Ειπα να κάνω ένα θέμα για κάποιες μάλλον ψιλοξεχασμένες συγγραφεις. Βιβλία-σημαίες για φιλελευθερες φιλόλογους με κλαρωτές φούστες και καρέ μαλλιά που φιλότιμα (πλην συνήθως μάταια) προσπαθούσαν να μας κάνουν να μην σκεφτόμαστε μόνο το ντύσιμο, το μέικ απ και τ᾽αγόρια, να γίνουμε δυναμικές,ανεξάρτητες και μαχητικές. Περιττό να πω πως τότε έβγαζα καντήλες με το κύρηγμα και διαβάζοντας τα εν λόγω έργα εγώ απλά έβλεπα ατέλειωτη μιζέρια και θλίψη. Ο χρόνος όμως όλα τα αλλάζει και τώρα τα βλέπω με νοσταλγία. Θα μου πειτε ᾽᾽ Μα καλα αυτές είναι ξεχασμένες;᾽᾽. Ναι φίλοι μου,είναι!
Ας πουμε όλοι θυμούνται το περίφημο ᾽Ἠ αγάπη άργησε μια μέρα᾽᾽ της Λιλής Ζωγράφου αλλά θυμάται κανείς το ᾽᾽Μου σερβίρεται ένα βασιλόπουλο παρακαλώ;᾽᾽. Προσωπικά ένιωθα λίγο αμήχανα μαζί της ειδικά με την μανία που καταβρόχθιζαν τα βιβλία της διάφορες φίλες της μητέρας μου και μερικές μαχόμενες συμμαθήτριες. Η μεγάλη απογοήτευση ήταν το ''Επάγγελμα πόρνη᾽᾽όπου περίμενα πικάντικές αναμνήσεις από κυρία της Τρούμπας ή της Φυλής. Αντί για αυτό έπεσα πάλι σε Κατοχη, Εμφύλιο, Χουντα, ξέρετε, τα γνωστά.
Η Ελλη Αλεξίου είναι μια άλλη περίπτωση αδικημένης από τον χρόνο. Την χαντάκωσε η γκάφα του ᾽᾽Για να γίνει μεγάλος᾽᾽ βιβλίο-κατηγορώ για τον Νίκο Καζαντζάκη που είχε παντρευτει την αδερφή της Γαλάτεια και μάλλον της έκανε την ζωή μαύρη. Κάποτε το ᾽᾽Μικροί αγώνες για μικρή ζωή᾽᾽ απομνημονεύματα από τη ζωή της ως δασκάλα στην Κρήτη και αλλού, ήταν παντού. Στα κείμενα στο σχολείο, σε δώρα ακομα και στα μίντια ως έργο-αναφορά. Πράγμα φοβερά αξιοπερίεργο καθώς σχεδόν σε όλα τα διηγήματα φιγουράρουν παιδάκια που πεθαίνουν πρόωρα αφότου περάσουν τα πάνδεινα. Αν το διαβάσεις μια φορά σε στοιχειώνει για πάντα. ''Τα μάτια της Γιαννούλας᾽᾽ δεν ξεχνιέται ούτε το άλλο με τις πατατίτσες που η Ελλενίτσα κρατάει λίγο πριν πεθάνει απο ασιτία στη Κατοχή. Εκεί που τα δίνει όλα όμως είναι το ᾽᾽Λούμπεν᾽᾽ με ηρωίδα κακοποιημένη σύζηγο. Ατακα᾽᾽Βάλε με θεια στο καλάθι με τα κουρελάκια᾽᾽...
Την Λιλίκα Νάκου την αγαπούσα και την αγαπώ. Ολοι ξέρετε βέβαια την ᾽᾽Κυρία Ντορεμί᾽᾽ και ίσως ᾽᾽Τα ανθρώπινα πεπρωμένα᾽᾽ εγω όμως λατρεύω το ᾽Ὀι παραστρατημένοι᾽᾽ με ηρωίδα Ελληνίδα πιανιστρια καμπαρέ στη Γενεύη στις αρχες του αιωνα. Ανελέητη κριτική της Ελληνικής κοινωνίας από μια κοσμοπολίτισσα, εστέτ αριστοκράτισσα με προοδευτικές ιδέες.
Ας πουμε όλοι θυμούνται το περίφημο ᾽Ἠ αγάπη άργησε μια μέρα᾽᾽ της Λιλής Ζωγράφου αλλά θυμάται κανείς το ᾽᾽Μου σερβίρεται ένα βασιλόπουλο παρακαλώ;᾽᾽. Προσωπικά ένιωθα λίγο αμήχανα μαζί της ειδικά με την μανία που καταβρόχθιζαν τα βιβλία της διάφορες φίλες της μητέρας μου και μερικές μαχόμενες συμμαθήτριες. Η μεγάλη απογοήτευση ήταν το ''Επάγγελμα πόρνη᾽᾽όπου περίμενα πικάντικές αναμνήσεις από κυρία της Τρούμπας ή της Φυλής. Αντί για αυτό έπεσα πάλι σε Κατοχη, Εμφύλιο, Χουντα, ξέρετε, τα γνωστά.
Η Ελλη Αλεξίου είναι μια άλλη περίπτωση αδικημένης από τον χρόνο. Την χαντάκωσε η γκάφα του ᾽᾽Για να γίνει μεγάλος᾽᾽ βιβλίο-κατηγορώ για τον Νίκο Καζαντζάκη που είχε παντρευτει την αδερφή της Γαλάτεια και μάλλον της έκανε την ζωή μαύρη. Κάποτε το ᾽᾽Μικροί αγώνες για μικρή ζωή᾽᾽ απομνημονεύματα από τη ζωή της ως δασκάλα στην Κρήτη και αλλού, ήταν παντού. Στα κείμενα στο σχολείο, σε δώρα ακομα και στα μίντια ως έργο-αναφορά. Πράγμα φοβερά αξιοπερίεργο καθώς σχεδόν σε όλα τα διηγήματα φιγουράρουν παιδάκια που πεθαίνουν πρόωρα αφότου περάσουν τα πάνδεινα. Αν το διαβάσεις μια φορά σε στοιχειώνει για πάντα. ''Τα μάτια της Γιαννούλας᾽᾽ δεν ξεχνιέται ούτε το άλλο με τις πατατίτσες που η Ελλενίτσα κρατάει λίγο πριν πεθάνει απο ασιτία στη Κατοχή. Εκεί που τα δίνει όλα όμως είναι το ᾽᾽Λούμπεν᾽᾽ με ηρωίδα κακοποιημένη σύζηγο. Ατακα᾽᾽Βάλε με θεια στο καλάθι με τα κουρελάκια᾽᾽...
Την Λιλίκα Νάκου την αγαπούσα και την αγαπώ. Ολοι ξέρετε βέβαια την ᾽᾽Κυρία Ντορεμί᾽᾽ και ίσως ᾽᾽Τα ανθρώπινα πεπρωμένα᾽᾽ εγω όμως λατρεύω το ᾽Ὀι παραστρατημένοι᾽᾽ με ηρωίδα Ελληνίδα πιανιστρια καμπαρέ στη Γενεύη στις αρχες του αιωνα. Ανελέητη κριτική της Ελληνικής κοινωνίας από μια κοσμοπολίτισσα, εστέτ αριστοκράτισσα με προοδευτικές ιδέες.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: