Ευχαριστώ εν Ζατρικίω Αδελφέ δια την εκκίνησιν του παρόντος νηματίου.
Και εγώ το 87-88 εισήλθα στη Μαγεία, τελείως εμπειρικά για πολλά χρόνια, με «μαθήματα» από μεγαλύτερα ξαδέρφια τα οποία στο τέλος κατέληξα να νικώ.
Διέβην και το κατώφλι σκακιστικού συλλόγου πριν από 10 χρόνια περίπου. Πήγαινα με το τετραδιάκι μου, και γύρω μου ήσαν παιδιά ως 14 ετών (τα οποία συχνά με έλιωναν όταν παίζαμε). Θυμάμαι δύο πολύ ωραία «σιμουλτανέ» με μετρ του αθλήματος, όπου 7 παίκτες με τη δική μας σκακιέρα μπροστά ο καθένας σκεπτόμασταν την επόμενη κίνηση μας, ενόσω ο βετεράνος του αθλήματος έκοβε βόλτες από σκακιέρα σε σκακιέρα απαντώντας στις κινήσεις μας. Οι περισσότεροι χάναμε, αλλά 1-2 έπαιρναν ισοπαλία. Ωραίες φάσεις. Δυστυχώς σταμάτησα τα μαθήματα λόγω έλλειψης χρόνου και υποχρεώσεων.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν τα σημερινά παιδιά δείχνουν το ίδιο ενδιαφέρον για το Σκάκι με αυτό που έδειξε η δική μας γενιά. Όχι ότι και στη δεκαετία του 80-90 είχα και πολλούς γύρω μου που έπαιζαν Σκάκι, αλλά γενικά θεωρείτο τότε καλό για ένα «έξυπνο παιδί» να γνωρίζει Σκάκι γιατί προφανώς όξυνε την νοημοσύνη του. Στη δε φοιτητική μου ζωή, τα ανοιξιάτικα μπαλκόνια έβριθαν από μελλοντικούς «επιστήμονες» που κινούσαν με μανία τις ζαροκρατούσες παλάμες τους για πολλές ώρες παίζοντας το ευγενές άθλημα της «ταβλάρας», αγνοώντας την ύπαρξη σκακιέρας στην άλλη όψη του ταβλιού τους.
Πλέον δεν το αφήνω το Σκάκι, έστω και 2-3 παρτίδες τη μέρα θα τις παίξω στο lichess.org ενάντια στο AI (το λεγόμενο Stockfish) του. To επίπεδο 6 του Stockfish με κάνει «άλογο», αφού κάθε προσπάθειά μου που αρχικά ξεκινά υποσχόμενη στο τέλος καταλήγει σε συντρίμμια και αποκαΐδια. (Κάτι σαν την 9η πίστα του Ms-Pacman που ακόμα να περάσω).
Το ενδιαφέρον μου για το Σκάκι έχει αναζωπυρώσει τελευταία η φιλία μου με έναν εξαιρετικό δάσκαλο που διδάσκει Σκάκι σε παιδιά ιδιωτικού σχολείου (είδατε, έχει ακόμα το «πρεστίζ» του το Σκάκι). Όποτε προλαβαίνουμε να πάμε για κανέναν καφέ, εγώ πάντα σκάω με τη μαγνητική σκακιέρα μου μαζί.
Οι μηχανές πλέον διαλύουν ακόμα και τους ελίτ Σκακιστές, αναλύοντας χιλιάδες εκδοχές της εκάστοτε παρτίδας στο ανοιγοκλείσιμο ενός ματιού και επιλέγοντας πάντα την καλύτερη. Ήταν αναμενόμενο ότι θα συμβεί αυτό. Δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να απολαμβάνουμε το Σκάκι ή ότι θα σταματήσουμε να ενθουσιαζόμαστε με τα «αίσχη» που κάνει o Magnus Carlsen ενάντια στους άλλους παγκόσμιους μετρ. Κοιτώ και το youtuboκάναλο Gotham Chess, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα να ακολουθείτε αν ασχολείστε με το Σκάκι, μιας και ο παρουσιαστής είναι και διδακτικός αλλά και ψυχαγωγικός ταυτοχρόνως.
Μην ξεχάσω να πω ότι το διαδικτυακό Σκάκι έχει και πολλά κρούσματα ΤΣΑΤΣΩΝ που π.χ. έχουν και ένα λαπτοπάκι δίπλα τους με ανοικτό το Stockfish για να νικούν πάντα και να χαίρονται για το ανεβασμένο rank τους. «Γκάρι (Κασπάροφ ντε), άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»…
Υ.Γ. Fan fact: Έμαθα την σπάνια χρησιμοποιούμενη κίνηση “en passant” πριν από τρία χρόνια ή κάτι τέτοιο. Σε εκατοντάδες παιχνίδια τα τελευταία χρόνια πρέπει να την έχω δει δύο φορές.
