Κατά μια άποψη, η Μύκονος "απογειώθηκε" από τα φουλάρια του Γαλάτη, και κάποιον ταβερνιάρη που τηγάνιζε όλο κι όλο αβγά, στο Καλαμοπόδι, μετέπειτα Paradise...
Στον πόλεμο πέρασε κάπως καλύτερα, αφού πιο πολύ οι Ιταλοί τη διαχειρίστηκαν. Αμέσως μετά, οι Μυκονιάτες φύγαν για την Αθήνα, όπου γίναν εργολάβοι και ανοικοδόμησαν μεγάλο ποσοστό των αθηναϊκών πολυκατοικιών, και ταυτόχρονα το νησί άρχισε να γίνεται γνωστό, με αποτέλεσμα η επόμενη γενιά να μείνει και να εργαστεί εκεί, στον τουρισμό.
Φεύγοντας από τη Μύκονο, πολύ συχνά ακούγαμε παλιότερα για διακοπές στο Λουτράκι, στα Λουτρά Ωραίας Ελένης, στο Κιάτο, στο Ξυλόκαστρο και άλλα κοντινά -σήμερα- αλλά αρκετά μακρινά τότε μέρη. Η μείωση της απόστασης με τους πιο σύγχρονους δρόμους τα έκανε περισσότερο "περαστικά"...