Δεν είναι οι διαφημίσεις σεξιστικές... ήταν η κοινωνία στην οποία απευθύνονταν (και την οποία καθρέφτιζαν), ή ειδικότερα οι κοινωνικές ομάδες που ήταν η πελατεία του περιοδικού ή της εφημερίδας. ΤΟΤΕ ο ρόλος της γυναίκας ήταν στο σπίτι ή (όταν χρειαζόταν να δουλέψει) σε "βοηθητικές" ασχολίες (γραμματέας κλπ.). Πολλά από τα στερεότυπα επιβιώνουν ακόμη και σήμερα, έστω όχι τόσο ξετσίπωτα, αλλά πόσοι συμμερίζονται την άποψη ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να μάθουν να οδηγούν καλά (Ας δείχνουν το αντίθετο οι στατιστικές των ατυχημάτων) ή να χειριστούν μηχανήματα κλπ? Πόσοι θεωρούν ακόμη ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι κυρίως γυναικεία δουλειά (οι σύζυγοι "βοηθάν", στην καλύτερη περίπτωση)?
Οι νεαροί ρετρομανιακοί μπορεί να έχουν τις ωραιότερες ιδέες περί ισότητας κλπ, και να νομίζουν ότι οι σεξιστικές απόψεις ανήκουν στο παρελθόν. Αλλά τα ίδια έλεγε και η γενιά μου όταν ήμασταν νέοι - ο φεμινισμός ήταν και μόδα τότε. Στα λόγια ήμασταν πολύ υπέρ της ισότητας. Στις πράξεις ήταν το πρόβλημα. Και παρατήρησα ότι όσο περνούσαν τα χρόνια και οι συνομήλικοί μου παντρεύονταν και έκαναν παιδιά όλο και περισσότερο οπισθοδρομούσαν προς τους "παραδοσιακούς" ρόλους, μοιάζοντας περισσότερο με τους γονείς τους απ' όσο θα ήθελαν και οι ίδιοι να παραδεχτούν. Όχι στο ρόλο των γυναικών έξω από το σπίτι (αυτό μας βόλευε, έρχονταν περισσότερα λεφτά) αλλά στο ρόλο του άντρα μέσα.