Ρετρό σκηνές από 80's

[Rygar]

Θυμήθηκα κάτι που ίσως ελάχιστοι να το έχετε δει ή να είχατε δώσει βάση!!!

Μέχρι τα μέσα του 80 ερχόταν κάθε τόσο ένας (ο ίδιος κάθε φορά) υπάλληλος της ΔΕΗς και με ένα κοντάρι που είχε έναν ειδικό γάντζο στην άκρη (σαν πόδια αράχνης) έβγαζε την καμμένη λάμπα από το στύλο και έβαζε καινούρια (ο κυρ Νίκος ήταν στη γειτονιά μου, είχε γίνει φίλος με τον πατέρα μου, ερχόταν μια φορά το μήνα, ιδίως μετά από δυνατές βροχές)...

 

[theoritikos]

Θυμήθηκα κάτι που ίσως ελάχιστοι να το έχετε δει ή να είχατε δώσει βάση!!!
Μέχρι τα μέσα του 80 ερχόταν κάθε τόσο ένας (ο ίδιος κάθε φορά) υπάλληλος της ΔΕΗς και με ένα κοντάρι που είχε έναν ειδικό γάντζο στην άκρη (σαν πόδια αράχνης) έβγαζε την καμμένη λάμπα από το στύλο και έβαζε καινούρια (ο κυρ Νίκος ήταν στη γειτονιά μου, είχε γίνει φίλος με τον πατέρα μου, ερχόταν μια φορά το μήνα, ιδίως μετά από δυνατές βροχές)...

Και όμως την θυμάμαι αραιά αυτή την σκηνή! Μου έκαναν εντύπωση οι γάντζοι που φορούσε ο υπάλληλος.

 

[Rygar]

Ξέρω τί λες, αλλά δεν εννοούσα αυτό. Δεν ανέβαινε στην κολώνα. Φαντάσου τον στο έδαφος με ένα κοντάρι που στην άκρη του είχε ένα μικρό τριπλό γάντζο για να πιάσει τη λάμπα, να τη στρίψει για να ξεβιδώσει και με το ίδιο τρόπο να βαζει την καινούρια.

 

[Omega]

Θυμάμαι όταν επισκεπτόμουν μια θεία μου στην Αγία Βαρβάρα (όχι δεν είμαι τσιγγάνος ) , τον γαλατά της γειτονιάς να περνάει και να πουλάει γάλα με το τρίκυκλο. Το γάλα ήταν θυμάμαι δικιάς του παραγωγής μιας και τότε το βουνό Αιγάλεω ήταν ακόμα γεμάτο στάνες.

Και πριν προλάβετε να υποθέσετε οτι είμαι κανένας εξηντάρης σας λέω ότι όλα αυτά συνέβαιναν τη δεκαετία του 80.

Αλλό ένα πράγμα το οποίο έχει πλέον εκλείψει είναι ο τυροππιτάς (πάλι για φαϊ σας λεω ) ο οποίος την έστεινε τα Σάββατα ένα τετράγωνο μακριά απο το πατρικό μου. Μιλάμε για τη καλύτερη τυρόπιττα - μπουγάτσα ever.

Και τελευταίο όταν ήμουν 7-8 χρονών και κάθε Παρασκευή περίμενα το πατέρα μου να γυρίσει απο τη δουλειά το μεσημέρι με το Μίκυ υπό μάλλης.

 

[telonio]

Θυμάμαι όταν επισκεπτόμουν μια θεία μου στην Αγία Βαρβάρα (όχι δεν είμαι τσιγγάνος ) , τον γαλατά της γειτονιάς να περνάει και να πουλάει γάλα με το τρίκυκλο.

Μάλλον θυμόμαστε τον ίδιο άνθρωπο.

 

[Stanfromgreece]

Θυμάμαι έναν παππού με ένα καροτσάκι,να περνάει κάτω από την σχολή μου στον Πειραιά και να φωνάζει "ελα να φας μία πατάτα" (πούλαγε πατατόπιτες!)

 

[Λορένα]

Θυμάμαι που μαζευόμασταν το απογευμα, όλα τα παιδιά της γειτονίας, χωρίς να δώσουμε ραντεβού, και παιζαμε μεχρι αργα το βραδυ, οτι παιχνιδια μπορεις να φανταστεις, σκοινακι, κρυφτό, τρέξιμο κτλ. Εμεις τα κορίτσια, τα καλοκαίρια μαζευόμασταν και άλλες ώρες, συνηθως τα μεσημερια, οπου η καθε μια μας, ειχε και απο ένα κεντημα. Ετοιμαζαμε την προίκα μας! Το κέντημα εμπαινε στην γωνια καθε φθινοπωρο, και το ξαναπιάναμε παλι, το επόμενο καλοκαιρι. Τις γυναικες στην γειτονια, που αργα τα απογευματα αφού τελειώναν τις δουλειές, βγαιναν και τα λεγαν μεταξυ τους, ενω προσπαθουσαν, φωναζοντας μας, να μας μαζεψουν απο το παιχνίδι. Το πανηγύρι του χωριου, που ήταν τον Ιούνη, το περιμεναμε πως και πως. Την παραμονή της γιορτης, τα μαγαζιά, καλουσαν κλαρίνα, και οι μεγαλοι διασκεδαζαν με αυτά. Εμεις παλι με το λούνα-παρκ, και μεταξύ μας. Μας αρκουσε που γινοταν το νταβαντούρι. Που βρισκομασταν παρεα. Που είχαν τελειωσει τα μαθήματα. Ήταν το μόνο βράδυ που ξενυχτούσαμε μέχρι το πρωί.

Τον πατέρα μου, που φυσικά κάθε μεσημερι τρωγαμε όλοι μαζι, και που το βράδυ, όταν ήθελε και αυτος να δει τους φιλους του, τους συναντουσε στον καφενέ του χωριου. Στον οποίο καφενέ, οταν τυχαινε να περασω, και να με φωναξει να με κεράσει κάτι, το αγαπημενο μου ήταν : Βυσσιναδα!. Το καφενειο, ειχε πλατάνια για ισκιο, και αργά το απογευμα, ακουγες τα πουλιά, που κουρνιαζαν πανω του.

Το βραδυ τα καλοκαιρια, κοιμομαστε με τα παράθυρα και τις πορτες ανοιχτα. Και δεν ήμαστε οι μόνοι! Πολλοι, εστρωναν ραντζο, και κοιμοταν και στην αυλη, λόγω ζέστης!

Σαν παιδί με θυμαμαι να περιμενω απο την μαμα, καθε Παρασκευή να μου αγοράσει την Καντυ-καντυ, και τον μπαμπά να μου φερει το πρωι, την κουκουρουκου, που μου ειχε αγορασει απο το καφενειο το προηγούμενο βράδυ. Έκανα συλλογή τα αυτοκόλητα!

 

[Rygar]

Μια από τα ίδια (εκτός από το κέντημα ). Εγώ περίμενα πώς και πώς το πανηγύρι της Παναγίας το Δεκαπεντάυγουστο, που ήταν μεγάλη γιορτή για το χωριό. Ακόμα είναι δηλαδή, αλλά ελάχιστος κόσμος μαζεύεται, δυστυχώς.

 

[Λορένα]

Θυμαμαι επισης στο πανηγυρι του χωριού, τον παγωτατζη, με τις 3 γευσεις χωνακι παγωτου που ειχε, κρεμα-σοκολατα-φυστικι.

Και το κορυφαιο! Τετοια εποχη, που γινονται τα κεράσια και ειδικά τα κορόμηλα, μαζευόμασταν παρέες-παρεες, και ξεχυνόμαστε στα χωράφια τα μεσημέρια (για να μην μας δούνε), ανεβαιναμε στις κερασιες-κορομηλιές, και τα κλέβαμε. Μπορει να ημαστε και 5 ατομα σκαρφαλωμενα πανω στο ιδιο δεντρο. Αλίμονο στο κορίτσι που φορούσε φουστα ( και ηταν συχνό, λόγω εποχής)

Αλίμονο αν σπάζαμε κανενα κλαδι, και μας επαιρναν ειδηση. Σε μερικους απο μας, εφταναν εξαγριωμενοι οι ιδιοκτήτες, και ζητουσαν τα ρέστα απο τους γονεις μας. Αυτή ήταν και η χειρότερη ξεφτιλα. Αν και προτιμουσαμε τα απομερα μερη για να μην μας δουν, και πηγαιναμε τα μεσημερια, και βαζαμε και τσιλιαδόρους!, Αλλά δυστυχώς οι κορομηλιες που βρισκαμε ειχαν ξινά κορομηλα, και τότε τα τρωγαμε με αλάτι.

 

[Kambia]

Και το κορυφαιο! Τετοια εποχη, που γινονται τα κεράσια και ειδικά τα κορόμηλα, μαζευόμασταν παρέες-παρεες, και ξεχυνόμαστε στα χωράφια τα μεσημέρια (για να μην μας δούνε), ανεβαιναμε στις κερασιες-κορομηλιές, και τα κλέβαμε. Μπορει να ημαστε και 5 ατομα σκαρφαλωμενα πανω στο ιδιο δεντρο. Αλίμονο στο κορίτσι που φορούσε φουστα ( και ηταν συχνό, λόγω εποχής)

Αλίμονο αν σπάζαμε κανενα κλαδι, και μας επαιρναν ειδηση. Σε μερικους απο μας, εφταναν εξαγριωμενοι οι ιδιοκτήτες, και ζητουσαν τα ρέστα απο τους γονεις μας. Αυτή ήταν και η χειρότερη ξεφτιλα. Αν και προτιμουσαμε τα απομερα μερη για να μην μας δουν, και πηγαιναμε τα μεσημερια, και βαζαμε και τσιλιαδόρους!, Αλλά δυστυχώς οι κορομηλιες που βρισκαμε ειχαν ξινά κορομηλα, και τότε τα τρωγαμε με αλάτι.

Το αγαπημενο μου. Να προσθεσω και τις καλαμποκιες

 

[Hera]

Με αφορμή το "κοντάρι" που ανέφερε ο Rygar...

στα συνοικιακά μπακάλικα, όταν ζητούσες μια κονσέρβα που ήταν στο πιο ψηλό ράφι του μαγαζιού, ο μπακάλης κατάφερνε να το πιάσει χρησιμοποιώντας ένα κοντάρι με λαβίδα και τσουπ... το κατέβαζε!

Το βλέπω ακόμα σε μπακάλικα σε χωριά.

 

[Rygar]

Και το κορυφαιο! Τετοια εποχη, που γινονται τα κεράσια και ειδικά τα κορόμηλα, μαζευόμασταν παρέες-παρεες, και ξεχυνόμαστε στα χωράφια τα μεσημέρια (για να μην μας δούνε), ανεβαιναμε στις κερασιες-κορομηλιές, και τα κλέβαμε.

Στην παλια μου γειτονιά, είχε μια τεράστια αλάνα (οσο 2 γηπεδα ποδοσφαίρου) όλη δική μας. Ηταν γεμάτη αμυγδαλιές. Τα αμύγδαλα πριν γίνουν...αμυγδαλα, λέγονται τσάγαλα. Ανεβαίναμε λοιπόν και τα θερίζαμε. Ηταν ελαφρώς ξινούτσικα, ήταν ωραία όμως... Τώρα η περιοχή έχει γίνει γήπεδο μπασκετ, ποδοσφαίρου και συνοικιακό πάρκο. Ευτυχώς!!!

 

[theoritikos]

Κορόμηλα.. Τι μου θυμίσατε!

Δεν με άφηναν οι γονείς μου να τα τρώω ξινά, επειδή προκαλούσαν προβλήματα χώνεψης, και τα έτρωγα κρυφά με τους φίλους μου.

Να σας θυμίσω μια άλλη καραρέτρο σκηνή?

Τον περιπλανώμενο αρκουδιάρη που πάει από γειτονιά σε γειτονία με την αρκούδα του.

 

[Hera]

Να σας θυμίσω μια άλλη καραρέτρο σκηνή?Τον περιπλανώμενο αρκουδιάρη που πάει από γειτονιά σε γειτονία με την αρκούδα του.

στα πανηγύρια ακόμα βλέπουμε!! (τις αρκούδες δε, όλοι οι τσιγγάνοι τις φωνάζουν "Μαρικάκι" )

 

[joe]

θυμαμαι τους διαφορους εξειδικευμενους μικροπωλητες. Τον τυπο που πουλουσε γλυκα χιωτικα, τον τυπο που επισκευαζε κουζινικα σκευη, τον φοβερο τυπο με την απιστευτη χαρακτηριστικη φωνη να πουλα ''γιαουρτι προβειο παραδοσιακο'' και κορυφαιος ολων ο χλωρινας. Ενας τυπος που με ενα τρικυκλο πουλαγε χλωρινη και υγρο σαπουνι στις νοικοκυρες. Οι οποιες ειχαν δικο τους μπετονι στο οποιο ''μεταγγιζε'' το υγρο ο μαστορας με την κλασσικη λαστιχενια σωληνα.

 

[Rygar]

Απόψε πηγαίνοντας για τη συνάντηση, είδα έναν τύπο επάνω σε ένα yamaha ΧΤ στρογγυλοφάναρο με εξάτμιση-θάνατο, με σχετικά μακρύ ψιλογύφτικο μαλλί, κοντό παντελονάκι, κοντομάνικη μπλούζα (η οποία λόγω του αέρα του είχε ανέβει στον ώμο) και.....σαγιονάρες . Παιδιά, η σκηνή μου θύμισε 80's στη γειτονιά μου όπου οι "γκόμενοι" με τις ψευδοεντούρο μηχανές, κυκλοφορούσαν σ'αυτό το στυλ. Εννοείται ότι ο συγκεκριμένος τύπος είναι πλέον 1 στους 1000. Είχα πολλά χρόνια να δω τέτοιο ντύσιμο επάνω σε μηχανή!

 

[Omega]

@ Rygar : Είδες για να κυκλοφορείς στο Πειραιά τι βλέπεις;

Πρέπει να ήσουν κοντά στα Καμίνια ...

 

[DINO]

Ο πατέρας να γυρίζει ΜΕΣΗΜΕΡΙ σπίτι και να τρώει με όλη την οικογένεια,σπιτικό φαί που ετοίμασε η μητέρα !

RESPECT!!!

 

[stelliana]

Γκρι τεραστιο ταξι,με αλυσιδα μεσα σε ποτιστικο λαστιχο ωστε να διαχωριζει το "μπροστα" με το "πισω",τεραστια ταριφα μηχανικη με ηχο,ραδιο με κουμπια και "μεσαια" κυματα.

Να σου συμπληρώσω λίγο την εικόνα? Τα λεωφορεία με τον εισπράκτορα και τις χειρολαβές από άσπρο πλαστικό... Πάντα καθόμουν όρθια και προσπαθούσα να πιαστώ απ' αυτές..

Επίσης θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά, τις φωτιές που άναβαν στην γιορτή του Αι-Γιάννη (του Κλήδονα) για να καούν τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια.. Πηδάγαμε, καιγόμασταν, και απλώς περνούσαμε πολύ ωραία..

Επίσης πολύ χαρακτηριστική στιγμή ήταν όταν πέρναγε ο γαλατάς!!! (κόκκινο ντάτσουν, γεμάτο γιαούρτια σε πήλινα ή κεσσεδάκια και παγωτά ξυλάκια με το χάρτινο ανοικτό σακουλάκι). Αυτό βέβαια στην πολύ αρχή των '80s.!!

Ο πατέρας μου συνήθιζε να κοιμάται, τα καλοκαίρια, στην αυλή... και εμείς είχαμε το βράδυ το παράθυρο "κουφωτό"...

Αυτά.. πω πω πως περνάνε τα χρόνια

 

[Σώτος Σώτος]

Στη Σαλαμίνα στα 80's ήταν must το τρίκυκλο σε όλες τις εκδοχές του-με σκεπή ή κάμπριο- προφανώς λόγω του οτι ήταν φτηνό και οι αποστάσεις δεν ήταν μεγάλες. Μιλάμε οτι ο 1 στους 3 τουλάχιστον είχε τρίκυκλο... και οι υπόλοιποι 2 είχαν Floretta ή Zundapp δίχρονη με πετσέτα θαλάσσης για σέλα...

Επίσης μέχρι τις αρχές των 90's ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ το καλοκαίρι κοιμόντουσαν στις αυλές, στα μπαλκόνια ή στις ταράτσες τους, είτε σε ράντζα είτε στρωματσάδα καθότι τότε τα κλιματιστικά ήταν πολυτέλεια. Ήταν φυσικά η καλύτερή μου, να βλέπω τα αστέρια πριν κοιμηθώ, συντροφιά με την αγαπημένη μου μυρωδιά από το φιδάκι, και να με ξυπνάει το φως του ήλιου : ...

Πιστεύω οτι αυτή ήταν από τις μεγαλύτερες απώλειες της τότε εποχής, η απώλεια της αίσθησης ασφάλειας που υπήρχε. Άντε τώρα να στείλεις το πεντάχρονο παιδί σου στον φούρνο ή στο Super Market (πρώην μπακάλικο) ΜΟΝΟ του... Ούτε να το σκεφτείς δεν θέλεις.