέντη.
Από το απόγευμα που στηνόταν το πάλκο, οι περαστικοί σταματάγανε και χαζεύανε.
Όλοι ρωτάγανε με περιέργεια "Τι θα παίξετε" ; "Ποιοί ηθοποιοί παίζουν" ;
Τα δε πιτσιρίκια, κοίταζαν εκστασιασμένα την όλη προετοιμασία.
Όταν ξεκίνησε η παράσταση, η πλατεία έξω από το σχολείο ήταν γεμάτη.
Ακόμα, πολλοί όρθιοι γύρω-γύρω και φυσικά τα γύρω μπαλκόνια γεμάτα,
με 4-5 άτομα στο καθένα !
Δε θυμάμαι πολλά από την παράσταση, απλώς ότι ήταν κωμωδία χαμηλού επιπέδου.
Όμως ο κόσμος γέλαγε ασταμάτητα, χάρηκε πραγματικά και το βράδυ
όλοι πήγαν ευχαριστημένοι για ύπνο.
Αυτή η εικόνα και η ατμόσφαιρα, μου εντυπώθηκε έντονα.
Δεν πίστευα ότι με τόσο απλό τρόπο, μπορούσες να μοιράσεις χαρά στον κόσμο.
Έκτοτε δεν ξανάδα αντίστοιχη υπάιθρια θεατρική παράσταση,
με εξαίρεση ορισμένες φορές που ερχόταν "Καραγκιόζης".
Σήμερα, αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε μια γειτονιά, δε νομίζω να πάταγε ψυχή !
πλήρωναν θιάσους για να δώσουν υπαίθριες παραστάσεις.
Στηνόταν ένα πρόχειρο πάλκο, μπόλικες πλαστικές καρέκλες
και το θέαμα ξεκινούσε.
Συνήθως οι ηθοποιοί ήταν "δευτεροκλασσάτοι" και τα θέματα επιθεωρήσεις,
κωμωδίες και γενικώς κάτι "ελαφρύ".
Φυσικά όλα γίνονταν γαι την "ψυχαγωγία" των δημοτών,
έτσι ασφαλώς το θέαμα ήταν δωρεάν. "Κέρναγε" ο δήμος.
Τέτοιες παραστάσεις ήταν σπουδαίο θέμα τότε, στις λαικές γειτονιές.
Για πολλούς, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δούνε επιτέλους θέατρο
(έστω και ευτελούς ποιότητας).
Μια φορά είχα δει μια τέτοια παράσταση, στην περιοχή του Ρέντη.
Από το απόγευμα που στηνόταν το πάλκο, οι περαστικοί σταματάγανε και χαζεύανε.
Όλοι ρωτάγανε με περιέργεια "Τι θα παίξετε" ; "Ποιοί ηθοποιοί παίζουν" ;
Τα δε πιτσιρίκια, κοίταζαν εκστασιασμένα την όλη προετοιμασία.
Όταν ξεκίνησε η παράσταση, η πλατεία έξω από το σχολείο ήταν γεμάτη.
Ακόμα, πολλοί όρθιοι γύρω-γύρω και φυσικά τα γύρω μπαλκόνια γεμάτα,
με 4-5 άτομα στο καθένα !
Δε θυμάμαι πολλά από την παράσταση, απλώς ότι ήταν κωμωδία χαμηλού επιπέδου.
Όμως ο κόσμος γέλαγε ασταμάτητα, χάρηκε πραγματικά και το βράδυ
όλοι πήγαν ευχαριστημένοι για ύπνο.
Αυτή η εικόνα και η ατμόσφαιρα, μου εντυπώθηκε έντονα.
Δεν πίστευα ότι με τόσο απλό τρόπο, μπορούσες να μοιράσεις χαρά στον κόσμο.
Έκτοτε δεν ξανάδα αντίστοιχη υπάιθρια θεατρική παράσταση,
με εξαίρεση ορισμένες φορές που ερχόταν "Καραγκιόζης".
Σήμερα, αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε μια γειτονιά, δε νομίζω να πάταγε ψυχή !
