Ρετρό υποσχέσεις που έμειναν απραγματοποίητες...

[krios]

Θα σου πάρω... θα σου κάνω... θα σε πάω... Θυμάστε κάποια φορά που σας έταξαν κάτι οι γονείς, οι θείοι, οι φίλοι και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ; Ας ξεκινήσω: Πρώτη δημοτικού: ένα μικρό κίτρινο κατσαβιδάκι αν έπαιρνα 10 στο ενδεικτικό ( σιγά μη μου το έπαιρναν παρά το δεκάρι) Δευτέρα δημοτικού: θα σε πάω να δεις τη Χιονάτη στο σινεμά (λόγω ασθενείας δεν έγινε εκείνη τη μέρα, με πήγε ο πατέρας μου άλλη μέρα και είχε ήδη ξεκινήσει η προβολή οπότε τι να το κάνεις από τη μέση, την είδα όμως πριν 7 χρόνια σε VHS #) ) Τρίτη λυκείου: ένα αυτοκίνητο autobianchi. Αυτά, λίγα και καλά και ευτυχώς όχι τραυματικά

 

[D@redevil]

Όχι κάτι τρανταχτό που να το θυμάμαι, ευτυχώς!

Η μητέρα μου ήταν πάντα της αρχής ότι "δεν υπόσχομαι ποτέ στο παιδί, αν δεν είμαι 1000 % σίγουρη ότι μπορώ να το κάνω". Οπότε από εκεί, είμαστε εντάξει!

Τώρα, ο πατέρας μου... Άλλη περίπτωση! Τεσπα, όπως είπα - ευτυχώς όχι κάτι που να θυμάμαι!

 

[Bambinella]

Η μαμα ευκολα εταζε, δυσκολα πραγματοποιουσε.

Το κακο ηταν οτι δεν ελεγε να παρει το μαθηματακι της, αφου καθε φορα που μου εδινε απραγματοποιητες υποσχεσεις, εκανα σοου στο σπιτι.

Α, ολα κι ολα! Να μου ταξουν και να μην εκπληρωσουν την υποσχεση τους ηταν ο,τι χειροτερο μπορουσαν να μου κανουν. Γι' αυτο κι εγω μετα δεν τους αφηνα σε χλωρο κλαρι μεχρι να παρω αυτο που διακαιωματικα μου ανηκε. Δεν ηταν μονο οτι ηθελα το ταμα μου, περισσοτερο ηταν οτι δεν ανεχομουν να με πιανουν κοροϊδο.

Κι ετσι σχεδον παντα εβγαινα νικητρια απο τη δοκιμασια του λεω - ξελεω.

Και μεχρι σημερα δεν αλλαξα καθολου σ' αυτο. Μπορει να χαλασω τον κοσμο, αλλα ο,τι μου υποσχεθηκαν θα το παρω.

 

[D@redevil]

Με αφορμή το ποστ σου, Bb, να πω κι εγώ πως -ακριβώς λόγω της μητέρας μου- είμαι πολύ προσεκτική στο τι υπόσχομαι και ακόμα περισσότερο στο τι τάζω!

Είτε είναι σε παιδί, είτε είναι σε μεγάλο και ακόμα περισσότερο όταν αφορά τη δουλειά!

Έτσι, οι κοντινοί μου θα με ακούσουν να λέω "θα δούμε", "ίσως", "μπορεί", "εκτός απροόπτου" και διάφορες άλλες "πυθιακές" φράσεις / εκφράσεις!

Αν πω ότι θα το κάνω ή ότι θα γίνει, θεωρήστε το τελειωμένο. Ευτυχώς, δεν πήρα από τον πατέρα μου σ' αυτό!

 

[mytinyworld]

Το 1981 κυκλοφόρησε το πρώτο σπίτι της Sindy. Ηταν ό,τι πιο τέλειο και ονειρεμένο είχα δει στη μέχρι τότε ζωή μου. Το έβλεπα στο φυλλάδιο και σχεδόν... ζούσα εκεί μέσα! Εκλεινα τα μάτια μου το βράδυ για να κοιμηθώ και μεταφερόμουν στη γαλάζια κρεβατοκάμαρα! Είναι κάτι που εξακολουθεί να είναι για μένα, μέχρι και σήμερα, κάτι μαγικό, κάτι που κουβαλάει μεγάλη δύναμη συναισθημάτων. Μια εικόνα από παλιά που κάνει τη καρδιά να σκιρτήσει. Είχα την υπόσχεση ότι θα το αποκτήσω, αλλά φυσικά κάτι τέτοιο ήταν εξ αρχής αδύνατο (λόγω εξαιρετικά υψηλής τιμής). Ωστόσο, άγνωστο γιατί, μου υποσχέθηκαν ότι θα μου το πάρουν.

Μέχρι και σήμερα είναι ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, το οποίο δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί (λόγω σπανιότητας και πάλι υψηλής τιμής). Είναι ένα κενό που νιώθω να έχω μέσα μου, όσο αστείο μπορεί να ακούγεται!

 

[makisimos]

Τρίτη λυκείου: ένα αυτοκίνητο autobianchi. Αυτά, λίγα και καλά και ευτυχώς όχι τραυματικά

Βρε Κριός μου, με το συμπάθιο κιόλας, αλλά αυτη δεν ήταν απλή επιθυμία.... Αυτοκίνητο ζήτησες στους ανθρώπους...!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Για το κατσαβιδάκι και την Χιονάτη δεκτό..αλλά αυτοκίνητο????? :rant:

Προβολή συνημμένου 59202

Κι εσυ Μytiny δεν ζήτησες και τίποτα διακριτικό..!!!

Εγω πάλι, πάντα ζητούσα πράγματα τα οποία ήταν προσβάσιμα στην τσέπη των γονιών μου..!!

Ειτε κανενα φωτεινούλη, είτε κανένα αγριμι, είτε κανενα μικρό playmobil, είτε κανένα σουζάκι..!! Κι εμένα με θυμάμαι να θέλω μεγάλα παιχνιδια π.χ Καραβι playmobil ή το κάστρο τους, αλλά προφανώς γνωριζα μεχρι που φτανει η τσέπη τους και ποτέ δεν ειχα μπει καν στην διαδικασια να τους τα ζητησω..!!

Πάντως πραγματικα με βαση αυτο το θρεντ της ΚΡΙΟΣ, καθησα να σκεφτω καποια υπόσχεση απραγματοποίητη...και δεν μπορω να θυμηθω καμία..!!

Οπότε και προφανως οι γονείς μου ότι έταζαν το έκαναν κιόλας..!! : Ανήκω στους τυχερούς... :flower:

 

[krios]

Βρε Κριός μου, με το συμπάθιο κιόλας, αλλά αυτη δεν ήταν απλή επιθυμία.... Αυτοκίνητο ζήτησες στους ανθρώπους...!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΓια το κατσαβιδάκι και την Χιονάτη δεκτό..αλλά αυτοκίνητο????? :rant:

Βρε Μακίσιμε μου, ποιoς σου είπε ότι το ζήτησα; Ούτε το σινεμά με τη Χιονάτη είχα ζητήσει. Μόνο το κατσαβιδάκι. Και γενικώς δεν ζητούσα. Άλλωστε λέμε για υποσχέσεις κι όχι για δικές μας επιθυμίες. Βιάστηκες να με κρίνεις αλλά δεν πειράζει

 

[BETTY BOOP]

Το σπιτάκι-αρχοντικό των playmobil...ήταν λιγάκι ακριβό τότε...

 

[exetlaios]

"Σε κάποια φάση στο μέλλον, θα χωρίσουμε, θα περάσουμε έντονα δύο χρόνια -ο καθένας μόνος του- και μετά θα τα ξαναφτιάξουμε για να παντρευτούμε"

 

[mytinyworld]

Βιάστηκες να με κρίνεις αλλά δεν πειράζει

Μια απ'τα ίδια και για μένα! Ποτέ δεν το ζήτησα, αλλά μου το υποσχέθηκαν!

 

[makisimos]

Πω πωωω προφανως και θεωρω οτι μια επιθυμία συνοδευεται απο μια υπόσχεση..!!! Αλλά σωστα μπορει καποιος να υποσχεθει κατι το οποιο εσυ να μην το εχεις ζητησει ..!!

Οποτε με βαση αυτο δεχομαι οτι πρόλαβα να σας κατσαδιάσω άδικα και τις δυο...!! χιχιχιχι :flower: :flower:

Γι αυτο σας υπόσχομαι ότι...... χεχεχχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεεχ ...... Άσε άσε δεν υπόσχομαι τίποτα γιατι θα γίνω εγω το τρανό παράδειγμα αυτου του θρεντ

 

[Juanita]

Δεν θα το χαρακτήριζα υπόσχεση... μάλλον απειλή μήπως και συμμορφωνόμουν...

 


Εκείνα τα χρόνια, όταν ερχόταν η μέρα που παίρναμε τους ελέγχους είχαμε το εξής σώου στο σπίτι...

 


Η μάνα μου, κρατώντας στα χέρια της την τρίμηνη - απογοητευτική πάντα - σχολική μου επίδοση και έχοντάς την συγκρίνει με την αντίστοιχη της/του αδερφής/ξαδέρφης/γειτονοπούλας/συμμαθητή (αλλά... μόνο στα σημεία που τη βόλευε.. ) με απειλούσε πως εντός των ημερών (εκείνων) θα με σταματούσε από το σχολείο, θα μου αγόραζε μιά στάνη πρόβατα και θα μ΄έστελνε πεσκέσι στο χωριό της (που αντιπαθούσα μέχρι αηδίας) για να κάνω την τσελιγγοπούλα :burn:αφού από γράμματα -κατά τη γνώμη τη δική της και των συμπαθεστάτων καθηγητών μου- δεν "έπαιρνα η καψερή..."

 


Εμένα... Μπενάκης - Τρικούπης οι "απειλές" της... ούτε ιδιαίτερη καλυτέρευση είχα στα επόμενα τρίμηνα και σιγά μην άφηνα τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ :wub: για την Τριγωνομετρία..

 


Σήμερα, όμως, που το καλοσκέφτομαι... τελικά δε θα ήταν άσχημη ιδέα... :xm: Τσάμπα γαλακτομικά και κρέας ποιότητας θα είχα... χώρια τις επιδοτήσεις/αποζημιώσεις, εισαγωγαί - εξαγωγαί... :boss:

 

[johnny19818]

Περνώντας έξω απο κατάστημα παιχνιδιών κατά το 1988 με έναν θείο μου, μου έταξε ένα φοβερο ασύρματο τηλεκατευθυνόμενο όχημα, κάτι σε μπουλντόζα. Ήταν τεράστιο και έτριβα τα μάτια μου και τρελαινόμουν στην ιδέα να έχω κάτι τέτοιο. Ε, ακόμη το περιμένω (που λέει ο λόγος). Παρόλαυτα μου αγόρασε ένα μικρότερο ενσύρματο μπουλντοζάκι.Από γονείς κανένα παράπονο. Ότι μου έταξαν το πήραν, ύστερα από καλούς βαθμούς κτλ βέβαια. Ότι ήθελα όμως εγώ, δεν το είχα :sad:

 

[Crimson Moonlight]

Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα γιατί δεν ήθελα οι γονείς μου να νομιζουν ότι μπορούν να μ' εξαγοράσουν με τα χρήματα. Μου έταζαν από μόνοι τους και πραγματοποιούσαν τις υποσχέσεις τους. Μόνο μία φορά, όταν πήγαινα πέμπτη δημοτικού είχα δεί σ' ένα μαγαζί μία κόκκινη πλισέ φουστίτσα με πράσσινα καρό και μαύρη λουστρίν ζωνούλα. Η μανα μου μου είπε πως θα μου την πάρει, αλλά όταν την δοκίμασα μου είπε πως δεν μου πήγαινε γιατί ήμουν χοντρή. Τα έλεγε συχνά κάτι τέτοια οποτε δεν την πολυπήρα στα σοβαρά. Μετά από λίγες μέρες όμως πήρε την ίδια φουστίτσα σε μπλέ στην εξ' αγχιστείας αδερφή μου, η οποία μάλιστα ήταν πιό βαριά από εμενα. Αυτό με πείραξε πάρα πολύ και της το χτυπάω ακόμα.

 

[perlastar]

Η ρετρο μου απραγματοποίητη υπόσχεση είναι δυστυχώς κάτι πολύ ψυχοπλακωτικό. Μου έλεγαν συνέχεια ότι θα με πάνε ξανά στην αγαπημένη μου γιαγιά που ήμασταν πολύ δεμένες, μόλις ξεπερνούσε τη βαριά της ασθένεια κι έβγαινε από το νοσοκομείο. Περίμενα καιρό και τους πίεζα, αλλά αυτό δεν γινόταν να πραγματοποιηθεί γιατί η γιαγιά μου είχε πεθάνει προ πολλού, κι επειδή κανείς δεν τολμούσε να μου το πει μου έλεγαν ψέματα. Με αυτήν την υπόσχεση με κράτησαν κάποια χρόνια μέχρι που μεγάλωσα περισσότερο και κατάλαβα μόνη μου τι συνέβαινε. Πιστεύω ότι το χειρίστηκαν πολύ λάθος, καλύτερα να μου το είχαν πει από την αρχή, παρά να βασανίζομαι έτσι για χρόνια και να απορώ γιατί δεν μπορώ να τη δω.

 

[θανος]

Η μεγαλυτερη υποσχεση που παντα μενει ανεκπληρωτη:θα διαβαζω περισσοτερο