Ρετρό θλιμμένα τραγούδια!

αριαδνη

candy fan
Joined
29 Μάρ 2010
Μηνύματα
14.121
Αντιδράσεις
15.505
Κάποιο τραγούδι που οταν ήμασταν λυπημένοι :( το ακούγαμε και μας γλύκαινε λίγο τον πόνο και την αναμονή ενος γεγονότος, οχι και τόσου καλού που είχε συμβεί!

Ταυτιστήκαμε με αυτό το κομμάτι, γιατί και αυτό περιέγραφε μια θλιμμένη ιστορία, αν όχι αντίστοιχη με την δική μας, τουλάχιστον κάτι με το οποιο μέσα στην δική μας πίκρα, μας δημιουργούσε μια ψευδαίσθηση οτι και κάποιος άλλος πονά, ξέχωρα από εμάς..

Για μένα ήταν πάντα το hazard, του Richard Marx, που στα ελληνικά σημαίνει κίνδυνος, οποτε και στο βιντεοκλίπ περιγράφεται μια πονεμένη ιστορία :xm: !

Τα λόγια δεν τα πολυκαταλάβαινα, τι ακριβώς λένε, μάλλον πρόκειται για την ιστορία ενος νεαρού που αγαπά μια κοπέλα την Μαιρη, θέλει να ξεφυγει απο την πόλη που μεγάλωσε και να ξεχάσει το παρελθόν του, που μα΄λλον ηταν επώδυνο αλλα και μόνο η μουσική έφτανε να με κάνει να βουρκώσω κάθε φορά!

Το άκουγα, οταν σε ένα διαγώνισμα δεν πήγαινα τόσο καλά, έγραφα δηλ. κάτω απο την βάση, όταν υπήρχε οικονομική, οικογενειακή στενότητα, 'οταν δεν τα έβρισκα με τους συμμαθητές μου, με τους γονείς μου, όταν ένας φίλος με πρόδιδε γενικά, οταν η διαθεση δεν ήταν τόσο καλή..

για εσάς ποιό ήταν αυτό το τραγούδι; για μενα αυτό, μου φέρνει τόση νοσταλγία στο μυαλό για φιλίες που φύγανε και δεν κρατήσανε !


We used to walk down by the river

she loved watch the sun go down.

We used to walk alone the river

and dream our ways out of this town!

I think about my life gone by

and how it's done me wrong,

there's no escape for me this time

all of my rescues are gone, long alone..
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
A Casa D'irene του Nico Fidenco

I giorni grigi sono le lunghe strade silenziose

Di un paese deserto E senza cielo

A casa dʼIrene si canta si ride

Cʼe gente che viene, cʼe gente che va

A casa dʼIrene botiglie di vino

A casa dʼIrene stasera si va

Παρόλο που έπαιζε στα πάρτι του καλοκαιριού και πολλές φορές ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για τα μπλουζ, ήταν πάντα ένα τραγούδι που με έθλιβε απίστευτα, συνάμα όμως με άφηνε με μία γλυκόπικρη διάθεση. Λυρικοί στίχοι, όμορφη μελωδία.

Στο σπίτι της Ιρένε όλοι διασκεδάζουν από τη μια και από την άλλη κάποιος που περιμένει μάταια ένα σημάδι από το αγαπημένο του πρόσωπο.





Θα προσθέσω και το Mon amour του Christophe. Εδώ δεν νομίζω ότι χρειάζονται πληροφορίες

http://www.youtube.com/watch?v=rw36n0U6Dzw&feature=related
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εμμμ... συνήθως όταν κάτι πήγαινε στραβά άκουγα χαρούμενα τραγούδια για να μου φτιάξει η διάθεση... :xm:

Το "Σ΄αγαπώ" (Αχ περιστέρι μου...) κάθε φορά που το άκουγα μου δημιουργούσε μιά ακατανόητη θλίψη...



Αργότερα μου άρεσαν και τα δύο για τελείως διαφορετικούς λόγους... ερωτικούς κυρίως...
 
Εγω παλι πιστευω οτι οταν εχεις θλιψη χρειαζεται παλι θλιψη για να σε κανει πιο δυνατο και να σε κανει να σκεφτεις τις ωρες εκεινες που

εισαι μονος σου σε ενα δωματιο και το μονο σκεφτεσαι ειναι τα κομματια που μαζευεις για να ξαναφτιαξεις παλι αυτο που καποιος η' κατι χαλασε μεσα σου.

Παντα ακουγα το So sad απο την Marianne Faithfull

 
Η επιλογή μου είναι το Melancholy Man των Moody Blues :http://www.youtube.com/watch?v=TXJpgqhWvNY

Όπως και η όμορφη εξίσου θλιμμένη διασκευή της Βικούλας:

 
Kατ' αρχας συμφωνω με τον stakovio για το Take Me Home Tonight. Προσωπικα το λατρευω, αλλα προτιμω την αυθεντικη εκτελεση, οπως ακουγεται στην ταινια.

Δε θελω να κανω πολλα σχολια για το τραγουδι που επελεξα, απλως και μονο θα πω οτι οι στιχοι του με συγκλονιζουν και ιδιαιτερα στο σημειο που λενε...

Και ποθουσα και ποθουσες να πεθαιναμε

τοσο νεοι, τοσο ωραιοι, τοσο αγνοι.

Αγαπιομασταν. Μουσικη Γιωργου Κριμιζακη, στιχοι Σωτιας Τσωτου.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
circleag είπε:
Εγω παλι πιστευω οτι οταν εχεις θλιψη χρειαζεται παλι θλιψη για να σε κανει πιο δυνατο και να σε κανει να σκεφτεις τις ωρες εκεινες πουεισαι μονος σου σε ενα δωματιο και το μονο σκεφτεσαι ειναι τα κομματια που μαζευεις για να ξαναφτιαξεις παλι αυτο που καποιος η' κατι χαλασε μεσα σου.

Παντα ακουγα το So sad απο την Marianne Faithfull

 

ένα από τα πιο θλιμμένα, ελληνικά τραγουδια που εχω ακούσει, βγάζει συναίσθημα..φέρνει στο νου εφηβικές απογοητεύσεις αλλα και αποχωρήσεις..

λένε πως στην χώρα που ναυάγησες, βασιλεύουν οι μάγισσες..εδω και αν περιγραφεται μια θλιμμένη ιστορία, όλο το τραγουδι ειναι σαν ένας νοσταλγικός λιγμός για κάτι που εχει ήδη φυγει ! αλλα και ευχαριστες σχολικές αναμνησεις από καλοκαιρια εφηβικά που έφυγαν, ολο τα 'χει αυτο το τραγούδι, ειναι γλυκόπικρο..
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
dim είπε:
Circleag το παραπανω link ειναι απο το καναλι μου στο youtube!! :)
Ρετρο ή οχι ,τα θλιμμενα τραγουδια ειναι τα αγαπημενα μου...ηταν Αυγουστος του 2007...το So Sad το 'χα αναζητησει στο youtube και προς μεγαλη μου εκπληξη δεν υπηρχε...και ετσι το ''ανεβασα''...

Ενα θλιμμενο,αγνωστο ομως, τραγουδι ειναι το παρακατω απο τη Γλυκερια.

Γλυκερια - Καθε νυχτα

Μικρος που ειναι ο κοσμος....
 
caprice είπε:
A Casa D'irene του Nico Fidenco
I giorni grigi sono le lunghe strade silenziose

Di un paese deserto E senza cielo

A casa dʼIrene si canta si ride

Cʼe gente che viene, cʼe gente che va

A casa dʼIrene botiglie di vino

A casa dʼIrene stasera si va

Παρόλο που έπαιζε στα πάρτι του καλοκαιριού και πολλές φορές ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για τα μπλουζ, ήταν πάντα ένα τραγούδι που με έθλιβε απίστευτα, συνάμα όμως με άφηνε με μία γλυκόπικρη διάθεση. Λυρικοί στίχοι, όμορφη μελωδία.

Στο σπίτι της Ιρένε όλοι διασκεδάζουν από τη μια και από την άλλη κάποιος που περιμένει μάταια ένα σημάδι από το αγαπημένο του πρόσωπο.




απίστευτο! μπήκα με σκοπό να απαντήσω ακριβώς το ίδιο! κανένα τραγούδι δε μου πέρασε ποτέ τόση θλίψη, με ή χωρίς κατανόηση της γλώσσας ...
 
Μια και τους ειδα ζωντανα την προηγουμενη εβδομαδα...
 
Δε νομίζω να θεωρείται ρετρό αλλά όταν ήμουν χάλια γενικώς ακούγα το Karma Police των Radiohead...
 
Πίσω
Μπλουζα