Ρετρό υποχρεώσεις νονών (και απωθημένα σχετικά με άχρηστους νονούς)

[Domenica]

Ο νονός κανονικά υποτίθεται πως ειναι ο πνευματικός μας πατέρας ή μητέρα. Ο ανθρωπος που θα μας βοηθά πάντα στις δυσκολιες, θα μας νουθετεί και αν πάθουν κατι οι γονεις θα μας αναλάβει σαν παιδιά του. Εγώ οντως ξέρω εναν νονό που να ειναι έτσι και να εκανε ακριβώς αυτό, τον ταλαίπωρο νονό του Χάρυ Πότερ (και την νονά της Σταχτοπούτας,συγνώμη).

Με εξαιρεση τη λεβεντογεννα Κρητη οπου ο νονός ειναι τιτλος τιμης και σφραγιζει δεσμούς ζωής στην υπολοιπη Ελλάδα ο ρολος του νονού μετά το μεριδιο του απο τα έξοδα της βάπτισης περιοριζεται σε ένα και μονο πράγμα-την πασχαλινή λαμπάδα μέχρι τα 14 το πολύ αντε και σε δωρα σε γιορτές και γενέθλια. Αξιον απορίας το πως αρκετοί νονοί και νονές απέτυχαν και σε αυτό το μινιμουμ. Αφορμη για το θρεντ ηταν ο σχετικός χαμος στο θρεντ για τις λαμπάδες της Ελ Γκρέκο και της Λυρα. Ειπα εκει τον πονο μου ας τα πουμε ομως τώρα εδώ!

Ευφημος μνεια στην νονά της μαμάς μου η οποια οχι μονο της εστελνε πάντα δώρα, μας φιλοξενούσε και έκανε τα δεοντα αλλά οταν γέννησα έπλεξε και μια ρετρό γκαρνταρομπα για την κορη μου σε χρώματα ζαχαρωτων.

 

[divined]

Εγώ με τη νονά μου χάθηκα απο τα 11, λόγω του ότι μετακομίσαμε Ελλάδα και αυτή παρέμεινε στην Αμερική. Πάντως, με την σημερινή νονά της κόρης μου, παρατηρώ ότι δεν έχουμε τις επαφές που είχαμε προ ορισμένων ετών. Έχει γίνει περίπου, όπως το περιγράφεις. Μία λαμπάδα το Πάσχα και κάνα δωράκι στα γενέθλια!!

 

[Gogeta]

Εγώ για τη νονά μου έχω να πω τα καλύτερα. Βλεπόμαστε πολύ συχνά ακόμα και τώρα που έχω μεγαλώσει και τα καλοκαίρια κάνουμε και μερικές μέρες διακοπές μαζί. Εννοείται οτι πάντοτε ήταν τυπικότατη σε όλες της τις υποχρεώσεις.

Το ίδιο παράδειγμα ακολουθώ και εγώ με τα βαφτιστήρια μου τα οποία τα λατρέυω!

 

[Λορένα]

Η δικη μου νονα με βαφτισε και μετα με ξεχασε...

Ισως εφταιγε το γεγονος οτι μαζι με μενα, ειχαν και αλλα 50 βαφτιστήρια (ο νονος ασχοληθηκε με την πολιτικη ενα φεγγαρι), αλλα εγω νονά ακουγα και εβλεπα μια φορα στα 5 χρονια, που μου εδινε ενα μικρο χαρτζιλικι.

Ουτε καν ενα τηλεφωνο για χρονια πολλα.

Ουτε ρουχα, ουτε παπουτσια, ουτε καν.. μια λαμπαδα! Ακομη.. και ο σταυρος της βαφτισης μου, μικρη τον ειχα δαγκωσει και αφησε αποτυπωμα απο τα δοντια μου πανω (τοσο καλος ηταν..)

Η καλυτερη μου φιλη, επαιρνε του κοσμου τα δωρα απο την νονα της, και ναι, ζηλευα πολυ

Χρονια αργοτερα η κορη της νονας μου, ζητησε να βαφτισει την αδερφη μου. Οι γονεις μου δεχτηκαν. Στην βαφτιση πηρα και εγω ενα δωρακι απο την νονα μου.

Το πασχα ηρθαν με την λαμπαδα και τα δωρα στην αδερφη μου και με την εξης φραση για μενα : εσυ εισαι μεγαλη πια για τετοια! Και ημουν 11 χρονων.

 

[alkis21]

Ντρέπομαι πολύ που το λέω αλλά είμαι κι εγώ ένας άχρηστος νονός.

Σε ηλικία 11 μόλις ετών οι γονείς μου με έσυραν σε ένα χωριό έξω από τη Λαμία, όπου βάφτισα το κοριτσάκι κάποιων οικογενειακών τους φίλων. Λίγους μήνες μετά φύγαμε για το εξωτερικό. Όταν γυρίσαμε μέναμε πάλι μακριά της και στα χρόνια που ακολούθησαν υπήρχε ένας φαύλος κύκλος που μεγάλωνε: είχαν περάσει χρόνια από τότε που την είχα δει, γι' αυτό το λόγο ντρεπόμουν να επικοινωνήσω μαζί της μετά από τόσο καιρό, κι έτσι περνούσαν ακόμα περισσότερα χρόνια.

Μια πενταετία πριν, την είδα στο γάμο μου αφού είχε κληθεί η οικογένεια από τους γονείς μου. Μια πανέμορφη άγνωστη γυναίκα μου έσφιξε το χέρι και μου είπε "να ζήσεις νονέ". Έμεινα κάγκελο... Ήλπιζα να έρθει στη δεξίωση για να μπορέσω να της πω δυο κουβέντες αλλά αποχώρησε. Μάλλον ήθελε απλά να δει ποιος ήταν αυτός που την αγνοούσε τόσα χρόνια.

 

[johnny19818]

Ωχ τι πληγές ξύνετε! Εγώ λοιπόν τη νονά μου τη γνωρίζω μόνο μέσα από φωτογραφίες. Δεν τη γνώρισα ποτέ καθώς όταν μέναμε στο Κερατσίνι οι γονείς μου επέλεξαν μια γειτόνισσα για να με βαπτίσει. Λάθος το οποίο έχουν παραδεχθεί και οι ίδιοι. Ποιος ξέρει τι έγινε και ψυχράθηκαν στην πορεία. Στα 5 μου μετακομίσαμε και στην Κρήτη και τότε πια έπαψε να υπάρχει κάποια ελπίδα για επανένωση. Ευτυχώς έχει καλό νονό (που είναι και κουμπάρος των γονιών μου) η αδερφή μου ο οποίος μου έχει σταθεί πιο καλά κι από το να είχα πραγματικό νονό.

 

[pardalotzatziki]

Ντρέπομαι πολύ που το λέω αλλά είμαι κι εγώ ένας άχρηστος νονός.

Ποτε δεν εινα αργα. Να πας να την βρεις, αφου ηρθε και το γαμο σου.

Ωχ τι πληγές ξύνετε! Ευτυχώς έχει καλό νονό (που είναι και κουμπάρος των γονιών μου) η αδερφή μου ο οποίος μου έχει σταθεί πιο καλά κι από το να είχα πραγματικό νονό.

Πληγες...

Εσωσε την κατασταση ο Νονος 2

Εγω ειχα νονα, η οποια ηταν αδερφη της γιαγιας μου. Ηταν παντρεμενη αλλα δεν ειχε παιδια και πολλες φορες οι γονεις μου με αφηναν εκει.

Με ειχανε σαν παιδι τους και ειχαμε μια ιδιαιτερη σχεση με τον νονο μου. Οπως ελεγε "ταιριαζουν τα χνωτα μας" .

Απο δωρα δεν μου ελειπε τιποτα και οτι ηθελα το ειχα. Ο νονος ηταν πλανωδιος φωτογραφος(ρετρο επαγγελμα που εχει χαθει) και γυρνουσε παντου με δυο μηχανακια που ειχε.

Αυτο που με στεναχωρει ειναι οτι εχουν φυγει και οι δυο. Και απο τους δυο εχω ενα κενο...

Ο νονος "εφυγε" το 1984 μετα απο τροχαιο. Πηγαινε στον Κλαουδατο να μου παρει δωρο για τα Χριστουγεννα και τον χτυπησε μηχανακι μπροστα στην εισοδο.

Θυμαμαι που ειχα παει στο νοσοκομειο. Ειχε ζαχαρο και δεν αντεξε πολυ.

Με τη νονα ολα καλα μεχρι που ειπε μια χοντραδα για μενα και οι γονεις νευριασανε(και εγω λιγο) οταν ημουνα εφηβος. Οχι απο κακια, ηταν ενα λαθος.

Απο τοτε δεν την ξαναειδα. Δεν θυμαμαι ποτε "εφυγε" αλλα για πολλα χρονια εβλεπα ονειρα οτι γυρνουσα στο σπιτι της.

Εμπαινα μεσα, γυρνουσα στο σπιτι αλλα δεν εβλεπα την ιδια ποτε.

Μου εχουν μεινει φωτογραφιες τους και τα δυο μηχανακια του νονου μου. Ελπιζω καποτε να τα αναπαλαιωσω.

Θυμηθηκα μια φορα που τους ρωτησα τι ειναι αυτο το σκοτεινο πραγμα που φαινεται στην κουρτινα την νυχτα(τα μεσαια ξυλα του παραθυρου).

Μου ειχανε απαντησεις "εμεις, σε προσεχουμε την νυχτα". .... πανω μου, καθε βραδυ κοιτουσα την σκια μεχρι να κοιμηθω

 

[RIO]

Δεν είχα παράπονο από την νονά μου, ήταν πολύ καλός άνθρωπος . Μου έπαιρνε δώρα, μιλούσαμε στο τηλέφωνο κλπ. Αλλά μετά το γυμνάσιο , σιγά σιγά χαθήκαμε. Χωρίς να υπάρχει λόγος ή κάποια παρεξήγηση. Απλά συνέβη. Τουλάχιστον πριν από λίγο καιρό, ξαναμιλήσαμε μετά από χρόνια.

 

[Bambinella]

Η νονα μου, η Λινα, ηταν αρχικα γειτονισσα των γονιων μου κι ετσι γνωριστηκαν. Οταν γεννηθηκα ζητησε η ιδια να με βαφτισει.

Ηταν απο χρονια παντρεμενη με Αγγλο και ζουσαν στην πατριδα του. Ετσι την εβλεπα μονο μια φορα το χρονο οταν ερχοταν στην Ελλαδα για μερικες μερες καθε καλοκαιρι. Μου εφερνε πολλα δωρα, κυριως ρουχα. Καθε Πασχα μου εστελνε λεφτα για παπουτσια και λαμπαδα και οταν ημουν γυρω στα 3 μου χαρισε την πρωτη κουκλα που αγαπησα πολυ, τη Μαγκυ.

Γυρω στα 14 με 15 μου χρονια χαθηκαμε λιγο και υστερα απο μερικα χρονια χαθηκαμε εντελως. Πριν απο μια δεκαετια, εμαθα οτι η νονα μου εφυγε απο τη ζωη αφηνοντας πισω της τον μοναχογιο της που απο ο,τι ξερω ζει μονιμα στο Λονδινο.

 

[θανος]

η νονα μου ηταν αδερφη της γιαγιας και παντα ειχα την λαμπαδα και το δωρο σε αυτο δεν ειχα παραπονο μονο που παντα ηθελε να την διαλεγει αυτη μονο μια χρονια της ειπα και μου πηρε την λαμπαδα του action man επαφες ειχαμε παντα και ερχοταν στο σπιτι συχνα πηγαινα και εγω στο δικο της μαλιστα μια αστεια ιστορια ειναι οτι ειχε ενα γυαλινο τραπεζι και τα στηριγματα που ειχε πανω ηταν βιδωτα και εβγαιναν οταν ημουν πολυ μικρος τα ειχα ξεβιδωσει ολα και τα ειχα βαλει κατω απο το μαξιλαρι μιας πολυθρονας χωρις να με παρουν ειδηση και ψαχναν μετα ολο το σπιτι για να τα βρουνε αν και μερικες φορες αρχιζε λιγο την ανακριση που ησουν χθες τι σας σερβιραν εκει κ.λ.π την αγαπουσα πολυ εφυγε πριν 1.5 χρονο και ειχα στενοχωρηθει πολυ τωρα εχω τον νονο και προσπαθω οσο μπορω να πηγαινω να τον βλεπω

 

[galatsiwtis]

Εμένα ο φωστήρας ο πατέρας μου , βρήκε ένα χρέπι από το χωριό του 75 χρονών και με βάφτισε, τον οποίο και δεν είδα ποτέ και φυσικά δεν μου έστειλε ποτέ ούτε καραμέλα.

Δεν έχω ιδέα τι ''σημαίνει'' νονός!! Ζήλευα την αδερφή μου που είχε μια φανταστική νονά, φίλη της μάνας μου!!

 

[Diogr]

Εγώ είχα τον χειρότερο νονό. Παρόλο που μέναμε κοντά και εγώ έκανα πολύ παρέα με τα παιδιά του και πηγαίναμε και αγγλικά μαζί με τα παιδιά του (εχω ίδια ηλικία με τον μεγάλο του υιό) και τον έβλεπα τον νονό/α σχεδόν κάθε μέρα ήταν πάντα ψυχρός, λαμπάδες που λάμβανα κάθε χρόνο έμαθα χρόνια αργότερα ότι ήταν απο τους γονείς μου και όχι απο τον νονό και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν τελείωσα τον φανταριλίκη και έψαχνα δουλειά με πήρε στο μαγαζί του με να βοθήσω και παρόλο που με είχε να τρέχω σαν το σκυλί απο δω και εκεί και επίσης να κάνω και δουλειά και στον υπολογιστή του τον 1ο μήνα με το ζόρι μου έδωσε απλά ένα απλό χαρτζηλίκι και τον 2ο μήνα δεν μου έδωσε τιποτα απο λευτά και έτσι σηκώθηκα και έφυγε εφόσων των έλουσα με 10δες "χαριτωμένα" ονόματα.

 

[ΦΖΠ1]

Παπούτσια, λαμπάδες, αργότερα πολύ γερά χαρτζηλίκια, πράγματα από το εξωτερικό (γιατί πήγαιναν συχνά), και τώρα ετοιμάζονται να μου γράψουν και...σπίτι ! Αυτό το τελευταίο δεν το θέλω βέβαια, αλλά είχα ίσως το καλύτερο ζευγάρι νονών, όχι φυσικά για το υλικό ακτίκρυσμα, αλλά για όλα αυτά που ζήσαμε και ζούμε όλα αυτά τα ...άντα χρόνια.

 

[viking4a]

Η μεγαλυτερη αναφορα που πρεπει να γινει σ' αυτο το θεμα οσων δεν ειχαν καλο νονο, ειναι κυριως η λαθος επιλογη απ' τους γονεις τους, δε συμφωνειτε?

Κι αφησαν ψυχικα καταλοιπα σε αρκετους εδω περα απ' ο, τι βλεπω..

 

[RIO]

Η μεγαλυτερη αναφορα που πρεπει να γινει σ' αυτο το θεμα οσων δεν ειχαν καλο νονο, ειναι κυριως η λαθος επιλογη απ' τους γονεις τους, δε συμφωνειτε?

Πολύ σωστά! Αλλά παίζει ρόλο και το οικονομικό, δεν είναι πολλοί αυτοί που προσφέρονται. Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια...

 

[johnny19818]

Η μεγαλυτερη αναφορα που πρεπει να γινει σ' αυτο το θεμα οσων δεν ειχαν καλο νονο, ειναι κυριως η λαθος επιλογη απ' τους γονεις τους, δε συμφωνειτε?
Κι αφησαν ψυχικα καταλοιπα σε αρκετους εδω περα απ' ο, τι βλεπω..

Ένας συνάδελφος στη δουλειά (50 χρονών) ακόμη τον χαρτζιλικώνει η νονά του που είναι στην Αμερική. Να σας πω μόνο ότι λόγω ενός θανάτου συγγενούς του εκεί, του έκανε τα εισητήρια πάνε έλα Ελλάδα - Αμερική και η διαμονή τσάμπα. Α, και του έδωσε και 5000$ για...να πιει ένα καφέ :boss:

Άμα βλέπεις και κάτι τέτοια είναι να σε πιάνει η καρδιά σου

 

[Uskoke]

Εμένα ο νονός μου ήταν καταπληκτικός (αποβίωσε το '94) και μου έκανε δώρο το πρώτο μου ταξίδι στην Γερμανία το'87 (ήμουν 14). Πήγα με το αεροπλάνο με μια κοπέλα 17 χρονών και πήραμε το τρένο το νυχτερινό για Χαϊδελβέργη. Που να το κάνουν παιδιά τώρα! Και η νονά μου που ζει ακόμα είναι καταπληκτική (είναι Γερμανίδα). το '88 ταξίδι με το τρένο για Γερμανία! Πήραμε το "ακρόπολις εξπρές" από Αθήνα, μόνοι μας με τον γιο της και τότε καλύτερο μου φίλο, πετάξαμε από τις θέσεις μας αυτούς που κάθονταν και περάσαμε από την τότε κομουνιστική Γιουγκοσλαβία. Θυμάμαι που πουλούσαν παγωτά μόνο γρανίτα και κάτι τσιγάρα γεμάτα μόνο μέχρι τη μέση με καπνό. Μόλις μας είδαν οι γιουγκοσλάβες τρελάθηκαν γιατί ήθελαν να κάνουν έρωτα μαζί μας για κάνα 500άρικο! Κι εμείς 15χρονα παιδιά! Είχαμε όμως έναν κύριο στο κουπέ μας και κλειδωθήκαμε μέσα για να...γλιτώσουμε. Κατεβήκαμε στην Αυστρία και την γυρίσαμε όλη, τα τρένα είχαν κάτι ονόματα σχετικά με κλασική μουσική. Α! Και στους Ευζώνους μα σταμάτησε η αστυνομία γιατί νόμιζε...ότι το σκάσαμε απ'το σπίτι και πήραν τηλέφωνο την νονά μου στις 2 τη νύχτα κι έγινε φυσικά θηρίο. Γυρίσαμε κι όλη τη Γερμανία , μέχρι το Αμβούργο φτάσαμε. Η νονά μου ως Γερμανίδα μας είχε κλείσει θέσεις σε όλα τα youth hostel. Που να κάνουν παιδιά τώρα τέτοιο πράγμα, και στο φροντιστήριο τα πάνε οι γονείς με το αυτοκίνητο! Αλλά η γερμανική ανατροφή βλέπεις... (Όχι να περιαυτολογήσω).

 

[BETTY BOOP]

απωθημένo: από λαμπάδα έπαιρνα πάντα λαμπάδα στολισμένη με λουλουδάκια, πουλάκια, πασχαλίτσες...και όχι με κάποια barbie...μια φορά θυμάμαι είχα λαμπάδα με μια πλαστική φιγούρα κουνελιου...