Μα όπως και οι τίτλοι και η θεματογραφία του καλού περιοδικού έδειχναν, επρόκειτο για ένα έντυπο τέχνης για καλλιεργημένο και λεπτεπίλεπτο κοινό και οι κανόνες του σαβουάρ βιβρ τους οποίους ακολουθούσε απαρέγκλιτα λέγανε ότι οι κυρίες προηγούνται.
(Την ενδυματολογική οικονομία του υδραυλικού Χαλκιά την είχα προσέξει κι εγώ κι αναρωτιόμουνα αν είχα γίνει συντηρητικός ξαφνικά στα γεροντάματα που με είχε ενοχλήσει. Αλλά μετά αποφάσισα ότι ήταν θέμα αισθητικής, όχι πουριτανισμού, κι αν ήταν κάποιος πιο εμφανίσιμος (π.χ. ασπρόμαυρος Κακκαβάς) θα το θεωρούσα απόλυτα ανάξιο προσοχής.)