Ρετρό ταξιδιωτικά σνακ

[Cathy]

Αναφέρομαι στα σνακ που πωλούταν σε σταθμους τρένων και λεωφορείων και σε παλιά φέρρυ. Το πιο διάσημο βέβαια ειναι το θρυλικό τοστ ζαμπον-τυρί με πολύ μαργαρίνη που ψήνοταν στην ρετρό τοστιέρα με τις ριγες. Για αγνωστο λόγο πλέον το βρίσκεις μονο άψητο, ψημένα ειναι μονο τα αρκετά πιο ακριβά σάντουιτς που τώρα τα λένε πανίνι. Το κλασσικό ήταν όμως νοστιμότατο αν και με άγνωστα υλικά! Επίσης αξέχαστος ήταν ο νερωμένος στιγμιαιος καφές όπως και οι χυμοί τύπου νέκταρ. Χαρακτηριστική φράση των 80ς και των 90ς πριν τα ταξιδια ήταν ᾽να πάρουμε κάτι απο το σπιτι να τσιμπάμε᾽. Και αυτό διότι ήταν όλα και αρκετά ακριβά και αμφίβολης ποιότητας! Και φυσικά μην ξεχνάμε το ταξιδιωτικό επιδόρπιο που δεν ηταν αλλο απο το γνωστο κωκ σε χαρτοπετσέτα, ένα γλυκο πολύ βαρυ και σιροπιαστο με γλασο τυπου σοκολατας και με γεμιση τυπου κρέμα! Αν θυμάμαι καλά ειδικά στα πλοία οι τιμές ήταν εως και τρεις φορές πάνω οι τιμές των ίδιων προιόντων απέξω. Συνήθως ο καφές συνοδεύοταν εκτος απο τσιγάρο με πατατάκια και κρακεράκια.

Τι άλλα θυμάστε?

 

[ΦΖΠ1]

Kάτι που δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο κόσμος σταματούσε, ήταν τα γλυκά "Καζινό Λουτρακίου". Αντιθέτως, πολύ πιο απαραίτητη η στάση στα σουβλάκια του Ισθμού λίγο πιο κει.

Στην "επάνω" Εθνική Οδό μνημιώδες μαγαζί ο "Λεβέντης", που αρχικά πρέπει να είχε μόνο γλυκά και αυτός, αλλά κατέληξε και με μαγειρευτά, όπως τα περισσότερα τέτοια μαγαζιά.

Επίσης αν ταξίδευες με τραίνο, στο Λιανοκλάδι έρχονταν στα παράθυρα πλανώδιοι με σουβλάκι καλαμάκι, με τη φέτα το ψωμί καρφωμένη από πάνω !

Τέλος, στα ακτοπλοϊκά ταξίδια προς Σύρο και Τήνο, περίφημοι και οι πλανώδιοι με τις χαλβαδόπιττες και τα λουκούμια!

 

[elephadas]

Kάτι που δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο κόσμος σταματούσε, ήταν τα γλυκά "Καζινό Λουτρακίου". Αντιθέτως, πολύ πιο απαραίτητη η στάση στα σουβλάκια του Ισθμού λίγο πιο κει.

Όταν ήμουν μικρός τα γλυκά Καζινό Λουτρακίου ήταν καταπληκτικά. Όποτε μας έφερναν ένα κουτί με μπακλαβαδάκια είχα πανηγύρι . Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί μπορεί να σταματούσαν τότε. Αλλά αργότερα είχαν πάψει να πουλιούνται, και στον Ισθμό σταματούσα μόνο για σουβλάκια. Πριν καμια δεκαριά χρόνια, σταματώντας στον ισθμό με κάτι Ολλανδούς φίλους είδα να πουλιούνται πάλι, οπότε τρελλάθηκα... αγόρασα ένα μεγάλο κουτί και στο τέλος της μέρας το ανοίξαμε να χλαπακιάσουμε. Εϊχαν κάνει όρεξη κι αυτοί έτσι που με είδαν να χτυπιέμαι. Και ήταν τα χειρότερα γλυκά που έχω φάει... είχαν γεύση και μυρωδιά καινούριας πλαστικής παντόφλας. Δεν τρώγονταν με τίποτε. Απογοήτευση, ντροπή, αναπόληση των παλιών καλών ημερών. Αν έτσι ήταν την εποχή που τα θυμάσαι εσύ, συμμερίζομαι την απορία σου. Μόνο για να τα πετάς από τη γέφυρα στα κεφάλια ανυποψίαστων επιβατών πλοίων έκαναν. Μου έχουν πει ότι τώρα έχουν βελτιωθεί πάλι, και στο κάτω-κάτω ίσως μου έτυχε μια προβληματική παρτίδα, πάντως τώρα ούτε να διανοηθώ να ξαναδοκιμάσω. Ευτυχώς το ωραίο ήμισυ του φιλικού ζευγαριού είχε πάρει κάτι υπέροχες ταρτίτσες από εκείνο το εστιατοριοζαχαροπλαστείο που είναι πάνω στην εθνική κοντά στη στροφή για την Παλιά Επίδαυρο, αυτό με την υπέροχη θέα στον κόλπο, και τις φάγαμε να μας φτιάξει η γεύση.

 

[stratos84]

"Σπαστό" φραπέ, που το αγόραζες από το περίπτερο μαζί με μπουκαλάκι νερό και το έφτιαχνες μόνος σου... Μπισκότα, κράκερ, πατατάκια, γενικά οτιδήποτε στερεό για να μπορείς να το κουβαλάς εύκολα και να μην λερώνει!

 

[BETTY BOOP]

Ωραίο thread!!!

Kλασικό σνακ κατά τη διάρκεια ταξιδιών ήταν το τοστ ζαμπόν-τυρί ή σάντουιτς ζαμπόν-τυρί-ντομάτα σε σελοφάν και άν ήθελες τα έψηναν. Επίσης κρακεράκια, μπισκότα, πατατάκια, γαριδάκια γιατί δεν λέρωναν. Από υγρά, αναψυκτικά, καφές με το απαραίτητο μπουκαλάκι νερό, κατά προτίμηση παγωμένο.

 

[Cathy]

Έχω γελάσει πολύ με τα ποστ σας! Νομιζω πως βρηκα και την λυση στο μυστηριο ΄χαμένο καραβίσιο τοστ᾽. Βγήκε κάποια στιγμή νομίζω ένας νομος που έλεγε πως δεν μπορουν να το πουλάνε πάνω απο 1.50 ευρώ. Έτσι λοιπόν σταμάτησαν να το ψήνουν ωστε να αγοράζεις άλλα πιο ακριβά είδη, άψητο όμως δεν έχει την ίδια γεύση! Από γλυκά σε Εθνικές θυμάμαι και τον χαλβά Φαρσάλων. Επισης φρούτα οπως μπανανες ντοπιες στην Κρήτη και πορτοκάλια.

 

[Aardvark]

Tα μπακλαβαδακια απο το "Καζινο Λουτρακιου" ηταν απιστευτα ,must η αγορα τους ,μεγαλωσα με αυτα.


Ασημενιο περιτυλλιγμα η συσκευασια...μακαρι να βρισκαμε φωτο.

 

[herco]

http://www.melissa.gr/wp-content/themes/melissasieben/images/logo-kazino.png

η Μελισσα τα εχει τωρα.

 

[Aardvark]

Μιας και ειπαμε για τα γλυκα του Καζινο,θυμαται κανεις τα Jax Donuts στο Λουτρακι;


Donuts πασπαλισμενα με ασπρη καρυδα και μαρμελαδα μεσα και κατι τετραγωνα μυστηρια τοστ ,με περιεργο ψωμι.


Υπηρχε τετοιο μαγαζι η λεγοταν αλλιως ενα που θυμαμαι εκει.

 

[pardalotzatziki]

Μια φορα το εχω ζησει πριν παρα πολλα χρονια και δεν ξερω αν γινεται ακομα...

Εννοω τα σουβλακια στο δισκο, στον σταθμο του τρενου στο Λιανοκλαδι...

 

[Epicuros]

Μήπως υπάρχουν παλιές φωτογραφίες από τους πωλητές σουβλακίων στους σιδ. σταθμούς; Αυτούς με την φορητή βιτρίνα ή το καλαθάκι, όπου έβαζαν τα σουβλάκια με πραγματικό κομένο καλάμι και τις φέτες χωριάτικου ψωμιού.

Αχτύπητες ήσαν και οι τυρόπιτες Καζινό (τότε την επιχείρηση την έλεγαν "Ταμπόσης"). Ποτέ δεν ξαναβρήκα αυτή τη γεύση!

 

[nwntas]

Σε κάθε εκδρομή και ταξίδι με τους γονείς μου, ετοιμαζόταν απαραιτήτως η σακούλα με τα εφόδια. Αυτή η σακούλα περιείχε μια μίξη των παρακάτω: μπισκότα Γεμιστά Παπαδοπούλου με σοκολάτα, μπισκότα Rondo Παπαδοπούλου με βανίλια, μπισκότα Goody Αλλατίνη (αυτά με τη γεύση κανέλα και την κρυσταλλική ζάχαρη), τσίχλες Trident μέντα και δυόσμο, κρουασανάκια 7days (είτε με γέμιση σοκολάτας, είτε με γέμιση μιλφέιγ, είτε με γέμιση κρέμα σαμπάνιας), κρακεράκια Tuc της Lu (είτε με γεύση απλή, είτε με μπέικον). Συνοδευόταν απαραιτήτως από μπουκάλια ή παγούρι με νερό και σπαστό καφέ για τον πατέρα μου.

Αυτή η σακούλα, με τα απαραίτητα για ώρα πείνας κατά το ταξίδι, προοριζόταν και για την "πρώτη ζήτηση" όταν φτάναμε στον προορισμό μας, ειδικά για πρωινό. Πριν το ταξίδι της επιστροφής ξαναγέμιζε με τα ίδια, πάνω κάτω. Γενικά δεν αγοράζαμε από καντίνες πλοίων ή από στάσεις στο δρόμο, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και λόγω τιμής και λόγω ποιότητας. Και γενικά σε ταξίδια με το αυτοκίνητο δεν κάναμε στάσεις σε τέτοια καταστήματα, παρά μόνο σε έκτακτες ανάγκης (ε μη σκάσουμε κιόλας) ή για να χαζέψουμε (καμιά φορά στον Ισθμό, από την παλιά εθνική).

 

[elephadas]

Τα Goody Αλλατίνη ("Είναι μούρλια, είναι τρέλλα, είναι Goody με κανέλλα" έλεγε η σχετική διαφήμιση) ήταν απαραίτητα και στα δικά μου ταξίδια, όπως και οι μπισκοφρέττες (πάλι Αλλατίνη, ο Παπαδόπουλος δεν είχε ακόμη). Επίσης μια άλλη ποικιλία Αλλατίνη, στρογγυλά μεγέθους Goody αλλά με τρύπα στη μέση και αντί για την ελαφρά καμπύλη των goodys στο πάνω μέρος ήταν επίπεδα αλλά με διακοσμητικό σκάλισμα. ΝΟΜΙΖΩ λέγονταν Rondel.

Το φαγητό που έχω φάει σε πλοία τα τελευταία χρόνια είναι σχετικά αξιοπρεπές από γεύση και οι τιμές είναι απλά ακριβές, όχι εξωφρενικές όπως παλιά. Πάντα τα πλοία φημίζονταν για το υψηλό κόστος του φαγητού και του ποτού (από κει και η έκφραση "Το πλήρωσα βαπορίσιο" για κάτι που αγοράστηκε πολύ ακριβότερα απ' ό,τι άξιζε).

 

[ΦΖΠ1]

Με τα πλοία που κατέβαινα Κρήτη τη δεκαετία '90 (Καζαντζάκης, Κινγκ Μίνως κλπ.) το φαγητό ήταν πλουσιότατο και σχετικά φτηνό. Η αλήθεια είναι ότι στο παρασκευαζόμενο φαγητό, και ειδικά στις μεγάλες δαδρομές, και ειδικά σε νησί που τροφοδοτεί με τα πάντα (τίποτα άλλο; ) υπάρχει περιθώριο πτώσης ή εκλογίκευσης τιμών. Γι αυτό και το παράρτημα αλυσίδας Fast Food που υπάρχει σήμερα πάνω σε πλοία γνωστής μεγάλης ναυτιλιακής, έχει τιμές άντε μισό ευρώ ακριβότερες από τις "στεριανές".

Ενώ αντίστοιχα (αν και δεν είμαστε στα όρια του ρετρό) είναι απαράδεκτες οι τιμές στους σημερινούς ΣΕΑ των Εθνικών Οδών...

 

[krios]

Γκοφρετάκια Vienna, cream crackers, σουβλάκια στους Μύλους Αρκαδίας, kiss στη μπλε συσκευασία με την πορτοκαλί γραμμή, γαριδάκια μπόζο, πατατάκια τσίπερς ρίγανη και πάπρικα και όλες οι κλασσικές ρετρολιχουδιές των παιδικών μας χρόνων (που τώρα ονομάζονται ''σαβουρίτσες'' λόγω χοληστερίνης...)

 

[pardalotzatziki]

μπισκότα Γεμιστά Παπαδοπούλου με σοκολάτα, μπισκότα Rondo Παπαδοπούλου με βανίλια, μπισκότα Goody Αλλατίνη (αυτά με τη γεύση κανέλα και την κρυσταλλική ζάχαρη),

Τα Goody Αλλατίνη ("Είναι μούρλια, είναι τρέλλα, είναι Goody με κανέλλα" έλεγε η σχετική διαφήμιση) ήταν απαραίτητα και στα δικά μου ταξίδια, όπως και οι μπισκοφρέττες (πάλι Αλλατίνη, ο Παπαδόπουλος δεν είχε ακόμη). Επίσης μια άλλη ποικιλία Αλλατίνη, στρογγυλά μεγέθους Goody αλλά με τρύπα στη μέση και αντί για την ελαφρά καμπύλη των goodys στο πάνω μέρος ήταν επίπεδα αλλά με διακοσμητικό σκάλισμα. ΝΟΜΙΖΩ λέγονταν Rondel.

Γκοφρετάκια Vienna, cream crackers

Ολα τα παραπανω Τα μπισκοτα κανελας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ!

Στα γεμιστα Παπαδοπουλου και στο γκοφρετινια θα προσθεσω αγαπημενες γευσεις οπως φραουλα, λεμονι και πορτοκαλι

Επισης καραμελες ΙΟΝ μανταρινι!

 

[ΦΖΠ1]

Καραμέλες βουτύρου "ΛΑΒΔΑΣ" (αγελάδα) ή κανέλλας, για να ξεβουλώνουν τ΄αυτιά στα μεγάλα υψόμετρα...Επίσης, και οι παλιές MENTOS.

 

[foutix]

[video=youtube;hV3t6N-pvuw]

 

[nwntas]

Καραμέλες βουτύρου "ΛΑΒΔΑΣ" (αγελάδα) ή κανέλλας, για να ξεβουλώνουν τ΄αυτιά στα μεγάλα υψόμετρα...Επίσης, και οι παλιές MENTOS.

Για κάτι τέτοια είχαμε τις τσίχλες μαζί μας! Όποτε ανεβαίναμε σε βουνό και άρχιζαν να βουλώνουν τ αυτιά μας, μας έλεγε η μάνα μου να φάμε μια τσίχλα. Καμιά φορά έπαιζαν και Mentos, και τσακίζαμε χωρίς έλεος τις Mentos με φρούτα (κάναμε αμάν να πετύχουμε περισσότερο τη φράουλα).