Ρετρό κουτσομπολίστικα περιοδικά

[Απάντηση για την φωτο της "Ναιάνα"]
Μάλλον φωτομοντάζ ή κανα μοντέλο/σωσίας που της μοιάζει.... Νομίζω δεν είδαμε ποτέ "ακατάλληλες / σεξυ" φωτογραφίες της.
Σε αντίθεση πχ με άλλες κυρίες της βασιλικής οικογένειας κλπ κλπ.
 
Η Νταϊάνα είναι αυτή; :shocked:

Μπορεί, που να δεις και φωτογραφίες με εσώρουχα της Asma al-Assad όταν και οι δύο ήταν νεαροί φοιτητές στην Αγγλία. Στην Αγγλία γεννήθηκε.

Τις βρήκαν τα τζιχάντια τα πρακτοράκια των Αμερικανών όταν "κατέλαβαν" το προεδρικό μέγαρο. Κυκλοφόρησαν κάτι "καυτές" φωτογραφίες.
 
Μπράβο σε όποιον/α άνοιξε αυτό το νήμα συγκεκριμένα θυμάμαι τα περιοδικά Σοκ και Dolce Vita που δεν κυκλοφορούν πια , από αυτά που αναφέρονται εδώ μόνο το Λοιπόν κυκλοφορεί θυμάμαι συγκεκριμένα στο περιοδικό Σοκ έδιναν δώρο και αφίσες με σταρς

Το Σοκ έβαζε θυμάμαι αφίσες από διάφορους σταρς Άννα Βίσση , Σάκη Ρουβά , Λάμπη Λιβιεράτο , Γιώργο Λεμπέση , Ίνα Λαζοπούλου , Πάνο Κιάμο και από τηλεοπτικούς ηθοποιούς (μια ιδιαίτερη αδυναμία εννοώ πιο πολλές αφίσες έβαζε για Βίσση και Ρουβά)
 
Όταν είχε πρωτοβγεί το "λοιπόν", το κοιτάζαμε ειρωνικά. Λέγαμε ποιοι άνθρωποι θα το αγόραζαν; (από ότι φάνηκε πολλοί). Ας μη ξεχνάμε ότι light kουτσομπολιό παρείχαν και τα τηλεπεριοδικά εκείνη την εποχή μαζί με "καλλιτεχνικές" φωτογραφίες των σταρ. Είχα την αίσθηση ότι όλα αυτά τα έντυπα είχαν κλείσει, ειδικά που τη περίοδο 2010-2019 έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στον έντυπο τύπο, αλλά η πραγματικότητα μας ξεπερνά...και μάλλον οι 30αρες-40αρες που τα αγόραζαν τότε εξακολουθούν και το κάνουν. Ίσως είναι μικρότερα τα τιραζ αλλά υπάρχουν...κουτσουμπόλες(και κουτσομπόληδες) όλου του κόσμου ενωθείτε, λοιπόν...

Να γράψω και κάτι για τα τηλεπεριοδικά, ίσως το έχω αναφέρει σε άλλο θέμα στα πεταχτά.
Το Νοέμβρη του 2022 λόγω δουλειάς ήμουν σε γειτονιά με το κλασικό ψιλικατζίδικο (όχι μίνι μάρκετ) κάμποσα τυποποιημένα προϊόντα, τσιγάρα, μπίρες-κρασία-αναψυκτικά, εφημερίδες, περιοδικά, ξυστά κτλ και επειδή είχε και έξω πολύ χώρο είχε το ψυγείο με τα παγωτά και τα στάντ με τον τύπο. Καθώς πέρασα μια Δευτέρα είδα ότι κυκλοφορούν ακόμη τηλεπεριοδικά με 1.5 ευρώ. Πήρα ένα, νομίζω τον τηλεθεατή, το ξεφύλλισα και παρότι καμία σχέση με το 1992 μου ήρθαν γλυκές μνήμες που σκέφτηκα, λαμπρά θα πάρω ένα την ερχόμενη Παρασκευή. Δεν έγινε την επόμενη, έγινε 2-3 Παρασκευές παρακάτω και μάλιστα με δελέασε μια έγχαρτη, σχετικά μεγάλη εικόνα του αγίου Νικολάου που είχε αρκετά καλαίσθητη και προσεκτικά εικονογραφημένη που στο μεταξύ μου ζητούσε επίμονα να του έπαιρνα μια ανάλογη ο πατέρας μου. Ευκαιρία σκέφτηκα, με το 1.5 ευρώ παίρνω και την εικόνα (που το άξιζε το 1 ευρώ) και ικανοποιώ και την επιθυμία μου να χαζέψω καμία ώρα. Και πράγματι τόσος ήταν και ο χρόνος που το ξεφύλλισα χωρίς να χρειάζομαι παραπάνω για να δω κάτι που με ενδιαφέρει. Δεν ήταν το επίπεδο του περιοδικού, ήταν νορμαλ χωρίς κουτσομπολιά κτλ, αλλά το όλο θέμα πια μοιάζει παλιακό, ξεπερασμένο. Ποιος βλέπει Τν, γιατί να θες το πρόγραμμα όταν είναι στο παρέχει η δigea κτλ. Καταλαβαίνω μεγάλους ανθρώπους που τα παίρνουν από συνήθεια (γι αυτό ίσως και οι εικόνες αγίων που προσέφερε) αλλά δεν βρήκα κάτι θελκτικό για να πω θα το ξαναπάρω και παρότι η τηλεόραση στο σπίτι δουλεύει 2 ώρες την ημέρα, εκτός streaming.

Είναι σαν έναν/μια παλιά σύντροφο που βρίσκεις τυχαία στο δρόμο που χωρίσατε ομαλά. Χαίρεσαι που τον/την βλέπεις και μαθαίνεις νέα του, αλλά μετά έρχεται η δεύτερη σκέψη: ήμουν καψούρης με αυτόν/ή πριν 30 χρόνια;
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα