Μπράβο Spirtouli!
Σκεφτόμουν κι εγώ να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα, αλλά με πρόλαβες!!!
Ωραία ήταν όλα αυτά....Υπήρχε μια ατμόσφαιρα: οι ματιές, τα γελάκια, η αμηχανία, τα blues, η αγωνία για το πρώτο ραντεβού, για το πρώτο φιλί...τα άλλα ερχόντουσαν-αν ερχόντουσαν-αργότερα! :hurrah:
Η κασέτα με τα τραγούδια ήταν must, όπως και το να περνάς τυχαία από το στέκι του έρωτα ή εκείνος απ'το δικό σου!!!
Ακόμη και η χυλόπιτα έχει γίνει ρετροενδεχόμενο-τώρα πάνε στα σίγουρα!
Το καλύτερο που θυμάμαι ήταν ο ενθουσιασμός και η χαρά που ένιωθες με τη σεροτονίνη να χτυπάει κόκκινο, όταν γύριζες στο σπίτι και "τα είχες φτιάξει με τον έρωτα" και τον σκεφτόσουν ασταμάτητα!!! Πραγματική απογείωση :go: !! Όλο το σόι βέβαια έπαιρνε είδηση ότι είχες γυρίσει πιο ενθουσιώδης απ' ότι έφυγες!! :cheers:
Και φυσικά το τηλέφωνο (σταθερό εννοείται!)...που χτυπούσε επίμονα κι έκλεινε αν το σήκωνε η μαμά, ο μπαμπάς ή οποιοσδήποτε άσχετος!
Κάτι ακόμη που θυμάμαι από πολύ μικρή ηλικία ήταν πως το αγόρι πολλές φορές έβαζε τον κολλητό του "να σου ζητήσει να φτιάξετε...τα κουλουράκια", για να βγει από τη δύσκολη θέση!!
Το δώρο που σου έπαινε πότε πότε ήταν τσίχλες από το κυλικείο του σχολείου, σου κρατούσε το χέρι τα διαλείμματα και το απογευματινό ραντεβού ήταν στην παιδική χαρά ή στ' Αγγλικά.
Σε ακόμη μικρότερη ηλικία το αγοράκι έσερνε το κορίτσι από τα μαλλιά στη σπηλιά-μάλλον από ένστικτο!!! Θέλω να πω ότι αν σου μουντζούρωνε το θρανίο, πετούσε την κασετίνα σου στο καλάθι των αχρήστων, σου τραβούσε τα μαλλιά, σε μπουγέλωνε και σου πατούσε το μπουφάν ήταν φουλ ερωτευμένο!!
Όλα αυτά τα ωραία τα θυμάμαι με πολύ πολύ νοσταλγία!!
Θα έλεγα σε όλους του ρετρομανείς να τολμήσουν φέτος το καλοκαίρι να φλερτάρουν ξανά... #)
.......
